De Afro-Amerikaanse gitarist JC Smith kwam hier al aan bod met zijn vorig album ‘Smooth Nights’. Johnathan "JC" Smith werd sterk beïnvloed door de cultuur en geluiden van zijn gemeenschap. Al als kind voelde hij zich aangetrokken tot muziek en de muzikanten die deze speelden. En nu probeert JC muziek uit te voeren die fans uit het hele muzikale spectrum aanspreekt. Met echte instrumenten, echte stemmen... Zijn debuut ‘Smooth Nights’ kwam uit in 2021, en nu zet zijn nieuw album die reis verder. Daarop een verzameling van contemporary jazz, R&B (soul) en Southern soul. Hij schreef, arrangeerde, produceerde en voerde alles zelf uit. Voorop staat de mooie instrumentale single ‘Callin’ U’, waarna ‘Ride Wit’ Me’ volgt. ‘Take U Away’ klinkt wat meer funky, en ‘I Fall In Love’ is een romantische ballade. Het dansbare en funky ‘Fallin For U’ voert het tempo op, gevolgd door ‘All For U’ dat eerder mid-tempo is. Daarna komt de ballade ‘Waiting For U’ op de proppen, en de “smooth saxophone mix” van ‘I Fall in Love’ is de volgende track. Het instrumentale ‘Your Light’ komt daarna, terwijl ‘Back Down Home’ klinkt alsof er kermis in de stad is. De “smooth guitar mix” van ‘All For U’ is de voorlaatste track, gevolgd door de afsluiter ‘Away (Our Journey Continues).

Een leuk album voor fans van smooth jazz. Misschien iets voor u?

Patrick Van de Wiele (4)

De Afro-Amerikaanse componist en multi-instrumentalist Jeff Logan is afkomstig uit de DMV regio, ofwel Washington, DC, Maryland en Noord Virginia. Hij bespeelt bas, gitaar, percussie en keyboards. Hij heeft al verschillende albums op zijn actief, en componeert in verscheidene genres zoals contemporary gospel, R&B, smooth jazz en soundtrack. Nu is zijn nieuwste album verschenen, en daarop staan 10 originele smooth jazzcomposities. Jeff heeft echter elementen uit gospel, R&B en andere muzikale invloeden hierin verwerkt. Voorheen had Jeff alles zelf uitgevoerd en geproduceerd, maar nu was hij op zoek naar een producer. Die vond hij in de persoon van Paul Brown, de Quincy Jones van smooth jazzproducties. Paul verzorgde de productie voor alle songs, en speelde ook elektrische & nylongitaar en percussie. Daarnaast kwamen Shane Theriot (bas, drums, gitaar en keyboards), Roberto Vally (bas), Gorden Campbell (drums), Greg Vail (sax) en Ron King (trompet) een handje toesteken.

‘Lemonade’ opent het album in een relaxte sfeer die doet denken aan chill-out, waarna die ‘Chill Factor’, de eerste single eruit, nog meer die sfeer opbouwt, deze keer met Paul Brown op gitaar. ‘Tears of Hope’ drijft me in de intro richting de dansvloer met zijn aanstekelijk Latin ritme, dat echter overgaat in een mid-tempo. Daarna volgt ‘Bread and Wine’ waarmee Jeff ons zachtjes aan tafel uitnodigt, gevolgd door ‘Let it Go’ en het romantische ‘I Love You’. ‘Fall in Love’ gaat verder op die lieflijke toer, waarna ‘If Only’ zachte smooth jazz neerzet. De titeltrack refereert naar die kleur die zich situeert in het paarse deel van het spectrum, en neigt naar contemporary jazz. De rustige track ‘A Soul’s River’ sluit dit mooie album af.

Het is overduidelijk dat de samenwerking tussen Jeff en Paul zijn vruchten afgeworpen heeft. Laat u dus meedeinen op deze zachte melodieën, smooth jazz grooves!

Patrick Van de Wiele (4)

Ongeveer een week geleden verscheen dit nieuwe digitale album van de in Sint-Petersburg wonende muzikant & producer Stepan Altukhov, ofwel Dreamw41ker. Hij startte dit project in 2015. Op 10-jarige leeftijd begon Stepan een opleiding tot gitarist aan de muziekschool. Aanvankelijk speelde hij klassieke muziek. Zijn grootste inspiratiebron was Andres Segovia. Enige tijd later raakte Stepan dol op jazz. Zijn interesses in muziek zijn voortdurend aan het veranderen, en dit resulteerde in de wens om iets te creëren dat het beste uit verschillende genres zou verenigen.

Zijn vroege werken zijn geschreven in genres als trap, witch house, post-rock, synthwave en downtempo. Later besloot hij muziek te maken op basis van melodieuze gitaarpartijen, begeleid door een verscheidenheid aan elektronische geluiden, waardoor een diep ontspannende muziek ontstond.

Deze nieuwe EP bevat 4 tracks, en ze zijn uitnodiging om boven het alledaagse uit te stijgen, om je geest te verheffen door de transformerende kracht van muziek. Ga met de artiest mee op deze muzikale reis terwijl we samen opstijgen, de aantrekkingskracht van het alledaagse achter ons laten en nieuwe hoogten van emotie, inspiratie en sonische transcendentie bereiken. Deze EP is dan ook een muzikale odyssee, een pelgrimstocht door de rijken van geluid, waarbij elke noot een stap is naar een hoger niveau van emotie en ervaring.

Patrick Van de Wiele (4)

De Nederlandse crooner, songwriter en entertainer Dennis van Aarssen volg ik al jaren. Hij won in 2019 ‘The Voice of Holland’ en heeft al 4 albums op zijn actief. Naast een gouden plaat en een Edison Award, toert hij door Nederland en binnenkort ook in Gent. Je kan Dennis zijn muziek onderbrengen bij Frank Sinatra, Michael Bublé en Yannick Bovy. Nu is zijn 4^de studioalbum uitgebracht, en dat is een samenwerking geworden met de Amerikaanse componist & pianist Jeff Franzel (Frank Sinatra, Sammy Davis Jr. en Mel Tormé), en met songwriter Maria Christensen (Celine Dion, NSYNC, Jennifer Lopez). Daarop staan 11 tracks, waarvan er 2 covers zijn. En deze keer deed Dennis het zonder DvA bigband, waardoor de songs intiemer klinken. Dennis zegt er het volgende over: “Mijn stem is volwassener, waardoor ik meer controle heb. De liedjes zijn kleiner, dus het zit 'm niet in de power, maar juist in de nuances. Het is een intiem jazzy popalbum geworden.” De cd werd in de Sear Sound studio in NYC opgenomen.

De openingstrack ‘Cloudy’ is een liefdesballade, want het hele album staat in dat teken. Vanaf de eerste verliefdheid tot een gebroken hart, en alles daartussenin. ‘Cry for a Day’ volgt die richting, en gaat over liefdesverdriet. Op het eveneens intieme ‘Just Call it Love’ vraagt Dennis zich of de ware liefde een lotsbestemming is, toeval of chemie? De Cover ‘Waiting for Tonight’ kent u waarschijnlijk in de uptempoversie van Jennifer Lopez, maar hier wordt dat een lieflijke ballade. In ‘Golden Days’ bezingt hij het goede leven, waarna ‘The Little Things’ volgt. ‘Me and the Guy on the Piano’ is overduidelijk een eerbetoon aan Jeff Franzel. Op ‘Till I Drop’ gaat hij doorheen een moeilijke periode, maar swingt het uit om die hartenpijn te vergeten. ‘How to Live’ keert terug naar die intieme balladesfeer, gevolgd door de cover ‘She’ van Charles Aznavour. De afsluiter ‘Do Some Good’ klinkt opgewekt en smeekt om een tweede kans in een relatie.

Deze cd is een mengeling van pop en jazz, waardoor het liefhebbers van verschillende genres zal aanspreken. Ik heb er alleszins van genoten, en kijk uit naar Dennis zijn optreden op 28/5 in de Minard schouwburg in Gent!

Patrick Van de Wiele (4½)

De Amerikaanse jazzgitarist Blake Aaron uit LA heeft een nieuw album uit, zijn zevende al, dat precies vandaag verschijnt. Het heeft ondertussen al 2 nummer 1 hits op Billboard opgeleverd! Blake is gepassioneerd door verschillende muziekgenres, en hij schreef de 10 tracks dan ook samen met Billboard hitmachines Adam Hawley en Greg Manning. Op die manier komen contemporary jazz, R&B, funk, pop en zelfs fusion en Braziliaanse jazz aan bod. “’Love and Rhythm’ is all about my musical journey and my love for all kinds of rhythm and music. I have spent my life in pursuit of exploring the beauty of every genre of music there is. I will probably never be bored and because of my vast experience in so many different genres, I will likely always be in demand as a musician. Even if I never retire and spend my entire life in music, I will not even scratch the surface of the depth and beauty of the performance, composition and production of all genres of music,” zei Aaron.

Het is zijn eerste release sinds ‘Color and Passion’ uit 2020, en op dit nieuwe album wordt hij bijgestaan door saxofonisten, trombonespelers en trompettisten David Mann, Trevor Neumann, Donald Hayes, Michael Stever, Bob Mintzer, Jimmy Reid, Andrew Neu en Nick Lane, door drummers Eric Valentine, Tony Moore en Will Kennedy, door bassisten Mel Brown, Alex Al en Hussain Jiffrey, door percussionist Ramon Yslas, door keyboardspelers/pianisten Greg Manning, Tateng Katindig en Carnell Harrell, en tenslotte door de strijkers van Tyries Rolfe.

‘Dreamland’ opent in een opgewekte feelgood stemming, en was een van de nummer 1 hits op Billboard. ‘Feels So Good’ is eveneens opgewekt en vol zonneschijn, met zang van Ken Turner. De actuele single ‘She’s the One’ is een romantische ballade, werd ook nummer  1 op Billboard, en vat het moment waarop je weet dat jouw partner de ware is. ‘Crush’, de tweede hit, verwijst dan weer naar dat zonnige gevoel, waarna ‘Irresistible’ sexy overkomt, en dat was ook de bedoeling. Het dansbare ‘Big Bounce’ is een song in de geest van acts met veel blazers zoals Tower of Power, Earth, Wind & Fire en David Sanborn. Blake gaat terug in de tijd met ‘The Way You Sway’ een R&B/soul groove uit de seventies, gevolgd door ‘Diamond in the Sun’ waarin Blake wijsheid doorgeeft aan zijn kinderen. Hij bespeelt elektrische en akoestische gitaren, en mandoline op de fusion van ‘Rise’ samen met Grammy winnaar Jiffry (Herb Albert) en Will Kennedy (Yellowjackets). Die song heeft ook een Braziliaanse tintje. De laatste track ‘Alter Ego’ gaat ook weer de fusion richting uit, deze keer met een Afrikaans tintje.

Een mooi album dat Blake’s voorliefde voor diverse muziekstijlen laat horen. Enkel die 2 fusion tracks zijn minder mijn ding. De overige tracks klinken super!

Patrick Van de Wiele (4½)

Vanop het kleine Duitse eiland Baltrum (het "Doornroosje van de Oost-Friese eilanden") in de Oostzee bereikt mij de nieuwe cd van muzikant Rainer Winschermann. Hier in zijn eilandstudio componeerde en produceerde hij onder de naam Mare Mystica zijn muziek met behulp van de geluiden van het eiland, zijn saxofoon en talrijke orkestinstrumenten zoals keyboard, drums en strijkers. Zo werd “baltrum muziek” geboren. Deze cd bevat 14 tracks, en kan je onderbrengen bij smooth jazz. Ze klinkt zeer ontspannen.

Patrick Van de Wiele (3½)

De in Korea geboren zanger Hyeonseon Baek is mij totaal onbekend. Hij studeerde aan de universiteit van Maastricht en kreeg een studiebeurs om het prestigieuze New England Conservatory te bezoeken. Hij verhuisde naar NYC in januari 2020, ten tijde van de Covid pandemie, en pendelde dagelijks naar Boston om daar een Master of Music te behalen. Baek wil culturele en generatiegrenzen overstijgen, en combineert daarom traditionele jazz met een moderne aanpak. Daarvoor deed hij beroep op progressieve jazzmusici uit NYC zoals blazer Lucas Pino, pianist Kevin Hays, bassist Linda May Han Oh en drummer Joechen Rueckert.

Het album opent met een speelse versie van Duke Ellington’s ‘Caravan’, gevolgd door een dromerige versie van Joe Henderson’s ‘Black Narcissus’. Charles Mingus’ ‘Duke Ellington’s Sound of Love’ klinkt romantisch, gevolgd door ‘West 4th St’ (in Greenwich Village) in het Koreaans, die op het einde van deze cd in een Engelse versie terugkeert. De titeltrack is de volgende track, waarna ‘My Temptation’ sensueel overkomt. Nat King Cole’s ‘Lush Life’ is een overbekende cover en ‘A Timeless Place’ is Jimmy Rowles’ instrumental met tekst. Een bas solo opent ‘Peace’, waarna de Engelse versie -van ‘West 4th St’ afsluit.

Baek’s muzikale stijl ligt me niet zo. Ik hou nu eenmaal meer van contemporary en smooth jazz. Meer voer dus voor traditionele jazzliefhebbers.

Patrick Van de Wiele (3½)

In 2010 begon pianist, componist en arrangeur Dave Bass albums op te nemen. Hij werkte met blazers en zangers, waaronder enkele van de topnamen in de jazz, waaronder Phil Woods, Conrad Herwig, Ernie Watts, Ted Nash en Ignacio Berroa. Zijn albums werden zeer goed ontvangen en vonden hun weg naar de top van de JazzWeek-radiolijsten. Hij kreeg geweldige recensies vanaf zijn eerste optreden, ‘Gone’, met zangeres Mary Stallings. Bass volgde ‘Gone’ met ‘No Boundaries’ (2019) en ‘NYC Sessions’ (2015). Maar drie jaar geleden besloot hij om het roer om te gooien en naar een trio te evolueren. Daaruit vloeiden ‘The Trio, Vol. 1’, ‘The Trio, Vol. 2’ en ‘The Trio, Vol. 3’ voort. Nochtans was hij sedert de jaren ’70 al muzikaal actief, maar een polsbreuk besliste daar anders over. Hij werd dan maar advocaat. Voor zijn nieuwste project zocht hij een nieuwe configuratie, en dat werden Tyler Miles (dubbele bas) en Steve Helfans (drums).

Hij opent deze cd met ‘These Times’, een eigen compositie, waarin de chaos en onzekerheid van onze tijd aan bod komt. Uiteraard gebeurt dit met free jazz en improvisaties. Het bluesachtige, maar soulvolle ‘As Time Goes By’ dateert al uit 1931, en is te horen in de film ‘Casablanca’ uit 1942. ‘August’ is weer een originele track, waarna hij op ‘One Look’ Gershwin ’s ‘Embraceable You’ als beginpunt nam, en er een romantische ballade van maakte. En ‘Baby Melon’ is een swingende bewerking van ‘My Melancholy Baby’. ‘December’ is nog een originele compositie, waarna ‘Three Views of Bach’ beïnvloed werd door Bach’s ‘Partita #2’ voor piano. Charlie Haden’s ‘Sandino’ is de volgende track, gevolgd door ‘Offshore Breeze’ van Denny Zeitlin. ‘Duplicity’ is ook een cover, en de afsluiter ‘Gone’ is een herneming uit zijn debuutalbum.

Een waaier aan muziek dus, van free jazz, via swing naar klassiek en terug. Echter niet zozeer mijn smaak.

Patrick Van de Wiele (3½)

Het London Afrobeat Collective is een multicultureel ensemble, bestaande uit 8 personen, die vanuit 6 verschillende landen afkomstig zijn. Zo komen er musici uit Engeland, Italië, Frankrijk, Congo, Argentinië en Nieuw Zeeland. Ze krijgen hun inspiratie van de vader van de Afrobeat, Fela Kuti, evenals van Ebo Taylor, Parliament, Funkadelic en Havana d’Primera. Op die manier hebben ze overal in Europa en de UK al fans. Nu is hun vierde cd uitgebracht, met sterke songs die geproduceerd werden door Sonny Johns (Tony Allen & Hugh Masekela / Ali Farka Toure). Die songs combineren Afrobeat met funk, jazz, Latin en wereldmuziek. De band bestaat uit Juanita Euka (zangeres uit Congo), Klibens Michelet (bariton sax), Andy Watts (trompet), Giuliano Osella (drums), Richie Sweet (percussie), Alex Farrell (gitaar), Alex Szyjanowicz (gitaar), John Matthews en Luigi Casanova (bas).

De single ‘Topesa Esengo Na Motema’ opent de cd, en die song bruist van levenslust, waarna ‘My Way’ drijft op een strakke groove. ‘Take Me to the Sea’ klinkt ontspannen, en doet me verlangen naar een vakantie dichtbij het strand. Daarentegen straalt ‘Freedom’ rauwe, funky energie uit, terwijl ‘El Ritmo De Londres’ bijna 7 minuten duurt en vooral zich in de Latin sfeer situeert. De laatste track ‘De Kinshasa A Sono Bata’ is weerom soulvol, maar toch uiterst dansbaar.

Dit is dan ook een cd die zowel de fans van wereldmuziek, als die van soul, funk en Latin zal bevallen. Het is voor mij dan ook een aangename kennismaking geworden. Een aanrader!

Patrick Van de Wiele (4)

Bella Brown is een funky zangeres uit LA en samen met haar band The Jealous Lovers heeft ze een nieuwe cd uitgebracht. Daarop verbinden ze de punten tussen het verleden en het heden van funk & soul, terwijl individuele waarheden, gedeelde ervaringen en de tijdloze kracht van muziek worden gevierd. Deze retro soul/funksensatie zal de muziekscene in vuur en vlam zetten met dit langverwachte album. Bella Brown, geboren uit het creatieve genie van Grammy Award-winnende singer-songwriter Carol Hatchett, ontpopt zich als een diva met een vurige podiumpresentatie, geïnspireerd door artiesten als Tina Turner en Sharon Jones, en kanaliseert de krachtige vrouwelijke hoofdrolspelers uit Blaxploitation-films uit de jaren 70. De band The Jealous Lovers wordt geleid door producer/bassist/songwriter Daniel Pearson en bestaat uit een indrukwekkend ensemble van A-list musici die voorheen al met Mick Jagger, Elton John, Whitney Houston, Prince en Stevie Wonder speelden. De essentie van ‘Soul Clap’ is afgeleid van de culturele fenomenen waarnaar het is vernoemd: een gedeelde en geïmproviseerde ritmevorming door een collectief. Het album, dat 40 minuten pure muzikale gelukzaligheid beslaat, nodigt het publiek uit om zich onder te dompelen in de groove en hun individuele waarheden in de muziek te ontdekken.

De titeltrack is een funky danstrack, met jazzy improvisaties, die herinnert aan acts uit de seventies zoals Bohannon. ‘Lady Time’ neigt meer naar Afrobeat, terwijl ‘What Will You Leave Behind’ een bewerkte versie is van een uitverkochte single. Het is een oproep voor een betere toekomst, op basis van een Motown ritme. Vervolgens is ‘Coming for You’ Bella’s antwoord op de soul & funkklassieker ‘Apache’, waarna ‘Bang Bang Bang’ weerom de Motown sound oproept, en een verwijzing is naar de Amerikaanse wapencultuur. ‘Living Proof’ is ook een funky danstrack, met zijn roots in de seventies. ‘I Found You’ is dan weer een knipoog naar de Northern soulscène, herinnerend aan Gloria Jones, maar met een Amy Winehouse sound. Rockinvloeden steken de kop op in ‘Fast as Lightning’, denk maar aan de band van Ike & Tina Turner, versterkt met Jimi Hendrix. De soulballade ‘There Is Love’ doet daarna sterk denken aan groepen zoals The Stylistics en The Chi-Lites, waarna de radio edit van de titeltrack als bonustrack afsluit.

Bella Brown & The Jealous Lovers hebben een mooie cd afgeleverd, die soul & funkfans zeker zal kunnen boeien. Daarbij hebben ze muzikale grenzen binnen deze genres overschreden. En “remember, black is beautiful”!

Patrick Van de Wiele (4)

The New Mastersounds (NMS) is een Britse jazz fusion en blues/funkband die bestaat uit 4 musici. Leden ervan zijn: Eddie Roberts (gitaar & tamboerijn), Simon Allen (drums), Pete Shand (basgitaar) en Joe Tatton (orgel & piano). De voorbije 25 jaar hebben ze al 18 albums uitgebracht en de wereld rondgetoerd. Hun nieuwste cd is een bewijs van hun nalatenschap. Ze brengen retro-soul-funk in de traditie van The Meters. Daarop staan 10 instrumentale tracks die in juli 2023 gecomponeerd werden in de studio van Joe Tatton.

Opener ‘Down on the Farm’ drijft op mid-tempo funk, en buiten de zin “What You Say, What You Do” is dit een duet tussen de funky gitaar en het Hammond orgel. ‘Boogaloo Is Dead’, wel eigenlijk niet, en dat bewijst deze track. Daarna volgt ‘Breakfast T’, dat teruggrijpt naar de Stax sound van Booker T. & The MG’s, terwijl ‘Smoothie’ de pan uit swingt. Deze uptempo groove is echte old school souljazz. Op ‘Two Fat Ladies (88)’ gaat het er trager aan toe, en die titel refereert naar het tempo van 88 bpm. ‘Do the Sausage Roll’ was de eerste funky single hieruit en nodigt zeker uit tot dansen. ‘In da Club’ doet denken aan de gitaar van James Brown, waarna ‘Buggin’ het op de reggaetoer gooit. ‘Scrappy Doo’ heeft ook weer wat weg van Booker T. & The MG’s, maar ook van The Blues Brothers, en de afsluiter ‘Till the Cows Come Home’ is gebaseerd op de sound van The Meters.

Alles bij mekaar een zeer leuke cd, eentje die vooral de souljazz fans zal aanspreken. “Funky as hell”!

Patrick Van de Wiele (4)

Het Soul Sugar-project van de Fransman Guillaume Metenier straalt authenticiteit uit. Het begon eind jaren 2000 als uitlaatklep voor de vernieuwde versie van de virtuoze organist en producer van souljazz en Hammond-funk uit de jaren 60 en 70, maar is in de loop der jaren geëvolueerd naar iets heel anders. Het is een voertuig voor klassieke dub en reggae-geïnspireerde muziek, muzikale fusies gemaakt in samenwerking met vrienden en gelijkgestemde muzikanten. Het resultaat is dat Soul Sugar-albums indrukwekkend muzikaal vakmanschap combineren met geweldige grooves en onnoemelijke knipoogjes naar de geluiden en artiesten die Meteniers muzikale kijk hebben helpen vormgeven. Deze authentieke aanpak en zielverrijkende sound zijn uiteraard terug te vinden op zijn eerste studioset ‘Just a Little Talk’, die in maart 2024 werd uitgebracht door Metenier's eigen Gee Recordings-label. Hijzelf bespeelt Hammond orgel, Fender Rhodes, klavinet, Mini Moog, Elka Rhapsody, Matrix 1000. Als muzikale medewerkers noteren we Blundetto (drums & ritmegitaar), Samuel Isoard (lead gitaar), Yvo Abadi (drums & percussie), Jolly Joseph (ritmegitaar), Jahno (drums), Shniece (zang), Slikk Tim en Leo Carmichael (zang). Deze vertrouwde maar ook frisse aanpak wordt weerspiegeld in de mix van nummers die op ‘Just a Little Talk’ worden aangeboden. Nieuwe en instrumentale nummers worden naast een kleine selectie van treffende coverversies geplaatst, iets wat Metenier doet sinds de opname van covers van Jimmy Smith en Dr. Lonnie Smith op het debuutalbum ‘Nothing But The Truth’ uit 2009. Memorabele covers sindsdien zijn onder meer ‘Why Can’t We Live Together’, ‘I Want You’ en ‘Never Too Much’, allemaal met de honingzoete stem van Leo Carmichael. De vocalen hier worden verzorgd door laatstgenoemde, maar ook door Jolly Joseph en Shniece McMenamin.

Een roots reggaecover van ‘The Makings of You’ van wijlen Curtis Mayfield opent de cd, gevolgd door de leuke instrumental ‘Happy Riddim’. Het originele ‘The End of Your World’ vermengt reggae met soul, waarna ‘Blackbyrd’, een instrumentale cover van Donald Byrd, doet terugdenken aan Blaxploitation. De single ‘Top of My List’ werd soulvol ingezongen door Shniece, en het leuke instrumentale ‘Fly Away’ volgt daarna. Op 'Just a Little Talk' neemt Jolly Joseph over, waarna de instrumentale afsluiter ‘Tubby’s Ghost’ stamt uit 1998,  toen Metenier samenwerkte met bassist Patrick Bylebyl in een project Seven Dub genaamd.

Een mooi en authentiek album, dat Metenier produceerde, opnam en mixte in Parijs.

Patrick Van de Wiele (4)

Vanop het Mediterrane eiland Sicilië komt het debuutalbum van muzikant en producer Go.Soul.Map ofwel Salvo ‘Dub’ Bruno. Hij werd geboren in Catania, en groeide op op de flanken van de vulkaan Etna in Nicolosi. Van kleins af aan leerde hij piano spelen, veranderde dan naar bas en dubbele bas. Halverwege de jaren negentig ontdekte hij een passie voor muziek gespeeld met synthesizers, samplers en drummachines, wat hem leidde tot talloze ervaringen en activiteiten op het gebied van elektronische muziek. Zijn debuut is een sexy en peinzende nachtelijke reis in dertien nummers, bewegend tussen zachte bassen, ruimtelijke synths en soepele productie, met de stem van de in Londen gevestigde zanger van Nigeriaanse afkomst Derane Obika (Living Sounds) op 9 van de 11 tracks.

Derane en Salvo kwamen bij toeval bij elkaar en werden geïnspireerd om een album te maken dat een balans vond tussen teksten, melodieën en stemming, iets dat echt “tot het hart sprak”. Het resultaat is ‘Peaceful Sound For Broken Minds’, een album met popgevoeligheid en soulvolle klanken, over de noodzaak om je rust te vinden, terwijl je een beeld schetst van de val, niet van de landing. Bijna als een vorm van therapie door middel van muziek, met liedjes doordrenkt van verlangen.

Zangeres Reiwa Pia zingt de dromerige openingstrack ‘Back In The Underwater’, downtempo op een bedje van synthesizers. Derane Obika neemt het dan over op ‘Pushing’, meteen de eerste single, die doet denken aan “space disco”. ‘Fall into the Flame’ klinkt ook weer dromerig op een bedje van warme synthesizers, waarna ‘Right on Me (On My Dance Side version)’ meer uptempo, en de tweede single is. ‘I Am Believe’ keert terug naar die warmere sound, en ‘Don’t You Worry’ gaat de kant van neo-soul op. Nog meer soul op ‘Are U Ready’, gevolgd door ‘Walkin’ a Dream’. Op ‘Hold the Line’ slaan we de richting van triphop in, en ‘Cat with Camera’ is de enige instrumentale track hier, die me aan James Bond op een jazzy dag doet denken. Op ‘Watergate’ hoor je de Italiaanse zangeres Manuela Amalfitano, en ‘I Am Believe (Dreamy Vibe)’ sluit in een dromerigere sfeer af.

Een heel speciaal album, dat duidelijk muzikale grenzen verlegt. Voer voor “spacey” luisteraars!

Patrick Van de Wiele (4)

Vroeger heb ik al cd’s van de Nederlands/Belgische New Age artieste Kerani besproken voor een andere site. Nu heeft ze vanuit haar thuisbasis Stein, haar 11de album digitaal uitgebracht, en dit te midden van de turbulentie die onze wereld kenmerkt. Door middel van weelderige orkestratie en aangrijpende pianomelodieën dient elke compositie als een sereen toevluchtsoord, dat luisteraars uitnodigt om naar binnen te reizen te midden van die chaos. Gebaseerd op klassieke, new Age- en wereldmuziekinvloeden bieden Kerani's symfonische soundscapes troost en introspectie. Met live-opnames met orkestinstrumenten brengen haar composities authenticiteit en diepgang over, en resoneren ze in verschillende gezondheidszorg- en therapeutische omgevingen. Met een productieve output van elf albums en zestien singles sinds 2011, blijft Kerani's wereldwijde invloed groeien, met haar composities die te zien zijn in uitzendingen en Europese tv-programma's. Nu ‘Silent Heart’ zich op 1 april 2024 bij haar vooraanstaande oeuvre voegt, belooft het een baken van schoonheid en rust te worden in tumultueuze tijden. Ze dacht immers dat na de Covid pandemie, de mensheid zou leren van zijn fouten, maar dat was buiten de Russische invasie in Oekraïne, het conflict in het Midden Oosten, en de wereldwijde onrust gerekend.

Dit album bestaat uit tien betoverende orkeststukken begeleid door de rustgevende tonen van de piano en is een oprechte verkenning van de betekenis van stilte en de zoektocht naar innerlijke vrede in een tumultueuze en soms lelijke wereld. Te midden van een mondiaal landschap vol oorlogen, conflicten en de kakofonie van talloze meningen die via verschillende mediakanalen resoneren, komt ‘Silent Heart’ naar voren als een muzikaal toevluchtsoord. Elke compositie binnen deze collectie fungeert als een sereen toevluchtsoord en nodigt luisteraars uit om zich onder te dompelen in een wereld van schoonheid en introspectie. Het delicate samenspel tussen orkestrale arrangementen en de resonerende pianomelodieën creëert een symfonie die de chaos van de buitenwereld overstijgt. Met elke noot moedigt ‘Silent Heart’ een reis naar binnen aan, en biedt troost aan degenen die op zoek zijn naar rust in het lawaai dat ons omringt.

Ze componeerde alle tracks zelf, en voerde ze uit op piano en synthesizers. Daarnaast kreeg ze hulp van Michel Awouters, Veronique Henderix, Bérénice Awouters, Jeroen Beckers (violen & altviolen), Willem Awouters (cello), Max Jeschek en Luc Op den Camp (gitaren). De sound design & engineering werd verzorgd door haar echtgenoot Arno Op den Camp.

De titeltrack nodigt al uit om de innerlijke stilte te omarmen, te luisteren naar de echo’s van ons eigen hart en troost te vinden in de zachte ritmische diepten van ons wezen. ‘The Gift’ verwijst naar de weerspiegeling van de diepgaande verbinding tussen haar muziek en de luisteraars ervan. Geïnspireerd door de suggestie van een toegewijde fan die haar composities zag als een kostbaar geschenk aan de wereld, heeft dit stuk voor haar een zeer persoonlijke betekenis. ‘The Gift’ belichaamt de essentie van vrijgevigheid en dankbaarheid. Door zijn zachte frasering en emotionele expressie dient dit stuk als een herinnering aan de transformerende kracht van muziek om te verheffen, inspireren en genezen. Voor haar is ‘The Gift’ een bewijs van de diepgaande impact van kunst en de onmetelijke waarde van menselijke verbinding. Het staat symbool voor de gedeelde reis tussen kunstenaar en publiek, een geschenk dat door tijd en ruimte wordt uitgewisseld tussen harten en zielen. ‘Colour the World viert de caleidoscoop van levenservaringen. Dit stuk neemt de luisteraar mee door landschappen van verwondering en ontzag. De noten zijn de penseelstreken, zorgvuldig vervaardigd om het canvas van de ziel te verlichten met tinten van vreugde, verdriet, hoop en liefde. ‘Watching Clouds’ is een compositie die doet denken aan de betoverende stijl van Debussy. Alsof je omhoog staart naar het steeds veranderende tapijt van de lucht, vangt dit stuk de delicate dans van wolken terwijl ze lui langs de horizon drijven. Met zijn zachte en impressionistische melodie nodigt het luisteraars uit om mee te gaan op een reis van stille contemplatie en mijmering. ‘Passion’ is een meeslepende klassieke compositie die de zintuigen prikkelt en de harten in vuur en vlam zet. Door zijn dynamische melodie en tegenmelodieën vangt dit stuk de intensiteit en hartstocht van emotie, verlangen en vastberadenheid. ‘Solitude’ nodigt luisteraars uit om de kwetsbaarheid te onderzoeken die ontstaat als je in de stilte van eenzaamheid met je gedachten geconfronteerd wordt. In ’Is this a Dream’ betreed je een wereld waar de werkelijkheid vervaagt met het surrealistische. Het is een meeslepende wals die de luisteraar meevoert naar een rijk van betovering en verwondering. Het nodigt je uit om jezelf te verliezen in de betoverende wals van de geest, waar de werkelijkheid vervaagt en de grenzen tussen dromen en het wakende leven vervagen tot een betoverende dans. ‘Tides of Emotion’ is een klassieke compositie die de tumultueuze maar prachtige essentie van de menselijke ervaring samenvat. Het nummer navigeert door de diepten van passie, sereniteit, verlangen en triomf en weerspiegelt de steeds veranderende stromingen van onze diepste gevoelens. De beklijvende melodie van ‘Nocturne’ neemt de luisteraar mee naar een rijk van etherische schoonheid en contemplatie. Elke noot en elk akkoord draagt het gewicht van de nachtelijke stilte, terwijl het delicate samenspel van melodie en harmonie een portret van eenzaamheid en introspectie schetst. En de afsluiter ‘Anthem’ is een bewijs van de kracht van vrede en eenheid. Deze epische klassieke compositie belichaamt de geest van harmonie en solidariteit en roept luisteraars op om samen te komen in een gedeelde visie van vrede en welvaart. ‘Anthem’ nodigt ons uit om één te zijn, onze stem te verheffen in solidariteit en onze niet-aflatende toewijding te verkondigen aan het bouwen van een betere toekomst voor de komende generaties. Voor mij is dit stuk mijn volkslied voor vrede, begrip en verzoening in een wereld die te vaak verscheurd wordt door strijd en onenigheid.

Dit is dan ook een album dat staat voor een smeekbede voor een betere wereld. Een wereld waarin we ons inzetten voor creatieve en nuttige zaken, i.p.v. steeds maar oorlog te voeren, of te discussiëren over pietluttigheden. En muziek kan daarbij inderdaad een positieve invloed hebben, denk maar aan het spreekwoord “muziek verzacht de zeden”. Daarin is Kerani dan ook compleet geslaagd, met dit klanktapijt dat een geschenk is aan de wereld!

Patrick Van de Wiele (4½)

Uit Orange County, Virginia (USA) komt het nieuws dat bassist Christian de Mesones een nieuw album gaat uitbrengen. Hij was een heel leven geleden een taxichauffeur en heavy metal-bassist uit New York City, die een vraatzuchtige honger had naar de louche decadentie waar de muziekscene van Big Apple in de jaren tachtig om bekend stond. Vastbesloten om zijn leven te veranderen, deed De Mesones een volledige ommekeer, werd clean en veranderde zijn muzikale muze in jazzfunk. De Mesones wijdt zijn “tweede leven” aan het nastreven van zijn hernieuwde passie voor hedendaagse jazz en diepe soulgrooves gekruid met Latijnse ritmes en zal op 12 april zijn tweede album ‘You Only Live Twice’ uitbrengen op het That 555 Lyfe-label. Christopher Valentine produceerde negen van de tien nummers van het album, op één na allemaal originele nummers geschreven of mede geschreven door de Mesones.

De Mesones’ ommekeer begon decennia geleden, maar pas in maart 2020 bracht hij eindelijk zijn solodebuutalbum ‘They Call Me Big New York’ uit, net toen Covid-19 de wereld op slot zette. Drie singles van de set, ‘Big Tall Wish’, ‘Spirit’ en ‘Latin Jive Redux’, kwamen in drie nationale hitlijsten terecht. Pandemische beperkingen beperkten echter de mogelijkheden van De Mesones om het project te promoten en zijn merk te laten groeien.

Een jaar later bracht de Mesones een zwoele, Latijns-getinte versie uit met de titel 'Hispanica'. Een Britse DJ stuurde het nummer naar de tweevoudig Grammy-winnende toetsenist Bob James, die ermee instemde piano op het nummer te spelen. De single ging naar nummer 1 in de Billboard-hitlijst, de eerste van De Mesones. Hij zegt daarover: “Ik heb altijd geloofd in de kracht van compositie. Eén liedje kan de wereld veranderen. In mijn geval heeft een van mijn eigen composities de mijne voor altijd veranderd. Voordat ik ‘Hispanica’ als single uitbracht, vond ik dat dit mijn sterkste compositie tot nu toe was. Het stond op mijn vorige album als vocaal nummer, en op advies van mijn radiopromotor werd het opnieuw vormgegeven als een instrumentaal nummer. Ik wist meteen dat ik een piano wilde voor de melodie. Toen de legendarische Bob James erop speelde, was het een sprookje dat werkelijkheid werd. Het is een van de meest betekenisvolle ervaringen uit mijn carrière geworden”, aldus de Mesones. In 2022 volgde de opvolger ‘In His Vision’, met sax van Eddie Baccus Jr.

Het nieuwe album vangt aan met de titeltrack, omdat Christian een grote fan is van James Bond, en die aanwezigheid bemerk je tweemaal hier. “The album’s title track holds multiple meanings for me. Putting aside my love for the classic James Bond film with this title, it perfectly represents my second album release as a solo artist as well as the album artwork featuring my custom double neck bass. This song was composed many years ago and has come to fruition at a time when I have found true love and real purpose in my life. I believe in second chances, and love is definitely sweeter the second time around” zei hij. Daarna de zwoele verleiding van het jazzfunknummer ‘Sexy Beast’, met hulp van trompettist Bill McGee & saxofonist Rob Maletick. ‘Throb! (Bass Godz Remix)’ is een Multi bastrack, want naast Christian spelen hier 4 andere bassisten mee: Bill Dickens, Brendan Rothwell, Andrew Gouche en Vail Johnson mee. Vervolgens komt ‘Arrival’ aan de beurt, een “space jam”, die Christian wil gebruiken als opener bij zijn concerten. ‘Stay (Big New York Remix)’ is een sensuele R&B song, gezongen door Nes Powers, waarna het lieflijke ‘Sweetnight’ eerst gezongen was, maar hier opduikt als een instrumentaal met Rob Zinn op trompet. De tweede Bond song is ‘Capsule in Space’, van componist John Barry, maar hier op een funky Latin basis. ‘In His Vision’ volgt daarna, opnieuw met Bill McGee en gitarist Drew Davidsen. Op de single ‘Hispanica’ speelt de grote Bob James keyboards, waarna Jaared Arosemena op sax en David Blamires vocaal te horen zijn op de aflsuiter en ballade ‘Don Pedro’.

Christian bewijst hiermee dat hij op verschillende vlakken actief is, en hijzelf zich als herboren voelt. Een zeer leuk album waarbij de basgitaar ondersteund wordt door tal van bevriende artiesten. Een aanrader!

Patrick Van de Wiele (4)

De Duitse artiest, producer en Dj Klangstein kwam hier over de vloer. Hij is bedrijving in chill-out, downtempo en elektronische muziek. Daarnaast maakt hij ook remixen. Op 29 maart kwam dit nieuwe album digitaal uit, waarop 10 tracks staan. Sinds de release van de song ‘Ganz Leise (Viela Edit)’ op zijn album ‘Viela’ uit 2021, liep hij rond het idee om een compleet gezongen album te produceren, met een variëteit aan internationale gastartiesten. Dat heeft hij hiermee gerealiseerd. Vocale artiesten uit de VS, Spanje, Groot-Brittannië en Duitsland zoals Hannah Magenta, hitauteur Nosie Katzmann, Nekane, rapduo Almighty Misfitz, de Duitse artiest Inken en nog veel meer droegen bij aan ‘...&me’. Bovendien is hij zelf voor het eerst op de microfoon te horen in zijn dansnummer ‘Care’.

Nekane opent op ‘Dancemachine’, gevolgd door ‘Ganz Leise (Viela Edit)’ met Sylvia Gerlach. Op ‘Snowdrops’ hoor je Inken, waarna ‘If I Don’t Care’ volgt. Hannah Magenta zingt het zachte ‘My Cathedral’, en Klangstein kan je zelf horen op ‘Care’. Het rapduo Almighty Misfitz komt aan bod op ‘Let it Go’, waarna RamsayGee het uitzingt op ‘Riding the Hoover’. Nosie Katzmann reflecteert op ‘Within You’ en Carter Voss sluit af met ‘Nothing You Could Do’.

Een mengeling dus van elektronische dancetracks, maar ook van kalme en ambient songs. Voor elk iets.

Patrick Van de Wiele (4)

Het zevende album, ‘Dancin’ Shoes’, van de Amerikaanse saxofoniste & fluitiste Paula Atherton bevat 11 tracks uit de smooth & contemporary jazzgenres. Daarvoor deed ze beroep op producers zoals Greg Manning, Adam Hawley, Jacob Webb, Curtis Harmon, en Lou Gimenez. En er staan niet minder dan 4 indrukwekkende Top10 hits te wachten.

De opener ‘Baila’ is een leuk Latin uptemponummer, waarop Paula fluit speelt, en dat je zowaar onmiddellijk zaan het dansen zet. Op ‘Inside Out & Backwards’ is het al funk wat de klok slaat, waarop Paula’s sax naast een gitaarsolo van Lou Gimenez komt. ‘Keep it Comin’’ (een van de vooropgestelde singles) laat swingende smooth jazz horen, gevolgd door de soulvolle ballade, ‘Give Me A Reason’, die Paula zelf inzong. De titeltrack (een tweede single) swingt weerom de pan uit, met een opgewekte smooth jazzbeat. Hier moet je zeker op dansen! Daarna volgt het ontspannen ‘Soul Picnic’ en de volgende smooth jazzsingle ‘Ready or not’. Curtis Mayfield’s ‘Move On Up’ is de enige cover hier, die Paula ook weer inzong. En die klinkt best leuk! Op ‘Time Out’ gaan we weer de funky richting uit, waarna ‘Don’t Look Back’ eigenlijk meer contemporary jazz is. Afsluiter en vierde single ‘Open Road’ drijft op een aanstekelijke groove, die uitnodigt tot “cruisin’”.

Dit is echt een heel leuk album, eentje dat het muzikaal talent van Paul laat horen in diverse facetten. Ik nodig u dan ook uit om dit te beluisteren. En Paula bewijst hiermee dat smooth jazz nog niet dood is!

Patrick Van de Wiele (4½)

Op 19 april as. verschijnt nog een speciale editie die belangrijk is voor disco en soulfans. Een digipak met 2 cd’s, waarop de 4 studioalbums van de Britse zangeres Tina Charles staan. Tijdens de periode 1975 tot 1980 was ze zeer succesvol op CBS Records. Aldus kan je luisteren naar de 4 albums ‘I Love to Love’ (1976), ‘Dance Little Lady’ (1976), ‘Heart ‘N’ Soul’ (1977) en ‘Just One Smile’ (1980). Tina Charles scoorde in 1976 vier Britse single hits, waaronder de #1 hit ‘I Love To Love’ en twee Top 10’s met ‘Dance Little Lady Dance’ en ‘Dr. Love’. Ze bracht in hetzelfde jaar ook twee albums uit en werd een grote artiest in Europa. In 1977 en 1980 werden nog twee albums uitgebracht op CBS. Altijd aanwezig was de producer & schrijver Biddu, die haar geluid gedurende de vier albums begeleidde en ontwikkelde. Tina Charles scoorde in 2006 ook haar hoogste hit in de VS met een nationale Billboard top vijf, ‘Higher’ van Sanny met Tina Charles, waardoor haar profiel nog verder werd vergroot.

De eerste cd staat in het teken van haar debuutelpee ‘I Love to Love’ en de opvolger ‘Dance Little Lady’, beiden uit 1976. Tracks hierop zijn o.a. de hits ‘I Love to Love’, ‘Dance Little Lady Dance’ en ‘Dr. Love’. De tweede cd bevat het ‘Heart ‘N’ Soul’ album uit 1977 en ‘Just One Smile’ uit 1980. Met uiteraard de singles ‘Fallin’ In Love in Summertime’, ‘Love Bug Sweets For My Sweet’, ‘I’ll Go Where Your Music Takes Me’, ‘Fire Down Below’ en ‘Makin’ All The Right Moves’. Daarnaast hoor je ook Sondheim & Bernstein’s klassieker ‘Somewhere’ uit ‘West Side Story’.

Niet minder dan 15 tracks verschijnen hiermee voor het eerst op cd. Ze zijn afkomstig van de gerestaureerde originele productiemasters, gepresenteerd in de volgorde waarin ze oorspronkelijk zijn uitgebracht. De Digipak-editie bevat een boekje van 20 pagina's met een Britse discografie en aantekeningen op de hoes, geschreven door Lois Wilson.

Opnieuw een must voor de disco en soulfans! En dans naar hartenlust!

Patrick Van de Wiele (4½)

Op 19 april aanstaande komt bij SoulMusic Records, onder de vleugels van Cherry Red Records, de definitieve geremasterde editie van 4 zeldzame albums van Smokey Robinson & The Miracles op twee cd’s uit. Het gaat hier over 4 albums uit 1970 tot 1972, ‘A Pocket full of Miracles’ (1970), ‘What Love Has Joined Together’ (1970), ‘One Dozen Roses’ (1971) en ‘Flying High Together’ (1972), aangevuld met bonustracks. Twee bonustracks, '(You've Got Me) Looking Through the Eyes of Love' en 'Paper People' maken hier hun cd-debuut. Belangrijke nummers zijn onder meer de internationale hit 'The Tears of a Clown', de hitsingles 'Who's Gonna Take the Blame', 'Crazy About the La La La ' en 'We've Come Too Far to End It Now', en prachtige herinterpretaties van 'My Cherie Amour', 'Got to Be There', 'Bridge Over Troubled Water' en 'Betcha by Golly Wow'. Alle vier de albums bevatten de klassieke Miracles-line-up van Smokey Robinson, Claudette Robinson, Bobby Rogers, Ronnie White, Pete Moore en gitarist Marv Tarplin, opgenomen door de groep tijdens de creatief vruchtbare, muzikaal rijke periode voordat Smokey begon aan zijn buitengewone solocarrière. Schitterende remastering door Nick Robbins en prachtig artwork door Roger Williams met een luxe boekje van 24 pagina's met een uitgebreid essay van Joe Marchese van The Second Disc, gebaseerd op nieuwe en archiefcitaten van Smokey Robinson, Claudette Robinson, Motown Tape Librarian Pat Cosby en Motown-historicus Sharon Davis, evenals gedetailleerde annotaties van Motown-historicus Andrew Skurow.

Daarnaast staan er originele Robinson songs op, samenwerkingen met Stevie Wonder en Syreeta Wright, Henry Cosby, Nick Ashford & Valerie Simpson en Johnny Bristol, en mooi heruitgevonden covers van klassieke hits van Bacharach & David, Thom Bell & Linda Creed, Paul Simon, George Harrison, en Smokey zelf.

Deze vier albums laten de harmonieën van The Miracles horen, en het is dan ook een muzikaal festijn voor Motown fans.

Patrick Van de Wiele (4½)

Nadat ze al 23 jaar meedraaien aan de top van funk & soulscène in Melbourne klinkt de formatie The Bamboos vitaler dan ooit.  Ze werd immers opgericht in 2000 en is de eerste Australische band die bij een overzees label terecht kon, en tevens de eerste die de UK en Europa doorkruiste. Ze zijn ondertussen al aan hun 11de studioalbum toe, en opvolger tot ‘Hard Up’ uit 2021. De negenkoppige band draait rond de Multi getalenteerde singer-songwriter & producer Lance Ferguson, met vocalen van Kylie Auldist, samen met gastartiesten zoals Aloe Blacc, Durand Jones, Joey Dosik, Daniel Merriweather, Alice Russell en Tim Rogers.

De opener ‘This Is How You Do it’ lokt je onmiddellijk naar de dansvloer, op de tonen van een leuke discobeat. ‘Ex-Files’ is meteen de eerste single eruit, waarna Kylie’s zoon Reginald AK present is op de neo-soul van ‘Safe from Harm’. Kings uit Nieuw-Zeeland is dan weer te gast op ‘Everything's Gonna Be OK’, een feelgood song. ‘The Main Event’ verwijst naar de jaren ’80, gevolgd door het psychedelische ‘Caicos Dawn’ met zijn Indische sitarklanken. ‘The Space Between’ volgt daarop, waarna rappers Ohmega Watts (uit Brooklyn) & Ozay Moore(uit Michigan) hun ding doen op ‘For the Record’. Daarentegen is ‘Afterglow’ een verademing, want deze soulballade bevalt me best. Reginald AK keert weer voor het erg dansbare ‘Bored’, terwijl ‘Midlife Glow’ opgeluisterd wordt door rapper Ozay Moore. Afsluiter ‘Better than that’ drijft op een mooie dans groove.

Dit is zonder twijfel een van de beter albums, dat eigenlijk al eind vorig jaar verscheen. Dit is inderdaad “hoe het moet”. Top!

Patrick Van de Wiele (4½)

Het debuutalbum ‘Temptations of Sound’ van de Duitse band The Ees is uit. Die naam staat voor The Eclectic Experiences, en dat is het muzikale project van componisten & producers Claus Hartisch en Andre Neundorf (Bahama Soul Club, Kojato). Hun stijl is een mengeling uit de seventies van  soul, Latin, Afrobeat, reggae, psychedelisch en acid jazz, maar met een eigentijdse tintje.

De groovy opener ‘Mother Earth’ wordt ingeluid met gesproken woord en verder ingezongen door Juliet Ada met Duitse/Nigeriaanse roots. Dit is een mengeling van acid jazz met Afrobeat. ‘Slight & Small’, de tweede single eruit, is gebaseerd op een gedicht van de Amerikaanse Emily Dickinson, en deze soulballade wordt gezongen door Maike Jacobs. De eerste single is het Latin klinkende psychedelische soulnummer ‘Con Sentimiento’ met de stem van de Cubaanse Arena Arega. ‘I Mean Soul’ is een acid jazzduet tussen Reggie Worthy en Cappuccino, gevolgd door Juliet Ada die weerkeert in ‘Temptation of the Sound’. Deze track vertoont een jazzy piano op een bedje van triphop en acid jazz. De reggaetrack ‘The Feel’ wordt opgeluisterd door rapper Cappuccino, waarna ‘Stand Up’ psychedelische soul brengt, weerom met Juliet Ada. Een tweede gedicht van Emily Dickinson is de inspiratiebron voor het relaxte ‘Indian Summer’, met zang van Maike Jacobs. ‘True Love’ met de ex-bassist Reggie Worthy (Ike and Tina Turner), klinkt ook psychedelisch en ietsje raar. Juliet Ada is terug met ‘If Only’, geënt op Rudyard Kiplings gedicht ‘If, waarna ‘Open Up’ afsluit met Arena Arega, op de tonen van triphop.

Een leuk debuut waarvan we hopelijk meer mogen verwachten!

Patrick Van de Wiele (4)

Het Duitse label Golden Rules uit Leipzig werd opgericht door soul & funk vinylfans Johannes Riedel en Fabian Schuetzes. In hun ‘Originals’ reeks proberen ze wereldwijd het beste uit de underground funk en soulscène bijeen te brengen. Voortbordurend op de vorige 2 volumes, brengt deze nieuwe compilatie maar liefst 14 tracks samen. Deze is uitgebracht op LP en digitaal. Zo krijg je meer dan 50 minuten muziek, die varieert van overal ter wereld. Frafra afro grooves afkomstig van Alogte Oho & His Sounds Of Joy, via psych funk van de maestro Misha Panfilov uit Estland, van filmische soul door Gentle Nature uit LA, langs uptempo funk van de Russian outfit The Great Revivers, van de funky breaks van UK drummer & producer Mike Bandoni, tot de traditionele classic soul van New Yorker Carlton Jumel Smith, via de Hammond funk van Aussie trio Cookin’ on 3 Burners tot de instrumentale deep funk van Seattle band The Oscillators, enz. Nog meer van dat moois komt van Kerbside Collection, Cole Williams, Fernanda Divia, Ray James, Glenn Fallows feat. Michele David en Brother Lee. En dat soms op instrumentale als op gezongen versie.

Oorspronkelijk wou Golden Rules een tweewekelijkse reeks singles van enkele exclusieve, internationale opnames uitbrengen. De hedendaagse scène van contemporary funk, soul en positieve vibes. Deze singles zijn aldus met succes gebundeld op verschillende elpees.

Patrick Van de Wiele (4)

Dit is het debuutalbum van soulzangeres Maiiah, maar tevens het derde full album van het Hamburgse collectief Angels of Libra, na het succes van hun samenwerking met de Ierse zanger Nathan Johnston. Maiiah is een zangeres met roots in de Balkan maar opgegroeid in Düsseldorf, de stad van de legendarische Unique Club en het gelijknamige label. Soul drukte al vroeg zijn stempel op haar, en toen ze tijdens de pandemie de Hamburgse producer, muzikant en componist Dennis Rux (Hamburg Spinners/Yeah! Yeah! Yeah! Studio’s) ontmoette, beseften de twee dat ze een vergelijkbare muzikale visie deelden. Hun gemeenschappelijke liefde voor soulmuziek en oude R&B bracht hen bij elkaar, en ze begonnen samen muziek op te nemen in Hamburg met de Angels of Libra. Er werd een eerste single ‘Obey’ getrokken en met succes.

Maar de opener is ‘Can’t Get Over Loving You’ met dewelke meteen de toon gezet wordt, en dat is old school soul. Daarna volgt ‘Obey’ dus en begrijpelijk dat dit een radio hit werd. ‘Please Come Home’ neemt ons terug in de tijd naar de sixties, waarna ‘Kava’ me doet denken aan dansbare Latinmuziek à la Santana. ‘Turn the Page!’ verwijst duidelijk naar Booker T. & The MG’s, gevolgd door de tweede single ‘No No No (I'm so Broke)’ met een knipoog naar Motown. ‘Plenty of Life’ is een ode aan het leven waarna ‘I Wanna Go’ opent met slangenmuziek, maar evolueert naar old school soul. De cover ‘I’m a Good Woman’ reikt ook weer terug naar de sixties soul, waarna het symbool voor ‘Infinity’ afsluit met mijmeren over levensfases en de ups en downs.

Een authentiek soulalbum dus, aangeraden an fans van Stax, Motown enz. opgenomen in die tijdsgeest. Een ontdekking!

Patrick Van de Wiele (4)

De Canadese zangeres Aphrose is afkomstig uit Toronto, en staat ook bekend als Joanna Mohammed. Deze getalenteerde songwriter en zangeres staat bekend om haar indrukwekkende vocale bekwaamheid in haar geboortestad en krijgt snel wereldwijde bekendheid en lofbetuigingen van zowel fans als muziekcritici. Dit is haar tweede album en ‘Roses’, getekend bij het onafhankelijke soullabel LRK Records, blijft stevig geworteld in de kenmerkende stijl van Aphrose, gekenmerkt door klinkende R&B-zang. Het omarmt echter ook een zachtere, meer introspectieve uitstraling die op briljante wijze haar opmerkelijke veelzijdigheid laat zien in het navigeren door diverse genres, stemmingen en muzikale benaderingen met opmerkelijke finesse.

Het album biedt soul, neo-soul, hiphop en R&B, en werd geproduceerd door haar vrienden bij SafeSpaceship Music (Scott McCannell, Chino De Villa, Ben Macdonald). Het album is erg biografisch, en staat symbolisch voor haar pad doorheen de geschiedenis. Daarbij put ze inspiratie uit haar muzikale voorbeelden zoals Jill Scott, Erykah Badu, Aretha Franklin, maar ook van eigentijdse artiesten zoals Frank Ocean, SiR, en SZA.

Ze opent met de neo-soul van de titeltrack, en gaat daarna dansen op ‘YaYa’. ‘Heavenly Father’ is een kort intermezzo (een opname van haar grootmoeder die bid), gevolgd door de neo-soul van ‘In the Time of Sorrow’. Funk en neo-soul worden vermengd op ‘Honey (Don’t) Come Back’, waarna ‘What You Don’t See’ een ballade is, waarop ze enkel door een gitarist ondersteund wordt. ‘Weapons’ vind ik minder geslaagd, en het korte ‘Chop the Cake’ komt chaotisch over. ‘Soft Nuclear’ klinkt beter, meer traditionele R&B, gevolgd door de mid-tempo, soulvolle track ‘Good Love’. ‘Higher’ is weerom ietwat vreemd, en afsluiter ‘Zag’ start met de hartklop van haar dochter, toen Aphrose nog in verwachting was. Het is dan ook een ballade over die opgedragen is aan die dochter.

Minder geslaagd naar mijn mening.

Patrick Van de Wiele (3½)

Als recensent en journalist doe ik nog alle dagen nieuwe ontdekkingen. Neem nu de funkband Alpacas Collective uit ons eigen Belgenlandje, meer bepaald uit Leuven. Die kende ik voorheen niet. De band draait op zijn favoriete muziek van Lagos tot Addis Abeba, van Augusta, Georgia tot New Orleans, en brengt het allemaal terug naar huis op een manier die geen enkele andere band zou doen. Funk vormt de basis, op smaak gebracht met afro, jazz, boogaloo, soul en oosterse klanken. Ze bestaat uit niet minder dan 11 personen, en dat zijn: Frederik Kühn (percussie), Stan Hennes (drums), Steve Vandervoort (bas), Robby Swiggers (gitaar), Joël Van Roode (sitar, bas), Jérome Swevers (fluit, trompet, sax), Marc Jans (trombone, sax), Alexander Dingens (sax), Jeroen Ollevier (keyboard), Sander Vos (percussie) en Hans van Scharen (sax). In oktober 2022 kwam hun debuutalbum ‘Seven Wisdoms of Plutonia’ uit, en nu heb ik de opvolger daarvan te pakken gekregen. Daarop nemen ze je mee op een muzikale reis doorheen afrobeat, deep funk, hindoestaanse raga gemixt met psycho-dub en creoolse rap.

De uptempo opener ‘Gunkali’ laat onmiddellijk sitarklanken uit India horen, waarna het erg dansbare ‘Boyoma’ een ietwat Afrikaanse sfeer neerzet. De titeltrack duurt maar liefst 10 minuten, met zang van Alain Louie, en doet terugdenken aan Fela Kuti, gevolgd door ‘Movéfèzè’ met Franstalige tekst door Nèg Madnick in een Creoolse sfeer. Daarna maken we de oversteek naar India, op de tonen van 'Bhimpalasi' en dat is een mengeling van sitar, jazz en Afrikaanse ritmes. Funk geeft de aanzet op ‘Surrounded’, waarna de slottrack ‘What Could I Do’ evenzeer funk centraal zet, compleet met blazers zo weggelopen uit de seventies.

Alles bij mekaar toch een hele, maar positieve verrassing voor mij. De band kan je zowel bij funk als bij wereldmuziek onderbrengen. Enkel spijtig dat ze niet bekender is!

Patrick Van de Wiele (4)

De band New Visionaries is eigenlijk een duo dat bestaat uit de in de UK gevestigde Australische artiest Joel Sarakula en de Nederlandse muzikant Phil Martin. Hun verhaal begint met een onverwachte ontmoeting in de zomer van 2019, toen Phil op het allerlaatste moment meedeed als congaspeler voor een Joel-show. Vanaf dat moment wordt spontaniteit de hoeksteen van hun muzikale relatie: geïmproviseerde opnamesessies die slechts een paar dagen van tevoren worden gepland, optredens die een paar weken van tevoren worden gepland, en songconcepten die voortkomen uit jamsessies.

Een jaar later ontvouwt het verhaal van New Visionaries zich pas echt in juli 2020, toen Joel in Nederland strandde na het spelen van een paar shows in Amsterdam, zijn eerste optredens na de vroege pandemische lockdowns. Hij wachtte tot de Britse grenzen weer open gingen voor degenen die vanuit Nederland reisden, zodat hij naar huis kon terugkeren. Omdat hij besefte dat hij wat tijd over had en al een band met Phil had, sloeg hij zijn kamp op in Dordrecht voor een onvoorspelbare periode en begonnen ze samen met het opnemen van nieuw materiaal.

Ondanks Phil's betrokkenheid bij de Europese funk- en soulscene en Joel's neiging tot soulvolle pop, is wat hen ertoe bracht nieuwe muziek te creëren hun gedeelde affiniteit met hedendaagse instrumentale bands als Khruangbin, Calibro 35, Air of El Michels Affair, evenals klassieke invloeden zoals David Axelrod en de klassieke KPM-bibliotheekserie.

Ze begonnen met het maken van tracks voor wat hun debuutalbum ‘Roadmaps’ zouden worden. Het idee was om beknopte sfeerstukken te construeren die de luisteraar mee kunnen nemen op een drie minuten durende odyssee, waarbij vaak verre en verschillende muziekculturen worden doorkruist. Terwijl Phil de drums, percussie, toetsen, bas en gitaar voor zijn rekening nam, en Joel een bijdrage leverde op toetsen, bas en gitaar, slaagden ze erin om de meeste arrangementen in Phil's studio uit te werken, vol met vintage instrumenten, waaronder oude elektrische piano's van Fender Rhodes en Wurlitzer, synths , Hammondorgels en iconische Gibson-gitaren. Alleen als het echt nodig was werden gastartiesten ingeschakeld: Hannah Williams leende haar zang op 'Summer Rain', Peter Broekhuizen speelde fluit op 'Firecracker' en 'Spiritual World', Cees Trappenburg voegde zijn vleugje blazers toe voor 'Scandinavian Railways' en ' Interstellar Bachelor Pad', terwijl Yolande Kalb en Margriet Groenhof als achtergrondzangers op verschillende nummers een bijdrage leverden.

Opener ‘Giallo Days’ klinkt funky maar is uptempo, waarna bij ‘The Sunshine’ het jazzy aspect uit de seventies voorop staat. ‘Scandinavian Railways’ gaat weerom de funky toer op, en ‘Firecracker’ doet denken aan blaxploitation soundtracks uit de sixties. Op ‘Summer Rain’ komt Hannah Williams een soulvolle downtempo track inzingen, gevolgd door ‘Desert Disco Nights’ die een opgewekte party in de woestijn moet voorstellen. ‘Interstellar Bachelor Pad’ neemt ons mee op een zachte, maar soulvolle interstellaire reis. En dan vliegen we naar Brazilië met ‘Brasiliance’, dat drijft op een leuke percussie. Met ‘Shore Leave’ gaan we aan land op een downtempo ritme, terwijl de afsluiter ‘Spiritual World’ wat New Age-achtig aandoet.

Een mooi en verrassend album, vol van soulachtige soundscapes die verschillende beelden oproepen. Heel origineel en best leuk!

Patrick Van de Wiele (4)

Vrij als een vogel komt het nieuwe Lemongrass-album ‘Birdy’. Een muzikaal eerbetoon aan de schoonheid van de natuur en positieve luchthartigheid. Roland Voss presenteert 10 chill-out Lo-Fi-tracks die ons meenemen naar weelderige, magische tuinen, heilige plaatsen, bloeiende bossen en plekken van stilte en vrede. Als een zacht briesje dat door de boomtoppen waait, doordringt de muziek een gevoel van gewichtloosheid, dat een gevoel van het oneindige oproept.

Lemongrass is een van de vroege pioniers van de Downtempo- en Lounge-scene en heeft zijn muzikale visie de laatste tijd uitgebreid naar de magie van Lo-Fi en Chill Hop-muziek.

Roland is een smaakmaker, die veel lof kreeg vanwege zijn studiomeesterschap met een uitgesproken intuïtie over hoe moderne elektronische muziek zou moeten klinken. Met zijn recente Lo-Fi-releases in samenwerking met Roberto Bronco en deze nieuwe albumrelease (‘Birdy’ is het 34e Lemongrass-album) bewijst hij dat hij zelfs na 25 jaar trendsettende muziek uit te brengen, zichzelf nog steeds toestaat zijn muziek succesvol opnieuw uit te vinden en te verfijnen.

Patrick Van de Wiele (4)

Achter de artiestennaam Tauon gaat de Duitse elektronische artiest Olaf Gretzmacher uit Stuttgart schuil. Hij werkte meer dan 20 jaar als producer, DJ en live act, in de genres ambient, chill-out, Trance, Deep Tech House, downtempo en soundtracks. Maar sinds hij bij het Sine Music label tekende ging hij muzikaal aan het experimenteren. Op deze nieuwe digitale EP keert hij terug naar zijn muzikale roots, denk maar aan de muziek van Jean-Michel Jarre en Kraftwerk. Olaf kreeg als kind pianolessen, componeerde zijn eerste songs op zijn zestiende, en begon 4 jaar later te produceren.

Op deze EP staan 5 tracks, die ons dichter bij chill-out en downbeat brengen. Tauon’s werk reflecteert een tijdloze kwaliteit. Het begon allemaal met een Sunset Chill-sampler die Tauon en zijn oude vriend vergezelde op hun jaarlijkse vakantie in Kroatië. Sindsdien is deze sampler elk jaar bij hen en is hij grotendeels verantwoordelijk voor Tauon’s inspiratie voor deze EP. Het titelnummer opent, en is vol euforie. Het is als het ware het begin van een heerlijke vakantie en tegelijkertijd een eerbetoon aan de “thuisbasis” van de twee vrienden: de gezellige bungalow, gelegen in een rustige baai omringd door olijfgaarden, zeer dichtbij het dorp Tisno. ‘Croc Mountain’ is een korte terugblik op de reis zelf. Tauon legt uit: "Zodra we de grens met Kroatië zijn overgestoken, is er op een gegeven moment aan de rechterkant een heel groene berg, die van een afstand op een krokodil lijkt. Als we hem zien, weten we dat we dat zullen zijn daar binnenkort." Daarna komt de eerste single ‘Just Let it Go’, en die herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om stress en zorgen echt achter je te laten tijdens een vakantie. Met een minimalistische beat, soulvolle zang en langzaam bewegende strijkersarrangementen biedt het nummer de perfecte sfeer om in het hier en nu te zijn. De route ‘Pirovac’ is gewijd aan het gelijknamige vissersdorpje, dat altijd de eerste "aanloophaven" is na een lange reis. Een cappuccino en een biertje zijn ieder jaar de eerste drankjes in een klein café aan het strand. Een ritueel dat nu een geheel eigen soundtrack heeft gekregen in de vorm van deze minimalistische, groovy track. Het nummer ‘Olive Trees’ sluit af. De bungalow waar de twee vrienden elk jaar hun vakantie doorbrengen, is omgeven door vele olijfbomen, die het Kroatische landschap verrijken met hun prachtige uitstraling. ‘Olive Trees’ is de perfecte housetrack om 's avonds onder te dansen, de geur van de bomen en de zee in te ademen en van elke seconde te genieten.

Tauon vertelt: "Als we weer naar huis moeten, nemen we altijd voldoende olijfolie mee zodat we nog langer aan onze vakantie kunnen terugdenken". Voor iedereen die momenteel niet op vakantie kan, is er in plaats van olijfolie deze EP die je meeneemt naar een pulserende huisoase.

Patrick Van de Wiele (4)

De Amerikaanse elektronische artiest Eleon (ofwel Michael L. Rogers) kwam hier al verscheidene malen aan bod. Na zijn succesalbum ‘Daithi’ van vorig jaar is hij terug met dit nieuwe digitale album. Michael heeft hier bijna een jaar aan gewerkt, en zorgvuldig gemaakt met diepe emoties en gedachten, met behulp van een breed scala aan verbluffende software synths en samplingtechnieken.

Door nieuwe ideeën en werelden te bouwen, heeft Eleon in totaal dertien “dreamscape” tracks gecreëerd, die de luisteraars meenemen naar onbekende gebieden van de verbeelding. Bereid je voor op dit geweldige avontuur op de track, in gezelschap van de bekroonde vocalist Nacre samen met de bekende gitarist John Gregorius. De bekende gitariste Michelle Qureshi doet ook mee en is te horen op het nummer ‘Dreamfields’.

Wees dus voorbereid om met Eleon diep wortel te schieten in de bosrijke gebieden en fantasieën van ‘Hidden Kingdom’, waar je geest vrij kan zijn om nieuwe plaatsen te verkennen die alleen maar wachten om gevonden te worden.

Patrick Van de Wiele (4)

Op hun vierde samenwerking, deze digitale EP ‘Four Circles’, presenteren de producers Roland Voss (ofwel Lemongrass) en Dennis Erbeck (ofwel Roberto Bronco) 4 smooth en ultra coole Lo-Fi tracks. Eens te meer komt het duo op de proppen met warme en weelderige sounds, ontspannen maar krachtige beats en echte Lo-Fi spirit.

Volgers van het Lemongrass label zullen zich bewust zijn van de releases van beide artiesten die verschillende facetten vertonen, en die succesvol hun eigen handelsmerk in dit veelbelovend project vermengd hebben. De focus ligt daarbij op zachte Lo-Fi, chill hop en Lo-Fi hiphop. Echt muziek om onderuit te zakken!

Patrick Van de Wiele (4)

De Amsterdamse soulzanger Steffen Morrison kwam hier al aan bod met een vorig album. Nu is hij terug met deze nieuwe (en derde) cd, die op 1 maart verscheen op zijn eigen label Demp Music & Tall Tree Records.

De 11 originele tracks vangen aan met de uptempo single ‘Stand Up’, waarna ‘Respect Yourself’ je uitnodigt om te dansen. Vervolgens sluit Steffen een opzwepende en uiterst dansbare ‘Deal with the Devil’, en gaat hij uit de bol op ‘Crazy’. Hij is in de war op ‘Days of Confusion’, en geraakt in de verleiding op het weerom dansbare ‘Temptation’. ‘Feels so Good’ klinkt wat meer funky, terwijl ‘Circles’ je meesleurt in zijn ban. Op ‘Can’t Get Enough’ grijpt hij terug naar de old school soul, waarna hij een doekje opendoet over zichzelf op ‘Self Made Man’, dat me doet denken aan Stax. Steffen sluit energiek af met ‘The Lean on in', waarop hij compleet uit zijn dak lijkt te gaan.

Steffen zei over dit album: “Elk nummer vertelt een verhaal, met een eigen ritme dat de ziel beroert. ‘Legacy’ is niet slechts een album, maar een emotionele ervaring die voelt als een reeks liveoptredens, bestemd om door de generaties heen te worden gekoesterd”.

Dat Steffen een echte soul man is, lijft geen twijfel. Dit album bevestigt zijn status en is een aanrader voor elke soul fan.

Patrick Van de Wiele (4)

De Amerikaanse fluitiste Sherry Finzer komt hier regelmatig aan bod met haar helende muziek. Die helpt namelijk bij stress, depressie en fysieke ziektes zoals tinnitus, beroerte en kanker. Zij runt de Heart Dance Records en Higher Level Media labels met artiesten die dezelfde stijl. Sherry is gespecialiseerd in de lage fluiten: alt, bas en contrabas, evenals inheemse fluiten. Ze heeft meer dan 40 New Age & Contemporary Instrumental albums en EP's opgenomen, evenals meerdere singles.

Begeef je op een betoverende reis door de hemelse sferen met 'Spirit Guides', haar nieuwste opus. Gemaakt en opgenomen in het legendarische akoestische wonder The Tank in Rangely, Colorado, waar de galm tot 45 seconden kan blijven hangen, overstijgt dit album grenzen. Het neemt de luisteraar mee op een meeslepend sonisch avontuur. Sluit je aan bij Sherry terwijl ze enkele van haar spirituele gidsen eert en degenen die enkele van haar toegewijde volgers hebben geïnspireerd. Elke noot resoneert met liefde en toewijding, waardoor een harmonieuze brug ontstaat tussen haarzelf en de luisteraar. Ze componeerde alle tracks zelf.

Opener ‘North Star’ is opgedragen aan Brad Butler, waarna ‘Brilliance’ opgedragen is aan Bretta. ‘Secret of the Andes’ werd gecreëerd voor Kevin, en ‘Soliloquy’ is voor de Vietnam veteraan Bobby, die Sherry’s muziek gebruikt tegen tinnitus. ‘A Walk Through Quiet’ staat dan weer in het teken van haar eigen “spirit guides”, die met haar contact maken tijdens meditatie. ‘Healing Hands’ daarentegen kwam er in opdracht van Bobby voor zijn massagetherapeute Gloria. ‘Over Clouds and Mountain Tops’ is ter ere van haar oud-lerares Mrs. Gould, die een voorliefde voor muziek in haar wakker maakte. ‘The Seeker’ werd gecomponeerd voor Gary, terwijl ‘With Open Arms’ opgedragen is aan haar leraar fluit Glennda Dove Pellito. Afsluiter ‘Safe Haven’ is ter ere van wijlen Howard Rowe, haar bandleraar op school.

Dit album is aldus een sonisch toevluchtsoord waar liefde, herinnering en verbinding samenkomen. In een ontroerend en inclusief gebaar breidt Sherry haar muzikale bereik uit om de spirituele gidsen van haar toegewijde fans te eren. Het resultaat is een diep persoonlijke en spiritueel verrijkende ervaring die de grenzen van tijd en ruimte overstijgt. Ga met Sherry Finzer mee op deze transformerende muzikale odyssee, waar haar fluit een vat wordt voor het etherische. De weergalmende sfeer van The Tank tilt elke noot naar een hoger niveau, waardoor een buitenaardse sfeer ontstaat die uitnodigt tot introspectie en contemplatie. ‘Spirit Guides’ is een bewijs van Sherry's ongeëvenaarde kunstenaarschap, een samensmelting van passie en verbinding die weerkaatst door de wandelgangen van zowel herinnering als eeuwigheid.

Patrick Van de Wiele (4)

Zangeres Lauren White uit LA heeft al 5 albums op haar actief, en binnen enkele dagen verschijnt dit nieuwe album. Ze werd geboren en groeide op in New York, en ze werd muzikaal beïnvloed door haar tante die operazangeres was, en door de musicals op Broadway. Na haar studies aan het NYU acteerde ze in soaps zoals ‘The Doctors’ en ‘How to Survive a Marriage’. Maar ook in andere shows zoals ‘Zorba’, ‘Guys & Dolls’ en ‘Company’. Vervolgens trad ze regelmatig op in het New Yorkse jazz en cabaretcircuit. Na haar verhuis naar Los Angeles acteerde ze op Tv in het theater, en fungeerde ze als producer voor de HBO show ‘Homeland’. Op haar nieuw album presenteert ze 11 songs, die uit verschillende stijlen komen. Daarvoor riep ze de hulp in van pianist Quinn Johnson, gitarist Larry Koonse, bassisten Kevin Axt en Trey Henry, trompettist Brian Swartz, saxofonist/fluitist Katisse Buckingham, drummers Chris Wabich, Dan Schnelle en Ray Brinker. Barbara Brighton overzag de productie.

Ze opent met een leuke cover van Steely Dan’s ‘I'm Not the Same Without You’, gevolgd door de trage, heupwiegende bossa nova van de klassieker ‘I’m Glad There Is You’. ‘Unlikely Valentine’ is een swingende jazztrack, waarna het melancholische ‘Our Game’ volgt. Daarna komt Latin aan de beurt met de opgewekte chachacha ‘Tin Tin Deo’ en ‘Lowercase’. ‘Vrohoula’ is een duet met zanger en scatter Paul Jost. De titeltrack komt zachtjes wiegend voorbij, en vertelt ons dat we eigenlijk niet goed weten wat te doen wanneer we verliefd zijn. De ballade ‘I Have the Feeling I've Been Here Before’ is een cover uit het Great American Songbook, waarna Stevie Wonder’s ‘Make Sure You’re Sure’ uit de film ‘Jungle Fever’ aan de beurt is. De trage ballade ‘Turn Out the Stars’ sluit af.

Een cd dus die de diverse facetten van Lauren White tentoon spreidt. En brengt haar songs met verve!

Patrick Van de Wiele (4)

Er zijn twee dingen waar je op kunt rekenen: albums van Kevin Keller uit Manhattan vertellen altijd een verhaal, en een nieuw album van Kevin Keller zal altijd anders klinken dan zijn vorige. Terwijl de opnamecarrière van de in New York gevestigde componist bijna drie decennia nadert (zijn debuut ‘The Mask of Memory’ verscheen in 1994), neemt ‘Evensong’ hem mee naar een gebied dat tegelijkertijd nieuw en eeuwenoud is. Het is zijn eerste album dat gebaseerd is op vocale muziek, waarbij de helft van die melodieën in de 12e eeuw is geschreven door Hildegard uit Bingen. Vier van de acht nummers gebruiken haar gretige melodieën, inclusief haar Latijnse teksten, en in combinatie met de productie van Keller is het resulterende geluid tijdloos. Conceptueel gezien neemt Keller het vroegchristelijke idee van canonieke uren (dagdelen worden gemarkeerd door muziek) en interpreteert dit als een microkosmos van het leven en zijn processie van begin tot eind – en verder. De processie neemt ons ook mee door de kerkelijke modi, de toonladders (gebaseerd op die van de oude Grieken) die werden gebruikt voordat majeur en mineur de overhand kregen in de barokperiode: Frygisch, Lydisch, Mixolydisch, Eolisch, Locrisch, Ionisch, Dorisch, en terugkerend naar Frygisch. Elk nummer heeft een eigen karakter gebaseerd op de variërende volgorde van halve en hele stappen in de gekozen modus, waarbij ‘Evensong 5’ het meest intens is. We worden meegenomen op een reis, beginnend bij de conceptie en geboorte, overgaand naar de speelse onschuld van de vroege kinderjaren, gevolgd door het opgroeien, vervolgens de onzekerheid van de volwassenheid, de verwarring en de worsteling om je weg te vinden in de wereld, de vrede die (met geluk) komt in volwassenheid, de overgang van de dood en het mysterie van wat daarna komt. Bij elke stap combineert Keller op suggestieve wijze klassieke texturen (strijkers, orgel, piano) en moderne timbres en ritmes, vaak bekroond door de schoonheid van de vier unisono vrouwenstemmen. Het diepgaande gevoel van contemplatie dat het diepst gevoelde werk van Keller heeft gekenmerkt, is opnieuw aanwezig en begeleidt ons zachtjes op de reis naar de buitenaardse finale, met een eenvoudige melodie geschreven door Keller als eerbetoon aan Hildegards stijl.

Kevin is sedert zijn tiende geobsedeerd door bewustzijn, herinneringen en dromen. Films zoals ‘2001: A Space Odyssey’ en ‘Altered States’ hebben daarvoor gezorgd. Je kan deze muziek een mengeling noemen van elektronische muziek (Tangerine Dream, Klaus Schulze) en de ambient soundscapes van Brian Eno met neoklassiek. Kevin componeerde en produceerde alle tracks zelf, maar wordt bijgestaan door sopranen Danya Katok, Elisa    Singer Strom, Katherine Wessinger en Wendy Baker. En ook door Sarah Zun op viool, Angela Pickett op viola en Laura Metcalf op cello. Het klinkt een beetje als Gregoriaanse muziek, en als je van Enigma of Enya houdt, zal dit je zeker bevallen.

Patrick Van de Wiele (4)

Ik volg de wereldjazzgitarist Reza Khan al jaren. Hij werd geboren in Bangladesh, maar woont al jaren in New York City. Voor zijn nieuwste album, dat op 8 maart verschijnt, deed hij beroep op verscheidene collega musici. Het element van het onbekende is daarbij inherent wanneer kunstenaars samenkomen om samen te werken. Wereldjazzgitarist Reza Khan is geïntrigeerd door dat mysterie. Hij ziet magie in het creatieve proces en vindt de resultaten mystiek. Hij bracht zijn gretige nieuwsgierigheid en verlangen om te experimenteren in de praktijk en nodigde een handvol Grammy-erkende muzikanten en Billboard-hitmakers uit om samen met hem en producer, songwriter en hoornspeler David Mann op een gezamenlijk opname-avontuur te gaan. Khan heeft een lange geschiedenis van samenwerking met Mann, die als saxofonist, fluitist en houtblazersspeler met supersterren heeft gewerkt - van Tony Bennett en Lady Gaga tot Sting, James Taylor, Paul Simon, Madonna, Billy Joel, The Eagles en Tower of Power samen met baanbrekende jazzgrootheden zoals Jeff Lorber, Chuck Loeb, Michael Franks, Dave Koz en The Rippingtons. Mann was Khan's eerste oproep om mee te schrijven en het album te produceren toen hij het project bedacht. Op de zes albums van Khan had hij nog nooit eerder de taken van de producer volledig aan iemand overgedragen, maar hij vertrouwde Mann aan het roer van ‘Mystical’ nadat hij een heel positieve ervaring had gehad tijdens zijn vorige uitje, ‘Imaginary Road’ uit 2021. Met Mann aan boord besloot Khan iets anders te doen wat hij nog nooit eerder deed: beginnen met het componeren van muziek voor het album met specifieke artiesten in gedachten – zelfs voordat hij vroeg of ze bereid waren een gast op het album te zijn. Khan's sprong in het diepe wierp zijn vruchten af toen ieder van hen - tweevoudig Grammy-winnaar Bob James, Grammy-winnaar Lorber, drievoudig Grammy-winnaar Jimmy Haslip, Grammy-genomineerden Keiko Matsui en Philippe Saisse, en Billboard-hitlijsttopper Nils Jiptner - gretig de uitnodiging accepteerden om met de gitarist samen te werken.

Het album bevat 10 originele songs die muzikale verscheidenheid en creativiteit weerspiegelen, 7 nieuwe tracks en 3 herwerkte songs uit zijn catalogus. Samen met Jeff Lorber op keyboards en mini-Moog opent hij met de fusion van ‘Falcon’, een symbool van vrijheid, moed en visie. David Mann zelf speelt sax op de mystieke en spirituele titeltrack, gevolgd door de eerste single ‘Language of Love’, en dit samen met de legendarische keyboardspeler Bob James en de funky bassist Brendan Rothwell. Dit is een bewerking van een track uit het album ‘Simple Plan’ uit 2011. Het mooie ‘Catalina’s Dream’ verwijst uiteraard naar dat jazzfestival, en Reza speelt het met exotische nylon gitaarriffs. Philippe Saisse is hier ook aan boord. Zangeres Jennifer Grimm zingt ‘Bahia Mama’, en deed dat ook al op het origineel uit 2009. Reza’s voorliefde voor Braziliaanse muziek treedt hier naar voren. David Mann leverde het originele idee voor ‘Rising’ en vroeg aan Reza om te af te maken. Mooie smooth jazz! Gitarist Nils Jiptner gaat in duet met Reza op het opgewekte ‘Look at the Bright Side’ en pianiste Keiko Matsui vermengt contemporary jazz met wereld fusion, klassiek en Aziatische muziek op ‘Strum’. Optimisme is troef op ‘Positivity’ samen met David Mann op sax en Mark Egan (Pat Metheny Group, Gil Evans Orchestra) op bas. Reza sluit af met akoestische gitaar op ‘Whispering Trees’, die symbolisch staan voor kalmte en heling.

Een prachtig album met even prachtige samenwerkingen! Het neemt je mee op een muzikale, mystieke reis, en laat je onderweg nadenken.

Patrick Van de Wiele (4½)

De Amerikaanse gitarist Joe Taylor verdeelt zijn tijd tussen New York City en South Carolina, meer bepaald in de Lowcountry. Daar schreef hij het merendeel van het materiaal voor dit nieuwe album, zijn zesde overigens, waarin hij terugkeert naar contemporary jazz. De rest is beïnvloed oor NYC. Taylor wordt begeleid door jazzpianist Jeff Franzel, bassisten Woody Lingle en Brian Stanley (Bryan Adams), drummer Steve Holley (Paul McCartney & Wings), percussionist Blair Shotts, en fluitist John Ragusa.

De mooie en relaxte titeltrack opent en is geënt op een avondwandeling van Broadway naar de Westside van NYC, waarbij Joe de koude wind over de Hudsonrivier voelde en de straatverlichting in de sneeuw zag. In ‘Jaco’s Court’ haalt hij herinneringen op aan een optreden van bassist Jaco Pastorius in NYC. Daarna eert hij een ander icoon, nl. Glen Campbell op ‘Mr. Campbell’, en de ‘Menemsha Fog’ wordt gebracht als trio met Holley en Stanley. Menemsha verwijst naar de haven, waar de mist binnenrolt, en alles spookachtig maakt. Op de ballade ‘Twenty-Two Rivers’ maakt zangeres Jordan Trotter haar opwachting, en dit nummer gaat over een meisje in NYC die misbruikt werd, en ontsnapt. ‘She’s the Moon’ is opgedragen aan Taylors vrouw Stacey, waarna ‘Available Light’ rustig voorbij komt. ‘The Cooper and the Thief’ opent met een intro die doet denken aan Earth, Wind & Fire’s ‘Shining Star’, gevolgd door ‘The Cut’, da hij schreef naar aanleiding van een wilde bobcat die hij observeerde vanop zijn boot. De bluesy afsluiter ‘The Waterman’ is opgedragen aan zijin vriend kapitein Baldwin.

Het is sinds 2007 geleden dat Joe nog contemporary jazz bracht, maar in tussentijd speelde hij rock, pop, blues, country, klassiek en Keltische muziek in verschillende settingen .En ik moet bekennen dat zijn nieuw album me heel goed bevalt!

Patrick Van de Wiele (4)

De Duitse synthesizermuzikant Robert Schroeder heeft een nieuw album uitgebracht, waarop onuitgebracht archiefmateriaal staat, dat dateert van tussen 1979 en 1990. Dit album heet ‘D.MO’, en dat is de afkorting voor ‘DEMO’. De muziek paste niet op zijn geplande albums, en het is overigens al de vijfde cd in deze reeks. De eerste ervan werd uitgebracht in 1998 op CUE Records, maar sinds 2008 zet Robert dit verder op het Spheric Music label. Zijn muziek is veelzijdig. Van diepe sferische en kosmische dimensies tot ritmische en tegengestelde klankstructuren. Maar het bevat altijd pakkende melodieën en verrassende arrangementen die de muziek van Robert zo bijzonder en onvergelijkbaar onafhankelijk maken. Op vier van de tracks hier wordt hij bijgestaan op elektrische of akoestische gitaar. Maar Robert deed wat meer research, en vooral de twee ‘Session’ tracks zijn speciaal te noemen. Op deze cd kan je Robert dan ook horen van zijn vroegere kant, uiteraard volgens de Berlijnse school (à la Klaus Schulze). Een kans dus voor de nostalgische fan!

Patrick Van de Wiele (4)

Twee Noorse artiesten hebben hun krachten gebundeld voor dit nieuwe digitale album. Frolin komt uit Haugesund, en is een opkomende artiest met een voorliefde voor het schrijven van aanstekelijke deuntjes en herkenbare verhalen. Geïnspireerd door internationaal befaamde artiesten als John Coltrane, begon Frolin's muziekreis op jonge leeftijd op de kleuterschool, waar hij speelde met het elektrische orgel van zijn oma en melodieën speelde die hij op de radio hoorde. Als fervent verhalenverteller wordt Frolin sterk beïnvloed door ervaringen uit het echte leven, waarbij hij voor zijn muziek inspiratie haalt uit persoonlijke gebeurtenissen en ontberingen, waardoor dit sterke emoties bij mensen kan oproepen. Naast het oproepen van emoties heeft Frolin een unieke aangeboren competentie om op ingenieuze wijze muziek in meerdere stijlen te presenteren, en dat allemaal met behoud van een consistent merk, een van de factoren die deze artiest iemand maken om in de gaten te houden. Met grote dromen en veel energie over, probeert Frolin de samenleving positief te beïnvloeden met zijn muziek, en is hij goed op weg om een van de meest fenomenale artiesten van onze generatie te worden.

Magnus groeide op het eiland Karmøy op, een eiland met uitzicht op de Noordzee dat bekend staat om het voortbrengen van getalenteerde pianospelers. Hij begon op 9-jarige leeftijd klassieke piano te spelen en vervolgde zijn muziekstudie aan de Universiteit van Oslo. Op 14-jarige leeftijd begon Magnus ook met drummen bij lokale bands. Door de jaren heen liet hij zich inspireren door artiesten als Keith Jarrett, Bugge Wesseltoft en Tord Gustavsen. Zijn tienerjaren werden gekenmerkt door een diepe duik in de jazzmuziek, waar hij zijn pianovaardigheden aanscherpte en een voorliefde ontwikkelde voor muzikaal minimalisme.

Samen componeerden ze 3 tracks voor deze ambient EP,  en het is een muzikale reis die luisteraars uitnodigt in een rijk van introspectie en sublieme schoonheid. De ingewikkelde geluidslagen in ‘Stargazing’ weerspiegelen de complexiteit en het wonder van de kosmos. Elke noot en melodie is zorgvuldig geplaatst, als sterren aan de nachtelijke hemel, waardoor een geluidstapijt ontstaat dat zowel ingewikkeld als harmonieus is. De EP is een bewijs van de vaardigheid van het duo in het creëren van soundscapes die niet alleen gehoord worden, maar ook diep gevoeld worden, en die de essentie belichamen van het staren naar de uitgestrektheid van de nachtelijke hemel.

Patrick Van de Wiele (4)

U kent waarschijnlijk Daniel Voss al, want hij is de Duitse muzikant & producer, die ook bekend is via Five Seasons, Green Empathy, Yin Yand Yang enz. Verder maakt hij deel uit van de muziekprojecten Weathertunes, Lemongrass en Jasmon in samenwerking met zijn broer Roland Voss. Beiden runnen ze uiteraard het Lemongrass label. In 2013 heeft Daniel het neoklassieke & ambient project Slow World opgezet, dat gewijd is aan de trage bewegingen in het leven. Maar ook aan het diepe en stille genieten van de schoonheid en pracht van onze wereld en het hele universum. De piano is een van de ruggengraat en belangrijkste instrumenten van zijn muziek, omringd door delicate pads, subtiele sferen en warme cello- en vioolarrangementen. Na het uitbrengen van 5 EP’s presenteerde Slow World in 2022 het eerste “full album” ‘Kanji’. Nu is dit nieuwe digitale album er met 8 tracks, en opnieuw kan je deze muziek beschouwen als een perfecte soundtrack voor escapisme en innerlijke reizen. Voel de zachte bries die zachtjes door de veelkleurige bladeren waait, de stemmen van de bomen... soms dansend en wenkend, soms cirkelend en bijna gewichtloos zwevend.

Patrick Van de Wiele (4)

In de lente van 2022 beslisten de Duitse artiest & producer Thomas Lemmer en zijn Spaanse collega Oine (pseudoniem voor Adrián Márquez) uit Madrid om samen een elektronisch album te maken. Het laat hun impressionante creativiteit horen, want het omspant verschillende elektronische muziekgenres zoals downtempo, ambient, IDM en elektronica. ‘One Vision’ had tot doel alle compositieregels te doorbreken en een directe verbinding tot stand te brengen tussen de meest intieme emoties van de artiesten en de muziek, vrij van de invloed van reguliere geluidspaletten. Ondanks dat ze 2.000 kilometer uit elkaar woonden, hebben de twee producers elkaar nooit persoonlijk ontmoet, waardoor het album volledig op afstand is gemaakt. Het dient als een bewijs van hoe muziek grenzen en afstanden overstijgt en mensen samenbrengt. Hun gedeelde visie voor het album was om grenzen te trotseren, stijlen samen te voegen en muziek opnieuw uit te vinden. Er werd bijna een jaar besteed aan de productie, met nauwgezette aandacht voor detail en het garanderen van hoogwaardige mastering. Maar ze kregen ook hulp van getalenteerde gastmusici zoals zanger ROO J, en gitarist Andreas Bach. Gezien het futuristische karakter van het album waren speciale formaten nodig. Daarom werd besloten om het album te laten mixen in Dolby Atmos, wat een meeslepende ervaring oplevert. Terwijl de stereoversie van het album al indrukwekkend is, opent het Dolby Atmos-formaat grenzeloze mogelijkheden in een driedimensionale ruimte. Deze versie van het album kan met een koptelefoon worden bekeken via platforms als Apple Music of Tidal. Het is een formaat dat grenzen overstijgt en het album perfect aanvult. De Dolby Atmos-mixing werd gedaan door Eric Horstmann, bekend van zijn werk met Moderat, Rodriguez JR en Robin Schulz.

Er staan maar liefst 15 tracks op dit album, waaronder 3 bonustracks. Daarop hebben beiden de grenzen van elektronische muziek verlegd. Voor liefhebbers ervan is dit dan een “must have”.

Patrick Van de Wiele (4)

De Nederlandse band The Tibbs kan je gerust soulveteranen noemen. De leden ervan groeiden immers op met een dieet van R&B, funk, jazz, pop en ska. Hun garage soul doet terugdenken aan de muziek uit Detroit in de sixties, en de Phillysound uit de seventies.  De band werd opgericht in 2012, en bracht speciale soulklassiekers en instrumentale tracks. Twee jaar later verscheen hun EP ‘Cleaned Out’, en nog eens twee jaar later kwam de eerste LP ‘Takin’ Over’ eraan. Daardoor raakte de band internationaal bekend. Zangeres Elsa Bekman besliste in 2018 om solo te gaan, en zo kwam Roxanne Hartog haar vervangen. De verdere bezetting bestaat uit: Henk Kemkes (gitaar), Anton Titsing (Hammond, keys), Michael Willemsen (bas), Bas de Vries (drums), Frank Stolwijk (tenor sax), Berd Ruttenberg (bariton sax) en Siebe Posthuma de Boer (trompet).

Nu is hun derde studioalbum uitgebracht bij het Italiaanse label Records Kicks. Hierop staan 12 tracks, die geproduceerd werden door Paul Willemsen, en de pan uit swingen. Opener is meteen de eerste single, en dat is ‘Ain’t It Funny’, een uptempo track, die teruggrijpt naar de sixties. De New Orleans funk ‘Can’t Teach an Old Dog New Tricks’ klinkt inderdaad funky, waarna de ballade ‘For Lack of Better Words’ aansluit. De tweede single ‘Give Me a Reason’ klinkt ook niet mis, gevolgd door het ska-achtig swingende ‘Keep It To Yourself’. ‘Chicken Bones’, dat start met kakelende kippen, is een uptempo instrumentaal nummer, met een knipoog naar Booker T & The MG’s. Daarna volgt het trage, bluesy ‘Guess I’m Guilty’, terwijl ‘Rafaela’ eerder op een leuk ingehouden mid-tempo drijft. Daarentegen doen ‘Last Train’ en ‘Pyjama Party’ terugdenken aan de Stax sound uit Memphis, waarna ‘Rosie’ iets rustiger klinkt. Afsluiter ‘In Orbit’ is een rasechte soulballade, weerom in de stijl van de sixties.

Dit is een topalbum, en ik ben blij dat ik het hier kan bespreken. The Tibbs “I want More”!

Patrick Van de Wiele (4½)

De producers Roland Voss (alias Lemongrass) en Dennis Erbeck (alias Roberto Bronco) hebben de handen ineengeslagen om een aantal soepele en ultracoole Lo-Fi-tracks te creëren. Het duo komt opnieuw met warme en weelderige klanken, ontspannen maar krachtige beats en een echte Lo-Fi-spirit op elk van de 4 nummers van hun derde joint venture EP ‘Three Clouds’.

Volgers van het Lemongrassmusic label zullen zich zeker bewust zijn van de veelzijdige releases van beide artiesten die er met succes in zijn geslaagd hun kenmerkende geluiden samen te voegen tot dit prachtige en veelbelovende project met een duidelijke focus op rustige Lo-Fi, Chill Hop en Lo-Fi Hip Hop.

Patrick Van de Wiele (4)

De Amerikaanse componist en producer Michael Whalen is tweevoudig Emmy award winnaar, en bekend zowel voor zijn werk als contemporary instrumentaal als Tv-muziek. Hij werd geboren op 2/12/1965 in New York City, en speelde op zijn vijfde al percussie. Michael studeerde compositie en productie/geluidstechniek aan het Berklee College of Music in Boston. In 1987 verkaste hij naar NYC, en speelt sedertdien eigentijds klassiek, elektronica, ambient en New Age. Daarnaast componeerde hij muziek voor dozijnen films, honderden Tv-shows, en duizenden commercials. Michael heeft 44 soloalbums uitgebracht, en hier is zijn nieuwste productie. En hij componeerde, arrangeerde, speelde op synthesizers, keyboards, piano, elektronische en akoestische drums & percussie, programmeerde de drums, ritmegitaar, stem, vocoder, orgel & sound effecten, produceerde alles zelf, en nam het nog zelf op ook. Michael draagt dit album op aan zijn vader en kreeg de ondertitel “One Man Jazz”.

Hij opent met het levendige ‘So Far from Home’, dat me onmiddellijk aan de Cariben doet denken! Het dansbare ‘Shorty’s in Love’ klinkt licht funky, en de titeltrack gaat wat meer de rocktoer op. ‘First Light’ pakt het rustiger aan, ietwat New Age-achtig, waarna ‘The Sweet, Sweet Rain’ verlossing brengt. ‘My Autumn Heart’ voelt wat aan als fusion, gevolgd door het Midden-Oosten beïnvloede ‘Cairo Blues’. Daarna gaan we lekker onderuit voor het zalige ‘Dance of the Morning’, waarna ‘All that You Dream’ een groovy ritme neerzet. ‘A Million Miles From My Heart’ sluit af met een romantische ballade.

Een gevarieerd album dus, dat best wel de moeite loont om beluisterd te worden.

Patrick Van de Wiele (4)

Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog nooit van de Afro-Amerikaanse artiest Cliff Beach gehoord he, maar dat is bij deze goedgemaakt. Deze zanger, pianist en componist zou wel eens kunnen doorgaan voor het liefdeskind van Ella Fitzgerald en Stevie Wonder. Op zijn nieuwste cd, die volgende maand verschijnt, zet hij Ella in de schijnwerper. Cliff werd geboren in Washington, D.C., en zong al gauw in de kerk. Daarna leerde hij piano spelen en studeerde aan het Berklee College of Music, waar hij een BM in Music Business/management behaalde. In 2003 ging zijn professionele carrière van start, en vervolgde zijn studies aan Pepperdine University, waar hij een MBA in marketing behaalde. De voorbije tien jaar bracht hij ieder jaar een album uit, aanvangend met zijn debuut ‘Who the Funk is Cliff Beach?’ uit 2013. Hij vervolgde met radio, Tv, licenties, publiceren en een platenlabel. Cliff absorbeerde diverse muziekgenres zoals jazz, soul, gospel, country en pop.

Deze keer koos hij voor een compleet album met jazzstandaards, plus een originele track. Hij draagt het album op aan Ella, omwille van de inspiratie die zij hem bezorgde. Cliff speelt nu echter geen piano, en wordt bijgestaan door Munenori “Moon” Kishi (keyboards), Evan Mackey (trombone), Rubén Salinas (sax), Sam Williams (sax), Luis Cárdena-Casillas (trompet), Satoshi Kirisawa (drums), Andy Moresi (gitaar), Leah Concialdi (sax) en Joe Ferruzzo (trompet).

Zo hoor je hier funky covers van ‘That Old Black Magic’, ‘Round Midnight’, ‘Love You Madly’, ‘Alright, OK You Win’, ‘Honeysuckle Rose’, ‘How High the Moon’, ‘I’m Beginning to See the Light’, ‘It’s Alright with Me’ en ‘A-Tisket, A-Tasket’. Maar ook ballades zoals ‘How Long Has This Been Going On?’, ‘Spring Can Really Hang You Up the Most’ en ‘You Showed Me the Way’. Hij sluit af met zijn eigen compositie ‘The Gift of the Blues’, die uit een eerder tijdperk lijkt te komen.

Op die manier drukt Cliff zijn eigen tempel op zijn songs, die fans van Ella zeker moeten beluisteren.

Patrick Van de Wiele (4)

Het is ongelooflijk maar de 94-jarige Amerikaanse pianiste, componiste en zangeres Betty Bryant leeft nog volop. Ze heeft vorige maand haar 14^de album uitgebracht, en dat 5 jaar na ‘Project 88’. Daarvoor bracht ze een band bijeen, bestaande uit Robert Kyle (sax, fluit, harmonica), Richard Simon (bas), Kenny Elliott (drums), plus gastmuzikanten Tony Guerrero (trompet), Hussain Jiffry (bas), Kleber Jorge (gitaar), Yu “Big Poppa” Ooka (gitaar) en Kevin Winard (percussie). Betty’s carrière begon in haar thuisstad Kansas City op vierjarige leeftijd. Daarna studeerde ze tijdens de Depressie piano, wat niet makkelijk was, maar haar carrière loopt dus nog steeds. Haar bijnaam is “Cool Miss B”, en in 1987 riep de stad Kansas City “Betty Bryant Day” uit. Daarna verhuisde ze naar de Westkust. Voor haar nieuwe cd schreef ze zelf 4 songs, en voorzag de rest van arrangementen. Ze opent met de klassieker ‘Between the Devil and the Deep Blue Sea’, en haar stem klinkt nog verrassend goed. In ‘Put a Lid on it’ klaagt ze over haar man, waarna Bobby Troup’s ‘Baby, Baby All the Time’ volgt. Het opgewekte instrumentale ‘Blues to Get Started’ swingt de pan uit. Vervolgens komt haar eigen song ‘Chicken Wings’ aan de beurt, en hierop vertelt ze over haar voorliefde voor kippenvleugels, en het is duet met de harmonica. De klassieker ‘Stormy Monday’ is een trage blues, waarna ‘Katydid’ ook opgewekt klinkt. De standaard ‘The Very Thought of You’ geeft ze een licht Braziliaans arrangement, gevolgd door de afsluiter ‘A Lot of Livin’ to Do’ uit een Broadway musical.

Een opmerkelijke prestatie van een artieste, die nog niet aan stoppen denkt. “Music gets me out of bed in the morning” zegt ze. Een leuke ontdekking!

Patrick Van de Wiele (4)

Het onafhankelijke label Wayfarer Records uit de USA is gespecialiseerd in elektronische en ambient muziekgenres. Muzikant Dave Luxton richtte het in 2007 op. Nu runt de Award winnende filmcomponist, auteur, producer en artiest Sean O’Bryan Smith “Artist Development and Relations”. Daarnaast brengt het tevens chill-out, filmische en virtuoze instrumentale muziekgenres uit. Ze willen een muziek community van innovatieve sonische artiesten stichten die de wereld rondgaat. Nu hebben ze hun eerste sampler digitaal uitgebracht, met daarop 18 tracks. Opener Richard Theisen is een Grammy Award winnaar, en speelt de mooie track ‘Twilight’. Daarna volgt de elektronische artiest ELEON (die hier al aan bod kwam) samen met John Gregorius en de engelachtige gezangen van Nacre op ‘Serenity’. De chill-out track ‘I’m Alive’ van Ian Crawford is de volgende. Ambiente Solstice (met Jeff Oster & Billy Denk) gaat meer de mooie smooth jazztoer op met ‘In the Key of Rain’. Het rustige ‘Pale Blue Light’ komt van Echohalo, en Keith Medley brengt ook rust met ‘Emperor’s Tear’. Labeleigenaar Dave Luxton vervolgt met het atmosferische en ruimtelijke ‘Ascendant Sign’, waarna Christopher Caouette het filmische ‘The Heiress’ neerzet. Lane, Gregorius & Smith begeven zich daarna op de eenzame ‘Lost Desert Highway’, gevolgd door Jason Blake die meditatieve muziek brengt met ‘The Duality of Breath’. We zijn als ‘Passengers in the Dark’ met Daren Keck, waarna Sean O’Bryan Smith weerkeert in gezelschap van Christopher Caouette en zangeres Nacre op het zweverige ‘Return of the Majestic’. ‘Moonrise’ komt aan de orde met The Qureshi-Smith Experiment, en we komen aan in het meditatieve ‘Gullesfjord’ met Boreal Taiga. Vervolgens gaan we de diepe ruimte in met ‘We Are the Constellations’ van Billy Denk, en Brannan Lane en Ambiente Solstice doen het kalm aan met de chill-out van ‘Calm Sonoran Rain’. In datzelfde straatje situeert zich ‘OTHERness (Reprise)’ van Andrew Schoen. En tenslotte vangen we sterrenstof op in ‘Space Dust’ van Liminal States, een mooi atmosferisch en ruimtelijk nummer, waardoor je jezelf in “deep space” waant.

Alles bij mekaar dus een mooi album, om de verschillende artiesten te leren kennen!

Patrick Van de Wiele (4)

Als echte soulspecialist loop ik uiteraard hoog op met falsetzanger Russell Thompkins, Jr., de leadzanger van de groep The Stylistics. Zijn uniek stemgeluid zorgde voor talloze soft soul hits zoals ‘You Make Me Feel Brand New’, ‘Betcha By Golly Wow’, ‘You Are Everything’, ‘People Make the World Go Round’, ‘Rockin’ Roll Baby’ enz. In 2000 verliet Russell de groep, die echter met andere leadzangers nog steeds rondtoert. Hij werd door Rolling Stone vorig jaar op nummer 142 geplaatst van de 200 Beste zangers aller tijden! Russell koos voor een solocarrière, en heeft nu een nieuw digitaal album uit. Daarop staan 13 tracks, die geproduceerd werden door Preston Glass (een protegé van Thom Bell) en David Nathan. En uiteraard zijn het weer die tijdloze soft soulballades, waarvan we Russell kennen.

Opener ‘Ready for Anything’ zet onmiddellijk de juiste toon, en dat geldt eigenlijk voor het ganse album. Preston Glass schreef alle nummers, of werkte eraan mee, en speelt er bijna alle instrumenten op, zoals keyboards, bas, gitaar, drums en synthesizers en verzorgde de strijkers. De overige tracks zijn ‘Healing by the Hands of Time’, ‘Wouldn’t They Be Surprised’, ‘A Question only You Can Answer’, ‘Little Green Apples’ (een cover, geschreven door Bobby Russell), ‘Words Left Unsaid’ (geschreven door Steals-Jackson-Steals), de mooi en mid-tempo titeltrack, ‘Window Shopping’, het eighties aanvoelende ‘Rain Will Fall’, ‘If Tonight Is all We Have’ (geschreven door M. Steals & M. Steals), ‘Putting More Love in the Proof’ (een Motown-achtig duet met Chubby Tavares), ‘Magic of Our Love’ (geschreven door M. Steals & M. Steals), en een mooie cover van de klassieker ‘Could it Be I’m Falling in Love’ van The (Detroit) Spinners, en ook geschreven door M. Steals & M. Steals), met een gesproken intro.

Het lijdt geen twijfel dat dit een topalbum is, met echte soul, waarnaar ik al jaren snak! Een dikke aanrader voor al wie van (echte) soulmuziek houdt!

Patrick Van de Wiele (4½)

Het project Evenfall is eigenlijk een duo, en bestaat uit fluitiste Sherry Finzer (die hier regelmatig voorbijkomt) en multi-instrumentalist en geluidsingenieur Cass Anawaty. Ze componeerden samen 4 nieuwe tracks, en die vormen deze ‘Circular Motion’, een betoverende EP met vier nummers die luisteraars uitnodigt voor een contemplatieve reis door omringende landschappen en ritmische nuances. Dit elektronische/chill downtempo meesterwerk, pulserend met een subtiele percussie-hartslag, vangt de essentie van serene beweging en introspectie. Anawaty produceerde de EP ook nog.

Echt ontspannende muziek!

Patrick Van de Wiele (4)

'Particles/Waves' combineert synthese en organische monsters om de illustere thema's van experimentele omstandigheden en dualiteit zoals aanwezig in de kwantummechanica te kleuren. Hier vertegenwoordigen noten kleur en licht; buigend en circulerend in een sereen en sfeervol geheel.

M. Cross Dougherty is een multi-instrumentalist en ambient producer uit North Carolina. Sereen en boeiend aanwezig, schrijft Dougherty met een knipoog naar pioniers in de industrie, zoals Brian Eno, Boards of Canada, en Hiroshi Yoshimura, naar moderne beoefenaars zoals r beny, Jogging House en Chihei Hatakeyama.

Dougherty tekende eind 2022 bij het New Age muzieklabel Heart Dance Records, en vervolgde met zijn EP's ‘Turning Point’ en ‘Cosmic Engine’. Zijn etherische instrumentale nummers oogstten internationaal hoorspel en unaniem positieve bijval van New Age Music Guide, One World Music en Stolace Relay, om er maar een paar te noemen.

Hij gebruikt daarbij gitaren, synthesizer, Dirtywave M8. Tevens mixte en produceerde hij deze ambient EP.

Een echt speciale release dus!

Patrick Van de Wiele (4)

Lloyd Charmers wordt algemeen erkend als een van de meest soulvolle operators van reggaemuziek en bevond zich in de jaren zeventig op het hoogtepunt van zijn creatieve krachten. Deze 2CD-viering van de productie van deze producer uit 1974 is een demonstratie van een ware meester in zijn vak.

De eerste schijf bevat een reeks bestverkochte reggae-langspelers, waarvan de populariteit ervoor zorgde dat ze jarenlang na hun oorspronkelijke releasedatum zelden niet beschikbaar waren voor het publiek. De collecties versterkten de reputatie van de twee uiterst begaafde artiesten wier respectievelijke vocale en instrumentale talenten effectief tot hun recht kwamen door de schijnbaar moeiteloze productievaardigheden van Charmers.

CD2 begint met een alternatieve versie van het debuutsoloalbum van Marcia Griffiths, waarop acht niet eerder uitgebrachte mixen worden gepresenteerd, gevolgd door de originele 7”mixen van het titelnummer en de populaire coverversie van Neil Diamond’s ‘Play Me’.

De collectie van superieure, soulvolle reggaegeluiden wordt afgerond met nog eens tien Charmers-producties uit 1974, waarvan het aantal grote werken bevat, B.B. Seatons fantastische versies van The Impressions' 'Finally Got Myself Together (I'm A Changed Man)' en de New Birth-hit, 'Been Such A Long Time', het ultrazeldzame 'Her Thy Childen Cry' van Errol Thomas, 'Johnny Reggae' van DJ-legende Big Youth, Boris Gardiner's sublieme bewerking van 'You Make Me Feel Brand New' en twee opnames van Bob Andy's volkslied 'Fire Burning', waarvan de tweede versie tot nu toe niet is uitgebracht.

Op deze cd’s staan 9 voorheen onuitgebrachte tracks, en in totaal 17 songs die nooit op cd verschenen.

Luister naar mooie reggaeversies van bekende songs zoals ‘The First Time Ever I Saw Your Face’, ‘I Just Don’t Want To Be Lonely’, ‘Here I Am (Come And Take Me)’, ‘Everything I Own’, ‘Darker Shade Of Black (Norwegian Wood)’, ‘Midnight (Train To Georgia)’, ‘Samba Pa Ti’, ‘Midnight (and You)’, ‘You Make Me Feel Brand New’ enz.

Patrick Van de Wiele (4)

De Amerikaanse blazerssectie Muscle Shoals Horns bestaat uit sessiemuzikanten, die tussen het einde van de sixties en de dag van vandaag op heel wat R&B platen meegespeeld hebben. Denk maar aan James Brown, Paul Simon, Bob Dylan, Robert Palmer, Elton John en Paul McCartney. Daarnaast hebben ze ook hun eigen albums opgenomen. In 2019 werden ze in Nashville’s Musicians Hall of Fame and Museum opgenomen.

Drie van hun eigen albums zijn hier terug te vinden op 2 cd’s. Daartussen vind je funky soulklassiekers zoals ‘Born To Get Down (Born To Mess Around)’, ‘Open Up Your Heart’, ‘Bump De Bump Yo Boodie’ en ‘Dance To The Music’ terug. Maar tevens staan er vier 7 inch bonustracks en de zeldzame 12 inch versie van ‘I Just Wanna Turn You On’ op, die meer dan 10 minuten duurt.

Groepslid Ronnie Eades zei: “We were a team, a well-oiled machine. We worked together, ate together, slept together, did everything together. We knew each other’s thoughts… We did well and really had a good run.”

Deze editie komt er met tekst door Charles Waring, die voor MOJO, Record Collector en uDiscover Music schrijft. Een aanrader voor wie houdt van funky muziek!

Patrick Van de Wiele (4)

Lemongrassmusic presenteert ‘Voices Of Nature’, het 16e full album van de Nederlandse muzikant en producer Marc Hartman. Net als zijn vorige werk ‘Cultures’ bevat dit album 10 chill House & Deep House-tracks.

Van de oceaan houden, je vrij voelen in de bergen, urenlang ronddwalen in het bos. Even weg van het stadsleven en terug naar de natuur… De natuur is prachtig – dit album is opgedragen aan Moeder Aarde. Bedankt moeder, voor de inspiratie!

Mooie muziek!

Patrick Van de Wiele (4)

‘The Journeying Sun’ is een meeslepend trio-samenwerkingsalbum dat zorgvuldig is samengesteld door drie getalenteerde artiesten. Het album verweeft op elegante wijze de emotionele en delicate fluituitvoeringen van Sherry Finzer met de rijke, atmosferische texturen gegenereerd door City of Dawn met behulp van een plantwave-apparaat en een Neurofeedback Muse EEG-headset. Als aanvulling op dit ensemble is er Karasvana's gebruik van Tanpura, klankschalen en klokkenspel, naast weelderige zang. Elke kunstenaar brengt zijn unieke stijl en invloed samen en creëert een betoverend sonisch landschap dat spirituele transcendentie en meeslepende auditieve ervaringen omvat. Het geheel kan je dan ook zowel bij ambient als bij meditatief rangschikken.

Achter het ambient project City of Dawn zit Damien Duque uit McAllen, Texas. Met fluitiste Sherry Finzer zal de regelmatige lezer van mijn site al vertrouwd zijn. En achter Karasvana zit Mary Ella Hunt uit Nashville.

Patrick Van de Wiele (4)

Het ambient muziekproject Orchestra Indigo werd opgezet door artiest Rick Randlett. Zoals veel nieuwe artistieke projecten was de aanzet hiervoor de Covid-pandemie, met zijn maandenlange isolatie en geen liveoptredens. Teruggrijpend op zijn universitaire studies in compositie, orkestratie en elektronische muziek, creëert Rick een unieke elektronische orkesthybride met neoklassieke boventonen die de luisteraar omhult met ontspannende geluidsgolven.

Nadat hij in februari 2020 zijn vijfde bluesrock-georiënteerd album ‘Night Songs’ had uitgebracht, was deze Multi-getalenteerde singer-songwriter, gitarist en toetsenist van plan om de weg op te gaan ter ondersteuning van het project. Dat was steeds zijn werkwijze geweest. Hij speelde gedurende bijna anderhalf decennium op 125 regionale club- en festivaldata in en rond zijn geadopteerde thuisstaat Florida, nadat hij zijn solocarrière in 1999 begon met ‘All Alone’. Drie van zijn releases bereikten de Top Tien van de Roots Music Report-hitlijsten, en in 2017 werkte hij samen met mede-blueszangeres Cassie Keenum aan het album ‘Hauntings’. Door zijn zorgen over de plotselinge werkonderbreking om te zetten in een nieuwe stroom van creativiteit, begon hij ambient, New Age te verkennen met composities in een thuisstudio-opstelling met een Mac Book Pro, Studio One voor DAW, Roland Juno-synthesizer en een Modal Cobalt 8-synthesizer. Zijn eerste idee was om korte instrumentale stukken voor muziekbibliotheken te maken, maar naast het leren over de hevige concurrentie op dat gebied, besefte hij dat er te veel beperkende regels waren. Rick omarmde de vrijheid van het componeren van langere stukken, waarbij pianomelodieën werden gecombineerd met een reeks dynamische kleuren die hij creëerde met behulp van gesynthetiseerde strijkers. Terwijl hij uitgebreid onderzoek deed naar het New Age genre, realiseerde hij zich niet alleen dat de stukken die hij aan het componeren was, perfect bij elkaar pasten, maar ook dat het publiek voor instrumentale muziek veel groter was dan dat in de blueswereld, die zo lang zijn thuis was. Bij het maken van zijn albums koos hij de artiestennaam Orchestra Indigo omdat hij, na verschillende woordcombinaties te hebben overwogen, vond dat het uniek en een beetje mysterieus klonk. Rick wilde fans van zijn werk in geen van beide genres in verwarring brengen door zijn voornaam te gebruiken voor het New Age materiaal.

Rick, geboren in Philadelphia, wiens vroegste muziekherinnering het kijken naar American Bandstand met zijn moeder was terwijl ze aan het strijken was, raakte op achtjarige leeftijd voor het eerst geïnteresseerd in muziek toen de vader van een klasgenoot klarinettist was in het Philadelphia Orchestra. Hij begon op negenjarige leeftijd met klarinetlessen en schakelde toen, toen de Beatlemania aanbrak, snel over op gitaar en speelde in lokale bands op dansfeesten op middelbare scholen en in tienerclubs. Tijdens zijn late tienerjaren begon hij piano te spelen en leerde over synthesizers en elektronische muziek terwijl hij muziek studeerde op de universiteit. Hij behaalde een Bachelor in muziek aan het Keene State College in New Hampshire en studeerde vervolgens af in theorie en compositie aan de Universiteit van Massachusetts.

Dit nieuw album is een soundtrack voor slapeloze nachten tussen middernacht en de ochtendstond. Met een glas in de hand overpeinst een man in een kleine, donkere kamer zijn leven. En de beslissingen die hem tot hier geleid hebben. Dat hebben we allemaal al een keer gedaan, denk ik…

Patrick Van de Wiele (4)

Zeventien jaar geleden kwam het debuutalbum ‘The Attraction’ van Evening Ocean uit, en dat kreeg een opvolger in 2011 met ‘The Kiss’. Nu, na 12 jaar, is de band van Robert Shahidi terug met hun derde album, en het is er een met maar liefst 31 songs geworden. Dit contemporary instrumentaal New Age album is een liefdesbrief aan het adres van elektronica. Het album opent met ‘Believe in Good Things’, dat drijft op opgewekte synthesizers. Het zou beter kunnen omschreven worden als gepassioneerde ambient. En die omschrijving werkt voor het ganse album. De muziek zweeft over een Bermudadriehoek van hoopvolle melodieën genesteld in angstaanjagende snaren, terwijl gebroken ambient-piano's met de hand worden beschilderd met weelderige synth-texturen en buitenaardse effecten.

Er werd op zoek gegaan naar beelden die pasten bij het scala aan instrumenten en emoties van het album: synthesizers/strijkers, piano's, vrolijk, melancholisch en beklijvend. Robert bestudeerde AI media zoals MidJourney, Kaiber AI, Camtasia en Sound Forge Pro. Zijn video’s voor ‘Believe In Good Things’, ‘What We Hear’, ‘The Outside World’ en ‘Keepsake’ maakten hun debuut op VEVO en hielpen Evening Ocean een “Featured Artist” te worden op het nieuwe muziekvideoplatform GOGOPIX.TV.

Dit is dan ook een magisch, elektronisch instrumentaal album en visuele reis die Evening Ocean op hun creatieve hoogtepunt laat zien. Fans van elektronische muziek zullen het snel tot hun favoriete albums van 2024 rekenen. Het album werd gemastered door Zino Mikorey in Berlijn. Hij masterde ook al voor Ludovico Einaudi, Nils Frahm, Olafur Arnalds en Rival Consoles.

Patrick Van de Wiele (4)

Zanger & songwriter Mark Winkler is een blijver op jazzscène in LA. Hij heeft al 20 albums geproduceerd, en nu komt zijn 21^ste eraan. Winkler zijn songs werden al opgenomen door Dianne Reeves, Dee Dee Bridgewater, Steve Tyrell, Claire Martin, Jackie Ryan, Randy Crawford, Cheryl Bentyne, Kenny Rankin, Jane Monheit, Ben Vereen, en Liza Minnelli. Verder werkte hij al samen met David Benoit, Wayne Shorter, Joe Sample, Dexter Gordon, Dianne Reeves, Wes Montgomery, en Lorraine Feather. Voor zijn nieuwste album werkte hij samen met 16 van de beste musici in die stad. Dat zijn de Grammy winnende pianist John Beasley, blazer Katisse Buckingham, drummer Clayton Cameron, bassist Gabe Davis, gitarist George Doering, pianist Rich Eames, voor een Grammy genomineerde gitarist Grant Geissman, saxofonist Danny Janklow, bassist Dan Lutz, tubaspeler Errol Rhoden, drummer Dan Schnell, blazer Bob Sheppard, pianist Greg Gordon Smith, trompettist Brian Swartz, pianist Jamieson Trotter, percussionist Kevin Winard, trombonist Scott Whitfield, en baritonsaxofonist Scott Mayo. Voor de productie zorgde Barbara Brighton.

Winkler schreef tekst voor 8 van de 13 tracks, en voegde daar covers aan toe van Paul Simon, Lennon & McCartney, Eddie Arkin & Lorraine Feather, Donald Fagen en Randy Newman. Daarnaast werkte hij met maar liefst 4 arrangeurs. Hij opent met ‘Sunday in LA’, dat zijn voorliefde voor die stad uitdrukt. ’s Zondags is het immers minder druk op de baan. ‘I.G.Y. (What a Beautiful World)’ is een mooie song van Donald Fagen (Steely Dan), waarna ‘The Joy of Singing’ een swingende, originele tracks is, gewijd aan vrijdagen waarop hij samen met zijn familie rond de piano stond te zingen. Nog zo’n leuke swingende tune is ‘In Love in New York’, gevolgd door ‘Got to Get You into My Life’ van Lennon & McCartney, maar dan in een jazzy uitvoering. ‘The Rules Don’t Apply’ van Eddie Arkin & Lorraine Feather volgt,  Paul Simons’ ‘Something so Right’ eraan komt. ‘Just Around the Corner’ is Winkler’s visie om muziek naar het volgende tijdperk te brengen. ‘If These Walls Could Talk (They’d Sing)’ is opgedragen aan de legendarische Capitol Studio’s waar Sinatra en Nat “King” Cole opnamen. Dan steekt blues de kop op in ‘Jazz Swings’, Randy Newman’s ‘Mama Told Me Not to Come’ krijgt een New Orleans arrangement, waarna ‘Lessons I've Learned’ en ‘Here’s to Jazz’, waarin hij zijn eerbetonen aanhaalt, het album afsluiten.

Alsof je terug gekatapulteerd wordt naar een rokerige jazzclub uit de fifties!

Patrick Van de Wiele (4)