De Nederlandse muzikant en componist Marc Hartman is hier al bod gekomen. Hij werd geboren en groeide op in Utrecht, en ontdekte de muziek al op zijn zesde. Tijdens zijn tienerjaren speelde drummer in verschillende bands, maar algauw ontdekte hij de synthesizer. Begin de jaren ’80 waren die echter zeer duur, maar via een vriend kon hij er een bemachtigen. Hij begon als Dj te werken om geld te verdienen, en kocht daarmee de apparatuur voor zijn thuisstudio. In 1985 remixte hij de eerste 2 cd’s van het Italiaanse discoproject Koto, en dat opende de weg naar meer. In 2000 werkte hij als geluidstechnicus in studio’s. Kort daarna schafte hij zich zijn tweede thuisstudio aan en noemde die Neverland. Vandaag de dag maakt hij elektronische muziek, zoals chill-out en deep house, en neemt tevens op onder het pseudoniem Weber & Weber.

Zijn 17^de full album is nu digitaal uit, met daarop 12 downtempo tracks. Perfect voor deze warme zomernachten, op basis van smooth grooves en melodische geluiden. Dus tijd om te chillen!

Patrick Van de Wiele (4)

Daarnet besprak ik nog het nieuwe album van de Australische elektronische muzikant Jim Ottaway, en tegelijk is zijn debuutalbum heruitgebracht, en dit tere ere van de twintigste verjaardag ervan. Inderdaad aanstaande 21 november zal het precies 20 jaar geleden zijn, en het blijft nog steeds populair. Internationaal is het echter nooit officieel uitgebracht. Eind vorig jaar kreeg Jim het idee om dit debuut te her bezoeken en er breder bekendheid aan te geven. Hij beluisterde de originele MIDI files en audio-opnames, nam ze opnieuw op, en remixte ze. Er staan 7 ambient elektronische tracks op, die kalmte, relaxatie en meditatie aanmoedigen.

Ideaal dus voor wie compleet wil tot rust komen. Je kan dit album dan ook best onderbrengen bij New Age.

Patrick Van de Wiele (4)

De Australische componist en muzikant Jim Ottaway produceert originele elektronische muziek, maar tevens ambient en space muziek. Hij won al verschillende internationale Awards. Zijn voornaamste invloeden omvatten Tangerine Dream, Vangelis. Edgar Froese, Pink Floyd, Enigma, Johannes Schmoelling, Tony O'Connor, Christopher Franke, Lisa Gerrard en Gary Wright. Zijn inspiratie komt voort uit zijn liefde voor de natuur en zijn spirituele connectie van het achterland van de Gold Coast. Sinds 2004 heeft hij in zijn thuisland al meer dan 30 indie albums uitgebracht, en nu komen daar deze maand dit nieuw elektronisch album bij, maar tevens een heruitgave van zijn eerste album ‘First Light’ ter ere van de twintigste verjaardag, plus een non-album single, een cover van Jerry Lordan’s ‘Wonderful Land.’. Hij kreeg in februari 2023 een Schallwelle Award, maar bezit ook 3 Awards van Zone Music Reporter, plus een zilveren medaille in 2016 & 2017 vanwege de Global Music Awards.

Dit nieuw elektronisch album bevat zowel uptempo als tragere tracks, en bevat 12 nummers over de diverse aspecten van de “fleeting world” en de “world beyond… eternity”. Zoals steeds komen er sub genres van die elektronische muziek aan bod, zoals een snuifje Berlin school, melodisch elektronisch en ambient, en wat pure EM. Zo is de bonustrack ‘Light Dawns’ ambient, maar staat ze er ook in een herwerkte versie op.

Echt mooie space muziek!

Patrick Van de Wiele (4)

Indien u, net zoals ik, gewichtloosheid wil ervaren en een totaal gevoel van vrijheid, dan is deze nieuwe EP van de Amerikaanse artiest Carl Lord een aanrader. Die neemt je immers mee op een droomachtige reis met ambient pads en texturen die voor een kalm en ontspannend gevoel van ontdekking zorgt.

Carl begon op vijfjarige leeftijd aan zijn muzikale ontdekkingsreis, begeleid door een oudoom die een klassiek geschoolde concertpianist was. Kort daarna begon hij pianolessen te nemen en te zingen in het jeugdkoor van zijn plaatselijke kerk. Gedurende zijn puberteit en middelbare schooltijd nam Carl deel aan verschillende talentenjachten en pianorecitals.

Terwijl zijn liefde voor muziek bleef groeien, begon Lord piano, orgel en keyboards te spelen in verschillende lokale en regionale R&B-, pop-, rock-, country- en gospelbands tijdens en na zijn afstuderen aan de universiteit, en speelde hij op talloze albums, filmscores en commercials tijdens optredens op de prestigieuze Kentucky Derby Winner's Party. Carl deelt het podium met bekende artiesten als Steve Warner, Reba McEntire, Louise Mandrel en John Anderson, en heeft ook opnames gemaakt met Grammy Award-winnaar wijlen Lynn Peterzell, wiens technische credits onder meer Giant Records, Clint Black en de countryremake van de ‘Eagles Greatest Hits’ omvatten.

Carl componeerde 5 tracks, voorzag ze van arrangementen, mixte ze en produceerde ze nog ook. Je kan ze onderbrengen bij ambient of elektronische muziek.

Patrick Van de Wiele (4)

Castlebed is de in Florida gevestigde producer en muzikant Rustin Davis, die terugkeert met zijn nieuwste EP ‘Creation’, een betoverende mix van Downtempo, chill-out en Trip-Hop-elementen. Samen met de etherische zang van Aoka creëert Castlebed een auditief meesterwerk dat genres overstijgt. De ingewikkelde gelaagdheid van texturen en instrumentatie van Castlebed creëert een rijke en meeslepende luisterervaring.

‘Creation’ nodigt luisteraars uit voor een onvergetelijke audioreis, waarbij elk nummer zich ontvouwt als een hoofdstuk in een boeiend verhaal. Of je nu tot rust komt na een lange dag of op zoek bent naar inspiratie, laat Castlebed en Aoka je door een wereld van geluid en emotie leiden, waar elke noot een verhaal vertelt.

Patrick Van de Wiele (4)

Het gespecialiseerde soulmuzieklabel SoulMusic Records (SMR) brengt samen met The Second Disc deze definitieve cd-box uit met daarin 5 cd’s van deze voor een Grammy genomineerde artieste, die beschouwd wordt als de meest gesamplede zangeres in de popmuziek. De box wordt verdeeld door het Britse label Cherry Red Records, en bevat in totaal 58 tracks, waaronder uitgebreide edities van de vier volledige albums die zijn opgenomen tijdens haar samenwerking met Salsoul's Gold Mind Records en een speciaal samengestelde vijfde schijf met remixen, instrumentale nummers, a capella‘s en herbewerkingen uit haar Gold Mind/Salsoul-catalogus. Alle audio is opnieuw geremasterd door Nick Robbins. Belangrijke nummers zijn onder meer haar #1 Dance-hit 'Love Sensation', geschreven en geproduceerd door de meermaals voor een Grammy-genomineerde Dan Hartman, haar eerste Top Drie-danshit 'Hit and Run', en haar cover van Debby Boone's 'You Light Up My Life', wat mevrouw Holloway haar unieke Grammy-nominatie opleverde. Voeg daarbij producties van Norman Harris, Ron Kersey, Bunny Sigler, Ron Tyson en Vincent Montana Jr., allemaal synoniem met de Philly Sound, evenals Floyd Smith, Bobby Womack, Tom Moulton en Patrick Adams, met mixen en herbewerkingen van Larry Levan, Walter Gibbons, Shep Pettibone, Danny Krivit en anderen.

Elk album bevat legendarische muzikanten, waaronder Earl Young van The Trammps, Bobby Eli, Ron Baker, Steve Gadd, Cornell Dupree, Richard Tee, George Bussey, Larry Washington en Gordon Edwards van Stuff met The Waters en The Sweethearts of Sigma (Barbara Ingram, Carla Benson en Evette Benton) die ondermeer de achtergrondzang verzorgen. Een luxe boekje ontworpen door Ray Curenton bevat uitgebreide aantekeningen van de producer van de collectie, Tim Dillinger van ‘God's Music Is My Life’, die het meest diepgaande biografische verslag van Holloway's carrière ooit creëert met zeldzame foto's en artefacten. Loleatta overleed immers al op 21/3/2011, op 64-jarige leeftijd.

Weerom een must dus voor collectors en fans van soul, disco en R&B!

Patrick Van de Wiele (4½)

Morgen brengt het Duitse label Sine Music de nieuwe balearische chill-out EP ‘Mory’ uit van artiest Fade. De EP bevat zes tracks en zal verkrijgbaar zijn in alle bekende downloadstores en streamingdiensten. Met zijn nieuwe EP brengt Fade frisse ambient-vibes naar onze luidsprekers die ons niet alleen uitnodigen om te ontspannen, maar ons ook inspiratie inblazen. Het nummer ‘Last Drink Before I Go’ opent de EP met zachte pads, een stevige beat en dromerige harmonieën. De reis gaat verder met ‘Yes Clear’: met steeds wisselende synthesizerklanken en arpeggio’s klinkt het nummer als een spel van licht en schaduw. De beat van het titelnummer heeft aanvankelijk een enigszins R & B-achtig gevoel totdat zachte, zachte pads in werking treden en uiteindelijk worden aangevuld met veel gedetailleerde geluiden. Er valt veel te ontdekken - net als in het leven zelf. ‘Lightpoints’ is een spektakel van kleur omgezet in muziek, in de beat ondersteund door zelf opgenomen alledaagse geluiden en dient als inspiratie om de wereld om je heen met nieuwe ogen te bekijken. Gitaar- en pianomelodieën creëren een sfeer van ongelooflijke ruimte en rust. ‘Artic Chill’ is – zoals de naam al doet vermoeden – een relaxed, sfeervol nummer dat uitnodigt tot dromen. Beginnend met de geluiden van een mooie dag aan zee en het geluid van de golven, bouwt dit nummer zich op tot een prachtige soundscape met een helderblauwe lucht. De dag aan zee komt langzaam ten einde met ‘Beachwalk’. Met een oranjerode zonsondergang en de eerste mojito in je hand is dit nummer de perfecte soundtrack om de dag aan zee af te sluiten.

Met deze EP kan je dan ook eender waar zalig wegdromen.

Patrick Van de Wiele (4)

Adamantine Vibrations of the Universe

Sequentia Legenda (pseudoniem voor de Fransman Laurent Schieber) is hier al verscheidene malen aan bod gekomen, en deelt zijn eigen visie op de Berlijnse School (elektronische muziek à la Klaus Schulze) met passie, gevoeligheid en oprechtheid. De klankwerelden zijn een uitnodiging om te dromen, een onderdompeling, een introspectie, een wakende blik voorbij de horizon. Het is een terugkeer naar de bronnen, een vibrerende energie voor de luisteraars die zichzelf de tijd en vrijheid willen geven om in resonantie te komen. Laurent schrijft daarover: “Deze nieuwe cd is een poort naar nieuwe dimensies, een uitnodiging om te reizen waar iedereen vrij is om mijn universum te interpreteren volgens zijn eigen gevoelens en zijn fantasie de vrije loop te laten. Een opening van het hart, een muzikaal delen, een vibrerende vereniging, een subtiele verbinding om je open te stellen voor het ongrijpbare.”

Hij componeerde 3 tracks, respectievelijk meer dan 17, 23 en nog eens 23 minuten lang. Dat allemaal in 432 Hz, en hij speelde, mixte, masterde en produceerde ze alle drie. Laurent gebruikte daarvoor Arturia Moog Modular, Arturia Minimoog, Arturia Jupiter 8, Arturia Solina, ARP Odyssey by ElektroStudio, Steinberg Hypersonic, M-Tron Mellotron, Gravity-Vocalise by Heavyocity, Atomic Sequencing tool, KORG PS-3300 Emulation from Full Bucket Music.

De opener ‘The Song of Orion’ is een verzachtende, regeneratieve track, die je uitnodigt om aandachtig te luisteren, zodat je kan visualiseren, observeren en vibreren in resonantie met deze muziek. ‘Crystal of Light’ straalt verzachtende, goedaardige energie uit, bevorderlijk voor innerlijke harmonie. Treedt dus deze resonantie binnen met de kristallijne structuur. In ‘Return to Meshalea’ is alles energie en vibratie, want muziek is vibratie, en die vibratie is leven.

Laurent schrijft dat hij iedere dag meer en meer spiritueel wordt. Maar hij wil zijn muziek delen, en laat iedereen vrij om die op zijn manier te interpreteren. Het cd-boekje is voorzien van prachtig artwork, dat zowel op een spirituele of op een sciencefictionmanier kan gezien worden. Echt mooi werk Laurent!

Patrick Van de Wiele (4½)

Het tweede album dat de Amerikaanse jazz keyboardspeler Bob Baldwin op 28 juni jl. uitbracht is een eigentijds album. Baldwin beschrijft ‘It’s Okay to Dream’ als “een eigentijdse afspeellijst met gedachten en dromen”. Gemaakt uit een gereedschapskist van R&B, soul, funk, jazz, housemuziek, Latijns-Amerikaanse en Zuid-Afrikaanse ritmes en melodieën, werd eerder dit jaar een voorproefje van het album gegeven met de verkwikkende single ‘I’m Good (Thanks for Asking)’. Op 17 juni volgde de tweede single, ‘Turn Up The Positive’, met het verzamelen van toevoegingen aan afspeellijsten. Baldwin schreef het hele album, waarbij hij een van zijn nummers uit de jaren tachtig, ‘Get the Love’, opnieuw speelde, en inspiratie vond bij zijn vrouw (‘That One’) en Dr. Martin Luther King Jr. (‘Dreamin’ the Dream’). Hij biedt authentieke Zuid-Afrikaanse cultuur op ‘Malema’ en ‘Cape Town at Night’, die mede zijn geschreven door de Mozambikaanse kunstenaar Jimmy Dludlu en uitgevoerd door de bandleden van Dludlu.

“Een deel van de muziek voor het album is in een droom geschreven. Ik hoop dat de afspeellijst je meeneemt naar een rustige plek waar je je prachtige stem kunt horen, voorbij de drukke drukte van je eigen bestaan. Deze muziek is precies wat je nodig hebt op het perfecte moment”, aldus Baldwin die zojuist een concerttournee door Johannesburg, Zuid-Afrika heeft afgerond. ‘Til We Meet Again’ staat zowel in instrumentale en vocale versies op ‘Songs My Father Would Dig’ en instrumentaal op dit album. Het nummer werd geschreven voor Baldwins overleden broer William, die in 1991 op tragische wijze op negentienjarige leeftijd om het leven kwam bij een auto-ongeluk.

“Het is een constante herinnering, zelfs 33 jaar later, dat je die dag nooit vergeet, het moment dat de telefoon gaat en je de pijn over de telefoon hoort komen van mijn zus, die bezoek kreeg van een plaatselijke politieagent die dat gruwelijke nieuws bracht. Ik had William net twaalf uur eerder gezien tijdens een familie-evenement. Die dag scheurde mijn hart aan flarden. Ik zal hem en zijn geest nooit vergeten. Dit nummer is een herhaling van een groot man. We vragen altijd: ‘Wat als’…wat als hij vandaag nog leefde?’ zei Baldwin.

Baldwin’s contemporary jazz is zeer mooi en een echte aanrader!

Patrick Van de Wiele (4)

Op 28 juni 2024 bracht de Amerikaanse jazz keyboardspeler Bob Baldwin niet 1 maar 2 nieuwe albums tegelijkertijd uit. Baldwin groeide op in Mt. Vernon, New York en werd op jonge leeftijd door zijn vader, die pianist en muziekleraar was, blootgesteld aan de legendes van de jazz: Miles Davis, Oscar Peterson, John Coltrane e.a. Hij speelde op een akoestische Steinway-piano van meer dan honderd jaar oud en verzamelde afgelopen november een trio (drummer Tony Lewis, akoestische bassist Richie Goods en percussionist Café da Silva) in de opnamestudio om een ​​album op te nemen ter ere van zijn vader, die stierf in 2008. Het ganse album werd op één dag opgenomen en de helft van de setlist bestaat uit nummers gecomponeerd door Coltrane, Davis, Herbie Hancock en Stevie Wonder. De andere helft zijn Baldwin-originelen met één uitzondering: 'To Wisdom, The Prize' is geschreven door zijn overleden neef Larry Willis, een begenadigd pianist die in de originele Blood, Sweat & Tears band speelde en lange tijd naast Roy Hargrove, Jerry Gonzalez & The Fort Apache Band en de Zuid-Afrikaanse legende Hugh Masekela.

“Het cool jazz-tijdperk van de jaren zestig was het tijdperk van mijn vader en de achtergrond voor mijn eigen muziekstichting. Dit is voor mij een project voor het leven vanwege het feit dat het pianogeluid en de opname op het juiste moment moesten zijn en omdat ik liedjes moest kiezen die de favorieten van mijn vader waren. De jazz van de jaren zestig was post-bebop en avant-garde. Het had een licht popgevoel en was gemakkelijk voor de niet-muziekluisteraar. Het was smakelijk en werd uiteindelijk het lanceerplatform voor de hedendaagse jazz in de jaren zeventig”, zei Baldwin, die zijn tijd verdeelt tussen Westchester, New York en Atlanta, Georgia. Bob startte zijn carrière in 1988 en sinds 2008 is hij de gastheer en producer van de NewUrbanJazz Radio, een landelijk gesyndikeerd radioprogramma. Tevens is hij de auteur van ‘You Better Ask Somebody! Staying On Top Of Your Career in the Friggin’ Music Business’, en werkt momenteel aan de tweede editie ervan.

Mooie “Straight ahead” instrumentale jazz dus, behalve ‘The Beginning of Your Dreams’ en ‘Til We Meet Again’ dat in een gezongen versie afsluit. En ‘Overjoyed’ is een cover van Stevie Wonder. Een aanrader voor wie houdt van traditionele jazz.

Patrick Van de Wiele (4)

Roberto Bronco is het project van Dennis Erbeck, een producer die in Bielefeld (Duitsland) woont. Hij werd geboren in 1983. Zijn muzikale roots liggen ergens tussen Chill-out, Lounge, Lo-Fi, Downbeat, hiphop, funk en soul. Tijdens zijn jeugd groeide hij op met piano spelen, en tijdens zijn hele leven heeft hij verschillende andere instrumenten autodidactisch geleerd. Het project Roberto Bronco kan worden gezien als het resultaat van deze muzikale reis, waarbij alle elementen van zijn favoriete muzieksmaak die zijn pad kruisten, worden gecombineerd. Deze mix wordt gekruid met de typische positieve “Bronco”-sfeer, een speciaal gevoel dat wordt getransporteerd door grooves en arrangementen die zijn geïnspireerd en gemaakt voor alle plezierige momenten in het leven.

Na 5 succesvolle samenwerkings-EP's presenteren de producers Roland Voss (alias Lemongrass) en Dennis Erbeck (alias Roberto Bronco) met veel plezier hun eerste full album met 8 tracks met soepele en ultracoole Chill Hop / Lo-Fi tracks. Het duo komt wederom met warme en weelderige klanken en ontspannen maar krachtige beats. ‘Reverie’ nodigt uit om weg te dromen, je geest vrij te laten en je gewoon goed te voelen.

Volgers van het label Lemongrassmusic zullen zeker op de hoogte zijn van de veelzijdige releases van beide artiesten die erin geslaagd zijn hun kenmerkende geluiden samen te voegen tot dit prachtige en veelbelovende project met een duidelijke focus op rustige Lo-Fi, Chill Hop en instrumentale Lo-Fi hiphop.

Patrick Van de Wiele (4)

Het Duitse label Lemongrassmusic presenteert het 9 nummers tellende album ‘Gala’ van de Italiaanse muzikant en producer Corrado Saija. ‘Gala’ is een verzameling Corrado’s liedjes van de afgelopen twee jaar. Het is een palet van zijn meest recente Exotilounge-geluid, waarbij hij verschillende muziekgenres aanroert alsof hij met zichzelf wil pronken, precies zoals op een gezellig feestje. De naam ‘Gala’ komt echter van een oud horloge dat hij cadeau heeft gekregen van zijn grootvader. Deze klok heeft nooit gewerkt, maar inspireerde Corrado in de kunst van het maken van kleine klokken, zijn muziekstukken. De stukken voor Corrado zijn als kleine werelden, apparaten waarin alle versnellingen met elkaar in verband staan ​​en bijdragen aan hetzelfde doel als de mechanismen van een klok.

Patrick Van de Wiele (4)

Op 21 juni jl. verscheen het debuutalbum van de Afro-Amerikaanse R&B en jazzzangeres Kat Hawley, de echtgenote van gitarist Adam Hawley. Een jaar geleden kwam haar debuutsingle ‘Keep On, Keepin’ On’ uit, met medewerking van saxofonist Steve Cole. “I wanted my debut single to be a stamp on the scene that left no doubt about my abilities as a vocalist and songwriter. The track sounds very edgy and modern, but I wanted to give my vocals a contrast by making them have a late 80s/early 90s sound,” zei ze daarover. Ze schreef 8 van de 10 songs op dat album met Adam, die het album ook produceerde. Liefde en romantiek vieren hier hoogtij, en de sensuele debuutsingle opent het album, samen met saxofonist Steve Cole. Diezelfde sensuele sfeer is ook te horen op ‘No Chill’, een R&B track waarop Judah Sealy sax speelt. Echtgenoot Adam laat zijn nylongitaar horen op het verleidelijke ‘Love Me Tonight (A Lover’s Duet)’, en Kat zei er het volgende over: “The goal for this song was to create a very seductive and hypnotic sound with the instruments and the vocals to envelope the listener. I really wanted the listener to be drawn in and feel like they were in the room with me seeing and feeling exactly what I was writing and recording so, I made my vocals smooth, very long and stretched out notes so the listener would hang on my every word – seduced and hypnotized.” Daarna gaat het tempo omhoog voor het dansbare ‘Can We Dance’, gevolgd door de tweede single ‘Never too Busy’, waarop Kat zingt dat je moet tijd vrijmaken voor wie of wat belangrijk is. ‘Summer Breeze’ laat de zomer binnen, en die kunnen we hier best gebruiken! Pianist Greg Manning is te gast op ‘Lazy Afternoon’, en dit ter ere van wijlen Cecil Ramirez, een pianist uit de streek rond San Francisco, en een vriend van de Hawley’s. Deze song brachten ze alle drie samen vooraleer Cecil in begin 2021 aan kanker overleed. De derde single ‘Rather Be’ is ondertussen gelanceerd, waarna ‘Moonlight (for A.J.)’ aan de beurt is. Deze track is voor hun zoontje en diens geboortedag is 10/09/08, en dat is precies waar de titel van het album voor staat. Een intimistische cover van Adele’s ‘Chasing Pavements’ sluit af. Een dikke aanrader voor al die R&B en smooth jazzfans overal ter wereld!

Patrick Van de Wiele (4)

Vanuit Brazilië bereikt mij een goed bewaard geheim. Muzikant & componist Luiz Millan heeft vorig jaar zijn vijfde soloalbum uitgebracht, dat mij nu bereikt via de Braziliaanse producer (jazzjournalist, historicus en CTI expert) Arnaldo DeSouteiro. Luiz wil hiermee de wereld bereiken! Luiz Millan, geboren in 1955 in São Paulo, studeerde als kind klassieke piano en als tiener populaire akoestische gitaar. Hij studeerde in 1982 af aan de medische faculteit van de Universiteit van São Paulo, gespecialiseerd in psychiatrie en psychoanalyse. Millan heeft filmmuziek gecomponeerd, liedjes geschreven voor andere Braziliaanse zangers, vier eigen albums opgenomen en één dvd. Daarnaast is hij tevens dichter, verhalenverteller en zijn songs zijn een oase in een turbulente wereld. Hij treedt hiermee in de voetsporen van Brazilië’s muzikale helden Antonio Carlos Jobim, Luiz Bonfá, João Gilberto, Ivan Lins, Marcos Valle, Edu Lobo en Chico Buarque. Toch wist hij zijn eigen stijl te behouden en hij voegt nieuwe elementen aan de bossa nova toe. Hiervoor kon hij rekenen op de hulp van Jorge Pinheiro, Ivan Miziara, Plinio Cutait, Moacyr Zwarg en de briljante arrangeur Michel Freidenson.

‘Pacuíba’ opent het album, met het gitaarwerk van John Tropea (bekend van zijn werk met Eumir Deodato, Lalo Schifrin en Claus Ogerman) en dit in de stijl van wijlen Wes Montgomery. Op de Engelse versie van de ballade ‘Full Moon’ hoor je de New York Voices, met steun van bassist Mark Egan (Pat Metheny Group, Stan Getz, Gil Evans, Sting) en drummer Danny Gottlieb (Metheny, Al DiMeola, John McLaughlin). Het opgewekte ‘Andar Descalço’ wordt gezongen door Giana Viscardi , terwijl Randy Brecker trompet speelt. Zesvoudig Grammy award winnaar David Sanborn is te horen op ‘In the Grove of the Jacarandas’ terwijl Ellen Johnson deze bossa nova zingt. De instrumentale ballade ‘Madrugada’ wordt opgeluisterd door klarinettist Eddie Daniels, vibrafoonspeler Mike Mainieri en bassist Josh Marcum. Het speelse en mooie ‘Morungaba’ wordt in het Portugees gezongen door de Franse vocaliste Clémentine, opnieuw met trompettist Randy Brecker. Het instrumentale en Latin ‘Quem Sabe’ krijgt een sax solo van de Italiaan Ada Rovatti, terwijl ‘Still Looking at the Moon’ met zijn mix van pop, R&B en jazz, ingezongen werd door Alice Soyer. Edu Ribeiro drumt op ‘Sopro de Esperança’, waarna Clémentine terugkeert voor Franse charme op ‘Montparnasse’. ‘Que os Ventos Limpem os Tempos’ volgt daarna, evenals de afsluiter ‘Ecos da Juventude’. Daarna volgen nog 4 bonustracks, en dat zijn: de Franse versie van ‘Morungaba’, weerom gezongen door Clémentine; ‘Farrapos de Lua’ gezongen door Giana Viscardi en Millan zelf; de Portugese versie van ‘Lua Cheia’ (‘Full Moon’) gezongen door Millan zelf en Jorge Pinheiro; en de “kleine” track ‘Século XXI’.

Een elegant album dat zowel de liefhebbers van jazz, bossa, pop en Braziliaanse muziek zal aanspreken! Werkelijk dus een “Brazilian Match”!

Patrick Van de Wiele (4)

De Amerikaanse contemporary jazzgitarist Ray Obiedo bewonder en volg ik al jaren. Dat begon toen ik in 1997 de cd ‘Sweet Summer Days’ te pakken kreeg. Ray spendeerde zijn jeugd in de baai rond San Francisco, waarbij de sounds van Miles Davis, Antonio Carlos Jobim, Henry Mancini en tevens die van Motown Records hem beïnvloedden. Maar de grootste invloed kwam van James Brown, op wiens funky, percussie-achtig gitaargeluid Ray zijn techniek uitbouwde. Hij vervoegde orgelist Johnny “Hammond” Smith op tournee in 1974, daarna trombonist Julian Priester, en trok met Herbie Hancock in 1978-79 de wereld rond. Hij heeft een lang samenwerkingsverband met percussionist Pete Escovedo, en werkte verder ook samen met George Duke, Lou Rawls, Grover Washington Jr., Bill Summers, Brenda Russell, The Whispers en recent met Bob Mintzer’s Big Band. Ray’s songs werden gecoverd door Tower of Power, Sheila E, Marion Meadows, steel pan speler Andy Narell, jazzgitarist Bruce Forman en The Pete Escovedo Orchestra. In 1989 ging hij solo met ‘Perfect Crime’.

Nu heeft hij een nieuw album uitgebracht, en dat komt er met een hint van Latin en contemporary jazz. Het is zijn 11^de release al, en hij opent met het swingende en opgewekte Caribische nummer ‘Caribe Nuevo’, waarbij de steel pan van Jeff Narell in het oor springt. Op de titeltrack wordt hij bijgestaan door Bob Mintzer (Yellowjackets), die een tenorsax solo geeft. Met ‘Curacao’ gaan we weerom die Caribische richting uit, waarop zangeres Lilan Kane woordeloze vocalen brengt. Het Braziliaans aandoende ‘The First Thing’ wordt opgeluisterd door de schitterende, woordeloze vocalen van Chloé Jean, waarna die terugkeert voor het zomerse, relaxte ‘All Day Music’. Dit is een herwerking van een klassieker van War met veteraan Pete Escovedo en Pete Michael Escovedo op percussie. Op ‘Alquezar’ hoor je o.a. de steel pan van Andy Narell, gevolgd door het zalig ontspannen ‘Enotea’ met achtergrondzang van Chloé Jean, Lilian Kane, Leah Tysse en Michelle Hawkins. ‘Zulaya’ voert het tempo wat omhoog waarop zowel Sheila E. als Chloé Jean vocaal te horen zijn. Dat zomerse, zuiderse ontspannen gevoel blijft hangen! ‘Lucky Break’ sluit af met een Latin sfeer. Ray wordt o.a. bijgestaan door instrumentalisten als saxofonist en fluitist Norbert Stachel, trombonist Jeff Cressman, toetsenist Peter Horvath en drummer Phil Hawkins. Tower of Power’s veelgeprezen drummer David Garibaldi en bassist Marc van Wageningen voegen hun kenmerkende funkgrooves toe. De line-up wordt gecompleteerd door Santana-toetsenist David K. Mathews en percussionist Karl Perazzo, die hun kenmerkende Latijnse flair inbrengen.

Ray bewijst hiermee opnieuw dat hij een getalenteerd gitarist is, die samen met zijn muzikale gasten een magische Latin jazz weet te creëren. Een dikke aanrader voro wie houdt van die lekker relaxte zuiderse klanken!

Patrick Van de Wiele (4½)

Met de nieuwe EP ‘Synch’ wordt de samenwerking tussen de Italiaanse zangeres Vanelitne en de bekende Italiaanse producer Aquadrop geconsolideerd. Deze nieuwste samenwerking tussen de twee artiesten werd uitgebracht door Metatron, een van de beroemdste onafhankelijke labels van Italië, en het nummer ‘Les Fleurs Du Mal (Aquadrop Remix)’ was te zien in de “Love Club” Amazon Prime-serie en werd gespeeld op verschillende onafhankelijke radiostations zoals Yellow Radio, Radio RTR FM 92.1, KXLU 88.9 FM, Raje Radio enz.

In hun nieuwe muzikale project, van het futuristische popnummer ‘Synchronicité’ tot de verfijnde klanken van ‘Plus’, worden we ondergedompeld in nieuwe werelden die de nostalgie van vervlogen tijden oproepen. In het eerste nummer verbindt een Einstein-Rosen-brug vreemden tijdens ruimte-tijdreizen en hun toevallige ontmoeting van blikken laat hen achter met een mysterieus gevoel van verwondering. Ontmoet precies de juiste persoon op precies het juiste moment. Droom is het lot! De bewustzijnsstroom van een liefde uit het verleden verschijnt als een waas in het nummer ‘Plus’ waarin twee geliefden op een zomeravond op straat dansen om in het moment te leven zonder iets anders te wensen. Het leven van je emoties is het enige dat er echt toe doet.

Patrick Van de Wiele (4)

Enkele dagen geleden kwam dit nieuwe album uit, en het is een samenwerking tussen fluitiste Sherry Finzer (een vaste waarde hier) en Gongmaster Jere Friedman. Deze laatste bezit een masterdiploma in spirituele psychologie en is Soul Centered Coach en gewijde predikant. Als Gongmaster en gecertificeerd Breathwork Healer richtte Jere het Spiral Light Sound & Meditation Center op in Grand Junction, Colorado. Jere is ook een gecertificeerde meditatie- en mindfulness-instructeur en geeft regelmatig meditatie- en mindfulnesslessen en workshops. Zo wil hij bijdragen tot de evolutie van het bewustzijn op planeet Aarde door anderen te ondersteunen bij het vinden van hun eigen weg naar vreugde, vervulling en innerlijke vrede. Samen componeerden ze muziek in de Tank Center for the Sonic Arts, en dit album biedt een toevluchtsoord waar u troost en verjonging kunt vinden. Meer nog, ‘Inner Sojourn’ is een boeiende geluidsreis die luisteraars uitnodigt op een rustige reis van geest en ziel. Met rustgevende fluitmelodieën van de bekroonde New Age-fluitist Sherry Finzer, verweven met zachte omgevingsgeluiden van gongmeester Jere Friedman, dient elk nummer als een weg naar innerlijke kalmte en sereniteit. De etherische tonen van de fluit weven ingewikkelde melodieën die moeiteloos lijken te dansen tegen de achtergrond van omgevingstexturen, waardoor een gevoel van ruimte en tijdloosheid ontstaat.

Je kan hierop volledig tot rust komen, en het album kan ondergebracht worden bij New Age, ambient, Healing enz.

Patrick Van de Wiele (4)

Vorige week heeft onze eigen Yvan Guilini, die momenteel 78 jaar oud is, een nieuwe remix van zijn song ‘Libertad Tango’ uitgebracht. U kent hem waarschijnlijk nog van zijn instrumentale wereldhit ‘Winter Memories’, waarvan ik zelf de single bezit. Na een radiostilte van 25 jaar doorbrak hij die echter in november 2020 met een nieuw album. “The King on the Hammond B3” bracht toen een album uit met daarop 12 nieuwe songs, want hij had zijn liefde voor muziek herontdekt. Die muziek werd nota bene uitgegeven door zijn dochter Carolina, de vrouw achter Game Records, die in het verleden scoorde met o.a. Def Dames Dope. Daarop stond o.a. ‘Libertad Tango’, dat nu in een aanstekelijke remix te beluisteren is. De cd bevat een waaier aan muziekstijlen, die Yvan leerde kennen tijdens zijn wereldtournee. Opener ‘Don't Take My Dream Away’ is een symfonische ballade waarbij Yvan op piano voorop staat. ‘Mélancolie’ doet me onmiddellijk denken aan James Last’s ‘Biscaya’, of door die panfluit aan ‘Die einsame hirte’. Hoe dan ook een mooi compliment. Daarna draait de ballade ‘Saxophobia’ uiteraard rond de sensuele saxofoon, terwijl ‘Sax & Vibes’ eerder een mid-tempotrack is. Hij pakt swingende jazz aan met ‘Yvan Guilini And His Project “Jazz”’, gevolgd door ‘Fata Morgana’ met een sfeertje uit het Midden-Oosten. Het origineel van ‘Libertad Tango’ is het volgende nummer, met zijn passionele tango. En ‘Happiness’ is een vrolijke track, waarna ‘Sunny Groove’ het zonnige zuiden opzoekt. De originele versie van ‘Winter Memories’ uit 1976 mocht niet ontbreken, waarna op ‘Secrets of Life’ opnieuw de panfluit opduikt. ‘La Penduel du Temps’, dat opera-achtige, vocale stukken bevat, symboliseert het verstrijken van de tijd. De afsluiter ‘Bizarre’ opent bombastisch, maar ontpopt zich daarna tot een lichtvoetige danstrack.

Ik ben blij dat ik alsnog (door het uitbrengen van de remix van ‘Libertad Tango’) tot deze cd gekomen ben. En Yvan zelf is blij dat hij de liefde voor de tango alsnog ontdekte op latere leeftijd. Het genre is hem niet vreemd, maar het is toch één van de eerste keren dat hij zich waagde aan een liedje over de vrijheid van het leven. Die remixversie kan u overigens onderaan bekijken. Daarvoor werden er beelden gedraaid in Spanje, maar ook in het Antwerpse Lillo en Wenduine, waar plots ook een bekende Kampioen opdook. Ja, Marijn De Valck speelt er akoestische gitaar op.

Een zeer leuke cd, een aanrader voor wie houdt van instrumentale tracks!

Patrick Van de Wiele (4)

City of Dawn is het ambient project van de Amerikaan Damien Duque uit McAllen (Texas). Hij creëert meeslepende en sfeervolle melodieuze dromerige soundscapes. Naast zijn geestverruimende boodschap over de effecten van ambient, pleit zijn kunst ook voor mensen binnen het autismespectrum. Voor Damien is zijn muziek een manier om af en toe met angstaanvallen, depressies en slapeloosheid om te gaan, en daardoor deelt hij zijn ervaringen als persoon met het Asperger-syndroom (hoog functionerend autisme). Elk City Of Dawn-album van Damien Duque nodigt je uit op een meditatief landgoed dat zelfonderzoekend is, en de reis die hij ons leert, kan naar genezing leiden. Genezing van onze vaak rommelige geest, die lijkt op het lawaai dat ons omringt, ongeorganiseerd en willekeurig, en ons helpt op één lijn te komen, vanwaar de betekenis wordt ontdekt en wat hij noemt” Rust, stilte en kalmte”. Zijn missie is het verspreiden van bewustzijn en acceptatie van autisme en heeft een doel, dat mensen binnen het autismespectrum unieke dingen kunnen doen en dat autisme niet definieert, ieder individu definieert autisme en zichzelf. Omdat het geen handicap is, maar eerder een ander vermogen. Zijn muziek getuigt ervan dat autisme hem er niet van weerhoudt succes te boeken en brengt ook een transcendente luisterervaring met zich mee. Hij houdt ervan om luisteraars samen te brengen om te mediteren en de geluiden te ervaren. Hij componeerde, produceerde en nam alle songs zelf op. Sherry Finzer voegde alt, bas en contrabasfluiten toe op ‘Into the Spirit’s Dreams’.

Past zowel binnen New Age als binnen ambient.

Patrick Van de Wiele (3½)

Bij de band Resolution 88 draait het allemaal rond funk op Fender Rhodes. Ze bestaat uit Tom O'Grady (keyboards), Tiago Coimbra (bas), Alex Hitchcock (sax), Ric Elsworth (drums) en Oli Blake (percussie). Voeg daarbij gastmusici zoals Tom Smith op tenor en sopraansax en basklarinet, en zangeres Vanessa Haynes, en de line-up voor hun vierde cd is compleet. Hierop staan 8 tracks die de band in een nieuwe richting sturen, terwijl ze toch de traditionele Fender Rhodes en synthesizersound van Herbie Hancock en Toby Smith behielden. Voorheen voegden ze orkestrale overdubs toe (zoals Herbie Hancock deed op ‘Manchild’), maar nu zijn extra synthesizers geworden. Tom O’Grady gebruikte nu o.a. Mellotron, Echoplex, Oberheim en klokkenspel. De titeltrack inspireerde de Japanse artiest Tokio Aoyama, en is een hommage aan Japanse artiesten zoals Nobuhiro Nakanishi (cover Herbie Hancock’s ‘Flood’).

‘The Boss from Boston’ opent met een funky baslijn, in de stijl van Marcus Miller. Het instrumentale ‘Love Will Come Around‘ (dat op het einde in een vocale versie terugkeert), is de volgende track, gevolgd door ‘Sky High (for Larry and Fonce)’ is een eerbetoon aan de Mizell broers, wiens producties uit de seventies overal geliefd zijn. Een spaarzame atmosferische groove opent ‘Never Ever Ever’, waarna een Odyssey en Oberheim solo bijtreden. ‘Shriffty’ is klassieke jazzfunk, met een knipoog naar Herbie Hancock en Patrice Rushen. Dan is een tijd voor een rustig moment met ‘Final Approach’, dat een vliegtuig ’s nachts laat landen op de tarmac. De titeltrack duurt maar liefst 8 minuten, en opent kosmisch. Daarna verandert hij in fusion. Afsluiter is de gezongen versie van ‘Love Will Come Around‘ met zangeres Vanessa Haynes.

Een funky cd dus, met oog voor jazz en fusion. Voor wie dus wat verder wil kijken!

Patrick Van de Wiele (4)

De in Londen wonende keyboardspeler & producer Claudio Corona heeft op 17 mei zijn nieuw album uitgebracht. Hierop staan 10 originele composities, die hij zelf schreef, arrangeerde en mixte in zijn Retrofonica studio, aangevuld met 4 bonustracks. Hij wordt bijgestaan door de Amerikaanse producer Alan Evans op drums (bekend als medestichter van de funkband Soulive), door de Grammy genomineerde drummer Adam Deitch (band Lettuce) en topmuzikanten uit de UK en Europa. Het is een tijdreis van klassieke funk uit de jaren 70 naar filmische grooves, waarbij een retrosound vermengd wordt met moderne gevoeligheid. Het toont sterke uitvoeringen, krachtige arrangementen, pakkende riffs, suggestieve melodieën en elementen van modern geluidsontwerp. Het amalgaam van funk, jazz, rock en filmische groove op het album beweegt zich sierlijk tussen de genres, waarbij fantastische muzikanten tentoon worden gesteld en soms genre-tartende composities worden verkend met uitgebreide improvisaties bovenop een meedogenloze groove. Daarbij is het Hammondorgel van Claudio de lijm die alles verbindt. Claudio houdt immers van legendes zoals Jack McDuff, John Medeski, Jon Lord, en wou die door Hammondorgel geïnfuseerde muziek verder verkennen.

De openingstrack ‘Burn the House Down’ zet onmiddellijk de toon met zijn aanstekelijke Hammondorgel groove op een funky wijze. ‘Hittin’ the Strip’ klinkt nog meer funky, terwijl ‘Bitter Honey’ doet denken aan Medeski, Martin & Wood, met de Britse gitarist Paul Garner die een solo uitvoert. Daarna voert ‘Top Hat’ het tempo op, met hints van Tower of Power en Lettuce, waarbij de Britse jazzfluitist Gareth Lockrane een solo speelt. En ‘Glamourpuss’ voert je recht terug naar de seventies, met een echo van Stevie Wonder’s sound. ‘Devil’s Saddle’ brengt rauwe funk met Hammondorgel en Wurlitzer piano, gevolgd door ‘Rattlesnake’ dat als een sneltrein voorbij raast. Dan is het tijd voor filmische disco met ‘Siren’s Call’ uit de Italiaanse seventies. In ‘Canaveral Moonstop’ komen funk, jazz en elementen uit sounddesign samen, en de titeltrack vertoont Amerikaanse reclamesamples uit de fifties op een psychedelische basis. Verder staan er ook 4 bonustracks op, en dat zijn: ‘Apollo 73’, ‘Lay it Down’, ‘The Expanse’ en ‘Live Current’.

Een cd voor mensen die houden van Hammondorgel en funk, maar met ruimte voor wat geëxperimenteer.

Patrick Van de Wiele (4)

De Amerikaanse componist, muzikant en producer Mike Murray is bedrijvig in smooth jazz en chill-out. Tijdens zomerkampen in zijn jeugd ontdekte hij zijn passie voor de piano, en dat zou later leiden tot een levenslange passie. Toch speelde hij eerst in een lokale funkband, waar hij evolueerde naar drummer. Mike werd beïnvloed door George Duke, Stanley Clarke, FourPlay, Santana, Hiroshima, Paul Hardcastle, Alex Bugnon, Earth Wind & Fire, Sly Stone, Mandrill enz. In 2005 keerde hij via een legaat van zijn vader terug naar de piano, en 2 jaar later kwam zijn album ‘Skyline’ uit.

In mei van dit jaar bracht hij de single ‘Supernova’ uit, een voorbode van deze nieuwe EP, met een op de ruimte geïnspireerde NuJazz/Electronic-fusie, lekker gekoeld voor maximale snelheid. Er staan 5 tracks op deze EP in Mike’s hybride, instrumentale muziekvorm van smooth jazz & chill-out. Het is uw paspoort naar de sterren. Hij opent met het uptemponummer ‘First Contact’, een thema dat we in sciencefiction maar al te goed kennen, gevolgd door het dansbare ‘Galactic Boogie’. De titeltrack is de volgende in het rijtje, een aangename track, die de grenzen van het universum verkent. Denk aan kapitein Kirk die in de begingeneriek van Star Trek: TOS zei: ”space the final frontier”. ‘Supernova’ werd recent uitgebracht als tweede single, en de eerste single ‘Voyager’ sluit af. Hierin hoor je o.a. historische woorden van wijlen Kennedy.

Een EP die de sciencefictionfans zeker zal liggen, maar ook leuk is als smooth jazz/chill-out hybride.

Patrick Van de Wiele (4)

Nadat ze in 2015 haar grotere muzikale dromen opzij gezet had om zich te wijden aan het grootbrengen van een gezin, is de Multi-getalenteerde singer-songwriter DeeAnn terug om haar nalatenschap te creëren. Haar nieuwste album ‘It's My Time’, dat momenteel nationaal wordt uitgezonden met Neal Sapper, New World n Jazz en drie originele nummers bevat te midden van een mix van folk-, pop- en jazzklassiekers, is de nieuwste manifestatie van de Niagara Falls, New York, de hernieuwde visie van haar leven.

De zangeres, die afkomstig is uit een klein stadje buiten Buffalo, legde de basis voor haar nieuwe, ontluikende carrière met haar slim getitelde collectie uit 2017, ‘Desperately Seeking DeeAnn’, geproduceerd door de hedendaagse jazzbassist RiShon Odel (Brian Culbertson, Najee). Toen haar vader, de populaire jazzartiest Frank DiMeo uit Buffalo, hoorde dat ze eindelijk haar lot als jazzzangeres omarmde, was hij opgetogen. Hoewel ze eerder professioneel pop en country had gezongen, was hij degene die haar als klein meisje kennis liet maken met de muziek van Ella Fitzgerald en zijn favoriet, Sarah Vaughan. Het jaar daarop kreeg DeeAnn de eer om te worden opgenomen in de Niagara Falls Music Hall of Fame. Maar ze maakte ook een tragedie mee, want het verlies van haar 23-jarige zoon William Michael Tompkins door een motorongeluk, bracht het leven van DeeAnn in een neerwaartse spiraal en vertraagde het project voor onbepaalde tijd.

Nu is het haar toch gelukt, en ze opent met de titeltrack, een cover, en dat is niet de enige. ‘Fine and Mellow’, ‘Killing Me Softly’, ‘My Funny Valentine’, ‘Nearness of You’, ‘Summertime’ en ‘Sunshine’. Originele tracks zijn dan weer de ballade ‘Here to Stay’, de soulvolle ballade ‘A Little Romance’ en de afsluiter ‘Writing on the Wall’.

Een leuk album!

Patrick Van de Wiele (4)

Er is weinig geweten over de band Sun Atlas. Ze komen uit L.A. en verbergen hun achter maskers en kostuums, om hun identiteit geheim te houden, en volledig te focussen op de muziek. Een gevoel van gemeenschap en universele geest als alternatief voor verafgoding en individualisme wordt sterk weerspiegeld in hun eclectische muziekstijl. Hun instrumentale sound is mystiek en kosmopolitisch, waarbij Afrobeat, cineastische soul, spirituele & etnische jazz verweven worden met space sounds, hiphopbreaks en garage funk. Hun debuutsingle ‘The Mystic Parade’ verkocht als zoete broodjes, en op 3 mei jl. is dit debuutalbum verschenen. Daarop staan 10 tracks, die verdergaan waar de single ophield. Opener en titeltrack laat je spirituele jazz horen geflankeerd door een hiphopbeat en cineastische funk.’ 12th Dimension Caravan’ heeft wat Midden-Oosterse invloeden, waarna ‘Wandering Around Haccika’ me doet denken aan Afrobeat. Daarna neemt ‘Message from The Snakes’ je mee op tocht door een mystieke woestijn met een etnische blazerssectie die drijft op een slangendans. Op de tonen van de derde single ‘The Source’ doorkruis je de kosmos, waarbij de sound door het universum weergalmt. ‘Cure the Sick’ is een uptempo Afrobeat met jazz, waarna de maanfasen aan bod komen in ‘Phases of the Moon’, opnieuw met hypnotiserende psychologische grooves. Het uptempo intergalactische medium volgt daarop tijdens ‘Intergalactic Medium’, en opnieuw weerklinken die weergalmende spacey sounds. ‘Sky World’ raast haastig voorbij, met die weergalmende spacey sounds, waarna ‘The Renewal of Sunface Mirror’ afsluit op een jazzy manier.

Wat zeker is, is dat de sound van Sun Atlas je zal hypnotiseren met hun universum aan invloeden. En ergens doen ze mij toch wat denken aan die andere mystieke band Sun Ra.

Patrick Van de Wiele (4)

In april 2022 recenseerde ik hier de cd ‘King Phoenix’ van het Britse kwintet The Jazz Defenders, en dat was meteen hun tweede album. Nop 19 april jl. is de opvolger, het derde album verschenen, dat ik nu pas te pakken krijg. De line-up is constant gebleven, afgezien van één verandering in tenorsaxofonist: leider, hoofdcomponist en toetsenist George Cooper, trompettist Nick Malcolm, tenorsaxofonist Jake McMurchie (op zijn eerste album met de groep), bassist Will Harris en drummer Ian Matthews. Cooper speelt akoestische piano, Wurlitzer, orgel en vibrafoon en Harris speelt contrabas en elektrische bas.

Weerom brengt die cd een mengeling van invloeden en stijlen, van tijdloze akoestische jazz (dat doet denken aan Blue Note Records), naar contemporary fusion, waar jazz soul, funk en hiphop ontmoet. De openingstrack ‘Meanderthal’ brengt eigentijdse souljazz naar deze party. Vervolgens klinkt ‘The Long Haul’ lichter, terwijl ‘Chasing Fantasies’ eerder swing jazz brengt. Hiphop via rapper Doc Brown steekt de kop op tijdens ‘Rolling On A High’, een combinatie die voorheen al te horen was op hun tweede cd. Het mooie ‘Take A Minute’ drijft op een laid-back groove, met op de achtergrond een filmisch arrangement. ‘Fuffle Kershuffle’ brengt ons terug naar leuke souljazz, gevolgd door het opgewekte ‘Snakebite Playfight’. ‘Net Zero’ komt door zijn drumritmes en blazers complex over, en de afsluiter ‘Enigma’ is live opgenomen in Parijs. Maar vergis u niet, dit is een romantische ballade geworden, met enkel piano en bas. Een zacht uiteinde van dit album dus.

Toch een best leuke cd, die het legaat van het verleden koppelt aan eigentijdse souljazz, fusion, soul, funk en hiphop.

Patrick Van de Wiele (4)

In 2021 werd de band Oluma opgericht in Leipzig door bassist Gregor Nicolai, drummer André van der Heide en saxofonist Roman Polatzky. Momenteel tellen ze al 9 leden en dat zijn Luke Strange (trompet), Gregor Littke (trombone), Henrik Baumgarten (sax), Mauricio Vivas (gitaar), Fernando Reis (percussie), Olga Reznichenko en Valentin Mühlberger (keyboards). Samen creëren ze een indrukwekkende mix van Afrobeat, funk, jazz en Braziliaanse muziek. André en Gregor begonnen hun muzikale reis in hun vormende tienerjaren in de multiculturele scene van Berlijn. Ze delen hun liefde voor handgemaakte groovemuziek en een passie voor dansbare beats. Uiteindelijk bracht hun zoektocht hen naar muziek naar Leipzig, waar ze Roman en de rest van de band met een internationale bezetting zouden ontmoeten. Het combineren van dichte, ingewikkelde grooves met energieke koperlijnen die leiden tot virtuoze improvisaties is het brood en de boter van de groep. Het vermogen om hun publiek te begeleiden naar een lichte, maar toch rijke en weelderige harmonische droomwereld is echter altijd aanwezig. De instrumentale composities kunnen worden gecategoriseerd als global groove. Op 5 april jl. kwam hun debuutalbum bij het Deense One World Records uit. De titel ervan ‘Cooking Time’ kwam niet onverwacht, want de muziek werd gecreëerd in gezamenlijke songschrijfsessies, toen er met beats gespeeld werd en ideeën gezongen werden. De band deelt dus niet enkel het podium, maar ook de eettafel. Voor hun opnames schakelde de band de hulp in van delay-nerd en Afrobeat-liefhebber Umberto Echo, die oude analoge technologie gebruikt om een ​​nostalgisch geluid te creëren dat voldoet aan moderne productie.

Op het album staan 12 tracks, en dat zijn instrumentale Afro jazz grooves. ‘Felantropique’ zwiert het ritme al onmiddellijk op gang, waarbij de blazers een funky en jazzy toets verlenen. Dat geldt evenzeer voor de titeltrack, waarna het mooie ‘Tangerine’ en ‘Interlude’ heel rustig klinken. Daarna volgt ‘Achtronaut’, dat ons weer richting de dansvloer leidt, gevolgd door het jazzy ‘Oddacity’. Het gejaagde tempo in ‘Hasty Train’ symboliseert de vaart van de trein, waarna ‘Sunrow’ volgt. We gaan op rustig wandel op het ritme van ‘On a Walk’ en komen aan in Latijns-Amerika met ‘Song for Paulo’. ‘Jello’ sluit aan met een jazzfunk groove, en ‘HCR Skit’ sluit af in een funky sfeertje.

Een universeel album dus, met vooral de nadruk op Afrobeat, maar waar tevens plaats is voor jazz, funk en zelfs Latijnse sounds. Best leuk!

Patrick Van de Wiele (4)

Het Italiaanse duo Varv bestaat uit Andrea Cappi op keyboards (oprichter van Multibox, Flown e.a. projecten) en Francesco Mascolo op drums (medeoprichter van Syntax 4 project), en het is een cross-overproject waarbij de jazzachtergrond ontdaan is van de traditionele karakteristieken. Daarbij is het vrij om meer experimentele gebieden te verkennen, tussen elektronica en progressief. De muziek lijkt wel dystopische landschappen op te roepen, waarin delen van songs alterneren met geluidsmanipulaties en improvisaties. ‘Lowlands’ is meteen het debuut van dit duo en het klinkt als de soundtrack van een film die de relatie tussen de mens en de aarde onderzoekt. Dit zowel in de betekenis van de wereld waarin we leven als in de betekenis van vruchtbare grond voor toekomstige groei. De opzet van dit album was om te experimenteren en materiaal te ordenen op een persoonlijke manier, in het bijzonder met aandacht voor de timbrische kwaliteiten en de lijnen tussen verschillende muziekgenres te doen vervagen.

De opener ‘Drizzle’ is gebaseerd op ritmische akkoordprogressies die hectisch variëren, waardoor een groove met de drums ontstaat, die in het centrale deel uiteenvalt voordat hij aan het einde weer verschijnt. Het is een stuk dat met zijn kleurveranderingen en ritmische behandeling de fundamenten van het duo goed samenvat. Daarna volgt ‘All Fulness’, een meer lyrische track waar Matteo Pontegavelli’s trompet nieuwe nuancen in legt, en daardoor de muziek meer abstracte en niet-gedefinieerde richtingen inleidt. ‘Permeability’ werd de eerste track die in 2022 als single uitgebracht werd, en ‘Childhood’ is een ballade met een delicate melodie, die de kindertijd reflecteert. In ‘Limestone’ sedimenteert en evolueert een eenvoudige akkoordprogressie langzaam, waardoor de juiste luisterruimte ontstaat die zich kan concentreren op minimale timbrische variaties waar alles opgeschort lijkt voordat hij drastisch verandert naar een tweede deel waar het drumwerk krachtig inslaat. Op ‘White Kitten’ daarentegen alterneren klankveranderingen en synthesizersequenties mekaar a in een spel van contrasten tussen chaos en rust. Nadat het keyboard de intro tot ‘Ready Arteries’ gezet heeft valt de drum in en gastmuzikant Daniele Nasi valt in op sax. De sound gaat dan ook de richting op van dansmuziek. ‘Kings of Weno’ sluit af met echo’s van rock, en vertelt de droom van een waanzinnige ontsnapping uit de stad naar een ver eiland in de Stille Oceaan.

In dit project zit tussen jazz, progrock, fusion en elektronica verweven en ik vind dat het klinkt als een sciencefictionsoundtrack. Het is echter ietwat gecompliceerd om te beluisteren, maar dat zal de echte audiofiel wel kunnen appreciëren!

Patrick Van de Wiele (4)

Wonder 45 is een Britse soulband uit Londen, die door producer en songwriter Holley Gray opgestart werd als een instrumentaal project. Die werkt samen met gitarist Ross Ewart, drummer Chris Nickolls en keyboardspeler Steve Pringle, en is vastbesloten om authentieke soulmuziek te brengen. Toen de band kennismaakte met singer-songwriters Jess Greenfield en Gavin Conder was de line-up compleet. Nu is hun debuutalbum digitaal en op LP bij Big AC Records uitgebracht, met daarop 9 tracks. Voorheen werden met succes al enkele singles gereleasd, die op radioplay konden rekenen. Voortbouwend op de beste tradities van hedendaagse soulperformances van Sharon Jones, Black Pumas, Alabama Shakes, evenals Al Green, Aretha Franklin en in het geval van het titelnummer, “like a 21st Century Joe Cocker” (Blues and Soul Magazine) zijn de negen nummers van 'Wonderland' oprechte zaken die uit het hart komen, gemaakt met enorme liefdevolle zorg en de grootste aandacht voor detail. De rijke, analoge productie van de band, gecombineerd met krachtige, soulvolle optredens en oprechte songwriting, geven je het gevoel alsof je de enige in de kamer bent. ‘Wonderland’ balanceert met gemak op de grens tussen traditionele en hedendaagse soul, maar waar het ook in je playlist staat, het is een album boordevol gevoel. Van de uitgeblazen en met tranen besmeurde zang in ‘Cry’ tot de zachte geruststelling van ‘Nothing Gonna Change’, de zang zweeft op deze plaat, vliegend op de vleugels van gladde hoorns, orgel en prachtige bas. Het titelnummer ‘Wonderland’ heeft een echt kermisgevoel en neemt je mee in wat voelt als ‘s werelds meest intense one night stand. Maar er is hier ook genoeg tempo – 'Superman' stormt door de lucht en laat je supervlieg voelen met een paar gruizige drums en strakke AF-gitaar, terwijl 'Walk Into The Fire' je meeneemt in de cultus van Wonder 45 met een paar zware beats gemaakt om te dansen , maar laat je op een emotioneel hoogtepunt achter. En als je iets nodig hebt om je op te voeden, zal ‘Make It Happen’ je inspireren met enorme blazers en zang.

Een zeer leuk soulalbum, dat inderdaad de brug slaat tussen old school en hedendaagse soul! Een aanrader voor soulfans!

Patrick Van de Wiele (4)

De Amerikaanse akoestische gitarist Ryan Judd is mij onbekend. Nochtans is hij een artiest bovenaan de Billboard Chart staat, een bekroonde muzikant en een internationaal bekende muziektherapeut. Hij is een ervaren Fingerstyle-gitarist en zet zich in voor het maken van muziek die welzijn inspireert. Ryans unieke muziekstijl op de nylonsnarige gitaar creëert een warme en zachte soundscape voor de luisteraar. Hij werd beïnvloed door gitaristen Michael Hedges en Will Ackerman, en heeft uitgebreid samengewerkt met Tom Eaton om zijn geluid vorm te geven en te ontwikkelen.

‘Close to Home’ is zijn nieuwste album, gekenmerkt door muziek die oprecht, ruimtelijk en etherisch is. Geïnspireerd door diepe, persoonlijke ervaringen van liefde, inzicht en verdriet, creëert Ryans delicate en ontroerende nylonsnarige gitaarspel een serene en contemplatieve soundscape. Dit album is een uitnodiging om vrede, stilte en reflectie te omarmen. De voor een Grammy® genomineerde geluidstechnicus Tom Eaton mixte en masterde het project en zorgde ervoor dat de artistieke kwaliteiten van dit album voortreffelijk werden vastgelegd.

Het emotionele bewustzijn van Ryan Judd vanuit zijn achtergrond in muziektherapie is bepalend voor elke noot die hij speelt. Hij is een unieke stem geworden in de wereld van de instrumentale gitaar, het creëren van uitzonderlijke muziek die doordacht, diep gevoeld en voortreffelijk gespeeld is.

Deze New Age muziek is ideaal om bij te ontspannen!

Patrick Van de Wiele (4)

Dompel jezelf onder in een wereld van sensaties en emoties met de langverwachte release van het nieuwe digitale album van Mirage Of Deep. Met groot meesterschap heeft de getalenteerde muziekproducent Nacho Ferrer uit Alicante, Spanje een compleet nieuw geluidsuniversum gecreëerd, ontworpen om de luisteraar te boeien en naar onontdekte plekken te vervoeren.

Op dit album verrukt Mirage Of Deep ons met een eclectische mix van omhullende melodieën en hypnotiserende sferen. Elk nummer is als een leeg canvas, wachtend om gevuld te worden met unieke soundscapes die beelden oproepen van uitgestrekte oceaangebieden, mysterieuze betoverde bossen en exotische stadsgezichten.

Het vermogen van Mirage Of Deep om boeiende sferen te creëren is in elk nummer duidelijk aanwezig. Van het zachte gefluister van de golven op ‘Feelings Of Freedom’ tot de pulserende, energieke ritmes van ‘Welcome Mr. Schumann’, elk nummer is zorgvuldig samengesteld om de luisteraar mee te nemen op een emotionele en zintuiglijke reis.

De samenwerking tussen Juan Luis Molines en Decaramelo op het titelnummer is werkelijk magisch. De gitaar van Molines en de stem van Decaramelo vermengen zich in een boeiende muzikale dans, die elkaar aanvult en versterkt om een ​​luisterervaring te creëren die zowel boeiend als ontroerend is.

Het vermogen van Mirage Of Deep om de melodieuze schoonheid van de gitaar te combineren met de passie van flamenco resulteert in een nummer dat resoneert in de harten en zielen van degenen die het voorrecht hebben om het te horen.

De derde samenwerking wordt uitgevoerd door Zulima Bonet met ‘Is This a Dream’. Het is een lied dat diepe emoties en intieme reflecties oproept. Met een omhullende melodie en poëtische teksten neemt het luisteraars mee naar een wereld van mysterie en verwondering. De stem van Zulima Bonet is perfect verweven met de muziek en voegt een extra laag schoonheid en emotie toe aan de compositie

Maar wat dit album echt speciaal maakt zijn de nieuwe texturen en geluiden die Mirage Of Deep heeft verwerkt. Door te experimenteren met een breed scala aan instrumenten en productietechnieken zijn ze erin geslaagd fascinerende klanklagen te creëren die diepte en rijkdom aan elke compositie toevoegen. Van de etherische synths tot de exotische percussie-instrumenten, elk element versmelt perfect tot een harmonieus en boeiend geheel.

Met ‘Mundo Sonoro’ heeft Mirage Of Deep de lat nog hoger gelegd in de wereld van ambient en elektronische muziek. Dit album is meer dan alleen een verzameling nummers. Het is een meeslepende ervaring die de luisteraar uitnodigt om nieuwe grenzen te verkennen en nieuwe emoties te ontdekken.

Laat je dus omhullen door de muziek van Mirage Of Deep en vervoeren naar verre en onbekende oorden. Met dit album is de reis nog maar net begonnen.

Patrick Van de Wiele (4)

De Duitse muzikant & producer Thomas Lemmer komt hier regelmatig voorbij. In navolging van hun albums ‘Pulse’ en ‘Night Travellers’ is Thomas weer gaan samenwerken met Andreas Bach. Bekend om hun betoverende ambient- en downtempocreaties, hebben Lemmer en Bach opnieuw het muzikale rijk aangewakkerd met deze voortreffelijke single. Die single werd op 31 mei uitgebracht door het bekende label Sine Music. Die is beschikbaar op alle bekende streaming- en downloadplatforms. De meeslepende gitaarmelodie van Andreas Bach betovert de luisteraar op sierlijke wijze, terwijl de delicate pianonoten van Thomas Lemmer het nummer zachtjes naar hemelse hoogten verheffen. Samen creëren ze een symfonie van rust die diep in de ziel resoneert.

Hun reis naar voltooiing was een liefdeswerk, dat twee jaar van toewijding en doorzettingsvermogen besloeg. Ondanks dat ze onderweg obstakels tegenkwamen, had hun onwankelbare toewijding aan de muziek de overhand. Het geïnspireerde vernuft van Andreas doorbrak uiteindelijk de creatieve impasse, resulterend in een sublieme mix en productie die alle verwachtingen overtrof. Maar dat is nog niet alles: dompel jezelf onder in de meeslepende Dolby Atmos-ervaring, zorgvuldig ontworpen door de veelgeprezen Eric Horstmann, een meester in zijn vak. En als speciale traktatie kun je herinneringen ophalen met hun geliefde singles ‘Memories’ en ‘Summit’, naast twee boeiende alternatieve versies van ‘Into the Light’ – een sfeervolle vertolking en een soulvolle LoFi Remix door Sine.

Echt mooi!

Patrick Van de Wiele (4)

De Duitse producer Roland Voss (Lemongrass) heeft heel wat pseudoniemen waaronder hij releases uitbrengt. Deze Jasmon is ook een van hem, waarmee hij op een transculturele reis vertrekt. Zo combineert hij de relaxte vibes van Lo-Fi hiphop met de rijke geluidstapijten van globale Ethno invloeden. Dit digitaal album is dan ook een auditieve globetrotter. Met elke track nodigt Jasmon de luisteraar uit om verschillende sonische landschappen te verkennen, waarbij traditionele instrumenten, moderne beats en atmosferische toestanden een ​​werkelijk meeslepende muziekervaring creëren.

Patrick Van de Wiele (4)

De Amerikaanse iconische “tribal-trance” drummer en componist Byron Metcalf brengt zijn debuut uit bij Wayfarer Records, en het is een samenwerking met de violiste Ari Urban. Gepassioneerd, suggestief en trance-opwekkend: ‘Rituals of Passion’ is anders dan alles wat je ooit hebt gehoord en bevat gastoptredens van de internationaal befaamde multi-instrumentalist Dashmesh. De basis van dit album werd in vier dagen gecreëerd en ontstond uit een unieke mix van meditatie en improvisatie om echt de geest van het moment vast te leggen. De basispercussiegrooves en toetsen werden door Byron als basis gelegd, zodat Ari’s verbluffende channelingsvermogen kon worden geoptimaliseerd om verbazingwekkend mystieke en intuïtieve momenten te creëren met haar viool en altviool. Nadat Urban's bijdragen waren voltooid, voegde Byron extra percussie en gefinaliseerde arrangementen toe voordat hij ze naar Dashmesh stuurde voor zijn creatieve bijdragen, waaronder verschillende synthesizers en atmosferische elementen, waaronder zijn kenmerkende didgeridoo-werk waar hij algemeen bekend om staat. Daarna ging alles terug naar Byron voor het meesterlijke mixen. Hoewel Byron en Ari elk nummer als hun eigen ritueel hebben gecreëerd, zijn alle negen nummers op voortreffelijke wijze met elkaar verweven om een ​​diepe en diepgaande sonische ceremonie te vormen. Door het menselijke element van passie te combineren met de vredige, opgestegen vibraties uit hogere sferen, heeft de synergie van deze drie muzikanten van wereldklasse geresulteerd in een creatieve muzikale odyssee die de luisteraar naar het diepste deel van zichzelf en daarbuiten transporteert.

Byron Metcalf is een van de meest herkenbare namen in trance, tribal, New Age en ambient muziek. Zijn decennialange carrière wordt niet alleen benadrukt door zijn immense oeuvre als kunstenaar, maar ook door zijn ervaring als transpersoonlijke gids, docent, sjamanistisch beoefenaar, onderzoeker en hij heeft een doctoraat in transpersoonlijke psychologie. Ari Urban is een bekroonde violiste, sound healing facilitator en trots lid van Miami’s eigen Nu Deco Ensemble. Ari heeft gewerkt met topmuzikanten in de klassieke muziekwereld en in de platenindustrie, waaronder het spelen op meerdere Grammy-winnende/genomineerde albums met John Legend, Kirk Franklin, PJ Morton en meer. Ari heeft twee Grammy-certificaten en is lid van de Recording Academy. Dashmesh is een muzikant, producer, geluidsgenezer en naturalistische filosoof die heeft samengewerkt met gerenommeerde artiesten als Steve Roach en Grammy Award-winnende producer Bill Laswell.

Dit is gepassioneerde wereldmuziek!

Patrick Van de Wiele (3½)

Achter de artiestennaam Ambiente Solstice gaat de Amerikaanse componist, multi-instrumentalist en visionaire artiest JJ Rey schuil Deze naam is samengesteld uit zijn voorliefde voor ambient muziek en zijn favoriete tijd van het jaar. Hij houdt namelijk van de overgang tussen de herfst- en winterzonnewende. Zijn nieuwste album overstijgt muziekgenres, en vermengt ambient met jazz, chill-out, elektronica, cinematografische en atmosferische sounds en Latin. In dat opzicht is het anders dan zijn voorgaande albums. Hij wil immers nu het concept van ambient jazz introduceren. Daarvoor riep hij de hulp in van collega musici zoals negen maal voor een Grammy genomineerde saxofonist Gerald Albright, Grammy winnende gitarist Jim “Kimo” West, voor een Grammy genomineerde trompettist & beugelspeler Jeff Oster, bassist Michael Manring, jazzbaslegende Vail Johnson, gitarist Carl Rydlund, componist & pianist Jeff Franzel en ambient gitarist John Gregorius. Voeg daarbij nog gastoptredens van Joe Cook (gitaar), Edward Frytag (percussie), Stephen Davis (gitaar) en Tommy Ogle (piano & orgel) plus Dave Luxton (eigenaar Wayfarer label & gitarist), Billy Denk (gitaar) en Sean O’Bryan Smith (bas).

‘In the Key of Rain’ opent dromerig, waarna de titeltrack sfeervol voorbij komt. Op ‘Falling Away’ hoor je de soulvolle sax van jazz man Gerald Albright, terwijl je op ‘Weightless’ vrij rondzweeft. ‘Alluring’ doet me denken aan een strand, en ‘Sketches’ klinkt relaxed. Fluitende vogels luiden het luie ‘Sunday Afternoons’ in, waarna we zachtjes gewekt worden op de tonen van ‘Tender Awakening’. ‘Enraptured’ drijft op synthesizer, gevolgd ‘Starlit Eyes’. Afsluiter ‘Nightfall’ verwijst waarschijnlijk naar het beroemdste sciencefiction kortverhaal aller tijden van wijlen Isaac Asimov. Een mini space opera dus!

Een mooi en sfeervol album, voor wie van ambient houdt!

Patrick Van de Wiele (4)

Binnen enkele dagen verschijnt bij Omnivore Recordings deze cd met daarop 17 unieke single hits, afkomstig van de architecten van de Eurodisco, nl. het damestrio Silver Convention. Silver Convention barstte in 1974 los in de muziekscene met hun single ‘Save Me’. “The Berlin Sound” werd al snel omgedoopt tot Eurodisco, en de dansvloeren over de hele wereld reageerden. In 1975 werd ‘Fly, Robin, Fly’ een internationale hit: er werden een miljoen exemplaren van verkocht, drie weken lang bovenaan de Amerikaanse hitlijsten gestaan en een Grammy gewonnen voor de beste instrumentale R&B-uitvoering. Het jaar daarop stond ‘Get Up And Boogie (That’s Right)’ drie weken op nummer 2 (buiten de eerste plaats in de VS gehouden door Wings’ ‘Silly Love Songs’) en versterkte het een geluid dat resoneerde in alle genres.’ Get Up & Boogie: The Worldwide Singles’ volgt de vijfjarige reis van de band in de singles-hitlijsten en biedt niet alleen een blik op hun evolutie, maar presenteert ook unieke singlemixen van hun hits uit verschillende landen. Van de bovengenoemde nummers tot de internationale hit 'Telegram' en de niet-LP-single 'Café au Lait', ‘Get Up & Boogie: The Worldwide Singles’ is een definitieve kijk op de innovatie van een geluid dat de planeet veroverde. Met remastering en restauratie door de meervoudig Grammy-winnende Osiris Studio, bevat deze cd ook inzichtelijke en informatieve “liner notes” van Joe Marchese (theseconddisc.com) die het verhaal van de band, hun traject en de verschillen in de band weergeven. elke gebruikte masterkeuze.

Een topproduct dus! “So, get up and… well, fly…well, just dance and enjoy the ride. That’s right!”

Patrick Van de Wiele (5)

Indien je net als ik van instrumentale soul & discomuziek houd, dan zijn namen als The Love Unlimited Orchestra, Van McCoy & The Soul City Symphony, MFSB en uiteraard The Salsoul Orchestra je niet vreemd. Dit laatste orkest werd in 1974 gevormd en was zowel de begeleidingsband voor acts op het New Yorkse Salsoul Records label, als een op zichzelf staand act. Die band stond destijds onder leiding van wijlen Vince Montana, Jr., die voorheen al de vibrafoon bespeelde op hits zoals The Delfonics' 'Didn't I (Blow Your Mind This Time)' en 'La-La Means I Love You', Jerry Butler's 'Only the Strong Survive' ', 'Brand New Me' van Dusty Springfield en 'Cowboys to Girls' van The Intruders. Met MFSB voegde hij zijn kenmerkende tintje toe aan tientallen favorieten van The O’Jays, Harold Melvin and The Blue Notes, Billy Paul en The Three Degrees. De muziek van The Salsoul Orchestra bevatte elementen uit de Phillysound, funk, Latin en disco. Ik hield er enorm van.

Nu verschijnt er voor het eerst een achtdelige box bij SoulMusic Records (SMR), en The Second Disc, waarop alle baanbrekende albums van die band samengebracht werden, in productie, arrangementen en gedirigeerd door Vincent Montana, Jr. Daarop staan 6 albums van de band zelf, plus uitgebreide samenwerkingen met “First Lady of Salsoul” Carol Williams en “Cuchi-Cuchi” superster Charo. Voeg daarbij nog het enige ooit gemaakte album van The Salsoul Strings, plus zeldzame compilatietracks en talloze mixen voor het eerst op cd. Dat wil zeggen, niet minder dan 103 tracks, waaronder “floor-fillers” zoals ‘Salsoul Hustle’, ‘It’s Good for the Soul’, het epische ‘Magic Bird of Fire’, ‘Run Away’ met Loleatta Holloway, ‘Nice ‘n’ Naasty’, ‘Tangerine’, het majestueuze ‘Salsoul 3001’, Carol Williams’ ‘More’, en Charo’s ‘Dance a Little Bit Closer’ en ‘Cuchi-Cuchi’.

Op ieder album komen de legendarische muzikanten van Philadelphia’s MFSB aan bod en dat zijn: The Trammps’ Earl Young, Bobby Eli, Jack Faith, Norman Harris, Ronnie Baker, Ron Kersey, Charles Collins, Larry Washington, T.J. Tindall, en uiteraard dirigent Vince Montana op de vibrafoon, plus The Sweethearts of Sigma en Don Renaldo’s Horns and Strings met percussielegende Manny Oquendo, Jerry Gonzalez, en Andy Gonzalez van de salsaband Libre die Peter “Choki” Quintero, Osvaldo “Chiwawa” Martinez, en Ray Armando vervoegen om de “salsa” in Salsoul te brengen!

Deze definitieve doos bevat ook de gezamenlijke albums van het Salsoul Orchestra opgenomen met Charo en Carol Williams, zeldzame nummers van The Salsoul Strings, het ‘Saturday Night Fever’ eerbetoon 'Saturday Night Dance Party', en een overvloed aan remixen van de jaren zeventig tot nu van bekende remixers zoals Tom Moulton, Shep Pettibone, Walter Gibbons, Mike Maurro, Dr. Packer en Luca Moplen.

Deze uitgave werd geremasterd door Nick Robbins met artwork door Paul Bevoir, en komt met een luxe boekje waarin uitgebreide album notities staan door The Second Disc’s Joe Marchese, die zich beroept op quoten van Vince Montana, Bobby Eli, Carol Williams, Charo, The Sweethearts’ Evette Benton, en Salsoul medeoprichter Ken Cayre.
Echt, deze uitgave is top en “Truly…it’s good for the soul!”

Patrick Van de Wiele (5)

Bazille Noir werd in 2001 opgericht door de in Hamburg wonende muzikant & producer Jens Paulsen. Nu heeft hij samen  bassist & keyboardspeler Matthias Zoeller(bassist bij Bernd Begemann) dit nieuw album opgenomen. Samen hebben ze hedendaagse elementen van elektronische muziek toegevoegd aan traditionele Dub-geluiden. Hun muzikale achtergrond komt uit verschillende stijlen en genres die ze met succes hebben geïntegreerd terwijl ze veel plezier hebben bij het samen spelen!

Het resultaat is het 9 nummers tellende album ‘Goes Dub’ dat ook de comeback van het Bazille Noir-project na bijna 20 jaar markeert. De laatste jaren is Jens Paulsen vooral actief geweest met het project Paulsen & Stryczek.

In moeilijke tijden wil Bazille Noir je een pauze gunnen met ontspannen energie, in de hoop dat je zult genieten van deze zonovergoten muziekreis!

Ideaal voor wie reggae en dub wil combineren met hedendaagse elektronica!

Patrick Van de Wiele (4)

De beide Duitse artiesten en producers Sferix en Christoph Sebastian Pabst zijn hier al aan bod gekomen. Op 17 mei jongstleden kwam deze nieuwe EP uit, het resultaat van hun samenwerking.

Het openings- en titelnummer ‘Voyage’ is het begin van een spannende reis. De beat klinkt als de vastberaden stappen richting je bestemming, de klanken van de arpeggiator regenen als ideeën en zintuiglijke indrukken op je neer. Het nummer vertegenwoordigt de prachtige, etherische reis van het duo, waarin de harmonieuze samensmelting van beide artiesten tot een homogene soundscape kan worden bewonderd.

Het geluidsontwerp van ‘Moon’ is zo helder als een wolkeloze hemel midden in de nacht. Sferix, bekend om zijn innovatieve downbeat en elektronische klanken, legde de basis voor het project met een verzameling boeiende ideeën. Christoph Sebastian Pabst, geïnspireerd door de verscheidenheid aan analoge geluiden en pulserende beats, voegde nieuwe melodieën, pads en warme analoge bassen toe aan de composities, wat uiteindelijk leidde tot de geboorte van hun eerste nummer samen, "’Moon’.

Langzaam en in een ritmisch pulserende soundscape komt de zon op aan de horizon in het nummer ‘Shine’ totdat het zijn muzikaal stralende climax bereikt. Met een rustige beat en een interessante muzikale mix van strijkers en synthesizers straalt ‘Shine’ een harmonieuze warmte uit voor iedereen die ernaar op zoek is.

‘Forms’ begint met een pulserende beat, synthesizerbaslijn en slim geprogrammeerde synthesizerpartijen, die een visionair, dansbaar geheel vormen. Strijkers geven het nummer een geaarde, rustige noot, terwijl ontspannen gitaarklanken doorschemeren. Met zijn dansbare eenheid vertegenwoordigt ‘Forms’ de creatieve eenheid van de twee artiesten. Elk van hen brengt een bepaald muzikaal geschenk op tafel, dat samensmelt tot een uniforme vorm.

Patrick Van de Wiele (4)

Het label Spotted Peccary Music uit Portland, USA, dat gespecialiseerd is in elektronische en ambient muziek, heeft aangekondigd dat de band Dark Sky Alliance bij hen getekend heeft. Hun debuutalbum is uitgebracht op 17 mei jl.. Eerder waren echter al twee singles eruit getrokken. De band Dark Sky Alliance bestaat uit 4 artiesten, elk met hun eigen stijl, en dat zijn: percussionist Jerry Marotta (Peter Gabriel, Indigo Girls), synthesizerspeler Eric “the” Taylor, keyboardspeler Rupert Greenall (The Fixx) en gitarist David Helpling. Daarnaast staken Robert Rich, Tony Levin, Jamie West-Oram (The Fixx), Joe Locke, en wijlen Sonam Targee een handje toe. En hun debuut staat al onmiddellijk op de eerste plaats van de NACC Chill chart. Er staan 12 tracks op dit album, die zowel geïnspireerd zijn op het persoonlijke als op het kosmische, m.a.w. de natuurlijke wereld en de fantastische. De muziek brengt je als het ware van bij een zonovergoten meer naar de diepe ruimte en terug. De twee voorheen uitgebrachte singles zijn ‘The Desert Mind’ en ‘Warm Inlet’. Maar het is ‘Latch’ die je de grendel van de ruimtecapsule laat openen, en de titeltrack die de luisteraar in de diepe ruimte brengt, en de reis van de mensheid doorheen die ruimte symboliseert, d.m.v. Marotta’s percussie als een reiziger, die stapt, terwijl de elektrische gitaar zorgt voor de acceleratie van het ruimteschip.

Een mooi ambient en elektronisch album, dat muzikale grenzen overstijgt.

Patrick Van de Wiele (4)

Het Duitse label Perfect Toy Records bracht op 3 mei dit tweede compilatiealbum uit, dat weerom integraal in het teken staat van het Hammond B3 orgel. En dit zowel op LP als digitaal.

Het is de perfecte sound voor wie van het authentieke Hammond B3 orgel houdt. Dit elektrisch orgel werd uitgevonden door Laurens Hammond & John M. Hanert in 1935. Er werden zo’n 2 miljoen exemplaren van vervaardigd. In de loop der jaren onderging het orgel verschillende aanpassingen, en werd het door tal van bekende bands & artiesten gebruikt, zoals Jimmy Smith, Booker T. Jones, Deep Purple’s Jon Lord enz.

Deze compilatie bevat ook weerom 10 instrumentale & vocale tracks door verschillende artiesten.

Patrick Van de Wiele (4)

Het Duitse label Perfect Toy Records bracht op 5 april dit compilatiealbum uit, dat integraal in het teken staat van het Hammond B3 orgel. En dit zowel op LP als digitaal.

Het is de perfecte sound voor wie van het authentieke Hammond B3 orgel houdt. Dit elektrisch orgel werd uitgevonden door Laurens Hammond & John M. Hanert in 1935. Er werden zo’n 2 miljoen exemplaren van vervaardigd. In de loop der jaren onderging het orgel verschillende aanpassingen, en werd het door tal van bekende bands & artiesten gebruikt, zoals Jimmy Smith, Booker T. Jones, Deep Purple’s Jon Lord enz.

Deze compilatie bevat 10 instrumentale & vocale tracks door verschillende artiesten, zoals covers van ‘Gimme Some Lovin’, ‘I’m Coming Home Baby’ en ‘Mercy Mercy Mercy’.

Patrick Van de Wiele (4)

De Afro-Amerikaanse band B.T. Express (afkorting voor Brooklyn Transit Express) was een funk & discogroep die tekende bij de productiemaatschappij Roadshow Records. Daarna volgde een deal met Scepter, en oorspronkelijk namen ze op als de Madison Street Express, want ze repeteerden in Madison Street in Brooklyn. Het label stond er echter op dat ze de groepsnaam veranderen naar B.T. Express (oorspronkelijk afkorting van Brothers Trucking). Hun debuutalbum ‘Do It (‘Til You’re Satisfied)’ uit 1974 werd opgenomen in de Ultra-Sonic Recording studio’s in Hempstead, Long Island en sloeg in als een bom. Voor de productie zorgden Jeff Lane en Trade Martin, samen met arrangeur Randy Muller, die ook met Brass Construction optrad. Het album behaalde goud, en ik kocht het ook.

Nu is een definitieve cd-box uitgekomen met 4 cd’s. Die omvatten de albums ‘Do It (‘Til You’re Satisfied)’, ‘Non-Stop’, ‘Energy To Burn’, ‘Function At The Junction’, ‘Shout! (Shout It Out)’, ‘1980’ en ‘Keep It Up’. Maar uiteraard zijin de uitschieters en tophits ‘Do It (‘Til You’re Satisfied)’ en ‘Express’ plus de 7” versies van beide tracks. Andere noemenswaardige songs zijn ’Give It What You Got’, ’Peace Pipe’, ’Can’t Stop Groovin’ Now, ‘Wanna Do It Some More’ en ‘Shout It Out’.

Dit is een spannend pakket en een passend eerbetoon aan een van de grootste funkbands uit New York. Met fantastische hoesnotities van journalist Lois Wilson.

Erg leuk voor R&B, soul en discofans!

Patrick Van de Wiele (4)

Een van mijn eerste muzikale idolen, en zeker de eerste single die ik ooit kocht was ‘Eloise’ van wijlen Barry Ryan. Deze Brit werd geboren in Leeds als Barry Sapherson op 24 oktober 1948. Hij is spijtig genoeg al op 28 september 2021 overleden. Hij werd tezamen met zijn tweelingbroer Paul geboren.

Nu is voor het eerst een cd-box verschenen met daarin 5 cd’s, die complete carrière van de ondergewaardeerde Barry bekijken. Daarop staan niet minder dan 95 songs, ofwel zijn 5 albums die hij voor Polydor Records opnam, samen met een cd met songs die niet op een lp uitgebracht werden, plus een disc met nummers uit de late jaren 70 voor andere labels, waaronder negen niet eerder uitgebrachte nummers. Meer dan de helft van de tracks hier verschijnen voor het eerst op cd.

‘Eloise’ werd nummer 1 over de hele wereld, inclusief de top in Groot-Brittannië, Australië, Nieuw-Zeeland, België, Frankrijk, Italië, Nederland, Noorwegen, Spanje en Duitsland, plus de Top 5 in de meeste andere landen waar platen gekocht werden. Duitsland bleef een belangrijke markt voor Barry en hij scoorde hits met onder meer 'Love Is Love' (nr. 4), 'The Hunt' (nr. 22), 'Colour Of My Love' (nr. 23), ' Magical Spiel' (nr. 22), 'Kitsch' (nr. 10) en 'Sanctus, Sanctus Hallelujah' (nr. 42), die allemaal in deze collectie voorkomen.

Deze box is uitgebracht met de volledige steun van zijn nalatenschap, en staat onder toezicht van St. Etienne’s Bob Stanley, al jarenlang fan, die diepgaande “liner notes” heeft aangeleverd.

Dit is een prachtig overzicht van mijn eerste muzikaal idool, en een must voor fans van de sixties!

Patrick Van de Wiele (4½)

Vanuit Italië bereikt mij het digitale album van de band The Park Avenue Experience. Dit trio maakt al enkele jaren smooth jazz onder leiding van Fabio Puglisi (Soul Basement). Ze creëren een sound die bestaat uit een coole cocktail van klassieke Bob James grooves, met een snuifje Shakatak en een laagje Ibiza chill-out. Op die manier willen ze een zachte, ontspannen ambiance creëren, die perfect klinkt op downtempo momenten.

Voor deze nieuwe EP componeerden ze 5 nieuwe tracks, waarbij ‘A Moment of Serenity’ begint met het geluid van de aanspoelende zee op het strand. ‘Pacific Park’ drijft het tempo op tot een aangename mid-tempo, waarna ‘Lost in Your Gaze’ lekker ontspannen klinkt. Op de tonen van ‘Smooth Sailing’ blijft die sfeer hangen, en de afsluiter ‘A Smiling Sun’ tovert een zonnige glimlach op je gezicht.

Leuke EP voor wie van smooth jazz houdt en ook niet wars is van een snuifje chill-out!

Patrick Van de Wiele (4)

De Brit Paul Cudby, muzikant en producer uit het Lake District, creëert onder naam C37, chill-out en ambient. Muziek is een levenslange passie en creatieve uitlaatklep geweest voor Paul, die op jonge leeftijd met vrienden begon met het schrijven en opnemen van originele liedjes. Als tiener sloot hij zich in de jaren negentig aan bij een heavy rockband en ging optredens door het hele land doen, nadat hij een platencontract had getekend. Naarmate de band evolueerde, verschoof hun smaak van de rauwe kwaliteit van heavy rock naar meer ingewikkelde texturen, beïnvloed door iconische groepen als Pink Floyd, The Smiths en The Stone Roses. De rave cultuur van die tijd liet ook indruk op Paul achter en inspireerde zijn groeiende interesse in elektronische muziek.

Het duurde echter tot vijf jaar geleden voordat Paul elektronische muziek volledig omarmde als het optimale medium om zijn verhalen en emoties over te brengen. Hoewel autodidact, is Paul een ervaren multi-instrumentalist met vaardigheden op gitaar, piano en diverse elektronische instrumenten. In de loop van de tijd heeft hij zijn eigen kenmerkende C37-geluid aangescherpt, een samensmelting van ambient, elektronische en akoestische elementen met rijke, gelaagde texturen. De naam C37 werd bedacht toen Paul vier jaar geleden begon met het uitbrengen van liedjes die in wezen dienden als dagboekaantekeningen op muziek, die gevoelens.

Met dit muzikale project C37 wil Paul een emotionele band opbouwen met zijn luisteraars, hoop en troost bieden aan mensen in nood, en een muzikaal landschap bieden dat de spectaculaire uitzichten van zijn huis in het Lake District weerspiegelt (hij bezoekt graag favoriete schoonheidsplekken om leiden tot nieuwe instrumentale en lyrische ideeën). Met brede muzikale invloeden, variërend van bands als Motorpsycho tot het elektronische duo Two Lanes, komen de nummers van Paul voort uit emotionele pianoakkoordprogressies, gelaagd met gitaarmelodieën, etherische samples en een hypnotiserende, pulserende beat, om zijn kenmerkende C37-geluid te bereiken. van liefde, verdriet, verlies en meer overbrachten.

C37 belichaamt ambient chill-outmuziek “geschreven vanuit het hart en nooit geforceerd”, zoals Paul vermeldt – zowel ontspannend als aangrijpend, melodieus en oprecht, modern en innovatief.

Er staan 13 songs op zijn digitaal album, en 5 daarvan zijn al als singles uitgebracht. De titel- en openingstrack werd geschreven toen hij licht aan het einde van de tunnel zag. En dat gevoel geldt eigenlijk voor het gehele album.

Patrick Van de Wiele (4)

Ik heb hier al eerder samenwerkingen tussen de producers Roland Voss (alias Lemongrass) en Dennis Erbeck (alias Roberto Bronco) besproken. Op hun 5^de collaboratie plaatsten ze 4 smooth en ultra coole chill hop/Lo-Fi tracks. Het duo komt opnieuw met warme en weelderige klanken, relaxte maar krachtige beats en een echte Lo-Fi spirit.

Volgers van het label Lemongrassmusic zullen zeker op de hoogte zijn van de veelzijdige releases van beide artiesten die erin geslaagd zijn hun kenmerkende geluiden samen te voegen tot dit prachtige en veelbelovende project met een duidelijke focus op rustige Lo-Fi, Chill Hop en instrumentale Lo-Fi Hiphop.

Patrick Van de Wiele (4)

De Amerikaanse discozangeres Taana Gardner is net zoals Whitney Houston, afkomstig uit Newark, New Jersey. Sinds 1979 kreeg ze succes via West End Records, en nu heeft SoulMusic Records (SMR) in samenwerking met The Second Disc een dubbel-cd uitgebracht waarop voor het eerst haar debuutalbum in zijn originele vorm staat, aangevuld met singles (tussen 1981 en 1986) en remixen. Voeg daarbij nog een aantal zeldzame bonustracks, waaronder twee alternatieve remixen van de titeltrack uit 1979, die voorheen nooit uitgebracht werden. De toptracks hier zijn uiteraard de titeltrack, haar Top 10 hit ‘Heartbeat’ en ‘Work that Body’.

De productie werd gedaan door Kenton Nix met mixen door superstar Dj Larry Levan, Nicky Siano, Masters at Work, Angel Moraes, Gomi en de wereldbekende Tom Moulton. Deze uitgave werd samengesteld en geproduceerd door muziekhistoricus Tim Dillinger, die een boekje van 24 pagina’s maakte met diepgaande “liner notes”, waarin quotes opgenomen zijn van Gardner en West End oprichter Mel Cheren. Die gaan over deze belangrijke en unieke periode van dansmuziek. Voeg daarbij artwork ontworpen door Paul Bevoir. Alle audio werd briljant geremasterd door Nick Robbins.

Interessant voor discofans en verzamelaars!

Patrick Van de Wiele (4)

De in LA geboren sessiegitarist & singer-songwriter Bart Ryan woont tegenwoordig in Nashville. Hij trad al op doorheen de USA, in Europa en zelfs in Japan. Bart groeide op in de schaduw van de Hollywood Hills, en was betoverd door gitaristen zoals Albert Collins, David Gilmour en Stevie Ray Vaughan. Tijdens zijn jeugd trad hij dan ook al op in nachtclubs. Vorig jaar verscheen zijn zesde album, en opnieuw vulde hij dat met een mengeling van soul, blues en rootsrock. Bart op gitaar, dobro en zang wordt hier bijgetreden door Jeff Legore op bas en zang, Jim Evans op drums & percussie en door achtergrondzangeressen Kacee Clanton en Lindsey Ellis.

Het krachtige ‘One World’ opent met leuke gitaarlicks, gevolgd door ‘Street Corner Angel’, dat een opgewekt, “feelgood” gevoel oproept. De ballade ‘I Am a King’ gaat meer de countryrichting uit, waarna ‘The Ballad of the Lizard and The Frog’ de swamprock uit de delta van de Mississippi oproept. En we blijven in die contreien met het relaxte ‘Wanna Be’, terwijl ‘The Healer’ mij doet terugdenken aan de band Stealers Wheel. Daarna keert ‘Stronger Still’ terug naar het diepe Zuiden, gevolgd door de rocksong ‘Working on a Dreamer’, die zeer stuwend voorbijkomt. ‘Who Do You Think You’ contrasteert ermee omdat het een blues song is met countryinvloeden. De afsluiter ‘All Go Home’ blijft in dat straatje keuvelen.

Een album dat vooral de blues liefhebbers zal aanspreken.

Patrick Van de Wiele (3½)

Hiervoor liet ik u al kennismaken met de nieuwste cd van de Amerikaanse singer-songwriter & pianiste Jennifer Porter, en hier is haar vorige (en achtste) cd, die dateert uit 2021.Die werd opgenomen met de legendarische drummer & muzikaal directeur Bernard Purdie, Grammy winnaars Christian McBride en Cindy Cashdollar, en Grammy genomineerde Rob Paparozzi en C.J. Chenier. Voeg daarbij nog musici zoals bassist Wilbur Bascombe, gitarist George Naha en Steve Jankowski & Tom Timko op blaasinstrumenten. Jennifer schreef alle songs zelf, en produceerde ze nog ook.

De titeltrack mocht dat jaar de We Are The Music Makers Award voor “Best Roots/Americana/Blues song” in ontvangst nemen. En Jennifer werd tegelijk genomineerd voor beste soulsong, beste Adult Contemporary song en Best Female Artist.

Die titeltrack is meteen de opener van de cd, een aangename blues/rock, en zeer mooi gezongen. ‘Show Me Your Love’ is zacht, ontspannen soulvol nummer dat me wat doet denken aan Norah Jones, waarna ‘When It’s All Been Said And Done’ al even relaxed klinkt. ‘Satin Shoes’ kan je een soulballade nomen, gevolgd door het bluesy ‘Stop Your Talkin’’. Dan volgt de swingende blues van ‘In And Out With You’, en daarop volgt de ballade ‘Bitter New York Night’. Het tempo gaat de lucht in op ‘You’re So Easy To Be With’, dat ondanks New Orleans invloeden toch wat de R&B richting opgaat. De zachte soulballade ‘Something On Your Mind’ vervolgt, waarna ‘I’ll Be Here’ afsluit met een trage blues.

Alles bij mekaar weerom een aanrader van de mij voorheen onbekende Jennifer Porter, alhoewel ik haar nieuwe cd toch nog beter vind. Maar zingen kan ze zeker en vast!

Patrick Van de Wiele (4)

Het negende studioalbum van de Amerikaanse singer-songwriter & pianiste Jennifer Porter is een jubelende ode aan blues en rootsmuziek. Maar haar repertoire overspant niet enkel die genres maar ook jazz, country en zelfs opera. Jennifer begon al op haar vijfde met piano te spelen, en zong o.a. met het Glenn Miller Orchestra, maar beschouwt zichzelf als een “roots” muzikante.

Deze langverwachte collectie, waarvoor ze het merendeel van de songs zelf componeerde, toont Porters ongeëvenaarde vocale bekwaamheid en dynamische boogiewoogie pianovaardigheden in een ongebreidelde viering van haar diepgaande liefde voor blues- en rootsmuziek. Op deze nieuwe cd combineert ze haar kenmerkende stijl met door New Orleans geïnspireerde arrangementen en de soulvolle omhelzing van Memphis Soul-stijl hoorns en achtergrondzang. De uitbundige nummers van het album brengen een illuster ensemble van blues- en soul-sidemen samen, met onder meer George Naha (Wilson Pickett, Sam en Dave, Aretha Franklin) op gitaar, Damon Banks (The Neville Brothers, CJ Chenier) op bas, Steve Jankowski (Nile Rodgers en Chic, Blood Sweat and Tears, Chicago) op trompet, Doug DeHays (Labelle, Southside Johnny) op saxofoons en Randy Andos (Tony Bennet, The O'Jays) op trombone en tuba. Voeg daarbij nog gastoptredens van Grammy-winnaar Cindy Cashdollar op Pedal Steel en de veelgeprezen C.J. Chenier op accordeon. Jennifer produceerde deze cd samen met Jonathan Wyman, maar hij werd deels opgenomen in studio’s in Maine, New Jersey, New York en Texas.

Ze opent met de swingende jump blues van ‘Before We Call it a Day’, waarna de soulvolle, mid-tempo titeltrack volgt. Hierop bespeelt ze zelfs Wurlitzer en Hammond B3 orgel. De ballade ‘Over You’ klinkt lieflijk, gevolgd door het erg dansbare ‘All I Needed Was You’.  De funk/rockversie van ‘Don’t Worry no More’ rust op een rustig drumritme, waarna de cover ‘How Long’ weer die sfeer uit het zuiden van de USA oproept, lekker relaxed, maar top! New Orleans komt daarna aan bod op ‘Lucky Dust (Shining Through)’, en op de afsluiter & cover ‘Good Ol’ Wagon’ wordt ze enkel begeleid door de tuba.

Op deze cd bewijst Jennifer dan ook dat ze talent in huis heeft, en het is voor mij een aangename kennismaking geworden. Voor haar soulkant interesseert mij, maar ik kan u het gehele album aanraden. Hierna volgt nog een recensie van haar vorige cd.

Patrick Van de Wiele (4)

De Franse synthesizermuzikant Bertrand Loreau is hier al aan bod gekomen. In 1981 begon hij elektronische muziek te spelen met een Korg MS20 en de bijbehorende sequencer. Omdat hij onlangs een miniMS en de SQ1-module in huis had, nam hij in een paar dagen zes stukken op, gebaseerd op zeer eenvoudige analoge sequenties, die herinneren aan de geest waarin hij zich meer dan 40 jaar geleden bevond. Deze nieuwe nummers zijn als een echo van een verre tijd. En dat is de periode van de Berlijnse school, meer bepaald van Klaus Schulze, Tangerine Dream en Peter Baumann. Vooral Schulze is zijn inspiratiebron, en deze 6 songs klinken dan ook analoog alsof ze uit de seventies stammen. Het album werd maar op 222 kopijen geperst, dus bespreek ik het hier digitaal. Het zijn “spacey” geluiden, waarvan ‘In the Dark’ meer dan 21 minuten duurt. Ideaal voer dus voor wie zich op deze tonen in de ruimte waant.

Patrick Van de Wiele (4)

De Amerikaanse jazzzangeres Nancy Erickson Lamont is al meer dan 3 decennia vertrouwd met de jazzscène in Seattle.  Nancy groeide op in Salem, Oregon, waar ze studeerde aan het Edmonds Community College. Samen de zanggroep van die school kon ze optreden op het Montreux Jazz Festival en het North Sea Jazz Festival. Ze startte haar carrière op het einde van eighties en zong in de Seattle band After Hours. Haar kerstalbum ‘Urban Christmas’ volgde in 1993 en daarnaast zong ze in het achtergrondkoor van verschillende R&B en rock bands, evenals bij soulzangeres Bernadette Bascom. Maar het jaar daarop besliste ze om voor haar gezin te zorgen. Pas 15 jaar later keerde ze weer tot de muziek en in 2012 won ze de Seattle Kobe Female Jazz Vocalist Competition.

Dit is haar vierde studioalbum en voor mij een eerste kennismaking. De songs erop zijn geïnspireerd door haar levenservaringen van de voorbije 30 jaar. Elk nummer is een vignet over moederschap, ouder worden, echtscheiding, het vinden van nieuwe liefde of de toestand van de wereld, geschreven in verschillende stijlen en doordrenkt met Lamont’s warme stem en oprechte verhalen. Nancy wordt bijgetreden door Johnaye Kendrick (zang, productie, viola, viool, harmonium), Shawn Schlogel (piano), Chris Symer (bas), Michael Glynn (bas), Stefan Schatz (drums), Sean Jones (trompet), Brent Jensen (sax), Jerome Smith (trombone), Derek Smith (klarinet), Jean Chaumont (gitaar) en Josh Nelson (piano, keyboard en Hammond). Het album opent met ‘Tick Tock’ een ietwat wisselvallig nummer, dat symbolisch staat voor de angst die de Covid pandemie veroorzaakte. Op ‘Miles Between’ bezingt ze het landschap in de staat Washington, waarna ze op ‘Passages’ een overleden vriend herdenkt. ‘Ghost’ gaat dan weer over haar huidige echtgenoot, terwijl ‘Leo’ gecomponeerd werd door Darin Clendenin over een vroegere vriendin. Het lichtvoetige ‘Rainy Season Love Affair’ gaat over een liefde tussen 2 vrouwen, waarna ‘G ‘n’ K’ staat voor initialen van haar dochter Kayla en schoonzoon Greg. En ‘Did it Did or Did it Didn’t’ is afkomstig van een zin die het schoolhoofd uitsprak. Het mysterieuze, geheimzinnige ‘The Lighthouse’ werd geïnspireerd door de film uit 2019 met Willem Dafoe en Robert Pattinson. Daarna volgt ‘Haiku New Love’, gebaseerd op gedichten van haar echtgenoot Dan. De intimistische ballade ‘Home’ gaat over de diepe band die ze met haar echtgenoot heeft, gevolgd door ‘Auf Wiedersehen, Goodnight’, dat ze schreef nadat haar moeder overleed.

Een album dat aldus haar diverse levenservaringen muzikaal op een rijtje zet.

Patrick Van de Wiele (3½)

De Braziliaanse singer-songwriter, muzikant en producer Toco (echte naam Tomaz Di Cunto) volg ik al heel wat jaren sinds ik hem ontdekt met de song ‘Litoral’. En ik was onmiddellijk fan van hem. Ik ontdekte nu zijn nieuwste album dat al op 19 april uitgebracht werd op Schema Records. Toco woont dezer dagen in Florence, en dit is zijn vierde album met daarop samba, bossa, Nu-Brazilian enz. Nadat hij tien jaar diverse samenwerkingen aanging met verschillende artiesten, keert Toco terug met een project dat zijn opmerkelijke talent als componist en performer bevestigt. ‘Riviera’ is de esthetische synthese van de vele facetten van de kunstenaar, die in staat is echte muzikale mozaïeken te creëren die poplichtheid, poëtische lyriek, verlangen, vreugde en pijn vermengen. De licht-donkerbalans, al duidelijk zichtbaar op zijn vorige albums 'Instalação do Samba', 'Outro Lugar' en 'Memoria', wordt zoals altijd verrijkt dankzij de productie van vriend en muzikale partner Stefano Tirone, bekend als S-Tone. Inc. Deze samenwerking versterkt verder de gemeenschap van het duo dat in staat is magische geluiden te maken op de verschillende voorgestelde thema's. De albumtitel is een passend eerbetoon aan twee plaatsen die Toco zeer dierbaar zijn: Riviera is de wijk in São Paulo waar Toco zijn jeugd doorbracht, terwijl de Ligurische Riviera de plek is waar Toco lange tijd in Italië heeft gewoond. Twee tegengestelde oevers en culturen die fundamenteel zullen blijken in de vorming van de kunstenaar.

Toco werd in 1976 in São Paulo geboren en begon als jongen gitaar te spelen. Tijdens zijn studie Communicatiewetenschappen zette hij zijn eerste stappen in de muziekscene door te werken voor het TV Cultura-programma genaamd ‘Ensaio’, gewijd aan Braziliaanse muziek en geregisseerd door Fernando Faro, dankzij wie Toco onder meer Gilberto Gil, Caetano Veloso, Chico Buarque en vele anderen ontmoette. In 1999 verhuisde Toco eerst naar Ligurië, waar hij begon samen te werken met een lokaal radiostation (Radio Levanto) en later naar Milaan, waar hij werkte bij Radio Popolare. In de tussentijd ontmoette hij Stefano “S-Tone Inc.” Tirone, die zijn eerste album ‘Instalação do Samba’ coproduceerde: die ontmoeting markeerde het begin van een lange vriendschap en professionele samenwerking tussen de twee artiesten en met het in Milaan gevestigde label Schema Records. ‘Instalação do Samba’, verrijkt met het typisch Europese geluid, boekte zowel in Europa als Japan aanzienlijk succes en moet worden beschouwd als een springplank voor het tweede album van de Braziliaanse kunstenaar, ‘Outro Lugar’. Het tweede album werd opgenomen in Rio de Janeiro, met de Braziliaanse band onder leiding van Roberto Menescal, die de tracks verfraaide met zijn elegante gitaren. Het werd in Italië afgemaakt door S-Tone Inc. en vanaf de eerste luisterbeurt is er een ongelooflijke volwassenheid in schrijven en uitvoering. Het album verscheen in 2008 en kreeg opmerkelijke recensies van critici. In 2013 werd het nummer ‘Guarapiranga’ opgenomen in de soundtrack van de film ‘Silver Linings Playbook’, die 7 nominaties en een prijs ontving tijdens de uitreiking van de Academy Awards in 2013. In 2014 presenteerde Toco het album ‘Memoria’, wat zijn talent bevestigde. Toco laat zich inspireren door traditie en zijn grote passie voor Braziliaanse muziek met zijn kleurrijke muzikanten als Edu Lobo, Milton Nascimento, Arthur Verocai, Geraldo Vandré, Sergio Ricardo en Dorival Caymmi. De geluiden van het album variëren van folk traditie tot funk, van bossa nova tot pop.

Op dit nieuwe album, waarvoor Toco zelf het merendeel van de songs schreef, en andere in samenwerkingen, wordt hij bijgestaan door de volgende musici: Ramiro Levy: gitaren, ukelele, cavaquinho, achtergrondzang; piano, fluit en zang op 9; Mauro Martins: drums; Edu Hebling: bas, piano op 15; Eduardo Taufic: keyboards; Donatinho: keyboards op 6, 10, 11, 12 en 14; Marquinho Baboo: percussie; Tuca Milan: percussie op 11; Stefano Tirone: Wurlitzer , accordeon, extra elektrische gitaar, vibrafoon op 13; Priscila Ribas: achtergrondzang; Luzia Dvorek: achtergrondzang op 6; Gianluca Petrella: hoornarrangementen en trombone; Mirco Rubegni: trompet op 10 en 12; Felipe Pacheco Ventura: strijkersarrangementen, viool en altviool op 1, 7 en 8; Daniel Plentz: berimbau op 6, 12 en 13, achtergrondzang op 9; Eduardo Stein Dechtiar: achtergrondzang op 9; Luciano Cantone: vibrafoon op 6 en 12; Francesco Borrelli: vibrafoon op 13; Dario Bracaloni: akoestische gitaar op 4; Barbara Piperno: fluit op 1, 9 en 13; Danilo Moraes: viola dinâmica op 4 en Edu Moreno: fluit op 15.

Toco opent met het mooie ‘Clube’, gevolgd door het aanstekelijke uptempo van ‘As Vezes’. ‘Carnaval Primeiro’ is weer zo’n aangename samba, waarna ‘Coragem’ eerder mid-tempo is. ‘Noite Secreta’ klinkt ook weer opgewekt, en ‘Luz Da Bahia’ verwijst naar de stad Bahia. ‘Golpe Fatal’ is eerder traag, waarna ‘Mar’ komt nog trager over, gevolgd door ‘Alma de Turista’ weer de opgewekte richting opgaat met een levendige samba. En het aanstekelijke ‘Guajiru’ doet daar nog een schepje bovenop. ‘Leão Leonardo’ swingt ook aardig, terwijl ‘Lágrima’ leuk klinkt. ‘Vento Doce’ is als een zachte wind die voorbij vliegt, waarna ‘Domingo’ weer de pan uit swingt. Afsluiter ‘Canção dos Pescadores’ een lied ter ere van de vissers is.

Een zeer aangenaam en leuk album, dat ik als liefhebber van Braziliaanse muziek ten zeerste apprecieer!

Patrick Van de Wiele (4½)

De Afro-Amerikaanse gitarist JC Smith kwam hier al aan bod met zijn vorig album ‘Smooth Nights’. Johnathan "JC" Smith werd sterk beïnvloed door de cultuur en geluiden van zijn gemeenschap. Al als kind voelde hij zich aangetrokken tot muziek en de muzikanten die deze speelden. En nu probeert JC muziek uit te voeren die fans uit het hele muzikale spectrum aanspreekt. Met echte instrumenten, echte stemmen... Zijn debuut ‘Smooth Nights’ kwam uit in 2021, en nu zet zijn nieuw album die reis verder. Daarop een verzameling van contemporary jazz, R&B (soul) en Southern soul. Hij schreef, arrangeerde, produceerde en voerde alles zelf uit. Voorop staat de mooie instrumentale single ‘Callin’ U’, waarna ‘Ride Wit’ Me’ volgt. ‘Take U Away’ klinkt wat meer funky, en ‘I Fall In Love’ is een romantische ballade. Het dansbare en funky ‘Fallin For U’ voert het tempo op, gevolgd door ‘All For U’ dat eerder mid-tempo is. Daarna komt de ballade ‘Waiting For U’ op de proppen, en de “smooth saxophone mix” van ‘I Fall in Love’ is de volgende track. Het instrumentale ‘Your Light’ komt daarna, terwijl ‘Back Down Home’ klinkt alsof er kermis in de stad is. De “smooth guitar mix” van ‘All For U’ is de voorlaatste track, gevolgd door de afsluiter ‘Away (Our Journey Continues).

Een leuk album voor fans van smooth jazz. Misschien iets voor u?

Patrick Van de Wiele (4)

De Afro-Amerikaanse componist en multi-instrumentalist Jeff Logan is afkomstig uit de DMV regio, ofwel Washington, DC, Maryland en Noord Virginia. Hij bespeelt bas, gitaar, percussie en keyboards. Hij heeft al verschillende albums op zijn actief, en componeert in verscheidene genres zoals contemporary gospel, R&B, smooth jazz en soundtrack. Nu is zijn nieuwste album verschenen, en daarop staan 10 originele smooth jazzcomposities. Jeff heeft echter elementen uit gospel, R&B en andere muzikale invloeden hierin verwerkt. Voorheen had Jeff alles zelf uitgevoerd en geproduceerd, maar nu was hij op zoek naar een producer. Die vond hij in de persoon van Paul Brown, de Quincy Jones van smooth jazzproducties. Paul verzorgde de productie voor alle songs, en speelde ook elektrische & nylongitaar en percussie. Daarnaast kwamen Shane Theriot (bas, drums, gitaar en keyboards), Roberto Vally (bas), Gorden Campbell (drums), Greg Vail (sax) en Ron King (trompet) een handje toesteken.

‘Lemonade’ opent het album in een relaxte sfeer die doet denken aan chill-out, waarna die ‘Chill Factor’, de eerste single eruit, nog meer die sfeer opbouwt, deze keer met Paul Brown op gitaar. ‘Tears of Hope’ drijft me in de intro richting de dansvloer met zijn aanstekelijk Latin ritme, dat echter overgaat in een mid-tempo. Daarna volgt ‘Bread and Wine’ waarmee Jeff ons zachtjes aan tafel uitnodigt, gevolgd door ‘Let it Go’ en het romantische ‘I Love You’. ‘Fall in Love’ gaat verder op die lieflijke toer, waarna ‘If Only’ zachte smooth jazz neerzet. De titeltrack refereert naar die kleur die zich situeert in het paarse deel van het spectrum, en neigt naar contemporary jazz. De rustige track ‘A Soul’s River’ sluit dit mooie album af.

Het is overduidelijk dat de samenwerking tussen Jeff en Paul zijn vruchten afgeworpen heeft. Laat u dus meedeinen op deze zachte melodieën, smooth jazz grooves!

Patrick Van de Wiele (4)

Ongeveer een week geleden verscheen dit nieuwe digitale album van de in Sint-Petersburg wonende muzikant & producer Stepan Altukhov, ofwel Dreamw41ker. Hij startte dit project in 2015. Op 10-jarige leeftijd begon Stepan een opleiding tot gitarist aan de muziekschool. Aanvankelijk speelde hij klassieke muziek. Zijn grootste inspiratiebron was Andres Segovia. Enige tijd later raakte Stepan dol op jazz. Zijn interesses in muziek zijn voortdurend aan het veranderen, en dit resulteerde in de wens om iets te creëren dat het beste uit verschillende genres zou verenigen.

Zijn vroege werken zijn geschreven in genres als trap, witch house, post-rock, synthwave en downtempo. Later besloot hij muziek te maken op basis van melodieuze gitaarpartijen, begeleid door een verscheidenheid aan elektronische geluiden, waardoor een diep ontspannende muziek ontstond.

Deze nieuwe EP bevat 4 tracks, en ze zijn uitnodiging om boven het alledaagse uit te stijgen, om je geest te verheffen door de transformerende kracht van muziek. Ga met de artiest mee op deze muzikale reis terwijl we samen opstijgen, de aantrekkingskracht van het alledaagse achter ons laten en nieuwe hoogten van emotie, inspiratie en sonische transcendentie bereiken. Deze EP is dan ook een muzikale odyssee, een pelgrimstocht door de rijken van geluid, waarbij elke noot een stap is naar een hoger niveau van emotie en ervaring.

Patrick Van de Wiele (4)

De Nederlandse crooner, songwriter en entertainer Dennis van Aarssen volg ik al jaren. Hij won in 2019 ‘The Voice of Holland’ en heeft al 4 albums op zijn actief. Naast een gouden plaat en een Edison Award, toert hij door Nederland en binnenkort ook in Gent. Je kan Dennis zijn muziek onderbrengen bij Frank Sinatra, Michael Bublé en Yannick Bovy. Nu is zijn 4^de studioalbum uitgebracht, en dat is een samenwerking geworden met de Amerikaanse componist & pianist Jeff Franzel (Frank Sinatra, Sammy Davis Jr. en Mel Tormé), en met songwriter Maria Christensen (Celine Dion, NSYNC, Jennifer Lopez). Daarop staan 11 tracks, waarvan er 2 covers zijn. En deze keer deed Dennis het zonder DvA bigband, waardoor de songs intiemer klinken. Dennis zegt er het volgende over: “Mijn stem is volwassener, waardoor ik meer controle heb. De liedjes zijn kleiner, dus het zit 'm niet in de power, maar juist in de nuances. Het is een intiem jazzy popalbum geworden.” De cd werd in de Sear Sound studio in NYC opgenomen.

De openingstrack ‘Cloudy’ is een liefdesballade, want het hele album staat in dat teken. Vanaf de eerste verliefdheid tot een gebroken hart, en alles daartussenin. ‘Cry for a Day’ volgt die richting, en gaat over liefdesverdriet. Op het eveneens intieme ‘Just Call it Love’ vraagt Dennis zich of de ware liefde een lotsbestemming is, toeval of chemie? De Cover ‘Waiting for Tonight’ kent u waarschijnlijk in de uptempoversie van Jennifer Lopez, maar hier wordt dat een lieflijke ballade. In ‘Golden Days’ bezingt hij het goede leven, waarna ‘The Little Things’ volgt. ‘Me and the Guy on the Piano’ is overduidelijk een eerbetoon aan Jeff Franzel. Op ‘Till I Drop’ gaat hij doorheen een moeilijke periode, maar swingt het uit om die hartenpijn te vergeten. ‘How to Live’ keert terug naar die intieme balladesfeer, gevolgd door de cover ‘She’ van Charles Aznavour. De afsluiter ‘Do Some Good’ klinkt opgewekt en smeekt om een tweede kans in een relatie.

Deze cd is een mengeling van pop en jazz, waardoor het liefhebbers van verschillende genres zal aanspreken. Ik heb er alleszins van genoten, en kijk uit naar Dennis zijn optreden op 28/5 in de Minard schouwburg in Gent!

Patrick Van de Wiele (4½)

De Amerikaanse jazzgitarist Blake Aaron uit LA heeft een nieuw album uit, zijn zevende al, dat precies vandaag verschijnt. Het heeft ondertussen al 2 nummer 1 hits op Billboard opgeleverd! Blake is gepassioneerd door verschillende muziekgenres, en hij schreef de 10 tracks dan ook samen met Billboard hitmachines Adam Hawley en Greg Manning. Op die manier komen contemporary jazz, R&B, funk, pop en zelfs fusion en Braziliaanse jazz aan bod. “’Love and Rhythm’ is all about my musical journey and my love for all kinds of rhythm and music. I have spent my life in pursuit of exploring the beauty of every genre of music there is. I will probably never be bored and because of my vast experience in so many different genres, I will likely always be in demand as a musician. Even if I never retire and spend my entire life in music, I will not even scratch the surface of the depth and beauty of the performance, composition and production of all genres of music,” zei Aaron.

Het is zijn eerste release sinds ‘Color and Passion’ uit 2020, en op dit nieuwe album wordt hij bijgestaan door saxofonisten, trombonespelers en trompettisten David Mann, Trevor Neumann, Donald Hayes, Michael Stever, Bob Mintzer, Jimmy Reid, Andrew Neu en Nick Lane, door drummers Eric Valentine, Tony Moore en Will Kennedy, door bassisten Mel Brown, Alex Al en Hussain Jiffrey, door percussionist Ramon Yslas, door keyboardspelers/pianisten Greg Manning, Tateng Katindig en Carnell Harrell, en tenslotte door de strijkers van Tyries Rolfe.

‘Dreamland’ opent in een opgewekte feelgood stemming, en was een van de nummer 1 hits op Billboard. ‘Feels So Good’ is eveneens opgewekt en vol zonneschijn, met zang van Ken Turner. De actuele single ‘She’s the One’ is een romantische ballade, werd ook nummer  1 op Billboard, en vat het moment waarop je weet dat jouw partner de ware is. ‘Crush’, de tweede hit, verwijst dan weer naar dat zonnige gevoel, waarna ‘Irresistible’ sexy overkomt, en dat was ook de bedoeling. Het dansbare ‘Big Bounce’ is een song in de geest van acts met veel blazers zoals Tower of Power, Earth, Wind & Fire en David Sanborn. Blake gaat terug in de tijd met ‘The Way You Sway’ een R&B/soul groove uit de seventies, gevolgd door ‘Diamond in the Sun’ waarin Blake wijsheid doorgeeft aan zijn kinderen. Hij bespeelt elektrische en akoestische gitaren, en mandoline op de fusion van ‘Rise’ samen met Grammy winnaar Jiffry (Herb Albert) en Will Kennedy (Yellowjackets). Die song heeft ook een Braziliaanse tintje. De laatste track ‘Alter Ego’ gaat ook weer de fusion richting uit, deze keer met een Afrikaans tintje.

Een mooi album dat Blake’s voorliefde voor diverse muziekstijlen laat horen. Enkel die 2 fusion tracks zijn minder mijn ding. De overige tracks klinken super!

Patrick Van de Wiele (4½)

Vanop het kleine Duitse eiland Baltrum (het "Doornroosje van de Oost-Friese eilanden") in de Oostzee bereikt mij de nieuwe cd van muzikant Rainer Winschermann. Hier in zijn eilandstudio componeerde en produceerde hij onder de naam Mare Mystica zijn muziek met behulp van de geluiden van het eiland, zijn saxofoon en talrijke orkestinstrumenten zoals keyboard, drums en strijkers. Zo werd “baltrum muziek” geboren. Deze cd bevat 14 tracks, en kan je onderbrengen bij smooth jazz. Ze klinkt zeer ontspannen.

Patrick Van de Wiele (3½)

De in Korea geboren zanger Hyeonseon Baek is mij totaal onbekend. Hij studeerde aan de universiteit van Maastricht en kreeg een studiebeurs om het prestigieuze New England Conservatory te bezoeken. Hij verhuisde naar NYC in januari 2020, ten tijde van de Covid pandemie, en pendelde dagelijks naar Boston om daar een Master of Music te behalen. Baek wil culturele en generatiegrenzen overstijgen, en combineert daarom traditionele jazz met een moderne aanpak. Daarvoor deed hij beroep op progressieve jazzmusici uit NYC zoals blazer Lucas Pino, pianist Kevin Hays, bassist Linda May Han Oh en drummer Joechen Rueckert.

Het album opent met een speelse versie van Duke Ellington’s ‘Caravan’, gevolgd door een dromerige versie van Joe Henderson’s ‘Black Narcissus’. Charles Mingus’ ‘Duke Ellington’s Sound of Love’ klinkt romantisch, gevolgd door ‘West 4th St’ (in Greenwich Village) in het Koreaans, die op het einde van deze cd in een Engelse versie terugkeert. De titeltrack is de volgende track, waarna ‘My Temptation’ sensueel overkomt. Nat King Cole’s ‘Lush Life’ is een overbekende cover en ‘A Timeless Place’ is Jimmy Rowles’ instrumental met tekst. Een bas solo opent ‘Peace’, waarna de Engelse versie -van ‘West 4th St’ afsluit.

Baek’s muzikale stijl ligt me niet zo. Ik hou nu eenmaal meer van contemporary en smooth jazz. Meer voer dus voor traditionele jazzliefhebbers.

Patrick Van de Wiele (3½)

In 2010 begon pianist, componist en arrangeur Dave Bass albums op te nemen. Hij werkte met blazers en zangers, waaronder enkele van de topnamen in de jazz, waaronder Phil Woods, Conrad Herwig, Ernie Watts, Ted Nash en Ignacio Berroa. Zijn albums werden zeer goed ontvangen en vonden hun weg naar de top van de JazzWeek-radiolijsten. Hij kreeg geweldige recensies vanaf zijn eerste optreden, ‘Gone’, met zangeres Mary Stallings. Bass volgde ‘Gone’ met ‘No Boundaries’ (2019) en ‘NYC Sessions’ (2015). Maar drie jaar geleden besloot hij om het roer om te gooien en naar een trio te evolueren. Daaruit vloeiden ‘The Trio, Vol. 1’, ‘The Trio, Vol. 2’ en ‘The Trio, Vol. 3’ voort. Nochtans was hij sedert de jaren ’70 al muzikaal actief, maar een polsbreuk besliste daar anders over. Hij werd dan maar advocaat. Voor zijn nieuwste project zocht hij een nieuwe configuratie, en dat werden Tyler Miles (dubbele bas) en Steve Helfans (drums).

Hij opent deze cd met ‘These Times’, een eigen compositie, waarin de chaos en onzekerheid van onze tijd aan bod komt. Uiteraard gebeurt dit met free jazz en improvisaties. Het bluesachtige, maar soulvolle ‘As Time Goes By’ dateert al uit 1931, en is te horen in de film ‘Casablanca’ uit 1942. ‘August’ is weer een originele track, waarna hij op ‘One Look’ Gershwin ’s ‘Embraceable You’ als beginpunt nam, en er een romantische ballade van maakte. En ‘Baby Melon’ is een swingende bewerking van ‘My Melancholy Baby’. ‘December’ is nog een originele compositie, waarna ‘Three Views of Bach’ beïnvloed werd door Bach’s ‘Partita #2’ voor piano. Charlie Haden’s ‘Sandino’ is de volgende track, gevolgd door ‘Offshore Breeze’ van Denny Zeitlin. ‘Duplicity’ is ook een cover, en de afsluiter ‘Gone’ is een herneming uit zijn debuutalbum.

Een waaier aan muziek dus, van free jazz, via swing naar klassiek en terug. Echter niet zozeer mijn smaak.

Patrick Van de Wiele (3½)

Het London Afrobeat Collective is een multicultureel ensemble, bestaande uit 8 personen, die vanuit 6 verschillende landen afkomstig zijn. Zo komen er musici uit Engeland, Italië, Frankrijk, Congo, Argentinië en Nieuw Zeeland. Ze krijgen hun inspiratie van de vader van de Afrobeat, Fela Kuti, evenals van Ebo Taylor, Parliament, Funkadelic en Havana d’Primera. Op die manier hebben ze overal in Europa en de UK al fans. Nu is hun vierde cd uitgebracht, met sterke songs die geproduceerd werden door Sonny Johns (Tony Allen & Hugh Masekela / Ali Farka Toure). Die songs combineren Afrobeat met funk, jazz, Latin en wereldmuziek. De band bestaat uit Juanita Euka (zangeres uit Congo), Klibens Michelet (bariton sax), Andy Watts (trompet), Giuliano Osella (drums), Richie Sweet (percussie), Alex Farrell (gitaar), Alex Szyjanowicz (gitaar), John Matthews en Luigi Casanova (bas).

De single ‘Topesa Esengo Na Motema’ opent de cd, en die song bruist van levenslust, waarna ‘My Way’ drijft op een strakke groove. ‘Take Me to the Sea’ klinkt ontspannen, en doet me verlangen naar een vakantie dichtbij het strand. Daarentegen straalt ‘Freedom’ rauwe, funky energie uit, terwijl ‘El Ritmo De Londres’ bijna 7 minuten duurt en vooral zich in de Latin sfeer situeert. De laatste track ‘De Kinshasa A Sono Bata’ is weerom soulvol, maar toch uiterst dansbaar.

Dit is dan ook een cd die zowel de fans van wereldmuziek, als die van soul, funk en Latin zal bevallen. Het is voor mij dan ook een aangename kennismaking geworden. Een aanrader!

Patrick Van de Wiele (4)

Bella Brown is een funky zangeres uit LA en samen met haar band The Jealous Lovers heeft ze een nieuwe cd uitgebracht. Daarop verbinden ze de punten tussen het verleden en het heden van funk & soul, terwijl individuele waarheden, gedeelde ervaringen en de tijdloze kracht van muziek worden gevierd. Deze retro soul/funksensatie zal de muziekscene in vuur en vlam zetten met dit langverwachte album. Bella Brown, geboren uit het creatieve genie van Grammy Award-winnende singer-songwriter Carol Hatchett, ontpopt zich als een diva met een vurige podiumpresentatie, geïnspireerd door artiesten als Tina Turner en Sharon Jones, en kanaliseert de krachtige vrouwelijke hoofdrolspelers uit Blaxploitation-films uit de jaren 70. De band The Jealous Lovers wordt geleid door producer/bassist/songwriter Daniel Pearson en bestaat uit een indrukwekkend ensemble van A-list musici die voorheen al met Mick Jagger, Elton John, Whitney Houston, Prince en Stevie Wonder speelden. De essentie van ‘Soul Clap’ is afgeleid van de culturele fenomenen waarnaar het is vernoemd: een gedeelde en geïmproviseerde ritmevorming door een collectief. Het album, dat 40 minuten pure muzikale gelukzaligheid beslaat, nodigt het publiek uit om zich onder te dompelen in de groove en hun individuele waarheden in de muziek te ontdekken.

De titeltrack is een funky danstrack, met jazzy improvisaties, die herinnert aan acts uit de seventies zoals Bohannon. ‘Lady Time’ neigt meer naar Afrobeat, terwijl ‘What Will You Leave Behind’ een bewerkte versie is van een uitverkochte single. Het is een oproep voor een betere toekomst, op basis van een Motown ritme. Vervolgens is ‘Coming for You’ Bella’s antwoord op de soul & funkklassieker ‘Apache’, waarna ‘Bang Bang Bang’ weerom de Motown sound oproept, en een verwijzing is naar de Amerikaanse wapencultuur. ‘Living Proof’ is ook een funky danstrack, met zijn roots in de seventies. ‘I Found You’ is dan weer een knipoog naar de Northern soulscène, herinnerend aan Gloria Jones, maar met een Amy Winehouse sound. Rockinvloeden steken de kop op in ‘Fast as Lightning’, denk maar aan de band van Ike & Tina Turner, versterkt met Jimi Hendrix. De soulballade ‘There Is Love’ doet daarna sterk denken aan groepen zoals The Stylistics en The Chi-Lites, waarna de radio edit van de titeltrack als bonustrack afsluit.

Bella Brown & The Jealous Lovers hebben een mooie cd afgeleverd, die soul & funkfans zeker zal kunnen boeien. Daarbij hebben ze muzikale grenzen binnen deze genres overschreden. En “remember, black is beautiful”!

Patrick Van de Wiele (4)

The New Mastersounds (NMS) is een Britse jazz fusion en blues/funkband die bestaat uit 4 musici. Leden ervan zijn: Eddie Roberts (gitaar & tamboerijn), Simon Allen (drums), Pete Shand (basgitaar) en Joe Tatton (orgel & piano). De voorbije 25 jaar hebben ze al 18 albums uitgebracht en de wereld rondgetoerd. Hun nieuwste cd is een bewijs van hun nalatenschap. Ze brengen retro-soul-funk in de traditie van The Meters. Daarop staan 10 instrumentale tracks die in juli 2023 gecomponeerd werden in de studio van Joe Tatton.

Opener ‘Down on the Farm’ drijft op mid-tempo funk, en buiten de zin “What You Say, What You Do” is dit een duet tussen de funky gitaar en het Hammond orgel. ‘Boogaloo Is Dead’, wel eigenlijk niet, en dat bewijst deze track. Daarna volgt ‘Breakfast T’, dat teruggrijpt naar de Stax sound van Booker T. & The MG’s, terwijl ‘Smoothie’ de pan uit swingt. Deze uptempo groove is echte old school souljazz. Op ‘Two Fat Ladies (88)’ gaat het er trager aan toe, en die titel refereert naar het tempo van 88 bpm. ‘Do the Sausage Roll’ was de eerste funky single hieruit en nodigt zeker uit tot dansen. ‘In da Club’ doet denken aan de gitaar van James Brown, waarna ‘Buggin’ het op de reggaetoer gooit. ‘Scrappy Doo’ heeft ook weer wat weg van Booker T. & The MG’s, maar ook van The Blues Brothers, en de afsluiter ‘Till the Cows Come Home’ is gebaseerd op de sound van The Meters.

Alles bij mekaar een zeer leuke cd, eentje die vooral de souljazz fans zal aanspreken. “Funky as hell”!

Patrick Van de Wiele (4)

Het Soul Sugar-project van de Fransman Guillaume Metenier straalt authenticiteit uit. Het begon eind jaren 2000 als uitlaatklep voor de vernieuwde versie van de virtuoze organist en producer van souljazz en Hammond-funk uit de jaren 60 en 70, maar is in de loop der jaren geëvolueerd naar iets heel anders. Het is een voertuig voor klassieke dub en reggae-geïnspireerde muziek, muzikale fusies gemaakt in samenwerking met vrienden en gelijkgestemde muzikanten. Het resultaat is dat Soul Sugar-albums indrukwekkend muzikaal vakmanschap combineren met geweldige grooves en onnoemelijke knipoogjes naar de geluiden en artiesten die Meteniers muzikale kijk hebben helpen vormgeven. Deze authentieke aanpak en zielverrijkende sound zijn uiteraard terug te vinden op zijn eerste studioset ‘Just a Little Talk’, die in maart 2024 werd uitgebracht door Metenier's eigen Gee Recordings-label. Hijzelf bespeelt Hammond orgel, Fender Rhodes, klavinet, Mini Moog, Elka Rhapsody, Matrix 1000. Als muzikale medewerkers noteren we Blundetto (drums & ritmegitaar), Samuel Isoard (lead gitaar), Yvo Abadi (drums & percussie), Jolly Joseph (ritmegitaar), Jahno (drums), Shniece (zang), Slikk Tim en Leo Carmichael (zang). Deze vertrouwde maar ook frisse aanpak wordt weerspiegeld in de mix van nummers die op ‘Just a Little Talk’ worden aangeboden. Nieuwe en instrumentale nummers worden naast een kleine selectie van treffende coverversies geplaatst, iets wat Metenier doet sinds de opname van covers van Jimmy Smith en Dr. Lonnie Smith op het debuutalbum ‘Nothing But The Truth’ uit 2009. Memorabele covers sindsdien zijn onder meer ‘Why Can’t We Live Together’, ‘I Want You’ en ‘Never Too Much’, allemaal met de honingzoete stem van Leo Carmichael. De vocalen hier worden verzorgd door laatstgenoemde, maar ook door Jolly Joseph en Shniece McMenamin.

Een roots reggaecover van ‘The Makings of You’ van wijlen Curtis Mayfield opent de cd, gevolgd door de leuke instrumental ‘Happy Riddim’. Het originele ‘The End of Your World’ vermengt reggae met soul, waarna ‘Blackbyrd’, een instrumentale cover van Donald Byrd, doet terugdenken aan Blaxploitation. De single ‘Top of My List’ werd soulvol ingezongen door Shniece, en het leuke instrumentale ‘Fly Away’ volgt daarna. Op 'Just a Little Talk' neemt Jolly Joseph over, waarna de instrumentale afsluiter ‘Tubby’s Ghost’ stamt uit 1998,  toen Metenier samenwerkte met bassist Patrick Bylebyl in een project Seven Dub genaamd.

Een mooi en authentiek album, dat Metenier produceerde, opnam en mixte in Parijs.

Patrick Van de Wiele (4)

Vanop het Mediterrane eiland Sicilië komt het debuutalbum van muzikant en producer Go.Soul.Map ofwel Salvo ‘Dub’ Bruno. Hij werd geboren in Catania, en groeide op op de flanken van de vulkaan Etna in Nicolosi. Van kleins af aan leerde hij piano spelen, veranderde dan naar bas en dubbele bas. Halverwege de jaren negentig ontdekte hij een passie voor muziek gespeeld met synthesizers, samplers en drummachines, wat hem leidde tot talloze ervaringen en activiteiten op het gebied van elektronische muziek. Zijn debuut is een sexy en peinzende nachtelijke reis in dertien nummers, bewegend tussen zachte bassen, ruimtelijke synths en soepele productie, met de stem van de in Londen gevestigde zanger van Nigeriaanse afkomst Derane Obika (Living Sounds) op 9 van de 11 tracks.

Derane en Salvo kwamen bij toeval bij elkaar en werden geïnspireerd om een album te maken dat een balans vond tussen teksten, melodieën en stemming, iets dat echt “tot het hart sprak”. Het resultaat is ‘Peaceful Sound For Broken Minds’, een album met popgevoeligheid en soulvolle klanken, over de noodzaak om je rust te vinden, terwijl je een beeld schetst van de val, niet van de landing. Bijna als een vorm van therapie door middel van muziek, met liedjes doordrenkt van verlangen.

Zangeres Reiwa Pia zingt de dromerige openingstrack ‘Back In The Underwater’, downtempo op een bedje van synthesizers. Derane Obika neemt het dan over op ‘Pushing’, meteen de eerste single, die doet denken aan “space disco”. ‘Fall into the Flame’ klinkt ook weer dromerig op een bedje van warme synthesizers, waarna ‘Right on Me (On My Dance Side version)’ meer uptempo, en de tweede single is. ‘I Am Believe’ keert terug naar die warmere sound, en ‘Don’t You Worry’ gaat de kant van neo-soul op. Nog meer soul op ‘Are U Ready’, gevolgd door ‘Walkin’ a Dream’. Op ‘Hold the Line’ slaan we de richting van triphop in, en ‘Cat with Camera’ is de enige instrumentale track hier, die me aan James Bond op een jazzy dag doet denken. Op ‘Watergate’ hoor je de Italiaanse zangeres Manuela Amalfitano, en ‘I Am Believe (Dreamy Vibe)’ sluit in een dromerigere sfeer af.

Een heel speciaal album, dat duidelijk muzikale grenzen verlegt. Voer voor “spacey” luisteraars!

Patrick Van de Wiele (4)

Vroeger heb ik al cd’s van de Nederlands/Belgische New Age artieste Kerani besproken voor een andere site. Nu heeft ze vanuit haar thuisbasis Stein, haar 11de album digitaal uitgebracht, en dit te midden van de turbulentie die onze wereld kenmerkt. Door middel van weelderige orkestratie en aangrijpende pianomelodieën dient elke compositie als een sereen toevluchtsoord, dat luisteraars uitnodigt om naar binnen te reizen te midden van die chaos. Gebaseerd op klassieke, new Age- en wereldmuziekinvloeden bieden Kerani's symfonische soundscapes troost en introspectie. Met live-opnames met orkestinstrumenten brengen haar composities authenticiteit en diepgang over, en resoneren ze in verschillende gezondheidszorg- en therapeutische omgevingen. Met een productieve output van elf albums en zestien singles sinds 2011, blijft Kerani's wereldwijde invloed groeien, met haar composities die te zien zijn in uitzendingen en Europese tv-programma's. Nu ‘Silent Heart’ zich op 1 april 2024 bij haar vooraanstaande oeuvre voegt, belooft het een baken van schoonheid en rust te worden in tumultueuze tijden. Ze dacht immers dat na de Covid pandemie, de mensheid zou leren van zijn fouten, maar dat was buiten de Russische invasie in Oekraïne, het conflict in het Midden Oosten, en de wereldwijde onrust gerekend.

Dit album bestaat uit tien betoverende orkeststukken begeleid door de rustgevende tonen van de piano en is een oprechte verkenning van de betekenis van stilte en de zoektocht naar innerlijke vrede in een tumultueuze en soms lelijke wereld. Te midden van een mondiaal landschap vol oorlogen, conflicten en de kakofonie van talloze meningen die via verschillende mediakanalen resoneren, komt ‘Silent Heart’ naar voren als een muzikaal toevluchtsoord. Elke compositie binnen deze collectie fungeert als een sereen toevluchtsoord en nodigt luisteraars uit om zich onder te dompelen in een wereld van schoonheid en introspectie. Het delicate samenspel tussen orkestrale arrangementen en de resonerende pianomelodieën creëert een symfonie die de chaos van de buitenwereld overstijgt. Met elke noot moedigt ‘Silent Heart’ een reis naar binnen aan, en biedt troost aan degenen die op zoek zijn naar rust in het lawaai dat ons omringt.

Ze componeerde alle tracks zelf, en voerde ze uit op piano en synthesizers. Daarnaast kreeg ze hulp van Michel Awouters, Veronique Henderix, Bérénice Awouters, Jeroen Beckers (violen & altviolen), Willem Awouters (cello), Max Jeschek en Luc Op den Camp (gitaren). De sound design & engineering werd verzorgd door haar echtgenoot Arno Op den Camp.

De titeltrack nodigt al uit om de innerlijke stilte te omarmen, te luisteren naar de echo’s van ons eigen hart en troost te vinden in de zachte ritmische diepten van ons wezen. ‘The Gift’ verwijst naar de weerspiegeling van de diepgaande verbinding tussen haar muziek en de luisteraars ervan. Geïnspireerd door de suggestie van een toegewijde fan die haar composities zag als een kostbaar geschenk aan de wereld, heeft dit stuk voor haar een zeer persoonlijke betekenis. ‘The Gift’ belichaamt de essentie van vrijgevigheid en dankbaarheid. Door zijn zachte frasering en emotionele expressie dient dit stuk als een herinnering aan de transformerende kracht van muziek om te verheffen, inspireren en genezen. Voor haar is ‘The Gift’ een bewijs van de diepgaande impact van kunst en de onmetelijke waarde van menselijke verbinding. Het staat symbool voor de gedeelde reis tussen kunstenaar en publiek, een geschenk dat door tijd en ruimte wordt uitgewisseld tussen harten en zielen. ‘Colour the World viert de caleidoscoop van levenservaringen. Dit stuk neemt de luisteraar mee door landschappen van verwondering en ontzag. De noten zijn de penseelstreken, zorgvuldig vervaardigd om het canvas van de ziel te verlichten met tinten van vreugde, verdriet, hoop en liefde. ‘Watching Clouds’ is een compositie die doet denken aan de betoverende stijl van Debussy. Alsof je omhoog staart naar het steeds veranderende tapijt van de lucht, vangt dit stuk de delicate dans van wolken terwijl ze lui langs de horizon drijven. Met zijn zachte en impressionistische melodie nodigt het luisteraars uit om mee te gaan op een reis van stille contemplatie en mijmering. ‘Passion’ is een meeslepende klassieke compositie die de zintuigen prikkelt en de harten in vuur en vlam zet. Door zijn dynamische melodie en tegenmelodieën vangt dit stuk de intensiteit en hartstocht van emotie, verlangen en vastberadenheid. ‘Solitude’ nodigt luisteraars uit om de kwetsbaarheid te onderzoeken die ontstaat als je in de stilte van eenzaamheid met je gedachten geconfronteerd wordt. In ’Is this a Dream’ betreed je een wereld waar de werkelijkheid vervaagt met het surrealistische. Het is een meeslepende wals die de luisteraar meevoert naar een rijk van betovering en verwondering. Het nodigt je uit om jezelf te verliezen in de betoverende wals van de geest, waar de werkelijkheid vervaagt en de grenzen tussen dromen en het wakende leven vervagen tot een betoverende dans. ‘Tides of Emotion’ is een klassieke compositie die de tumultueuze maar prachtige essentie van de menselijke ervaring samenvat. Het nummer navigeert door de diepten van passie, sereniteit, verlangen en triomf en weerspiegelt de steeds veranderende stromingen van onze diepste gevoelens. De beklijvende melodie van ‘Nocturne’ neemt de luisteraar mee naar een rijk van etherische schoonheid en contemplatie. Elke noot en elk akkoord draagt het gewicht van de nachtelijke stilte, terwijl het delicate samenspel van melodie en harmonie een portret van eenzaamheid en introspectie schetst. En de afsluiter ‘Anthem’ is een bewijs van de kracht van vrede en eenheid. Deze epische klassieke compositie belichaamt de geest van harmonie en solidariteit en roept luisteraars op om samen te komen in een gedeelde visie van vrede en welvaart. ‘Anthem’ nodigt ons uit om één te zijn, onze stem te verheffen in solidariteit en onze niet-aflatende toewijding te verkondigen aan het bouwen van een betere toekomst voor de komende generaties. Voor mij is dit stuk mijn volkslied voor vrede, begrip en verzoening in een wereld die te vaak verscheurd wordt door strijd en onenigheid.

Dit is dan ook een album dat staat voor een smeekbede voor een betere wereld. Een wereld waarin we ons inzetten voor creatieve en nuttige zaken, i.p.v. steeds maar oorlog te voeren, of te discussiëren over pietluttigheden. En muziek kan daarbij inderdaad een positieve invloed hebben, denk maar aan het spreekwoord “muziek verzacht de zeden”. Daarin is Kerani dan ook compleet geslaagd, met dit klanktapijt dat een geschenk is aan de wereld!

Patrick Van de Wiele (4½)

Uit Orange County, Virginia (USA) komt het nieuws dat bassist Christian de Mesones een nieuw album gaat uitbrengen. Hij was een heel leven geleden een taxichauffeur en heavy metal-bassist uit New York City, die een vraatzuchtige honger had naar de louche decadentie waar de muziekscene van Big Apple in de jaren tachtig om bekend stond. Vastbesloten om zijn leven te veranderen, deed De Mesones een volledige ommekeer, werd clean en veranderde zijn muzikale muze in jazzfunk. De Mesones wijdt zijn “tweede leven” aan het nastreven van zijn hernieuwde passie voor hedendaagse jazz en diepe soulgrooves gekruid met Latijnse ritmes en zal op 12 april zijn tweede album ‘You Only Live Twice’ uitbrengen op het That 555 Lyfe-label. Christopher Valentine produceerde negen van de tien nummers van het album, op één na allemaal originele nummers geschreven of mede geschreven door de Mesones.

De Mesones’ ommekeer begon decennia geleden, maar pas in maart 2020 bracht hij eindelijk zijn solodebuutalbum ‘They Call Me Big New York’ uit, net toen Covid-19 de wereld op slot zette. Drie singles van de set, ‘Big Tall Wish’, ‘Spirit’ en ‘Latin Jive Redux’, kwamen in drie nationale hitlijsten terecht. Pandemische beperkingen beperkten echter de mogelijkheden van De Mesones om het project te promoten en zijn merk te laten groeien.

Een jaar later bracht de Mesones een zwoele, Latijns-getinte versie uit met de titel 'Hispanica'. Een Britse DJ stuurde het nummer naar de tweevoudig Grammy-winnende toetsenist Bob James, die ermee instemde piano op het nummer te spelen. De single ging naar nummer 1 in de Billboard-hitlijst, de eerste van De Mesones. Hij zegt daarover: “Ik heb altijd geloofd in de kracht van compositie. Eén liedje kan de wereld veranderen. In mijn geval heeft een van mijn eigen composities de mijne voor altijd veranderd. Voordat ik ‘Hispanica’ als single uitbracht, vond ik dat dit mijn sterkste compositie tot nu toe was. Het stond op mijn vorige album als vocaal nummer, en op advies van mijn radiopromotor werd het opnieuw vormgegeven als een instrumentaal nummer. Ik wist meteen dat ik een piano wilde voor de melodie. Toen de legendarische Bob James erop speelde, was het een sprookje dat werkelijkheid werd. Het is een van de meest betekenisvolle ervaringen uit mijn carrière geworden”, aldus de Mesones. In 2022 volgde de opvolger ‘In His Vision’, met sax van Eddie Baccus Jr.

Het nieuwe album vangt aan met de titeltrack, omdat Christian een grote fan is van James Bond, en die aanwezigheid bemerk je tweemaal hier. “The album’s title track holds multiple meanings for me. Putting aside my love for the classic James Bond film with this title, it perfectly represents my second album release as a solo artist as well as the album artwork featuring my custom double neck bass. This song was composed many years ago and has come to fruition at a time when I have found true love and real purpose in my life. I believe in second chances, and love is definitely sweeter the second time around” zei hij. Daarna de zwoele verleiding van het jazzfunknummer ‘Sexy Beast’, met hulp van trompettist Bill McGee & saxofonist Rob Maletick. ‘Throb! (Bass Godz Remix)’ is een Multi bastrack, want naast Christian spelen hier 4 andere bassisten mee: Bill Dickens, Brendan Rothwell, Andrew Gouche en Vail Johnson mee. Vervolgens komt ‘Arrival’ aan de beurt, een “space jam”, die Christian wil gebruiken als opener bij zijn concerten. ‘Stay (Big New York Remix)’ is een sensuele R&B song, gezongen door Nes Powers, waarna het lieflijke ‘Sweetnight’ eerst gezongen was, maar hier opduikt als een instrumentaal met Rob Zinn op trompet. De tweede Bond song is ‘Capsule in Space’, van componist John Barry, maar hier op een funky Latin basis. ‘In His Vision’ volgt daarna, opnieuw met Bill McGee en gitarist Drew Davidsen. Op de single ‘Hispanica’ speelt de grote Bob James keyboards, waarna Jaared Arosemena op sax en David Blamires vocaal te horen zijn op de aflsuiter en ballade ‘Don Pedro’.

Christian bewijst hiermee dat hij op verschillende vlakken actief is, en hijzelf zich als herboren voelt. Een zeer leuk album waarbij de basgitaar ondersteund wordt door tal van bevriende artiesten. Een aanrader!

Patrick Van de Wiele (4)

De Duitse artiest, producer en Dj Klangstein kwam hier over de vloer. Hij is bedrijving in chill-out, downtempo en elektronische muziek. Daarnaast maakt hij ook remixen. Op 29 maart kwam dit nieuwe album digitaal uit, waarop 10 tracks staan. Sinds de release van de song ‘Ganz Leise (Viela Edit)’ op zijn album ‘Viela’ uit 2021, liep hij rond het idee om een compleet gezongen album te produceren, met een variëteit aan internationale gastartiesten. Dat heeft hij hiermee gerealiseerd. Vocale artiesten uit de VS, Spanje, Groot-Brittannië en Duitsland zoals Hannah Magenta, hitauteur Nosie Katzmann, Nekane, rapduo Almighty Misfitz, de Duitse artiest Inken en nog veel meer droegen bij aan ‘...&me’. Bovendien is hij zelf voor het eerst op de microfoon te horen in zijn dansnummer ‘Care’.

Nekane opent op ‘Dancemachine’, gevolgd door ‘Ganz Leise (Viela Edit)’ met Sylvia Gerlach. Op ‘Snowdrops’ hoor je Inken, waarna ‘If I Don’t Care’ volgt. Hannah Magenta zingt het zachte ‘My Cathedral’, en Klangstein kan je zelf horen op ‘Care’. Het rapduo Almighty Misfitz komt aan bod op ‘Let it Go’, waarna RamsayGee het uitzingt op ‘Riding the Hoover’. Nosie Katzmann reflecteert op ‘Within You’ en Carter Voss sluit af met ‘Nothing You Could Do’.

Een mengeling dus van elektronische dancetracks, maar ook van kalme en ambient songs. Voor elk iets.

Patrick Van de Wiele (4)

Het zevende album, ‘Dancin’ Shoes’, van de Amerikaanse saxofoniste & fluitiste Paula Atherton bevat 11 tracks uit de smooth & contemporary jazzgenres. Daarvoor deed ze beroep op producers zoals Greg Manning, Adam Hawley, Jacob Webb, Curtis Harmon, en Lou Gimenez. En er staan niet minder dan 4 indrukwekkende Top10 hits te wachten.

De opener ‘Baila’ is een leuk Latin uptemponummer, waarop Paula fluit speelt, en dat je zowaar onmiddellijk zaan het dansen zet. Op ‘Inside Out & Backwards’ is het al funk wat de klok slaat, waarop Paula’s sax naast een gitaarsolo van Lou Gimenez komt. ‘Keep it Comin’’ (een van de vooropgestelde singles) laat swingende smooth jazz horen, gevolgd door de soulvolle ballade, ‘Give Me A Reason’, die Paula zelf inzong. De titeltrack (een tweede single) swingt weerom de pan uit, met een opgewekte smooth jazzbeat. Hier moet je zeker op dansen! Daarna volgt het ontspannen ‘Soul Picnic’ en de volgende smooth jazzsingle ‘Ready or not’. Curtis Mayfield’s ‘Move On Up’ is de enige cover hier, die Paula ook weer inzong. En die klinkt best leuk! Op ‘Time Out’ gaan we weer de funky richting uit, waarna ‘Don’t Look Back’ eigenlijk meer contemporary jazz is. Afsluiter en vierde single ‘Open Road’ drijft op een aanstekelijke groove, die uitnodigt tot “cruisin’”.

Dit is echt een heel leuk album, eentje dat het muzikaal talent van Paul laat horen in diverse facetten. Ik nodig u dan ook uit om dit te beluisteren. En Paula bewijst hiermee dat smooth jazz nog niet dood is!

Patrick Van de Wiele (4½)

Op 19 april as. verschijnt nog een speciale editie die belangrijk is voor disco en soulfans. Een digipak met 2 cd’s, waarop de 4 studioalbums van de Britse zangeres Tina Charles staan. Tijdens de periode 1975 tot 1980 was ze zeer succesvol op CBS Records. Aldus kan je luisteren naar de 4 albums ‘I Love to Love’ (1976), ‘Dance Little Lady’ (1976), ‘Heart ‘N’ Soul’ (1977) en ‘Just One Smile’ (1980). Tina Charles scoorde in 1976 vier Britse single hits, waaronder de #1 hit ‘I Love To Love’ en twee Top 10’s met ‘Dance Little Lady Dance’ en ‘Dr. Love’. Ze bracht in hetzelfde jaar ook twee albums uit en werd een grote artiest in Europa. In 1977 en 1980 werden nog twee albums uitgebracht op CBS. Altijd aanwezig was de producer & schrijver Biddu, die haar geluid gedurende de vier albums begeleidde en ontwikkelde. Tina Charles scoorde in 2006 ook haar hoogste hit in de VS met een nationale Billboard top vijf, ‘Higher’ van Sanny met Tina Charles, waardoor haar profiel nog verder werd vergroot.

De eerste cd staat in het teken van haar debuutelpee ‘I Love to Love’ en de opvolger ‘Dance Little Lady’, beiden uit 1976. Tracks hierop zijn o.a. de hits ‘I Love to Love’, ‘Dance Little Lady Dance’ en ‘Dr. Love’. De tweede cd bevat het ‘Heart ‘N’ Soul’ album uit 1977 en ‘Just One Smile’ uit 1980. Met uiteraard de singles ‘Fallin’ In Love in Summertime’, ‘Love Bug Sweets For My Sweet’, ‘I’ll Go Where Your Music Takes Me’, ‘Fire Down Below’ en ‘Makin’ All The Right Moves’. Daarnaast hoor je ook Sondheim & Bernstein’s klassieker ‘Somewhere’ uit ‘West Side Story’.

Niet minder dan 15 tracks verschijnen hiermee voor het eerst op cd. Ze zijn afkomstig van de gerestaureerde originele productiemasters, gepresenteerd in de volgorde waarin ze oorspronkelijk zijn uitgebracht. De Digipak-editie bevat een boekje van 20 pagina's met een Britse discografie en aantekeningen op de hoes, geschreven door Lois Wilson.

Opnieuw een must voor de disco en soulfans! En dans naar hartenlust!

Patrick Van de Wiele (4½)

Op 19 april aanstaande komt bij SoulMusic Records, onder de vleugels van Cherry Red Records, de definitieve geremasterde editie van 4 zeldzame albums van Smokey Robinson & The Miracles op twee cd’s uit. Het gaat hier over 4 albums uit 1970 tot 1972, ‘A Pocket full of Miracles’ (1970), ‘What Love Has Joined Together’ (1970), ‘One Dozen Roses’ (1971) en ‘Flying High Together’ (1972), aangevuld met bonustracks. Twee bonustracks, '(You've Got Me) Looking Through the Eyes of Love' en 'Paper People' maken hier hun cd-debuut. Belangrijke nummers zijn onder meer de internationale hit 'The Tears of a Clown', de hitsingles 'Who's Gonna Take the Blame', 'Crazy About the La La La ' en 'We've Come Too Far to End It Now', en prachtige herinterpretaties van 'My Cherie Amour', 'Got to Be There', 'Bridge Over Troubled Water' en 'Betcha by Golly Wow'. Alle vier de albums bevatten de klassieke Miracles-line-up van Smokey Robinson, Claudette Robinson, Bobby Rogers, Ronnie White, Pete Moore en gitarist Marv Tarplin, opgenomen door de groep tijdens de creatief vruchtbare, muzikaal rijke periode voordat Smokey begon aan zijn buitengewone solocarrière. Schitterende remastering door Nick Robbins en prachtig artwork door Roger Williams met een luxe boekje van 24 pagina's met een uitgebreid essay van Joe Marchese van The Second Disc, gebaseerd op nieuwe en archiefcitaten van Smokey Robinson, Claudette Robinson, Motown Tape Librarian Pat Cosby en Motown-historicus Sharon Davis, evenals gedetailleerde annotaties van Motown-historicus Andrew Skurow.

Daarnaast staan er originele Robinson songs op, samenwerkingen met Stevie Wonder en Syreeta Wright, Henry Cosby, Nick Ashford & Valerie Simpson en Johnny Bristol, en mooi heruitgevonden covers van klassieke hits van Bacharach & David, Thom Bell & Linda Creed, Paul Simon, George Harrison, en Smokey zelf.

Deze vier albums laten de harmonieën van The Miracles horen, en het is dan ook een muzikaal festijn voor Motown fans.

Patrick Van de Wiele (4½)

Nadat ze al 23 jaar meedraaien aan de top van funk & soulscène in Melbourne klinkt de formatie The Bamboos vitaler dan ooit.  Ze werd immers opgericht in 2000 en is de eerste Australische band die bij een overzees label terecht kon, en tevens de eerste die de UK en Europa doorkruiste. Ze zijn ondertussen al aan hun 11de studioalbum toe, en opvolger tot ‘Hard Up’ uit 2021. De negenkoppige band draait rond de Multi getalenteerde singer-songwriter & producer Lance Ferguson, met vocalen van Kylie Auldist, samen met gastartiesten zoals Aloe Blacc, Durand Jones, Joey Dosik, Daniel Merriweather, Alice Russell en Tim Rogers.

De opener ‘This Is How You Do it’ lokt je onmiddellijk naar de dansvloer, op de tonen van een leuke discobeat. ‘Ex-Files’ is meteen de eerste single eruit, waarna Kylie’s zoon Reginald AK present is op de neo-soul van ‘Safe from Harm’. Kings uit Nieuw-Zeeland is dan weer te gast op ‘Everything's Gonna Be OK’, een feelgood song. ‘The Main Event’ verwijst naar de jaren ’80, gevolgd door het psychedelische ‘Caicos Dawn’ met zijn Indische sitarklanken. ‘The Space Between’ volgt daarop, waarna rappers Ohmega Watts (uit Brooklyn) & Ozay Moore(uit Michigan) hun ding doen op ‘For the Record’. Daarentegen is ‘Afterglow’ een verademing, want deze soulballade bevalt me best. Reginald AK keert weer voor het erg dansbare ‘Bored’, terwijl ‘Midlife Glow’ opgeluisterd wordt door rapper Ozay Moore. Afsluiter ‘Better than that’ drijft op een mooie dans groove.

Dit is zonder twijfel een van de beter albums, dat eigenlijk al eind vorig jaar verscheen. Dit is inderdaad “hoe het moet”. Top!

Patrick Van de Wiele (4½)

Het debuutalbum ‘Temptations of Sound’ van de Duitse band The Ees is uit. Die naam staat voor The Eclectic Experiences, en dat is het muzikale project van componisten & producers Claus Hartisch en Andre Neundorf (Bahama Soul Club, Kojato). Hun stijl is een mengeling uit de seventies van  soul, Latin, Afrobeat, reggae, psychedelisch en acid jazz, maar met een eigentijdse tintje.

De groovy opener ‘Mother Earth’ wordt ingeluid met gesproken woord en verder ingezongen door Juliet Ada met Duitse/Nigeriaanse roots. Dit is een mengeling van acid jazz met Afrobeat. ‘Slight & Small’, de tweede single eruit, is gebaseerd op een gedicht van de Amerikaanse Emily Dickinson, en deze soulballade wordt gezongen door Maike Jacobs. De eerste single is het Latin klinkende psychedelische soulnummer ‘Con Sentimiento’ met de stem van de Cubaanse Arena Arega. ‘I Mean Soul’ is een acid jazzduet tussen Reggie Worthy en Cappuccino, gevolgd door Juliet Ada die weerkeert in ‘Temptation of the Sound’. Deze track vertoont een jazzy piano op een bedje van triphop en acid jazz. De reggaetrack ‘The Feel’ wordt opgeluisterd door rapper Cappuccino, waarna ‘Stand Up’ psychedelische soul brengt, weerom met Juliet Ada. Een tweede gedicht van Emily Dickinson is de inspiratiebron voor het relaxte ‘Indian Summer’, met zang van Maike Jacobs. ‘True Love’ met de ex-bassist Reggie Worthy (Ike and Tina Turner), klinkt ook psychedelisch en ietsje raar. Juliet Ada is terug met ‘If Only’, geënt op Rudyard Kiplings gedicht ‘If, waarna ‘Open Up’ afsluit met Arena Arega, op de tonen van triphop.

Een leuk debuut waarvan we hopelijk meer mogen verwachten!

Patrick Van de Wiele (4)

Het Duitse label Golden Rules uit Leipzig werd opgericht door soul & funk vinylfans Johannes Riedel en Fabian Schuetzes. In hun ‘Originals’ reeks proberen ze wereldwijd het beste uit de underground funk en soulscène bijeen te brengen. Voortbordurend op de vorige 2 volumes, brengt deze nieuwe compilatie maar liefst 14 tracks samen. Deze is uitgebracht op LP en digitaal. Zo krijg je meer dan 50 minuten muziek, die varieert van overal ter wereld. Frafra afro grooves afkomstig van Alogte Oho & His Sounds Of Joy, via psych funk van de maestro Misha Panfilov uit Estland, van filmische soul door Gentle Nature uit LA, langs uptempo funk van de Russian outfit The Great Revivers, van de funky breaks van UK drummer & producer Mike Bandoni, tot de traditionele classic soul van New Yorker Carlton Jumel Smith, via de Hammond funk van Aussie trio Cookin’ on 3 Burners tot de instrumentale deep funk van Seattle band The Oscillators, enz. Nog meer van dat moois komt van Kerbside Collection, Cole Williams, Fernanda Divia, Ray James, Glenn Fallows feat. Michele David en Brother Lee. En dat soms op instrumentale als op gezongen versie.

Oorspronkelijk wou Golden Rules een tweewekelijkse reeks singles van enkele exclusieve, internationale opnames uitbrengen. De hedendaagse scène van contemporary funk, soul en positieve vibes. Deze singles zijn aldus met succes gebundeld op verschillende elpees.

Patrick Van de Wiele (4)

Dit is het debuutalbum van soulzangeres Maiiah, maar tevens het derde full album van het Hamburgse collectief Angels of Libra, na het succes van hun samenwerking met de Ierse zanger Nathan Johnston. Maiiah is een zangeres met roots in de Balkan maar opgegroeid in Düsseldorf, de stad van de legendarische Unique Club en het gelijknamige label. Soul drukte al vroeg zijn stempel op haar, en toen ze tijdens de pandemie de Hamburgse producer, muzikant en componist Dennis Rux (Hamburg Spinners/Yeah! Yeah! Yeah! Studio’s) ontmoette, beseften de twee dat ze een vergelijkbare muzikale visie deelden. Hun gemeenschappelijke liefde voor soulmuziek en oude R&B bracht hen bij elkaar, en ze begonnen samen muziek op te nemen in Hamburg met de Angels of Libra. Er werd een eerste single ‘Obey’ getrokken en met succes.

Maar de opener is ‘Can’t Get Over Loving You’ met dewelke meteen de toon gezet wordt, en dat is old school soul. Daarna volgt ‘Obey’ dus en begrijpelijk dat dit een radio hit werd. ‘Please Come Home’ neemt ons terug in de tijd naar de sixties, waarna ‘Kava’ me doet denken aan dansbare Latinmuziek à la Santana. ‘Turn the Page!’ verwijst duidelijk naar Booker T. & The MG’s, gevolgd door de tweede single ‘No No No (I'm so Broke)’ met een knipoog naar Motown. ‘Plenty of Life’ is een ode aan het leven waarna ‘I Wanna Go’ opent met slangenmuziek, maar evolueert naar old school soul. De cover ‘I’m a Good Woman’ reikt ook weer terug naar de sixties soul, waarna het symbool voor ‘Infinity’ afsluit met mijmeren over levensfases en de ups en downs.

Een authentiek soulalbum dus, aangeraden an fans van Stax, Motown enz. opgenomen in die tijdsgeest. Een ontdekking!

Patrick Van de Wiele (4)

De Canadese zangeres Aphrose is afkomstig uit Toronto, en staat ook bekend als Joanna Mohammed. Deze getalenteerde songwriter en zangeres staat bekend om haar indrukwekkende vocale bekwaamheid in haar geboortestad en krijgt snel wereldwijde bekendheid en lofbetuigingen van zowel fans als muziekcritici. Dit is haar tweede album en ‘Roses’, getekend bij het onafhankelijke soullabel LRK Records, blijft stevig geworteld in de kenmerkende stijl van Aphrose, gekenmerkt door klinkende R&B-zang. Het omarmt echter ook een zachtere, meer introspectieve uitstraling die op briljante wijze haar opmerkelijke veelzijdigheid laat zien in het navigeren door diverse genres, stemmingen en muzikale benaderingen met opmerkelijke finesse.

Het album biedt soul, neo-soul, hiphop en R&B, en werd geproduceerd door haar vrienden bij SafeSpaceship Music (Scott McCannell, Chino De Villa, Ben Macdonald). Het album is erg biografisch, en staat symbolisch voor haar pad doorheen de geschiedenis. Daarbij put ze inspiratie uit haar muzikale voorbeelden zoals Jill Scott, Erykah Badu, Aretha Franklin, maar ook van eigentijdse artiesten zoals Frank Ocean, SiR, en SZA.

Ze opent met de neo-soul van de titeltrack, en gaat daarna dansen op ‘YaYa’. ‘Heavenly Father’ is een kort intermezzo (een opname van haar grootmoeder die bid), gevolgd door de neo-soul van ‘In the Time of Sorrow’. Funk en neo-soul worden vermengd op ‘Honey (Don’t) Come Back’, waarna ‘What You Don’t See’ een ballade is, waarop ze enkel door een gitarist ondersteund wordt. ‘Weapons’ vind ik minder geslaagd, en het korte ‘Chop the Cake’ komt chaotisch over. ‘Soft Nuclear’ klinkt beter, meer traditionele R&B, gevolgd door de mid-tempo, soulvolle track ‘Good Love’. ‘Higher’ is weerom ietwat vreemd, en afsluiter ‘Zag’ start met de hartklop van haar dochter, toen Aphrose nog in verwachting was. Het is dan ook een ballade over die opgedragen is aan die dochter.

Minder geslaagd naar mijn mening.

Patrick Van de Wiele (3½)

Als recensent en journalist doe ik nog alle dagen nieuwe ontdekkingen. Neem nu de funkband Alpacas Collective uit ons eigen Belgenlandje, meer bepaald uit Leuven. Die kende ik voorheen niet. De band draait op zijn favoriete muziek van Lagos tot Addis Abeba, van Augusta, Georgia tot New Orleans, en brengt het allemaal terug naar huis op een manier die geen enkele andere band zou doen. Funk vormt de basis, op smaak gebracht met afro, jazz, boogaloo, soul en oosterse klanken. Ze bestaat uit niet minder dan 11 personen, en dat zijn: Frederik Kühn (percussie), Stan Hennes (drums), Steve Vandervoort (bas), Robby Swiggers (gitaar), Joël Van Roode (sitar, bas), Jérome Swevers (fluit, trompet, sax), Marc Jans (trombone, sax), Alexander Dingens (sax), Jeroen Ollevier (keyboard), Sander Vos (percussie) en Hans van Scharen (sax). In oktober 2022 kwam hun debuutalbum ‘Seven Wisdoms of Plutonia’ uit, en nu heb ik de opvolger daarvan te pakken gekregen. Daarop nemen ze je mee op een muzikale reis doorheen afrobeat, deep funk, hindoestaanse raga gemixt met psycho-dub en creoolse rap.

De uptempo opener ‘Gunkali’ laat onmiddellijk sitarklanken uit India horen, waarna het erg dansbare ‘Boyoma’ een ietwat Afrikaanse sfeer neerzet. De titeltrack duurt maar liefst 10 minuten, met zang van Alain Louie, en doet terugdenken aan Fela Kuti, gevolgd door ‘Movéfèzè’ met Franstalige tekst door Nèg Madnick in een Creoolse sfeer. Daarna maken we de oversteek naar India, op de tonen van 'Bhimpalasi' en dat is een mengeling van sitar, jazz en Afrikaanse ritmes. Funk geeft de aanzet op ‘Surrounded’, waarna de slottrack ‘What Could I Do’ evenzeer funk centraal zet, compleet met blazers zo weggelopen uit de seventies.

Alles bij mekaar toch een hele, maar positieve verrassing voor mij. De band kan je zowel bij funk als bij wereldmuziek onderbrengen. Enkel spijtig dat ze niet bekender is!

Patrick Van de Wiele (4)

De band New Visionaries is eigenlijk een duo dat bestaat uit de in de UK gevestigde Australische artiest Joel Sarakula en de Nederlandse muzikant Phil Martin. Hun verhaal begint met een onverwachte ontmoeting in de zomer van 2019, toen Phil op het allerlaatste moment meedeed als congaspeler voor een Joel-show. Vanaf dat moment wordt spontaniteit de hoeksteen van hun muzikale relatie: geïmproviseerde opnamesessies die slechts een paar dagen van tevoren worden gepland, optredens die een paar weken van tevoren worden gepland, en songconcepten die voortkomen uit jamsessies.

Een jaar later ontvouwt het verhaal van New Visionaries zich pas echt in juli 2020, toen Joel in Nederland strandde na het spelen van een paar shows in Amsterdam, zijn eerste optredens na de vroege pandemische lockdowns. Hij wachtte tot de Britse grenzen weer open gingen voor degenen die vanuit Nederland reisden, zodat hij naar huis kon terugkeren. Omdat hij besefte dat hij wat tijd over had en al een band met Phil had, sloeg hij zijn kamp op in Dordrecht voor een onvoorspelbare periode en begonnen ze samen met het opnemen van nieuw materiaal.

Ondanks Phil's betrokkenheid bij de Europese funk- en soulscene en Joel's neiging tot soulvolle pop, is wat hen ertoe bracht nieuwe muziek te creëren hun gedeelde affiniteit met hedendaagse instrumentale bands als Khruangbin, Calibro 35, Air of El Michels Affair, evenals klassieke invloeden zoals David Axelrod en de klassieke KPM-bibliotheekserie.

Ze begonnen met het maken van tracks voor wat hun debuutalbum ‘Roadmaps’ zouden worden. Het idee was om beknopte sfeerstukken te construeren die de luisteraar mee kunnen nemen op een drie minuten durende odyssee, waarbij vaak verre en verschillende muziekculturen worden doorkruist. Terwijl Phil de drums, percussie, toetsen, bas en gitaar voor zijn rekening nam, en Joel een bijdrage leverde op toetsen, bas en gitaar, slaagden ze erin om de meeste arrangementen in Phil's studio uit te werken, vol met vintage instrumenten, waaronder oude elektrische piano's van Fender Rhodes en Wurlitzer, synths , Hammondorgels en iconische Gibson-gitaren. Alleen als het echt nodig was werden gastartiesten ingeschakeld: Hannah Williams leende haar zang op 'Summer Rain', Peter Broekhuizen speelde fluit op 'Firecracker' en 'Spiritual World', Cees Trappenburg voegde zijn vleugje blazers toe voor 'Scandinavian Railways' en ' Interstellar Bachelor Pad', terwijl Yolande Kalb en Margriet Groenhof als achtergrondzangers op verschillende nummers een bijdrage leverden.

Opener ‘Giallo Days’ klinkt funky maar is uptempo, waarna bij ‘The Sunshine’ het jazzy aspect uit de seventies voorop staat. ‘Scandinavian Railways’ gaat weerom de funky toer op, en ‘Firecracker’ doet denken aan blaxploitation soundtracks uit de sixties. Op ‘Summer Rain’ komt Hannah Williams een soulvolle downtempo track inzingen, gevolgd door ‘Desert Disco Nights’ die een opgewekte party in de woestijn moet voorstellen. ‘Interstellar Bachelor Pad’ neemt ons mee op een zachte, maar soulvolle interstellaire reis. En dan vliegen we naar Brazilië met ‘Brasiliance’, dat drijft op een leuke percussie. Met ‘Shore Leave’ gaan we aan land op een downtempo ritme, terwijl de afsluiter ‘Spiritual World’ wat New Age-achtig aandoet.

Een mooi en verrassend album, vol van soulachtige soundscapes die verschillende beelden oproepen. Heel origineel en best leuk!

Patrick Van de Wiele (4)

Vrij als een vogel komt het nieuwe Lemongrass-album ‘Birdy’. Een muzikaal eerbetoon aan de schoonheid van de natuur en positieve luchthartigheid. Roland Voss presenteert 10 chill-out Lo-Fi-tracks die ons meenemen naar weelderige, magische tuinen, heilige plaatsen, bloeiende bossen en plekken van stilte en vrede. Als een zacht briesje dat door de boomtoppen waait, doordringt de muziek een gevoel van gewichtloosheid, dat een gevoel van het oneindige oproept.

Lemongrass is een van de vroege pioniers van de Downtempo- en Lounge-scene en heeft zijn muzikale visie de laatste tijd uitgebreid naar de magie van Lo-Fi en Chill Hop-muziek.

Roland is een smaakmaker, die veel lof kreeg vanwege zijn studiomeesterschap met een uitgesproken intuïtie over hoe moderne elektronische muziek zou moeten klinken. Met zijn recente Lo-Fi-releases in samenwerking met Roberto Bronco en deze nieuwe albumrelease (‘Birdy’ is het 34e Lemongrass-album) bewijst hij dat hij zelfs na 25 jaar trendsettende muziek uit te brengen, zichzelf nog steeds toestaat zijn muziek succesvol opnieuw uit te vinden en te verfijnen.

Patrick Van de Wiele (4)

Achter de artiestennaam Tauon gaat de Duitse elektronische artiest Olaf Gretzmacher uit Stuttgart schuil. Hij werkte meer dan 20 jaar als producer, DJ en live act, in de genres ambient, chill-out, Trance, Deep Tech House, downtempo en soundtracks. Maar sinds hij bij het Sine Music label tekende ging hij muzikaal aan het experimenteren. Op deze nieuwe digitale EP keert hij terug naar zijn muzikale roots, denk maar aan de muziek van Jean-Michel Jarre en Kraftwerk. Olaf kreeg als kind pianolessen, componeerde zijn eerste songs op zijn zestiende, en begon 4 jaar later te produceren.

Op deze EP staan 5 tracks, die ons dichter bij chill-out en downbeat brengen. Tauon’s werk reflecteert een tijdloze kwaliteit. Het begon allemaal met een Sunset Chill-sampler die Tauon en zijn oude vriend vergezelde op hun jaarlijkse vakantie in Kroatië. Sindsdien is deze sampler elk jaar bij hen en is hij grotendeels verantwoordelijk voor Tauon’s inspiratie voor deze EP. Het titelnummer opent, en is vol euforie. Het is als het ware het begin van een heerlijke vakantie en tegelijkertijd een eerbetoon aan de “thuisbasis” van de twee vrienden: de gezellige bungalow, gelegen in een rustige baai omringd door olijfgaarden, zeer dichtbij het dorp Tisno. ‘Croc Mountain’ is een korte terugblik op de reis zelf. Tauon legt uit: "Zodra we de grens met Kroatië zijn overgestoken, is er op een gegeven moment aan de rechterkant een heel groene berg, die van een afstand op een krokodil lijkt. Als we hem zien, weten we dat we dat zullen zijn daar binnenkort." Daarna komt de eerste single ‘Just Let it Go’, en die herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om stress en zorgen echt achter je te laten tijdens een vakantie. Met een minimalistische beat, soulvolle zang en langzaam bewegende strijkersarrangementen biedt het nummer de perfecte sfeer om in het hier en nu te zijn. De route ‘Pirovac’ is gewijd aan het gelijknamige vissersdorpje, dat altijd de eerste "aanloophaven" is na een lange reis. Een cappuccino en een biertje zijn ieder jaar de eerste drankjes in een klein café aan het strand. Een ritueel dat nu een geheel eigen soundtrack heeft gekregen in de vorm van deze minimalistische, groovy track. Het nummer ‘Olive Trees’ sluit af. De bungalow waar de twee vrienden elk jaar hun vakantie doorbrengen, is omgeven door vele olijfbomen, die het Kroatische landschap verrijken met hun prachtige uitstraling. ‘Olive Trees’ is de perfecte housetrack om 's avonds onder te dansen, de geur van de bomen en de zee in te ademen en van elke seconde te genieten.

Tauon vertelt: "Als we weer naar huis moeten, nemen we altijd voldoende olijfolie mee zodat we nog langer aan onze vakantie kunnen terugdenken". Voor iedereen die momenteel niet op vakantie kan, is er in plaats van olijfolie deze EP die je meeneemt naar een pulserende huisoase.

Patrick Van de Wiele (4)

De Amerikaanse elektronische artiest Eleon (ofwel Michael L. Rogers) kwam hier al verscheidene malen aan bod. Na zijn succesalbum ‘Daithi’ van vorig jaar is hij terug met dit nieuwe digitale album. Michael heeft hier bijna een jaar aan gewerkt, en zorgvuldig gemaakt met diepe emoties en gedachten, met behulp van een breed scala aan verbluffende software synths en samplingtechnieken.

Door nieuwe ideeën en werelden te bouwen, heeft Eleon in totaal dertien “dreamscape” tracks gecreëerd, die de luisteraars meenemen naar onbekende gebieden van de verbeelding. Bereid je voor op dit geweldige avontuur op de track, in gezelschap van de bekroonde vocalist Nacre samen met de bekende gitarist John Gregorius. De bekende gitariste Michelle Qureshi doet ook mee en is te horen op het nummer ‘Dreamfields’.

Wees dus voorbereid om met Eleon diep wortel te schieten in de bosrijke gebieden en fantasieën van ‘Hidden Kingdom’, waar je geest vrij kan zijn om nieuwe plaatsen te verkennen die alleen maar wachten om gevonden te worden.

Patrick Van de Wiele (4)

Op hun vierde samenwerking, deze digitale EP ‘Four Circles’, presenteren de producers Roland Voss (ofwel Lemongrass) en Dennis Erbeck (ofwel Roberto Bronco) 4 smooth en ultra coole Lo-Fi tracks. Eens te meer komt het duo op de proppen met warme en weelderige sounds, ontspannen maar krachtige beats en echte Lo-Fi spirit.

Volgers van het Lemongrass label zullen zich bewust zijn van de releases van beide artiesten die verschillende facetten vertonen, en die succesvol hun eigen handelsmerk in dit veelbelovend project vermengd hebben. De focus ligt daarbij op zachte Lo-Fi, chill hop en Lo-Fi hiphop. Echt muziek om onderuit te zakken!

Patrick Van de Wiele (4)

De Amsterdamse soulzanger Steffen Morrison kwam hier al aan bod met een vorig album. Nu is hij terug met deze nieuwe (en derde) cd, die op 1 maart verscheen op zijn eigen label Demp Music & Tall Tree Records.

De 11 originele tracks vangen aan met de uptempo single ‘Stand Up’, waarna ‘Respect Yourself’ je uitnodigt om te dansen. Vervolgens sluit Steffen een opzwepende en uiterst dansbare ‘Deal with the Devil’, en gaat hij uit de bol op ‘Crazy’. Hij is in de war op ‘Days of Confusion’, en geraakt in de verleiding op het weerom dansbare ‘Temptation’. ‘Feels so Good’ klinkt wat meer funky, terwijl ‘Circles’ je meesleurt in zijn ban. Op ‘Can’t Get Enough’ grijpt hij terug naar de old school soul, waarna hij een doekje opendoet over zichzelf op ‘Self Made Man’, dat me doet denken aan Stax. Steffen sluit energiek af met ‘The Lean on in', waarop hij compleet uit zijn dak lijkt te gaan.

Steffen zei over dit album: “Elk nummer vertelt een verhaal, met een eigen ritme dat de ziel beroert. ‘Legacy’ is niet slechts een album, maar een emotionele ervaring die voelt als een reeks liveoptredens, bestemd om door de generaties heen te worden gekoesterd”.

Dat Steffen een echte soul man is, lijft geen twijfel. Dit album bevestigt zijn status en is een aanrader voor elke soul fan.

Patrick Van de Wiele (4)

De Amerikaanse fluitiste Sherry Finzer komt hier regelmatig aan bod met haar helende muziek. Die helpt namelijk bij stress, depressie en fysieke ziektes zoals tinnitus, beroerte en kanker. Zij runt de Heart Dance Records en Higher Level Media labels met artiesten die dezelfde stijl. Sherry is gespecialiseerd in de lage fluiten: alt, bas en contrabas, evenals inheemse fluiten. Ze heeft meer dan 40 New Age & Contemporary Instrumental albums en EP's opgenomen, evenals meerdere singles.

Begeef je op een betoverende reis door de hemelse sferen met 'Spirit Guides', haar nieuwste opus. Gemaakt en opgenomen in het legendarische akoestische wonder The Tank in Rangely, Colorado, waar de galm tot 45 seconden kan blijven hangen, overstijgt dit album grenzen. Het neemt de luisteraar mee op een meeslepend sonisch avontuur. Sluit je aan bij Sherry terwijl ze enkele van haar spirituele gidsen eert en degenen die enkele van haar toegewijde volgers hebben geïnspireerd. Elke noot resoneert met liefde en toewijding, waardoor een harmonieuze brug ontstaat tussen haarzelf en de luisteraar. Ze componeerde alle tracks zelf.

Opener ‘North Star’ is opgedragen aan Brad Butler, waarna ‘Brilliance’ opgedragen is aan Bretta. ‘Secret of the Andes’ werd gecreëerd voor Kevin, en ‘Soliloquy’ is voor de Vietnam veteraan Bobby, die Sherry’s muziek gebruikt tegen tinnitus. ‘A Walk Through Quiet’ staat dan weer in het teken van haar eigen “spirit guides”, die met haar contact maken tijdens meditatie. ‘Healing Hands’ daarentegen kwam er in opdracht van Bobby voor zijn massagetherapeute Gloria. ‘Over Clouds and Mountain Tops’ is ter ere van haar oud-lerares Mrs. Gould, die een voorliefde voor muziek in haar wakker maakte. ‘The Seeker’ werd gecomponeerd voor Gary, terwijl ‘With Open Arms’ opgedragen is aan haar leraar fluit Glennda Dove Pellito. Afsluiter ‘Safe Haven’ is ter ere van wijlen Howard Rowe, haar bandleraar op school.

Dit album is aldus een sonisch toevluchtsoord waar liefde, herinnering en verbinding samenkomen. In een ontroerend en inclusief gebaar breidt Sherry haar muzikale bereik uit om de spirituele gidsen van haar toegewijde fans te eren. Het resultaat is een diep persoonlijke en spiritueel verrijkende ervaring die de grenzen van tijd en ruimte overstijgt. Ga met Sherry Finzer mee op deze transformerende muzikale odyssee, waar haar fluit een vat wordt voor het etherische. De weergalmende sfeer van The Tank tilt elke noot naar een hoger niveau, waardoor een buitenaardse sfeer ontstaat die uitnodigt tot introspectie en contemplatie. ‘Spirit Guides’ is een bewijs van Sherry's ongeëvenaarde kunstenaarschap, een samensmelting van passie en verbinding die weerkaatst door de wandelgangen van zowel herinnering als eeuwigheid.

Patrick Van de Wiele (4)

Zangeres Lauren White uit LA heeft al 5 albums op haar actief, en binnen enkele dagen verschijnt dit nieuwe album. Ze werd geboren en groeide op in New York, en ze werd muzikaal beïnvloed door haar tante die operazangeres was, en door de musicals op Broadway. Na haar studies aan het NYU acteerde ze in soaps zoals ‘The Doctors’ en ‘How to Survive a Marriage’. Maar ook in andere shows zoals ‘Zorba’, ‘Guys & Dolls’ en ‘Company’. Vervolgens trad ze regelmatig op in het New Yorkse jazz en cabaretcircuit. Na haar verhuis naar Los Angeles acteerde ze op Tv in het theater, en fungeerde ze als producer voor de HBO show ‘Homeland’. Op haar nieuw album presenteert ze 11 songs, die uit verschillende stijlen komen. Daarvoor riep ze de hulp in van pianist Quinn Johnson, gitarist Larry Koonse, bassisten Kevin Axt en Trey Henry, trompettist Brian Swartz, saxofonist/fluitist Katisse Buckingham, drummers Chris Wabich, Dan Schnelle en Ray Brinker. Barbara Brighton overzag de productie.

Ze opent met een leuke cover van Steely Dan’s ‘I'm Not the Same Without You’, gevolgd door de trage, heupwiegende bossa nova van de klassieker ‘I’m Glad There Is You’. ‘Unlikely Valentine’ is een swingende jazztrack, waarna het melancholische ‘Our Game’ volgt. Daarna komt Latin aan de beurt met de opgewekte chachacha ‘Tin Tin Deo’ en ‘Lowercase’. ‘Vrohoula’ is een duet met zanger en scatter Paul Jost. De titeltrack komt zachtjes wiegend voorbij, en vertelt ons dat we eigenlijk niet goed weten wat te doen wanneer we verliefd zijn. De ballade ‘I Have the Feeling I've Been Here Before’ is een cover uit het Great American Songbook, waarna Stevie Wonder’s ‘Make Sure You’re Sure’ uit de film ‘Jungle Fever’ aan de beurt is. De trage ballade ‘Turn Out the Stars’ sluit af.

Een cd dus die de diverse facetten van Lauren White tentoon spreidt. En brengt haar songs met verve!

Patrick Van de Wiele (4)

Er zijn twee dingen waar je op kunt rekenen: albums van Kevin Keller uit Manhattan vertellen altijd een verhaal, en een nieuw album van Kevin Keller zal altijd anders klinken dan zijn vorige. Terwijl de opnamecarrière van de in New York gevestigde componist bijna drie decennia nadert (zijn debuut ‘The Mask of Memory’ verscheen in 1994), neemt ‘Evensong’ hem mee naar een gebied dat tegelijkertijd nieuw en eeuwenoud is. Het is zijn eerste album dat gebaseerd is op vocale muziek, waarbij de helft van die melodieën in de 12e eeuw is geschreven door Hildegard uit Bingen. Vier van de acht nummers gebruiken haar gretige melodieën, inclusief haar Latijnse teksten, en in combinatie met de productie van Keller is het resulterende geluid tijdloos. Conceptueel gezien neemt Keller het vroegchristelijke idee van canonieke uren (dagdelen worden gemarkeerd door muziek) en interpreteert dit als een microkosmos van het leven en zijn processie van begin tot eind – en verder. De processie neemt ons ook mee door de kerkelijke modi, de toonladders (gebaseerd op die van de oude Grieken) die werden gebruikt voordat majeur en mineur de overhand kregen in de barokperiode: Frygisch, Lydisch, Mixolydisch, Eolisch, Locrisch, Ionisch, Dorisch, en terugkerend naar Frygisch. Elk nummer heeft een eigen karakter gebaseerd op de variërende volgorde van halve en hele stappen in de gekozen modus, waarbij ‘Evensong 5’ het meest intens is. We worden meegenomen op een reis, beginnend bij de conceptie en geboorte, overgaand naar de speelse onschuld van de vroege kinderjaren, gevolgd door het opgroeien, vervolgens de onzekerheid van de volwassenheid, de verwarring en de worsteling om je weg te vinden in de wereld, de vrede die (met geluk) komt in volwassenheid, de overgang van de dood en het mysterie van wat daarna komt. Bij elke stap combineert Keller op suggestieve wijze klassieke texturen (strijkers, orgel, piano) en moderne timbres en ritmes, vaak bekroond door de schoonheid van de vier unisono vrouwenstemmen. Het diepgaande gevoel van contemplatie dat het diepst gevoelde werk van Keller heeft gekenmerkt, is opnieuw aanwezig en begeleidt ons zachtjes op de reis naar de buitenaardse finale, met een eenvoudige melodie geschreven door Keller als eerbetoon aan Hildegards stijl.

Kevin is sedert zijn tiende geobsedeerd door bewustzijn, herinneringen en dromen. Films zoals ‘2001: A Space Odyssey’ en ‘Altered States’ hebben daarvoor gezorgd. Je kan deze muziek een mengeling noemen van elektronische muziek (Tangerine Dream, Klaus Schulze) en de ambient soundscapes van Brian Eno met neoklassiek. Kevin componeerde en produceerde alle tracks zelf, maar wordt bijgestaan door sopranen Danya Katok, Elisa    Singer Strom, Katherine Wessinger en Wendy Baker. En ook door Sarah Zun op viool, Angela Pickett op viola en Laura Metcalf op cello. Het klinkt een beetje als Gregoriaanse muziek, en als je van Enigma of Enya houdt, zal dit je zeker bevallen.

Patrick Van de Wiele (4)

Ik volg de wereldjazzgitarist Reza Khan al jaren. Hij werd geboren in Bangladesh, maar woont al jaren in New York City. Voor zijn nieuwste album, dat op 8 maart verschijnt, deed hij beroep op verscheidene collega musici. Het element van het onbekende is daarbij inherent wanneer kunstenaars samenkomen om samen te werken. Wereldjazzgitarist Reza Khan is geïntrigeerd door dat mysterie. Hij ziet magie in het creatieve proces en vindt de resultaten mystiek. Hij bracht zijn gretige nieuwsgierigheid en verlangen om te experimenteren in de praktijk en nodigde een handvol Grammy-erkende muzikanten en Billboard-hitmakers uit om samen met hem en producer, songwriter en hoornspeler David Mann op een gezamenlijk opname-avontuur te gaan. Khan heeft een lange geschiedenis van samenwerking met Mann, die als saxofonist, fluitist en houtblazersspeler met supersterren heeft gewerkt - van Tony Bennett en Lady Gaga tot Sting, James Taylor, Paul Simon, Madonna, Billy Joel, The Eagles en Tower of Power samen met baanbrekende jazzgrootheden zoals Jeff Lorber, Chuck Loeb, Michael Franks, Dave Koz en The Rippingtons. Mann was Khan's eerste oproep om mee te schrijven en het album te produceren toen hij het project bedacht. Op de zes albums van Khan had hij nog nooit eerder de taken van de producer volledig aan iemand overgedragen, maar hij vertrouwde Mann aan het roer van ‘Mystical’ nadat hij een heel positieve ervaring had gehad tijdens zijn vorige uitje, ‘Imaginary Road’ uit 2021. Met Mann aan boord besloot Khan iets anders te doen wat hij nog nooit eerder deed: beginnen met het componeren van muziek voor het album met specifieke artiesten in gedachten – zelfs voordat hij vroeg of ze bereid waren een gast op het album te zijn. Khan's sprong in het diepe wierp zijn vruchten af toen ieder van hen - tweevoudig Grammy-winnaar Bob James, Grammy-winnaar Lorber, drievoudig Grammy-winnaar Jimmy Haslip, Grammy-genomineerden Keiko Matsui en Philippe Saisse, en Billboard-hitlijsttopper Nils Jiptner - gretig de uitnodiging accepteerden om met de gitarist samen te werken.

Het album bevat 10 originele songs die muzikale verscheidenheid en creativiteit weerspiegelen, 7 nieuwe tracks en 3 herwerkte songs uit zijn catalogus. Samen met Jeff Lorber op keyboards en mini-Moog opent hij met de fusion van ‘Falcon’, een symbool van vrijheid, moed en visie. David Mann zelf speelt sax op de mystieke en spirituele titeltrack, gevolgd door de eerste single ‘Language of Love’, en dit samen met de legendarische keyboardspeler Bob James en de funky bassist Brendan Rothwell. Dit is een bewerking van een track uit het album ‘Simple Plan’ uit 2011. Het mooie ‘Catalina’s Dream’ verwijst uiteraard naar dat jazzfestival, en Reza speelt het met exotische nylon gitaarriffs. Philippe Saisse is hier ook aan boord. Zangeres Jennifer Grimm zingt ‘Bahia Mama’, en deed dat ook al op het origineel uit 2009. Reza’s voorliefde voor Braziliaanse muziek treedt hier naar voren. David Mann leverde het originele idee voor ‘Rising’ en vroeg aan Reza om te af te maken. Mooie smooth jazz! Gitarist Nils Jiptner gaat in duet met Reza op het opgewekte ‘Look at the Bright Side’ en pianiste Keiko Matsui vermengt contemporary jazz met wereld fusion, klassiek en Aziatische muziek op ‘Strum’. Optimisme is troef op ‘Positivity’ samen met David Mann op sax en Mark Egan (Pat Metheny Group, Gil Evans Orchestra) op bas. Reza sluit af met akoestische gitaar op ‘Whispering Trees’, die symbolisch staan voor kalmte en heling.

Een prachtig album met even prachtige samenwerkingen! Het neemt je mee op een muzikale, mystieke reis, en laat je onderweg nadenken.

Patrick Van de Wiele (4½)

De Amerikaanse gitarist Joe Taylor verdeelt zijn tijd tussen New York City en South Carolina, meer bepaald in de Lowcountry. Daar schreef hij het merendeel van het materiaal voor dit nieuwe album, zijn zesde overigens, waarin hij terugkeert naar contemporary jazz. De rest is beïnvloed oor NYC. Taylor wordt begeleid door jazzpianist Jeff Franzel, bassisten Woody Lingle en Brian Stanley (Bryan Adams), drummer Steve Holley (Paul McCartney & Wings), percussionist Blair Shotts, en fluitist John Ragusa.

De mooie en relaxte titeltrack opent en is geënt op een avondwandeling van Broadway naar de Westside van NYC, waarbij Joe de koude wind over de Hudsonrivier voelde en de straatverlichting in de sneeuw zag. In ‘Jaco’s Court’ haalt hij herinneringen op aan een optreden van bassist Jaco Pastorius in NYC. Daarna eert hij een ander icoon, nl. Glen Campbell op ‘Mr. Campbell’, en de ‘Menemsha Fog’ wordt gebracht als trio met Holley en Stanley. Menemsha verwijst naar de haven, waar de mist binnenrolt, en alles spookachtig maakt. Op de ballade ‘Twenty-Two Rivers’ maakt zangeres Jordan Trotter haar opwachting, en dit nummer gaat over een meisje in NYC die misbruikt werd, en ontsnapt. ‘She’s the Moon’ is opgedragen aan Taylors vrouw Stacey, waarna ‘Available Light’ rustig voorbij komt. ‘The Cooper and the Thief’ opent met een intro die doet denken aan Earth, Wind & Fire’s ‘Shining Star’, gevolgd door ‘The Cut’, da hij schreef naar aanleiding van een wilde bobcat die hij observeerde vanop zijn boot. De bluesy afsluiter ‘The Waterman’ is opgedragen aan zijin vriend kapitein Baldwin.

Het is sinds 2007 geleden dat Joe nog contemporary jazz bracht, maar in tussentijd speelde hij rock, pop, blues, country, klassiek en Keltische muziek in verschillende settingen .En ik moet bekennen dat zijn nieuw album me heel goed bevalt!

Patrick Van de Wiele (4)

De Duitse synthesizermuzikant Robert Schroeder heeft een nieuw album uitgebracht, waarop onuitgebracht archiefmateriaal staat, dat dateert van tussen 1979 en 1990. Dit album heet ‘D.MO’, en dat is de afkorting voor ‘DEMO’. De muziek paste niet op zijn geplande albums, en het is overigens al de vijfde cd in deze reeks. De eerste ervan werd uitgebracht in 1998 op CUE Records, maar sinds 2008 zet Robert dit verder op het Spheric Music label. Zijn muziek is veelzijdig. Van diepe sferische en kosmische dimensies tot ritmische en tegengestelde klankstructuren. Maar het bevat altijd pakkende melodieën en verrassende arrangementen die de muziek van Robert zo bijzonder en onvergelijkbaar onafhankelijk maken. Op vier van de tracks hier wordt hij bijgestaan op elektrische of akoestische gitaar. Maar Robert deed wat meer research, en vooral de twee ‘Session’ tracks zijn speciaal te noemen. Op deze cd kan je Robert dan ook horen van zijn vroegere kant, uiteraard volgens de Berlijnse school (à la Klaus Schulze). Een kans dus voor de nostalgische fan!

Patrick Van de Wiele (4)

Twee Noorse artiesten hebben hun krachten gebundeld voor dit nieuwe digitale album. Frolin komt uit Haugesund, en is een opkomende artiest met een voorliefde voor het schrijven van aanstekelijke deuntjes en herkenbare verhalen. Geïnspireerd door internationaal befaamde artiesten als John Coltrane, begon Frolin's muziekreis op jonge leeftijd op de kleuterschool, waar hij speelde met het elektrische orgel van zijn oma en melodieën speelde die hij op de radio hoorde. Als fervent verhalenverteller wordt Frolin sterk beïnvloed door ervaringen uit het echte leven, waarbij hij voor zijn muziek inspiratie haalt uit persoonlijke gebeurtenissen en ontberingen, waardoor dit sterke emoties bij mensen kan oproepen. Naast het oproepen van emoties heeft Frolin een unieke aangeboren competentie om op ingenieuze wijze muziek in meerdere stijlen te presenteren, en dat allemaal met behoud van een consistent merk, een van de factoren die deze artiest iemand maken om in de gaten te houden. Met grote dromen en veel energie over, probeert Frolin de samenleving positief te beïnvloeden met zijn muziek, en is hij goed op weg om een van de meest fenomenale artiesten van onze generatie te worden.

Magnus groeide op het eiland Karmøy op, een eiland met uitzicht op de Noordzee dat bekend staat om het voortbrengen van getalenteerde pianospelers. Hij begon op 9-jarige leeftijd klassieke piano te spelen en vervolgde zijn muziekstudie aan de Universiteit van Oslo. Op 14-jarige leeftijd begon Magnus ook met drummen bij lokale bands. Door de jaren heen liet hij zich inspireren door artiesten als Keith Jarrett, Bugge Wesseltoft en Tord Gustavsen. Zijn tienerjaren werden gekenmerkt door een diepe duik in de jazzmuziek, waar hij zijn pianovaardigheden aanscherpte en een voorliefde ontwikkelde voor muzikaal minimalisme.

Samen componeerden ze 3 tracks voor deze ambient EP,  en het is een muzikale reis die luisteraars uitnodigt in een rijk van introspectie en sublieme schoonheid. De ingewikkelde geluidslagen in ‘Stargazing’ weerspiegelen de complexiteit en het wonder van de kosmos. Elke noot en melodie is zorgvuldig geplaatst, als sterren aan de nachtelijke hemel, waardoor een geluidstapijt ontstaat dat zowel ingewikkeld als harmonieus is. De EP is een bewijs van de vaardigheid van het duo in het creëren van soundscapes die niet alleen gehoord worden, maar ook diep gevoeld worden, en die de essentie belichamen van het staren naar de uitgestrektheid van de nachtelijke hemel.

Patrick Van de Wiele (4)

U kent waarschijnlijk Daniel Voss al, want hij is de Duitse muzikant & producer, die ook bekend is via Five Seasons, Green Empathy, Yin Yand Yang enz. Verder maakt hij deel uit van de muziekprojecten Weathertunes, Lemongrass en Jasmon in samenwerking met zijn broer Roland Voss. Beiden runnen ze uiteraard het Lemongrass label. In 2013 heeft Daniel het neoklassieke & ambient project Slow World opgezet, dat gewijd is aan de trage bewegingen in het leven. Maar ook aan het diepe en stille genieten van de schoonheid en pracht van onze wereld en het hele universum. De piano is een van de ruggengraat en belangrijkste instrumenten van zijn muziek, omringd door delicate pads, subtiele sferen en warme cello- en vioolarrangementen. Na het uitbrengen van 5 EP’s presenteerde Slow World in 2022 het eerste “full album” ‘Kanji’. Nu is dit nieuwe digitale album er met 8 tracks, en opnieuw kan je deze muziek beschouwen als een perfecte soundtrack voor escapisme en innerlijke reizen. Voel de zachte bries die zachtjes door de veelkleurige bladeren waait, de stemmen van de bomen... soms dansend en wenkend, soms cirkelend en bijna gewichtloos zwevend.

Patrick Van de Wiele (4)

In de lente van 2022 beslisten de Duitse artiest & producer Thomas Lemmer en zijn Spaanse collega Oine (pseudoniem voor Adrián Márquez) uit Madrid om samen een elektronisch album te maken. Het laat hun impressionante creativiteit horen, want het omspant verschillende elektronische muziekgenres zoals downtempo, ambient, IDM en elektronica. ‘One Vision’ had tot doel alle compositieregels te doorbreken en een directe verbinding tot stand te brengen tussen de meest intieme emoties van de artiesten en de muziek, vrij van de invloed van reguliere geluidspaletten. Ondanks dat ze 2.000 kilometer uit elkaar woonden, hebben de twee producers elkaar nooit persoonlijk ontmoet, waardoor het album volledig op afstand is gemaakt. Het dient als een bewijs van hoe muziek grenzen en afstanden overstijgt en mensen samenbrengt. Hun gedeelde visie voor het album was om grenzen te trotseren, stijlen samen te voegen en muziek opnieuw uit te vinden. Er werd bijna een jaar besteed aan de productie, met nauwgezette aandacht voor detail en het garanderen van hoogwaardige mastering. Maar ze kregen ook hulp van getalenteerde gastmusici zoals zanger ROO J, en gitarist Andreas Bach. Gezien het futuristische karakter van het album waren speciale formaten nodig. Daarom werd besloten om het album te laten mixen in Dolby Atmos, wat een meeslepende ervaring oplevert. Terwijl de stereoversie van het album al indrukwekkend is, opent het Dolby Atmos-formaat grenzeloze mogelijkheden in een driedimensionale ruimte. Deze versie van het album kan met een koptelefoon worden bekeken via platforms als Apple Music of Tidal. Het is een formaat dat grenzen overstijgt en het album perfect aanvult. De Dolby Atmos-mixing werd gedaan door Eric Horstmann, bekend van zijn werk met Moderat, Rodriguez JR en Robin Schulz.

Er staan maar liefst 15 tracks op dit album, waaronder 3 bonustracks. Daarop hebben beiden de grenzen van elektronische muziek verlegd. Voor liefhebbers ervan is dit dan een “must have”.

Patrick Van de Wiele (4)

De Nederlandse band The Tibbs kan je gerust soulveteranen noemen. De leden ervan groeiden immers op met een dieet van R&B, funk, jazz, pop en ska. Hun garage soul doet terugdenken aan de muziek uit Detroit in de sixties, en de Phillysound uit de seventies.  De band werd opgericht in 2012, en bracht speciale soulklassiekers en instrumentale tracks. Twee jaar later verscheen hun EP ‘Cleaned Out’, en nog eens twee jaar later kwam de eerste LP ‘Takin’ Over’ eraan. Daardoor raakte de band internationaal bekend. Zangeres Elsa Bekman besliste in 2018 om solo te gaan, en zo kwam Roxanne Hartog haar vervangen. De verdere bezetting bestaat uit: Henk Kemkes (gitaar), Anton Titsing (Hammond, keys), Michael Willemsen (bas), Bas de Vries (drums), Frank Stolwijk (tenor sax), Berd Ruttenberg (bariton sax) en Siebe Posthuma de Boer (trompet).

Nu is hun derde studioalbum uitgebracht bij het Italiaanse label Records Kicks. Hierop staan 12 tracks, die geproduceerd werden door Paul Willemsen, en de pan uit swingen. Opener is meteen de eerste single, en dat is ‘Ain’t It Funny’, een uptempo track, die teruggrijpt naar de sixties. De New Orleans funk ‘Can’t Teach an Old Dog New Tricks’ klinkt inderdaad funky, waarna de ballade ‘For Lack of Better Words’ aansluit. De tweede single ‘Give Me a Reason’ klinkt ook niet mis, gevolgd door het ska-achtig swingende ‘Keep It To Yourself’. ‘Chicken Bones’, dat start met kakelende kippen, is een uptempo instrumentaal nummer, met een knipoog naar Booker T & The MG’s. Daarna volgt het trage, bluesy ‘Guess I’m Guilty’, terwijl ‘Rafaela’ eerder op een leuk ingehouden mid-tempo drijft. Daarentegen doen ‘Last Train’ en ‘Pyjama Party’ terugdenken aan de Stax sound uit Memphis, waarna ‘Rosie’ iets rustiger klinkt. Afsluiter ‘In Orbit’ is een rasechte soulballade, weerom in de stijl van de sixties.

Dit is een topalbum, en ik ben blij dat ik het hier kan bespreken. The Tibbs “I want More”!

Patrick Van de Wiele (4½)

De producers Roland Voss (alias Lemongrass) en Dennis Erbeck (alias Roberto Bronco) hebben de handen ineengeslagen om een aantal soepele en ultracoole Lo-Fi-tracks te creëren. Het duo komt opnieuw met warme en weelderige klanken, ontspannen maar krachtige beats en een echte Lo-Fi-spirit op elk van de 4 nummers van hun derde joint venture EP ‘Three Clouds’.

Volgers van het Lemongrassmusic label zullen zich zeker bewust zijn van de veelzijdige releases van beide artiesten die er met succes in zijn geslaagd hun kenmerkende geluiden samen te voegen tot dit prachtige en veelbelovende project met een duidelijke focus op rustige Lo-Fi, Chill Hop en Lo-Fi Hip Hop.

Patrick Van de Wiele (4)

De Amerikaanse componist en producer Michael Whalen is tweevoudig Emmy award winnaar, en bekend zowel voor zijn werk als contemporary instrumentaal als Tv-muziek. Hij werd geboren op 2/12/1965 in New York City, en speelde op zijn vijfde al percussie. Michael studeerde compositie en productie/geluidstechniek aan het Berklee College of Music in Boston. In 1987 verkaste hij naar NYC, en speelt sedertdien eigentijds klassiek, elektronica, ambient en New Age. Daarnaast componeerde hij muziek voor dozijnen films, honderden Tv-shows, en duizenden commercials. Michael heeft 44 soloalbums uitgebracht, en hier is zijn nieuwste productie. En hij componeerde, arrangeerde, speelde op synthesizers, keyboards, piano, elektronische en akoestische drums & percussie, programmeerde de drums, ritmegitaar, stem, vocoder, orgel & sound effecten, produceerde alles zelf, en nam het nog zelf op ook. Michael draagt dit album op aan zijn vader en kreeg de ondertitel “One Man Jazz”.

Hij opent met het levendige ‘So Far from Home’, dat me onmiddellijk aan de Cariben doet denken! Het dansbare ‘Shorty’s in Love’ klinkt licht funky, en de titeltrack gaat wat meer de rocktoer op. ‘First Light’ pakt het rustiger aan, ietwat New Age-achtig, waarna ‘The Sweet, Sweet Rain’ verlossing brengt. ‘My Autumn Heart’ voelt wat aan als fusion, gevolgd door het Midden-Oosten beïnvloede ‘Cairo Blues’. Daarna gaan we lekker onderuit voor het zalige ‘Dance of the Morning’, waarna ‘All that You Dream’ een groovy ritme neerzet. ‘A Million Miles From My Heart’ sluit af met een romantische ballade.

Een gevarieerd album dus, dat best wel de moeite loont om beluisterd te worden.

Patrick Van de Wiele (4)

Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog nooit van de Afro-Amerikaanse artiest Cliff Beach gehoord he, maar dat is bij deze goedgemaakt. Deze zanger, pianist en componist zou wel eens kunnen doorgaan voor het liefdeskind van Ella Fitzgerald en Stevie Wonder. Op zijn nieuwste cd, die volgende maand verschijnt, zet hij Ella in de schijnwerper. Cliff werd geboren in Washington, D.C., en zong al gauw in de kerk. Daarna leerde hij piano spelen en studeerde aan het Berklee College of Music, waar hij een BM in Music Business/management behaalde. In 2003 ging zijn professionele carrière van start, en vervolgde zijn studies aan Pepperdine University, waar hij een MBA in marketing behaalde. De voorbije tien jaar bracht hij ieder jaar een album uit, aanvangend met zijn debuut ‘Who the Funk is Cliff Beach?’ uit 2013. Hij vervolgde met radio, Tv, licenties, publiceren en een platenlabel. Cliff absorbeerde diverse muziekgenres zoals jazz, soul, gospel, country en pop.

Deze keer koos hij voor een compleet album met jazzstandaards, plus een originele track. Hij draagt het album op aan Ella, omwille van de inspiratie die zij hem bezorgde. Cliff speelt nu echter geen piano, en wordt bijgestaan door Munenori “Moon” Kishi (keyboards), Evan Mackey (trombone), Rubén Salinas (sax), Sam Williams (sax), Luis Cárdena-Casillas (trompet), Satoshi Kirisawa (drums), Andy Moresi (gitaar), Leah Concialdi (sax) en Joe Ferruzzo (trompet).

Zo hoor je hier funky covers van ‘That Old Black Magic’, ‘Round Midnight’, ‘Love You Madly’, ‘Alright, OK You Win’, ‘Honeysuckle Rose’, ‘How High the Moon’, ‘I’m Beginning to See the Light’, ‘It’s Alright with Me’ en ‘A-Tisket, A-Tasket’. Maar ook ballades zoals ‘How Long Has This Been Going On?’, ‘Spring Can Really Hang You Up the Most’ en ‘You Showed Me the Way’. Hij sluit af met zijn eigen compositie ‘The Gift of the Blues’, die uit een eerder tijdperk lijkt te komen.

Op die manier drukt Cliff zijn eigen tempel op zijn songs, die fans van Ella zeker moeten beluisteren.

Patrick Van de Wiele (4)

Het is ongelooflijk maar de 94-jarige Amerikaanse pianiste, componiste en zangeres Betty Bryant leeft nog volop. Ze heeft vorige maand haar 14^de album uitgebracht, en dat 5 jaar na ‘Project 88’. Daarvoor bracht ze een band bijeen, bestaande uit Robert Kyle (sax, fluit, harmonica), Richard Simon (bas), Kenny Elliott (drums), plus gastmuzikanten Tony Guerrero (trompet), Hussain Jiffry (bas), Kleber Jorge (gitaar), Yu “Big Poppa” Ooka (gitaar) en Kevin Winard (percussie). Betty’s carrière begon in haar thuisstad Kansas City op vierjarige leeftijd. Daarna studeerde ze tijdens de Depressie piano, wat niet makkelijk was, maar haar carrière loopt dus nog steeds. Haar bijnaam is “Cool Miss B”, en in 1987 riep de stad Kansas City “Betty Bryant Day” uit. Daarna verhuisde ze naar de Westkust. Voor haar nieuwe cd schreef ze zelf 4 songs, en voorzag de rest van arrangementen. Ze opent met de klassieker ‘Between the Devil and the Deep Blue Sea’, en haar stem klinkt nog verrassend goed. In ‘Put a Lid on it’ klaagt ze over haar man, waarna Bobby Troup’s ‘Baby, Baby All the Time’ volgt. Het opgewekte instrumentale ‘Blues to Get Started’ swingt de pan uit. Vervolgens komt haar eigen song ‘Chicken Wings’ aan de beurt, en hierop vertelt ze over haar voorliefde voor kippenvleugels, en het is duet met de harmonica. De klassieker ‘Stormy Monday’ is een trage blues, waarna ‘Katydid’ ook opgewekt klinkt. De standaard ‘The Very Thought of You’ geeft ze een licht Braziliaans arrangement, gevolgd door de afsluiter ‘A Lot of Livin’ to Do’ uit een Broadway musical.

Een opmerkelijke prestatie van een artieste, die nog niet aan stoppen denkt. “Music gets me out of bed in the morning” zegt ze. Een leuke ontdekking!

Patrick Van de Wiele (4)

Het onafhankelijke label Wayfarer Records uit de USA is gespecialiseerd in elektronische en ambient muziekgenres. Muzikant Dave Luxton richtte het in 2007 op. Nu runt de Award winnende filmcomponist, auteur, producer en artiest Sean O’Bryan Smith “Artist Development and Relations”. Daarnaast brengt het tevens chill-out, filmische en virtuoze instrumentale muziekgenres uit. Ze willen een muziek community van innovatieve sonische artiesten stichten die de wereld rondgaat. Nu hebben ze hun eerste sampler digitaal uitgebracht, met daarop 18 tracks. Opener Richard Theisen is een Grammy Award winnaar, en speelt de mooie track ‘Twilight’. Daarna volgt de elektronische artiest ELEON (die hier al aan bod kwam) samen met John Gregorius en de engelachtige gezangen van Nacre op ‘Serenity’. De chill-out track ‘I’m Alive’ van Ian Crawford is de volgende. Ambiente Solstice (met Jeff Oster & Billy Denk) gaat meer de mooie smooth jazztoer op met ‘In the Key of Rain’. Het rustige ‘Pale Blue Light’ komt van Echohalo, en Keith Medley brengt ook rust met ‘Emperor’s Tear’. Labeleigenaar Dave Luxton vervolgt met het atmosferische en ruimtelijke ‘Ascendant Sign’, waarna Christopher Caouette het filmische ‘The Heiress’ neerzet. Lane, Gregorius & Smith begeven zich daarna op de eenzame ‘Lost Desert Highway’, gevolgd door Jason Blake die meditatieve muziek brengt met ‘The Duality of Breath’. We zijn als ‘Passengers in the Dark’ met Daren Keck, waarna Sean O’Bryan Smith weerkeert in gezelschap van Christopher Caouette en zangeres Nacre op het zweverige ‘Return of the Majestic’. ‘Moonrise’ komt aan de orde met The Qureshi-Smith Experiment, en we komen aan in het meditatieve ‘Gullesfjord’ met Boreal Taiga. Vervolgens gaan we de diepe ruimte in met ‘We Are the Constellations’ van Billy Denk, en Brannan Lane en Ambiente Solstice doen het kalm aan met de chill-out van ‘Calm Sonoran Rain’. In datzelfde straatje situeert zich ‘OTHERness (Reprise)’ van Andrew Schoen. En tenslotte vangen we sterrenstof op in ‘Space Dust’ van Liminal States, een mooi atmosferisch en ruimtelijk nummer, waardoor je jezelf in “deep space” waant.

Alles bij mekaar dus een mooi album, om de verschillende artiesten te leren kennen!

Patrick Van de Wiele (4)

Als echte soulspecialist loop ik uiteraard hoog op met falsetzanger Russell Thompkins, Jr., de leadzanger van de groep The Stylistics. Zijn uniek stemgeluid zorgde voor talloze soft soul hits zoals ‘You Make Me Feel Brand New’, ‘Betcha By Golly Wow’, ‘You Are Everything’, ‘People Make the World Go Round’, ‘Rockin’ Roll Baby’ enz. In 2000 verliet Russell de groep, die echter met andere leadzangers nog steeds rondtoert. Hij werd door Rolling Stone vorig jaar op nummer 142 geplaatst van de 200 Beste zangers aller tijden! Russell koos voor een solocarrière, en heeft nu een nieuw digitaal album uit. Daarop staan 13 tracks, die geproduceerd werden door Preston Glass (een protegé van Thom Bell) en David Nathan. En uiteraard zijn het weer die tijdloze soft soulballades, waarvan we Russell kennen.

Opener ‘Ready for Anything’ zet onmiddellijk de juiste toon, en dat geldt eigenlijk voor het ganse album. Preston Glass schreef alle nummers, of werkte eraan mee, en speelt er bijna alle instrumenten op, zoals keyboards, bas, gitaar, drums en synthesizers en verzorgde de strijkers. De overige tracks zijn ‘Healing by the Hands of Time’, ‘Wouldn’t They Be Surprised’, ‘A Question only You Can Answer’, ‘Little Green Apples’ (een cover, geschreven door Bobby Russell), ‘Words Left Unsaid’ (geschreven door Steals-Jackson-Steals), de mooi en mid-tempo titeltrack, ‘Window Shopping’, het eighties aanvoelende ‘Rain Will Fall’, ‘If Tonight Is all We Have’ (geschreven door M. Steals & M. Steals), ‘Putting More Love in the Proof’ (een Motown-achtig duet met Chubby Tavares), ‘Magic of Our Love’ (geschreven door M. Steals & M. Steals), en een mooie cover van de klassieker ‘Could it Be I’m Falling in Love’ van The (Detroit) Spinners, en ook geschreven door M. Steals & M. Steals), met een gesproken intro.

Het lijdt geen twijfel dat dit een topalbum is, met echte soul, waarnaar ik al jaren snak! Een dikke aanrader voor al wie van (echte) soulmuziek houdt!

Patrick Van de Wiele (4½)

Het project Evenfall is eigenlijk een duo, en bestaat uit fluitiste Sherry Finzer (die hier regelmatig voorbijkomt) en multi-instrumentalist en geluidsingenieur Cass Anawaty. Ze componeerden samen 4 nieuwe tracks, en die vormen deze ‘Circular Motion’, een betoverende EP met vier nummers die luisteraars uitnodigt voor een contemplatieve reis door omringende landschappen en ritmische nuances. Dit elektronische/chill downtempo meesterwerk, pulserend met een subtiele percussie-hartslag, vangt de essentie van serene beweging en introspectie. Anawaty produceerde de EP ook nog.

Echt ontspannende muziek!

Patrick Van de Wiele (4)

'Particles/Waves' combineert synthese en organische monsters om de illustere thema's van experimentele omstandigheden en dualiteit zoals aanwezig in de kwantummechanica te kleuren. Hier vertegenwoordigen noten kleur en licht; buigend en circulerend in een sereen en sfeervol geheel.

M. Cross Dougherty is een multi-instrumentalist en ambient producer uit North Carolina. Sereen en boeiend aanwezig, schrijft Dougherty met een knipoog naar pioniers in de industrie, zoals Brian Eno, Boards of Canada, en Hiroshi Yoshimura, naar moderne beoefenaars zoals r beny, Jogging House en Chihei Hatakeyama.

Dougherty tekende eind 2022 bij het New Age muzieklabel Heart Dance Records, en vervolgde met zijn EP's ‘Turning Point’ en ‘Cosmic Engine’. Zijn etherische instrumentale nummers oogstten internationaal hoorspel en unaniem positieve bijval van New Age Music Guide, One World Music en Stolace Relay, om er maar een paar te noemen.

Hij gebruikt daarbij gitaren, synthesizer, Dirtywave M8. Tevens mixte en produceerde hij deze ambient EP.

Een echt speciale release dus!

Patrick Van de Wiele (4)

Lloyd Charmers wordt algemeen erkend als een van de meest soulvolle operators van reggaemuziek en bevond zich in de jaren zeventig op het hoogtepunt van zijn creatieve krachten. Deze 2CD-viering van de productie van deze producer uit 1974 is een demonstratie van een ware meester in zijn vak.

De eerste schijf bevat een reeks bestverkochte reggae-langspelers, waarvan de populariteit ervoor zorgde dat ze jarenlang na hun oorspronkelijke releasedatum zelden niet beschikbaar waren voor het publiek. De collecties versterkten de reputatie van de twee uiterst begaafde artiesten wier respectievelijke vocale en instrumentale talenten effectief tot hun recht kwamen door de schijnbaar moeiteloze productievaardigheden van Charmers.

CD2 begint met een alternatieve versie van het debuutsoloalbum van Marcia Griffiths, waarop acht niet eerder uitgebrachte mixen worden gepresenteerd, gevolgd door de originele 7”mixen van het titelnummer en de populaire coverversie van Neil Diamond’s ‘Play Me’.

De collectie van superieure, soulvolle reggaegeluiden wordt afgerond met nog eens tien Charmers-producties uit 1974, waarvan het aantal grote werken bevat, B.B. Seatons fantastische versies van The Impressions' 'Finally Got Myself Together (I'm A Changed Man)' en de New Birth-hit, 'Been Such A Long Time', het ultrazeldzame 'Her Thy Childen Cry' van Errol Thomas, 'Johnny Reggae' van DJ-legende Big Youth, Boris Gardiner's sublieme bewerking van 'You Make Me Feel Brand New' en twee opnames van Bob Andy's volkslied 'Fire Burning', waarvan de tweede versie tot nu toe niet is uitgebracht.

Op deze cd’s staan 9 voorheen onuitgebrachte tracks, en in totaal 17 songs die nooit op cd verschenen.

Luister naar mooie reggaeversies van bekende songs zoals ‘The First Time Ever I Saw Your Face’, ‘I Just Don’t Want To Be Lonely’, ‘Here I Am (Come And Take Me)’, ‘Everything I Own’, ‘Darker Shade Of Black (Norwegian Wood)’, ‘Midnight (Train To Georgia)’, ‘Samba Pa Ti’, ‘Midnight (and You)’, ‘You Make Me Feel Brand New’ enz.

Patrick Van de Wiele (4)