De Afro-Amerikaan David Williams had vroeger een carrière als MC en Dj tijdens de begindagen van rap & hiphop (denk maar aan Sugar Hill Gang, Kurtis Blow en Grandmaster Flash) als componist, producer en muzikaal visionair. Hij samplede, zoals zoveel anderen, soul, jazz en funk uit de seventies. Jaren daarna kreeg hij het idee om de volgende Incognito of James Brown met een tikkeltje hiphop vibe te creëren. Maar in de plaats daarvan werd het de melodieuze, verfijnde en laid back funk van de Funktastic Players. Zes jaar geleden kwam hun debuutalbum ‘Generations’ uit, en nu zitten ze al aan hun zevende cd. Dit kwartet bestaat naast keyboardspeler David uit: saxofonist Marcus Mitchell, gitarist David Prince en keyboardspeler Kevin Croom. De muziek die ze brengen is instrumentaal, maar drijft op smooth & chique eclectische ritmes, die getuigen van een speelse vreugde. David zorgde voor de blazersarrangementen, mixte en produceerde de cd. Tracey Cutler springt bij op sax, en Markia Wilkerson levert vocalen aan. Je krijgt er zowaar een “feel good” gevoel van dat u kan bekijken en beluisteren in de videoclip van ‘Feeling Happy’. Een leuke ontdekking voor wie houdt van smooth jazz!

Patrick Van de Wiele (4)

Neo soul zangeres Rebecca Jade uit San Diego treedt al jaren op met Sheila E. en Sir Elton John, maar ook overal ter wereld op jazzfestivals. Nochtans heeft ze nog nooit een cd met haar eigen songs uitgebracht. Daar is nu verandering ingekomen, want op 14 oktober kwam deze cd op de markt. Samen met keyboardspeler en veelvuldig songwriter partner Carnell Harrell (Boney James, Andra Day) coproduceerde ze 10 songs. Rebecca had al teksten en poëzie neergepend in een notaboekje sinds ze nog op school zat, maar ze had er verder nooit iets mee gedaan. Die werden nu omgezet in persoonlijke liedjesteksten op songs die R&B, jazz, hiphop en pop in zich hielden. Verder werkte ze samen met Kyle Bolden (gitaar), Raymond McKinley (bas) en Charles Streeter Sr. (drums). Haar album opent met de tweede single ‘Show Me’, een R&B song op een hiphopritme. ‘Please Come Home’ volgt in een mid-tempo, waarna op de ballade ‘My Reason’ saxofonist Dave Koz te gast is. Rebecca is immers te gast op Dave’s Christmas tournee, samen met Rick Braun, Peter White en Keiko Matsui. De eerste single ‘What’s It Gonna Be’ won al 2 beeldjes tijdens de San Diego Music Awards, voor “Best Music Video” & “Best R&B/Funk/Soul Song”. Op ‘Drift Away’ zingt ze over liefde, hoop en kracht, wat gevolgd wordt door ‘Thankful’. Bedrog is aan de orde op ‘Beautiful Lies’ en saxofonist Eric Darius komt een handje helpen op het mooie, gesofisticeerde ‘Bottle Up Magic’. ‘Other Side of the Moon’ gaat vooraf aan afsluiter ‘Insane’, dat een mengeling is van hiphop en poppy jazz.

Rebecca Jade is dus een veelzijdige zangeres, wiens neo-soul jou kan bekoren indien je houdt van Sade, Anita Baker enz.

Patrick Van de Wiele (4)

Op 30 september jl. verscheen dit nieuwste project van meervoudig Grammy genomineerde muzikanten (gitarist) Robben Ford en (saxofonist) Bill Evans. In 2019 brachten ze, na een gezamenlijke wereldtournee, al de samenwerking ‘The Sun Room’ uit, en is deze jazzrock aan de beurt. Evans vertelt erover: “Zo nu en dan kunnen gelijkgestemde muzikanten samenkomen in de studio of op hetzelfde podium en samen interessante muziek maken. Het is de vermenging van elkaars invloeden en stijlen, en de wil om iets nieuws en fris te creëren dat deze 'creatieve ontmoeting' tot iets bijzonders kan maken. Ik geloof dat Robben en ik diezelfde ideologie delen. We houden allebei van alle soorten muziek, of het nu klassieke blues is, soul, rock and roll, noem maar op. Deze openheid om verschillende soorten muziek te combineren en iets muzikaals en bijzonders te creëren is wat mij en Robben in de eerste plaats bij elkaar bracht. Robben componeerde enkele van de meest inspirerende muziek die ik in lange tijd heb gespeeld. Onze schrijfstijlen gaan naadloos in elkaar over.” Met de hulp van bassist Darryl Jones (The Rolling Stones) en drummer Keith Carlock (Steely Dan) is dit nieuwe project een feit geworden. Ford verzorgde de productie en de cd opent met de funky jazzrock van ‘Ever Ready Sunday’, waarna ‘Crabshaw Don’t Care’ op een rustige jazzfunk groove drijft. Het wordt nog meer “laidback” met ‘Sentimental Mode’, waarop de sax ietwat bluesy overkomt. ‘Hearts Of Havana’ verwijst uiteraard naar de hoofdstad van Cuba, en brengt een Latin gevoel op gang. De titeltrack is meteen de eerste single eruit, en die wordt gezongen door de Duitser Max Mutzke. Het thema is het vinden van een gemeenschappelijke basis, ondanks verschillen in levensvisie. ‘Passaic’ swingt daarna de pan uit, en zet aan tot dansen. ‘Stanley’ brengt een luchtige jazzballade met blues erbij. Vervolgens keren we terug naar jazzfunk met ‘. ‘Dennis The Menace’ is de voorlaatste track en op ‘The Little Boxer’ laat Ford zijn gitaar de vrije loop.

Een degelijke jazzrock cd, met uitstapjes naar funk, blues en Latin dus, die de fans van fusion zeker zal aanspreken.

Patrick Van de Wiele (4)

In 1987 werd in Boedapest, Hongarije, Claudia Campagnol geboren. Ze kon al zingen voordat ze kon spreken, en op haar vierde begon ze piano te spelen. Haar familie verhuisde naar Zweden, en acht jaar later speelde ze mee met haar ouders, die professionele muzikanten waren. Nadat ze de fusionalbums van haar vader ontdekt had, zoals Chick Corea, John Patitucci, Mezzoforte enz. luisterde ze niet meer naar zangers. Luisterend naar Herbie Hancock en Wayne Shorter kreeg ze inspiratie voor een song en ‘Rainbow Dreams’ was geboren. Claudia studeerde af aan de universiteit in Malmö. In 2009 had ze de eer om in het achtergrondkoor van Stevie Wonder te zingen. Toen ze zich in Copenhagen vestigde ontmoette ze de Zweeds/Italiaanse drummer Niclas Campagnol, en al gauw waren ze onafscheidelijk. In 2019 verscheen haar debuutalbum ‘I’m Strong’ en die kreeg uitstekende kritieken. Nu is een nieuw album uitgebracht, waarvoor ze alle songs zelf schreef, en ook nog keyboard speelde. De titeltrack leidt de cd in, met een cross-over sound waarin pop, soul en jazz vertegenwoordigd zijn. ‘Love You All The Way’ volgt daarop, en het mooie ‘You Are On My Mind’ doet me denken aan West Coast soul. ‘Everything’s OK’ is de volgende opgewekte track, en ‘Eya’ is meer fusion. Daarna komt het leuke ‘Make Me Believe It’, weerom in de richting van West Coast soul, gevolgd door ‘I Will Be Your Love’. ‘Confused’ klinkt meer funky, en dat kan je ook zeggen van ‘Dance With Me’. Met ‘The Only One’ wordt het album afgesloten. Een leuke ontdekking, waarop verschillende muzikale genres vertegenwoordigd zijn.

Patrick Van de Wiele (4)

Het tienkoppige soulensemble Angels of Libra uit Hamburg is op hun eerste full album in zee gegaan met de Ierse singer-songwriter Nathan Johnston. Samen hebben ze voor een soulvolle en atmosferische reis gezorgd, waarbij old school soul een moderne, groovy draai kreeg. Denk maar aan funky zang, geruggensteund door een sterke ritmesectie met dito blazersarrangementen. Oorspronkelijk was dit project, dat geboren werd uit een opnamesessie in een huis in Denemarken, bedoeld als een soul revue met verschillende zangers. Producer & gitarist Dennis Rux, keyboardspeler Chris Haertel, bassist David Nesselhauf en drummer Lucas Kochlbeck spendeerden daar twee weken met componeren van instrumentale tracks op een TASCAM 388 8-track taperecorder uit de eighties. Maar Rux dacht aan Nathan Johnston, die hij kende van een eerdere opnamesessie, en vroeg hem of hij geïnteresseerd was om een song in te zingen. Nathan ging akkoord, stuurde een demo binnen, en de rest is geschiedenis. Een gans album volgde en de groep nam de nam van de track ‘Angels of Libra’ aan. Eigenaardig genoeg werd de Yeah! Yeah! Yeah! studio in Hamburg, waar het album opgenomen werd, later tijdens een explosie vernietigd, maar de tapes overleefden het gelukkig.

De openingstrack ‘Curtis (Do You Wanna Be a Star?)’ introduceert het idee om de keuzes in het leven in vraag te stellen, en zet meteen de toon voor de rest van het album.  Er zijn immers steeds verschillende paden te bewandelen, en kiezen is moeilijk. De titel verwijst naar de legendarische Griekse koning, maar tevens naar wijlen Curtis Mayfield. ‘All Your Love’ is een luchtige, opgewekte song, terwijl ‘The Nine Angel Choirs’ een old school ballade inhoudt. ‘In A Different World’ stelt de vraag hoe het voelt om in iemand anders zijn schoenen te staan, waarna ‘Curtis (Reprise)’ een knipoog naar de openingstrack is. ‘Angel of Libra’ was de eerste single die eruit getrokken werd, en ‘Modern Times’ werd vocaal en tekstueel geïnspireerd op het overlijden van Charles Bradley. In ‘Jericho’ verwijst men naar het Bijbelse verhaal, en tegelijk worden “fake news” en sociale media aangepakt. De enige instrumentale track is ‘Icarus’, een drijvende groovy track. Afsluiter ‘Euphoria (Is Spreading on the Dancefloor)’ gaat over de invloed van drugs op de jeugd.

Begin volgend jaar komt er een opvolger uit met zowel instrumentale als gezongen songs (met verschillende zangers). Tot die tijd luister je naar deze geslaagde “old school” soul!

Patrick Van de Wiele (4)

Van de Spaanse Multi-instrumentalist Christophe Goze besprak ik hier al eerder het album ‘T.I.M.E.’ Toen de Corona pandemie uitbrak verbleef Christophe in Marokko, dus maakte hij daar gebruik van een studio om deze smooth jazzopnames te maken. Hij componeerde alle songs, behalve één, voorzag ze van arrangementen en produceerde ze. Via het Internet had hij contact met andere muzikanten. De titeltrack is de eerste song, een echte “feel good” track, met de akoestische gitaar op de voorgrond. ‘At The End Of The Street’ opent met Indiase gezangen, en gitarist Marc Antoine is hier te gast. Vervolgens komen we bij het al even prachtige ‘The Nightfly’ (2022), met weerom de akoestische gitaar die centraal staat. ‘Lazy Sunday’ ademt dat ontspannen zondag gevoel uit, wanneer niks hoeft. Variaties op de titeltrack zijn te horen op ‘Soul To Soul (2022)’ en met ‘Bossa Roma’ begeeft Christophe zich op rustiger gebied. ‘You & I’ gaat op dezelfde basis verder, waarna op de Beatles cover ‘Norwegian Wood’ Skeb te horen is in flamencostijl. ‘Passing Time’ is weerom zo’n leuke “feel good” track, om lekker op te ontspannen, gevolgd door ‘Visual Love’ met romantische inslag. ‘Ti Voglio Bene (Revisited)’ neemt je mee op een wandeling met een lichte bries, en ‘We'll Meet Again (2022)’ drijft op een Mediterraan ritme.  Verder krijg je nog uitgebreide versies van ‘The Nightfly (Extended)’ en van ‘You & I (Instrumental)’. Christophe heeft hier een pareltje van een cd afgeleverd, die ik met vertraging te pakken kreeg. Een bewijs dat de Corona pandemie toch nog voor iets goed was. Laat uw ziel dus verbinding maken met de muzikale ziel van Christophe Goze!

Patrick Van de Wiele (4½)

De klassiek geschoolde componist en synthesizerspeelster Meg Bowles staat al bijna 30 jaar bekend om haar ambient orkestrale soundscapes. Meg's eerste twee cd's, ‘Inner Space’ en ‘Solstice Dreams’, werden uitgebracht in 1993, gevolgd door de veelgeprezen ‘Blue Cosmos’ in 1996. Als pionier van de ambient kamermuziekstijl bracht ze in 1999 ‘From the Dark Earth’ uit, met David Bilger, voornaamste trompetspeler van het Philadelphia Orchestra. Meg's vijfde cd, ‘A Quiet Light’ (2011) werd gevolgd door twee bekroonde releases in 2013 en 2018, ‘The Shimmering Land’ en ‘Evensong: Canticles for the Earth’. Beide albums werden door Zone Music Reporter uitgeroepen tot Best Ambient Album. ‘Pilgrimage’ (2022), verkent een meer filmische ambient-orkeststijl die ruimtelijke atmosferische texturen bevat die meteorologische fenomenen en andere poëtische elementen oproepen die een begeleidend droomlandschap vormen langs het pad van een levensreis. Dit is haar nieuwste en negende release, een reeks contemplatieve ambient-koorgeluiden, geïnspireerd door de leven ondersteunende schoonheid en het mysterie van bossen van vroeger en nu. Naast het ontvangen van Airplay gedurende vele jaren op gesyndiceerde programma's zoals ‘Music from the Hearts of Space’, is Meg's werk verschenen op verschillende verzamelalbums, en twee albums uitgebracht door de Mindful Muziekvereniging. Meg is ook gediplomeerd psychoanalyticus, koorzangeres en fervent tuinier. Ze woont in Connecticut met haar man Richard Price, een met een Grammy bekroonde klassieke producer, ingenieur en president van Candlewood Digital, een klassieke platenmaatschappij.

‘Voices from the Ethereal Forest’, dat digitaal uitgebracht is op 2 december jl., nodigt de luisteraar uit in een groene, ambient oase, waar lagen van subtiele vocale texturen glinsterende patronen creëren die langzaam opduiken en verdwijnen, en een constant verschuivend tapijt vormen dat de levendigheid en magie van bossen uit het verleden weerspiegelt. Dit album is impressionistisch en introspectief en is een eerbetoon aan de schoonheid en het leven dat in stand wordt gehouden en wordt waargenomen door bossen die - hetzij door natuurlijke veroudering, klimaatverandering of destructieve menselijke interactie - niet langer bestaan in dit rijk.

Mooi en indrukwekkend!

Patrick Van de Wiele (4)

Eerder dit jaar besprak ik al het album ‘Rèverie’ van deze Zwitserse artiest. Nu is zijn nieuwste digitale album uitgebracht, en dat bevat 10 tracks. ‘Shades of Life’ opent het, en dit is een track die langzaam opbouwt via piano, strijkers enz. ‘The Awakening of Spring’ is opgedragen aan het ontwaken, wanneer je het zonnelicht binnenvalt en de vogels beginnen te zingen. Het staat tevens symbolisch voor het koesteren van de hoogtepunten in je leven. De titeltrack neemt je mee naar een wereld van bedachtzaamheid, waarna ‘My Dear Friend’ opgedragen is aan een vriendin die pas 37 was toen ze overleed. Zoiets maakte Jonathan wee moedig en melancholisch. Hij zegt: “For all my life I’ve been an old soul. I’ve always been ahead of my age: more reflective, thoughtful, melancholic and rich in life experience“. ‘Above and Beyond’ vangt aan met gitaarmuziek i.p.v. piano, gevolgd door het seizoen waarin we nu zijn, nl. ‘Autumn’. ‘Another Life’ laat een rijk klanktapijt horen, en ‘Last of These Days’ klinkt zeer melancholisch. ‘The Ravages of Time’ klinkt rustig en ‘Eternity’ sluit af met een mengeling van orkestrale en elektronische elementen. Dit is een soundtrack die de gebeurtenissen in ons leven vertolkt. Perfect voor dit jaargetijde.

Patrick Van de Wiele (4)

Mijn Italiaanse vriend, de muzikant & producer Nerio “Papik” Poggi, is hier al meermaals ter sprake gekomen. Op deze nieuwe cd presenteert hij de gitarist Alfredo Bochicchio, eveneens uit Rome, die zijn ‘Cocktail Guitar 2’ uitbrengt. De eerste cd ‘Cocktail Guitar’ verscheen immers 2 jaar geleden. Uiteraard verzorgde Papik hier en daar de arrangementen en bespeelt hij synthesizers. Daarnaast nam pianist Peter De Girolamo de andere arrangementen voor zijn rekening, en hielp Alfredo er ook aan mee. Alfredo koos voor een reeks bekende songs, en covert deze op prachtige wijze. George Benson’s ‘Breezin’’ opent de schijf, gebracht op akoestische gitaar, waarna de klassieker ‘Nel Blu Dipinto Di Blu (Volare)’ volgt op een rustig heupwiegend tempo. De ballade ‘For The Love Of You’ was een hit voor The Isley Brothers, en hier glijdt die soulvol voorbij met sax op de achtergrond. ‘Flor d'Luna (Moonflower)’ is mij onbekend, maar niet minder mooi, waarna romantiek op de voorgrond komt met ‘Love In Portofino’. ‘In Alto Mare’ is de volgende track, gevolgd door Stevie Wonder’s hit ‘I Just Called To Say I Love You’. 10 cc’s ‘I’m not in Love’ volgt daarna, en mijn favoriet Barry White komt ook aan bod met zijn bekendste hit ‘You're The First The Last My Everything’, maar het tempo ligt hier wat lager dan bij het origineel. Carlos Santana’s ‘Samba Pa Ti’ mocht niet ontbreken, en waarschijnlijk kent u nog de slow ‘Feelings’ van Morris Albert. Vervolgens klinkt ‘If I Can't Have You’ van Yvonne Elliman uit de boxen, overigens een song geschreven door de Bee Gees. ‘Voglia 'e Turnà’ ken ik niet, en met het originele ‘Love Exists’ sluit Alfredo af.

Een zeer leuke en rustige cd, die het aangename gitaargeluid van Alfredo Bochicchio volledig tot zijn recht laat komen. Deze zal ik nog dikwijls beluisteren!

Patrick Van de Wiele (4½)

Onlangs werd deze nieuwe cd door het Italiaanse label Irma Records uitgebracht, en het is een samenwerking tussen het Solis String Quartet en zangeres Sarah Jane Morris. Dat strijkkwartet bestaat uit: Gerardo Morrone (altviool), Antonio di Francia (cello & gitaar), Luigi De Maio (viool) en Vincenzo di Donna (viool). Met dit project wilden ze de bekende Beatles’ songs nieuw leven inblazen, door middel van moderne arrangementen. Er staan 11 tracks op deze cd, en twee ervan werden als single uitgekozen. Dat zijn de titeltrack en ‘Come Together’. De muziek doet aan als kamermuziek, maar bezit invloeden uit funk en jazz. Er werd gekozen voor de bekendste Beatles’ songs, waardoor het componistenduo Lennon & McCartney weer “in the picture” staat. Het project is gebaseerd op de theatrale show ‘I Killed the Beatles’ gebaseerd op de morbide relatie die de moordenaar van John Lennon verbond met de Fab Four. Zo passeren ‘Helter Skelter’, ‘Hey Jude’, een instrumentale Lennon medley, ‘Lucy in the Sky with Diamonds’, ‘Norwegian Wood’, ‘Strawberry Fields Forever’, ‘The Fool on the Hill’, ‘The Long and Winding Road’ en ‘Yesterday’ de revue. De cover van de cd is ook iets speciaals, en doet me denken aan die van ‘Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band’. De Schotse artiest Mark Pulsford wou immers deze cover van Peter Blake herbewerken, en er een Italiaanse toets aan geven. Leonardo’s ‘Laatste Avondmaal’ diende als achtergrond, en naast hemzelf staan de Beatles erop in Sgt. Peppers kostuum. Daarnaast bemerk ik Bob Dylan en Janis Joplin.

Een speciaal concept dat aldus het midden houdt tussen klassieke muziek en pop. Misschien iets voor u?

Patrick Van de Wiele (4)

In 1996 begon de Afro-Amerikaan Hart Ramsey een nieuwe job als “senior pastor” bij de Northview Christian Church op 2 locaties, nl. in Dothan en in Montgomery, Alabama, die hij zelf oprichtte. Daarvoor zat hij in het leger. Hart studeerde pastoraat aan de Minnesota Graduate School of Theology. Maar Hart is tevens een muzikant, en op Facebook bemerkte ik zijn nieuwe cd. In 2010 kwam zijn debuut ‘Change it to My Heart’ uit, met daarop smooth jazz, en Hart speelt keyboards. Nu is er een nieuw album verschenen. ‘The Main Thing’ opent met een mooie mid-tempo track, waarna ‘Torn’ in diezelfde richting verdergaat. ‘Heart Condition’ baadt in een romantische sfeer, gevolgd door ‘Just Live Your Life’, dat rustiger klinkt. Het geluid van fluitende vogels opent de laatste track, en dat is het zalige ‘Alone with You’, waar door je jezelf op een exotisch strand waant.

Een zeer mooi album vanuit een onbekende hoek, dat ik ten zeerste aanraad!

Patrick Van de Wiele (4½)

Enkele dagen geleden kwam dit dubbelalbum digitaal uit. Het is het laatste album dat het Duitse label Lemongrassmusic dit jaar zal uitbrengen. Het staat bol met 27 essentiële tracks van de laatste 5 jaar, uitgebracht om de 25^ste verjaardag van het project te vieren. Lemongrass ofwel Roland Voss koos zijn persoonlijke hoogtepunten uit 16 verschillende releases, plus het onuitgebrachte ‘My Heart Dance’. Het zijn nummers waarmee hij een speciale emotionele band heeft ontwikkeld, en die de beste feedback kregen. De titel van het album verwijst naar de zon en haar enorme invloed op lichaam, geest en ziel. Rolands tweede huis op La Palma zal daar ook wel voor iets tussen zitten. Het is zeer mooie chill-out en downtempo muziek, met eclectische, soepele grooves, sensuele ritmes, suggestieve melodieën en beklijvende sferen. Sommige tracks bevatten gezongen passages, zeker ‘I Miss You’ waarop Jane Maximova te horen is. Met deze muziek kan je dromen van een plek waar licht en warmte om je heen stroomt.

Trouwens, “Golden Sun” is ook verkrijgbaar in fysiek formaat – op dubbel-cd. Voor degenen die de voorkeur geven aan het haptische genot van een "echte" geluidsdrager.

Patrick Van de Wiele (4)

Al enkele jaren volg ik de carrière van de Nederlandse crooner Dennis van Aarssen. Eerder dit jaar besprak ik hier zijn cd ‘How to Live’, en was daar zeer enthousiast over. Nu is zijn derde album er, en het is een Kerst-cd geworden. Dennis vindt immers dat crooners en Kerstmis een gouden combinatie zijn, en hij droomde er al 3 jaar van om zo’n album op te nemen. Hij heeft de afgelopen jaren dan ook verschillende Kerstsongs geschreven, en 2 ervan werden als single uitgebracht. Dat zijn 8 originele Kerstsongs die hij samen met Jeff Franzel (Frank Sinatra, Sammy Davis Jr., Mel Tormé) en Maria Christensen (Celine Dion, Jennifer Lopez) of met Simon Gitsels en Karel Schepers schreef, plus 2 covers. Opener ‘Kris P. (The Christmas Elf)’ gaat over een ijverige elf, een helper van de Kerstman, die zelf nooit iets krijgt. Dennis verhelpt daar aan met deze track. ‘Everytime When Christmas Comes Around’ swingt de pan uit, en gaat over de essentie van Kerstmis. En op ‘(Will You Be) Gone By Christmas Night’ vraagt hij zich af of een liefde uit november zal standhouden tot Kerstmis. Jamie Cullum’s ‘Hang Your Lights’ kreeg een nieuw arrangement, waarna ‘The Old Songs’ een hommage vertegenwoordigt van bekende Kerstsongs. Zangeres Lucy Woodward is te gast op het duet ‘Stay For Christmas’, en vraagt zich af of ze zou blijven overnachten met Kerstmis. Chris Rea’s ‘Driving Home For Christmas’ is een favoriete track van Dennis, en kreeg een discoachtig arrangement. De Kerstman zou zelf een fan zijn van bigbandmuziek en houdt er zijn eigen big band op na op de Noordpool. Dat is het thema van het jazzy ‘Santa’s Crazy North Pole Orchestra’, gevolgd door het opgewekte ‘The Joy That’s In Your Heart’. Dit nummer werd afgelopen in New York City geschreven toen het daar 38°C was! De titeltrack is een ballade , en die sluit het album af.

Momenteel toert Dennis rond in Nederland met een uitverkochte show, en volgende maand is ie te gast in ons land tijdens het Radio 2 Rat Pack concert. Spijtig genoeg zal ik daar niet aanwezig zijn! Misschien lukt het later nog eens om deze echte crooner live aan het werk te zien. In tussentijd beluister ik dit mooie Kerstalbum en vier ik dat net zoals Dennis met diegenen waarvan ik hou!

Patrick Van de Wiele (4½)

Kerstmis nadert met rasse schreden, en de kerst-cd’s duiken op. Het Duitse label Tramp Records heeft al 3 volumes van ‘Santa's Funk & Soul Christmas Party’ uitgebracht, en is nu toe aan volume 4. Opnieuw een album met obscure en zeldzame funk en soultunes in Kerstsfeer. Toen men in 2015 het derde volume uitbracht, dat iedereen dat dit het laatste zou zijn, maar niks is dus minder waar. Na 7 jaar gezocht te hebben op het Internet, kwamen de samenstellers op de proppen met een verscheidenheid aan obscure Kerstsongs. Sharon Jones & The Dap-Kings zetten in met ‘Ain't No Chimneys In The Project’, waarna Wayne Champion met ‘It's Xmas Time’ volgt. Daarna is het de beurt aan Bey Ireland's garage-mod-rocker ‘All I Want For Christmas Is A Go-Go Girl’, en Hot & Sassy het funky ‘Christmas Strutt’ neerzetten. Bill Deal with Pure Pleasure brengen het snelle ‘It Feels Like Christmas’ en Major Handy bekent op het melancholische ‘I Won't Be Home For Christmas’. Sam Applebaum zingt ‘The Year Around Christmas’ en Ray Williams & The Space Men bezingen ‘Santa Claus’. Bobby Peterson komt op de proppen met ‘Christmas Presents’ terwijl Tiny Powell’s ‘Christmas Time Again’ funky klinkt. Eddie & The De-Havelons hopen op een ‘Xmas Party’ en Fred Sabastian betekent ‘Everybody Is A Santa Claus’. Twee bonustracks van Ruth Harley completeren, nl. ‘Christmas Is’ en ‘Santa Baby’.

Een werk van lange adem dus, 7 jaar om deze zeldzame en obscure kerstsongs tot bij u te brengen. Maar het resultaat is het wachten waard geweest! Prettig Kerstfeest iedereen !

Patrick Van de Wiele (4)

De Afro-Amerikaanse saxofonist Adrian Crutchfield is overal in de wereld bekend voor muziek in verschillende genres, zoals jazz, funk, hiphop, rock enz. Op zijn vierde kreeg hij zijn eerste sax uit de handen van grootmeester Kenny G, die zijn interesse in het publiek opmerkte. Kenny G stopte het optreden, nodigde hem uit op het podium, speelde een kinderliedje en overhandigde Adrian de sax. Adrian staat bekend als de laatste saxman die opgetreden heeft met Prince and the New Power Generation. Zo kan je hem horen op diens laatste album ‘Hit-N-Run Phase 2’. Daarnaast trad Adrian al op met Lionel Richie, Bette Midler, Ceelo Green, Anthony Hamilton, Fantasia Barrino, KC and JoJo, en hiphop superstar Young Jeezy. Op jazzgebied waren dat Brian Culbertson, Kim Waters, Mike Philips, Alex Bugnon, Jeff Lorber, Branford Marsalis, en legendarische bands zoals Fourplay en The Gap Band featuring Charlie Wilson. Collega Dave Koz prees hem ook al als een aankomende topper. Adrian schreef bijna alle tracks of schreef eraan mee, en speelt niet enkel sax, maar ook keyboards, bas en programmeerde de drums.

Dit nieuwe album, dat ik hier digitaal beluister, vangt aan met ‘Love Letter’ waarop de dichter Tramere Monroe het woord voert. ‘Speechless’ volgt daarna, en de titeltrack is een “feel good” track. De cover ‘Softest Place on Earth’ van Xscape, wordt gezongen door Kayla Waters. ‘Hold My Hand’ is een rustige ballade, gevolgd door het uptemponummer ‘You Smile I Smile’. Op ‘Butterfly’ is vocalist J. Stylz te horen, waarna het relaxte ‘Say it’ aan de beurt komt. ‘Go Girl’ laat je dansen en ‘Know Your Heart’ is weerom een romantische ballade, en ‘When We Dance’ gaat de Latintoer op. En ‘All My Love’ is een funky afsluiter, met R&B sfeer. Dit album is voor mij een uiterst leuke kennismaking met Adrian. Ik ben ervan overtuigd dat we nog veel van hem zullen horen! Aanrader!

Patrick Van de Wiele (4)

De Duitse producer, muzikant en manager van het label Lemongrassmusic Daniel Voss heeft hier al verscheidene malen “in the picture” gestaan. Hij neemt tevens op onder de namen Five Seasons en Slow World. Zijn nieuwste EP bevat chill-out, lounge, Lo-fi en IDM, en elke track lijkt wel ondergedompeld te zijn in zonneschijn. Net goed om te beluisteren met een cocktail in de strandbar, of tijdens een dinertje op het balkon of in de “rooftop garden”. Daniel koos voor piano en akoestische gitaren, die hij vermengde met warme pads en synthesizerarrangementen. Zo bekwam hij een chill-out EP die je meeneemt naar warmere oorden, waar je zicht op zee hebt, maar ook impressies krijgt van mooie landschappen, die baadden in dat speciale, magische licht, op het moment dat het daglicht stilaan verdwijnt en plaats maakt voor een warme zomernacht. Leuke muziek om bij te relaxen!

Patrick Van de Wiele (4)

Ik denk niet dat de Amerikaanse contemporary jazzgitariste, zangeres en componiste Joyce Cooling hier op mijn site al aan bod gekomen is, maar dat is hierbij goedgemaakt. In 1997 bracht ze samen met keyboardspeler & producer Jay Wagner haar debuut-cd ‘Playing it Cool’ uit, en werd ze door de wereld opgemerkt. Door de jaren heen heeft ze al 9 albums opgenomen, waarvan er 6 de Billboard charts haalden. Daarnaast stegen 3 van haar singles naar de top. Joyce is een “selfmade guitarist” en leerde op het gehoor spelen. Nu is haar eerste originele Kerst-cd digitaal uitgebracht, en die herinnert ons aan alle dingen die dat seizoen zo speciaal maken. Joyce componeerde alle songs samen met Jay Wagner, die ze voorzag van arrangementen en de schijf produceerde. Drummers Billy Johnson en Danny Montgomery, en percussionist/drummer Peter Michael Escovedo vervolledigen het plaatje. ‘It’s a Brand New Year with You’ opent in een jazzy sfeer, waarna de eerste single ‘It’s Feeling Like Christmas’ volgt. Daarover zei Joyce: “The holiday season is so cool when it’s the real deal.  Jay and I wanted to write a song that reflected that – something warm, something sweet.  It¹s Feeling Like Christmas came tumbling out spontaneously with no agenda except, “Happy Holidays.”  The song is a simple, heartfelt message of good will and cheer to all – hopefully a song that people will want to hear year after year.” Het klinkt inderdaad als een warme sfeerschepping, en de helft van de opbrengst ervan gaat naar N.A.M.I. (National Alliance on Mental Illness). Tijdens de oorlog in 1914 was er een bestand met Kerstmis, en de song ‘Christmas Truce of 1914’ gaat daarover. Je hoort invloeden van een militaire mars in. De titeltrack is meteen de tweede single, en herinnert ons alle dingen om van dit seizoen te genieten. Ze is geschreven in een de stijl van de forties, dus “let’s swing”. ‘Winter Waltz’ is een instrumentale track, en het dansbare, eigentijdse ‘Christmas, Christmas’ volgt daarop. ‘Snow Is Falling’ sluit af. Een leuke Kerst-cd, die me al doet verlangen naar het seizoen dat het warmste gevoel in ons oproept. En Joyce roept die sfeer nu al op!

Patrick Van de Wiele (4)

Op 25 november as. brengt de Duitse artiest Thomas Lemmer zijn nieuwste album uit. Het zal op alle bekende download sites en streamingdiensten beschikbaar zijn, tevens in Dolby Atmos en HR Audio formaat. Thomas houdt van samenwerkingen en werkte met een brede scala aan artiesten samen op dit album. Onder hen de vocalisten Valeska Rautenberg, Ester Esrah en Tina Sona. Daarnaast produceerden producers Christoph Sebastian Pabst (met wie hij al eerder de 2 albums ‘Meerblick’ en ‘Bergblick’ produceerde) en Tauon verschillende remixen. Nochtans was Thomas’ laatste album ‘Ambient Nights’ eerder ambient gericht, maar nu gebruikt hij verschillende stijlen zoals chill-hop, chill-step, downtempo, popballades, ambient met neoklassieke invloeden tot deep house. En toch loopt er een rode draad doorheen. Alle tracks werden geproduceerd tijdens de pandemie. De muziek helpt om opnieuw moed te scheppen en door te gaan. Naast die nieuwe tracks coverde hij voor het eerst een track, en dat is ‘The Power of Love’ van Frankie Goes to Hollywood. Thomas koos voor een bijna akoestische versie ervan, en het emotionele nummer wordt gezongen door Tina Sona. Thomas wil met dit album de afgrond tussen alle sub genres in het elektronische genre overbruggen, en creativiteit, en positieve kracht waren zijn geleides.

Patrick Van de Wiele (4)

In 2016 bracht de Amerikaanse saxofoniste Jessy J haar eerste Kerst-cd uit, ‘California Christmas’. Nu is daar een vervolg op gekomen op haar eigen, onafhankelijke Changi Records label. Jessy werd geboren in Oregon, maar groeide op in Zuid-California met een Spaanse achtergrond. Ze gradueerde aan het USC, nam al op met Michael Buble en toerde rond met Jessica Simpson, The Temptations en Michael Bolton.

Ze opent met de ballade ‘Jolly Old St. Nicholas’, waarin Jay Rowe een jazzy pianosolo speelt. Vervolgens brengt ze een dromerige versie van ‘Up on the Housetop’, waarna het funky ‘Oh Holy Night’ volgt met begeleiding van een gospelkoor. Op ‘Angels We Have Heard on High’ hoor je Mark Lettieri (Snarky Puppy) rockgitaar spelen, gevolgd door ‘Go Tell it on the Mountain’ in een bluesy funk sfeer. Jessy koos voor een jazzy swing benadering van ‘What Child Is This’, terwijl ze op ‘We Wish You a Merry Christmas’ fluit speelt. De Nieuwjaarsklassieker ‘Auld Lang Syne’ mocht niet ontbreken, waarna het mij onbekende ‘Dance of the Sugar Plum Fairy’ afsluit. Deze track brengt flamencogitaar en percussie op een licht Latin ritme.

Jessy kreeg hulp van haar vaste vrienden Paul Brown, Euge Groove en Jeff Lorber, maar ook van pianist Jay Rowe, bassist Dave Anderson, drummer Trevor Somerville, gitarist Andy Aubel en percussionist Richie Gaiate Garcia. Daarnaast spelen gastartiesten zoals Norman Jackson (keyboards), Frank Abraham (bas), Iajhi Hampden (drums), Kayta Matsuno en Ash Jenga (gitaren) mee. Vocalisten van dienst zijn dan weer soulzanger Maurice Smith en Brandon Wattz.

Je ziet dus dat Jessy hier voor een veelzijdige aanpak koos, dus geen typisch contemporary jazzalbum, maar eentje dat ze zal vieren onder de Californische zon.

Patrick Van de Wiele (4)

In 1974 leerde ik de Amerikaanse soulzangeres Gloria Scott kennen via haar elpee ‘What Am I Gonna Do’, in een productie van mijn idool Barry White. Ik hoorde echter verder niks meer van haar. Gloria werd geboren in Port Arthur, Texas op 26/2/1946. In 1964 kwam haar debuutsingle ‘I Taught Him’ door Gloria Scott and the Tonettes uit, geschreven en geproduceerd door Sly Stone. Jaren later kwam ze onder contract bij Barry White en de single ‘Just as Long as We're Together (In My Life There Will Never Be Another)’ bereikte de top 20. De titeltrack ‘What Am I Gonna Do’ en ‘(A Case Of) Too Much Love Makin’ zijn nochtans even goed. Een tweede album opgenomen met arrangeur H.B. Barnum werd echter niet uitgebracht. Gloria maakte deel uit van The Ikettes, en was achtergrondzangeres voor Mary Wilson. Daarna verdween ze in de vergetelheid. Nu, 48 jaar later, heeft ze haar tweede album opgenomen voor Acid Jazz. De single ‘Promised Land’ daaruit, een cover van Joe Simon kreeg veel positieve reacties. Een tweede single ‘All of the Time You’re on My Mind’ opent dit album, dat ik digitaal aangereikt kreeg. Dit is een van 3 tracks die dateren uit haar tijd met Barry White. Gloria kreeg hulp van de Britse percussionist Snowboy en van producer en drummer Andrew McGuinness. Ik moet bekennen dat ze op haar 76^ste nog steeds toffe soft soul weet te brengen. De ballade ‘Come Back baby’ is een duet met keyboardspeler Paul Jobson. De mooie titeltrack voert je qua sound regelrecht terug naar de tijd van The Love Unlimited Orchestra. De ballade ‘I’ve Got to Have All of You’ dateert ook uit de tijd met Barry White, waarna ‘Real’ volgt. En ‘Running Away’ heeft ook weer die seventiessfeer. ‘Show Me’ is ritmischer, gevolgd door de prachtige mid-tempo van ‘I Found Love’. Daarna komen we bij de uptempo track ‘There’s no Cure for Me’, de derde Barry White track. ‘Promised Land’ sluit dit album af met ook een uptempo track. Een opgewekte, positieve tune!

Dit is zonder twijfel een van de beste soulalbums van 2022, vooral als je houdt van die soft soul uit de seventies. En reken maar dat ik daartoe behoor!

Patrick Van de Wiele (4½)

De ondergewaardeerde Amerikaanse R&B en funkband Starpoint uit Maryland werd opgericht in 1978 rond 4 Phillips broers: Ernesto (leadgitaar, trompet en zang), George (keyboards), Orlando (basgitaar, keyboards en sax) en Gregory (drums & percussie). Twee jaar later kwamen daar bassist Kayode Adeyemo uit Nigeria en zangeres Renée Diggs bij. Ze waren in die bezetting actief tussen 1983 en 1990, en namen 10 albums op. In 1980 kwam hun debuutalbum ‘Starpoint!’ uit, maar het succes begon met de singles ‘Don’t Be Serious’ (1983), waardoor ze bij Elektra tekenden, ‘Object of My Desire’ en ‘What You Been Missin’’(1985). Andere hits waren ‘He Wants My Body’ (1987, co geproduceerd door Preston Glass) en ‘I Want You – You Want Me’ (producer Teddy Riley). Tijdens een tournee werd bij zangeres Diggs MS vastgesteld. Zij bracht in 1990 haar soloalbum ‘Oasis’ uit, en overleed op 18/3/2005.

Op 25 november as. brengt het Britse label Cherry Red Records, in samenwerking met SoulMusic Records deze box uit met 6 cd’s. Dit omvat hun ganse oeuvre bij Elektra. Op die 6 cd’s staan maar liefst 84 tracks, waaronder 34 bonustracks met zeldzame edits, extended versions enz. Velen ervan komen voor het eerst op cd uit. De box werd samengesteld en geproduceerd door Adam Mattera, plus “liner notes” door de Britse muziekjournalist Charles Waring.

Een hoogtepunt dus voor verzamelaars, en R&B en funkfans!

Patrick Van de Wiele (4½)

Trompettist en beugelspeler Gordon James komt uit New Jersey en is een veel gezocht componist, arrangeur, producer en artiest, die tot een van de topnamen in smooth jazz gerekend wordt. Gordon wordt in het rijtje van groten zoals Chris Botti, Rick Braun & Greg Adams geplaatst. Qua stijl wordt hij vergeleken met Chet Baker, Miles Davis & Chuck Mangione. Gordon brengt zijn eigen muziekstijl met invloeden uit jazz, Latin, R&B, hiphop, soul en popmuziek. Tijdens de seventies en eighties speelde hij met Johnny Guitar Watson, Stax artiest Blue Aquarius, The Soul Survivors, saxofonisten Eric Kloss en Paul Winter en cellist David Darling. Tevens stond hij in het voorprogramma en of trad op met Phyllis Hyman, Gato Barbieri, Pieces of a Dream, Bob Baldwin, Chuck Loeb, Angela Bofill, Roy Ayers, Bobby Caldwell, Walter Beasley en Alex Bugnon.

In maart 2020, toen de pandemie alles tot stilstand bracht, merkte hij dat hij geen werk had en veel gratis tijd. Het was de aansporing die hem ertoe bracht zijn nieuwste album te maken, het perfect getitelde ‘Smooth Sunshine’, een gave combinatie van instrumentale tracks en zang, die afwisselend ontspannend, vrolijk en opbeurend zijn. Het album bevat Gordons warme toon op bugel, trompet en zang. Het ook zijn vrouw Carol Selick horen, die de teksten schreef voor alle vocale nummers en neemt de leiding met haar sensuele stem op ‘Warm Bodies’ en ‘Love for All Seasons’. Mark Minchello voegt heerlijke elektrische en akoestische piano toe, en Leo Huppert legt de funky bas- en synth baspartijen neer.

De titeltrack laat onmiddellijk een zonnig geluid horen, dat je terug doet denken aan de voorbije zomer, waarna het rustige ‘Cafe Soul’ volgt. ‘Warm Bodies’ wordt aldus gezongen door Carol Selick, en het luchtige ‘Free Flow’ komt daarna aan de beurt. Met ‘Brazilian Vibes’ begeven we ons heupwiegend naar Brazilië, gevolgd door het gezongen ‘On a Summer Day’. ‘Day and Night’ huppelt vrolijk rond, waarna ‘Love for All Seasons’ weerom zang krijgt van Carol Selick. En ‘Empress Rule’ is meer uptempo, gevolgd door het intieme en rustige ‘Rainy Afternoon’. Het vocale ‘Everybody Loves to Complain’ is de voorlaatste track, waarna de vrolijke ‘Samba Majestuosa’ afsluit.

Een zeer leuk album, dat zoals verwacht, voldoet aan de verwachtingen. Ontspannende smooth jazz van hoog niveau!

Patrick Van de Wiele (4)

Op 25 november as. komt deze box uit met daarin liefst 7 cd’s. Het is een heruitgave van Esoteric Reactive en bevat geremasterde opnames van de Duitse supergroep Tangerine Dream. Het gaat hier om live opnames van 5 legendarische concerten, tussen november 1976 en juni 1983. De aard van de muziek van Tangerine Dream betekende dat improvisatie een sleutelfactor was in hun live optredens, waardoor elk optreden uniek was. Dat maakt deze opnames zo fascinerend. Deze Esoteric Reactive-editie is al vele jaren niet beschikbaar.

Tussen 1971 en 1977 bestond Tangerine Dream uit Berlijn uit toetsenisten Edgar Froese, Christoph Franke en Peter Baumann. Tijdens deze periode tekende de groep bij Virgin Records, bracht klassieke albums uit zoals ‘Phaedra’, ‘Rubycon’ en ‘Ricochet’, ging op tournee door Europa, Australië en de Verenigde Staten, en gebruikte een breed scala aan analoge synthesizers, sequencers en allerlei soorten effectapparatuur. in hun optredens. Het onderscheidende van hun concerten in die tijd was dat ze voornamelijk uit improvisaties bestonden – elk optreden omvatte een andere aanpak.

Toen ze in 1973 bij Virgin tekenden, kreeg de band de kans om hun muziek in de studio te verfijnen. Voorbij waren de wazige dagen van het Duitse underground label Ohr Records. Hun vierde album ‘Atem’ (1973) was al een enorme stap voorwaarts in het structureren van hun materiaal, met af en toe gekkigheid en experimenten. Het was John Peel die het “Album van het Jaar” classificeerde in zijn BBC-radioshow en dat maakte de weg vrij om meer aandacht te krijgen.

Na de release van ‘Phaedra’ (1974) nam hun populariteit een enorme stap, vooral in het Verenigd Koninkrijk. De pers noemde hun concerten “fascinerende ervaringen”, terwijl de poppoll van Melody Maker ze tot “de meest veelbelovende bands ter wereld” rangschikte.

Na het vertrek van Baumann in de herfst van 1977, experimenteerde de band een korte tijd met Steve Jolliffe (zang, synthesizers, blaasinstrumenten) en Klaus Krüger (drums), zoals gedocumenteerd op het in 1978 uitgebrachte ‘Cyclone’ album. De toevoeging van klassiek geschoolde pianist Johannes Schmoelling in het voorjaar van 1979 markeerde het begin van een derde belangrijke periode in de geschiedenis van de band. Tegelijkertijd dacht bandleider Edgar Froese aan een meer gestructureerde benadering van hun muziek. Improvisaties werden vervangen door compositorische elementen, terwijl om de klank van hun muziek te verdiepen de bandleden meer de nadruk legden op sounddesign en technische innovaties. Terwijl Franke nog steeds verantwoordelijk was voor zijn ritmische en harmonische accenten, bracht Schmoelling een kenmerkend melodisch element in de muziek van Tangerine Dream.

De eerste cd bevat het concert opgenomen in de Albert Hall Nottingham op 8/11/1976. Dit valt uiteen in 3 delen. Het was meteen hun derde Europese tournee, waarbij ze het ‘Stratosfear’ album promoten. Met Froese op vleugelpiano en elektrische gitaar, Baumann op Mellotron, Fender Rhodes en andere synthesizers en Franke op de Big Moog.

Cd 2 is dan de registratie van hun vijfde concert op 4/4/1977 in het Lisner Auditorium in Washington, tijdens hun eerste Noord-Amerikaanse tournee. Hierop staan naast een introductie, 3 tracks.

De derde cd is de voortzetting van datzelfde concert, dat ook weer uiteenvalt in 3 tracks. Samen met de voorgaande cd werd dit live uitgezonden op WGTB-FM, en dat zou later resulteren in het dubbelalbum ‘Encore’.

Op cd 4 hoor je het concert in de Audimax in Hamburg op 24/2/1978. Daarop werden Froese en Franke kortelings bijgestaan door zanger/fluitist Steve Jolliffe en drummer Klaus Krieger. Ook werd er samengewerkt met Laserium. Hier staan maar liefst 7 tracks op.

De vijfde cd laat het concert in de Newcastle City Hall op 25/10/1981 horen. Hiermee werd het album ‘Exit’ gepromoot. Daarop staan 4 tracks.

Cd 6 bevat de voortzetting van dat concert met 2 tracks.

De laatste en zevende cd is het Fassbinder Memorial Concert (ter ere van de overleden Duitse regisseur) opgenomen in de Alte Oper in Frankfurt op 11/6/1983. Hier hoor je een selectie uit het ‘Logos’ album, plus onuitgebrachte muziek.

De Nederlandse journalist Wouter Bessels, die deze opnames vanaf de originele master tapes remasterde, wordt beschouwd als een van de toonaangevende specialisten in de geschiedenis en muziek van Tangerine Dream. Naast geluidstechnicus, platenverzamelaar en biograaf/archivaris voor gitarist Jan Akkerman, heeft hij boeken geschreven over Pink Floyd en Porcupin. Een historisch tijdsdocument dus!

Patrick Van de Wiele (4)

Liquid Mind is de naam die Chuck Wild, componist, producer en songwriter uit Los Angeles, gebruikt. Zijn goedverkopende downtempo, chill-out albums hebben consequent in de Billboard charts gestaan en zelfs verschillende malen de top gehaald op de iTunes USA New Age chart. Er zijn maar weinig componisten met zoveel liefde voor traagheid in hun muziek als Wild. Chuck put uit klassieke en popinvloeden die zo uiteenlopend zijn als Beethoven en Brian Eno, Bartok en Rachmaninoff, Bach, Chopin en Fauré, Duruflé en Brahms.

Op dit nieuwe album, dat op 17 oktober digitaal verscheen, staan 7 tracks, die je dus kan onderbrengen bij New Age en ambient. In totaal voor 64 minuten met de meest kalmerende en ontspannende muziek op deze planeet. Dit is meteen het 18^de album van Liquid Mind, en is ideaal voor meditatie, slaapstoornissen en andere therapeutische vormen.

In Chuck’s eigen woorden is dat: “The ultimate compliment to me is that people fall asleep to my music. Liquid Mind is functional music, assisting us to be tranquil at those times when that may not be easy.”

Tegelijk werd dit album op 10 oktober jl. door Pandora uitgekozen voor de première van World Mental Health Day.

Patrick Van de Wiele (4)

Op 18 november as. verschijnt bij het Britse label Cherry Red Records deze compilatie met daarop soulklassiekers uit de sixties en het begin van de seventies, die bestaat uit 3 cd’s.

Toen in 1980 de groep Dexy’s Midnight Runners het had over een “new soul vision” refereerden ze zowel naar hun eigen muziek als die van andere bands zoals The Jam. Ze brachten immers covers van soulsongs zoals  ‘Seven Days Too Long’ (Dexy’s), ‘One Way Love’ (Dexy’s), ‘Big Bird’ (The Jam) en ‘Move On Up’ (The Jam). Op die manier inspireerden ze een nieuwe generatie van teenagers om op zoek te gaan naar de originele songs. Deze compilatie verschaft een soundtrack uit die tijd, met songs uit de sixties en seventies, die opnieuw populair werden tijdens de eighties.

Op cd 1 en 2 staat de soulmuziek uit de USA centraal, met tracks van soullegendes zoals Otis Redding, Aretha Franklin, Marvin Gaye, Curtis Mayfield, The Temptations, The Four Tops, Martha and The Vandellas, Chairmen Of The Board, Ike & Tina Turner, Wilson Pickett, Edwin Starr, Sam & Dave, Booker T. & The MG’s, enz., maar van minder bekende artiesten zoals The Show Stoppers, Shirley Ellis, Bobby Sheen enz.

Cd 3 richt zich op de soulmuziek uit Groot-Brittannië met Jimmy James and The Vagabonds, Geno Washington and the Ram Jam Band, Madeline Bell, The Foundations maar ook van bezoekende sterren uit de USA zoals Garnet Mimms, Little Richard en Major Lance.

U krijgt dus hier zowel juweeltjes uit de Motown stal (Detroit), als van Stax (Memphis), Chess Records (Chicago), Mirwood (LA) en Atlantic Records (NYC). Tevens staan er Northern soul favorieten tussen.

Soulmuziek fans (zoals ik) mogen deze dus absoluut niet missen!

Patrick Van de Wiele (4½)

De Italiaanse producer en componist Michele Felloni, ofwel Michele Effe is het brein achter Gold Lounge. Hij is gespecialiseerd in chill-out, ambient en elektronische muziek. Michele begon al op jonge leeftijd naar muziek te luisteren, en zelf te spelen, en op zijn zesde leerde hij piano spelen. De seventies en eighties waren een belangrijke periode voor hem, maar tijdens de nineties begon hij een carrière als Dj. Dat viel samen met de opkomst van house muziek. In 2007 ontdekte hij op vakantie in Ibiza de chill-out en lounge muziek, en werd er op verliefd. Op 4 november zal hij deze nieuwe digitale EP uitbrengen. Daarop staan 6 tracks, en Michele opent met de titeltrack, waarop je wandelt langs de zee en kijkt naar de horizon, terwijl je terugdenkt aan jouw herinneringen. De eerder uitgebrachte gezongen single ‘Higher’ is echter dansbaar, terwijl ‘I Just Can’t Get Enough of You’ na een trage intro, dat ook is. ‘Like a Circle’ keert terug naar die ontspannen chill-outmuziek, maar ‘Either Way’ laat je weerom dansen. Afsluiter ‘Higher (Cloud Mix)’ brengt een dromerige sfeer.

Gold Lounge switcht dus tussen trage ritmes, ambient tracks en ritmische tunes. Toch is een aangeraden soundtrack voor die laatste dagen zonlicht, terwijl je terugdenkt aan de goeie herinneringen.

Patrick Van de Wiele (4)

Gitarist Chris Standring is geen onbekende hier. Al jaren volg ik hem, en recenseer ik zijn albums. Nu heeft hij zijn Kerstalbum ‘Silent Night’ digitaal uitgebracht, waarop hij zijn unieke versie van die klassiekers laat horen. Daarbij liet Chris zich inspireren door de klassieke versies van Nelson Riddle en Vince Guaraldi om zijn eigen gitaarstempel erop te drukken. En dat hoor je onmiddellijk van bij ‘Deck the Halls’, dat eigentijds klinkt. Daarna volgt de mooie, jazzy klinkende ‘The Christmas Song’ ofwel ‘Chestnuts Roasting on an Open Fire’. ‘God Rest Ye Merry Gentlemen’ klinkt alsof je erop kan gaan stappen, waarna ‘The First Noel’ je terugneemt in de tijd naar jouw eerste Kerstmis. De titeltrack brengt Chris op een traditionele manier, gevolgd door ‘Hark The Herald Angels Sing’ weer eerder jazzy overkomt. En ‘We Three Kings’ drijft op een rustig ritme. Swingen kan je dan weer op het hippe ‘Winter Wonderland’, waarna ‘O Little Town Of Bethlehem’ teruggrijpt naar de fifties. Een Kerst-cd kan niet compleet zijn zonder ‘White Christmas’, dat Chris naar nieuwe hoogten stuwt met zijn eigen interpretatie.

Hij werd bijgestaan door drummer Dave Karasony en bassisten John Leftwich en Kevin Art, maar het is uiteraard Chris die de show steelt met zijn nieuwe versies van deze traditionele Kerstklassiekers. Om stil van te genieten bij het haardvuur!

Patrick Van de Wiele (4)

Achter het pseudoniem Klangwelt gaat de Duitse audiotechnicus Gerald Arend schuil. Hij werkt meestal voor de multimedia en videogamesindustrie. Zijn sound is gebaseerd op de Europese elektronische muziek, waarin hij invloeden van artiesten zoals Jean-Michel Jarre, Vangelis, Tangerine Dream en Yello combineert met een unieke mix van rijke klankkleuren en soms onvoorspelbare harmonische ideeën. Verdere handelsmerken zijn pakkende, minimalistische melodieën, groovy ritmes en speelse samplegimmicks. Klangwelt behaalde al verschillende Duitse elektronische muziekprijzen. Op zijn nieuwste cd, en meer bepaald op ‘Cold War Child’ ontmoeten geluiden en stukjes spraak uit een duister verleden koude beats en sequencers. Koren van Mellotron komen op ‘Corium’ in contact met parelachtige piano arpeggio’s. Jean-Michel Jarre’s invloed is dan weer te horen op ‘Futurist’, vermengd met rijke bassen, terwijl vocoders weggelopen uit Kraftwerk en OMD te horen zijn op ‘Information’. Vocale “alien” samples kan je beluisteren op ‘Muse’ waarna een warme analoge sound à la Vangelis te horen is op ‘Ago’.

Klangwelt, alhoewel geïnspireerd door diverse Europese elektronische muziek, heeft duidelijk zijn eigen sound gevonden. Dit album is het dan ook waard om beluisterd te worden, steeds melodieus en ondanks experimenten toch toegankelijk.

Patrick Van de Wiele (4)

Componist en multi-instrumentalist Richard Williams weeft op dit nieuwe Kerstalbum een rijk tapijt van big band swing, orkestrale tunes en rockarrangementen die samen in een nieuwe, geüpdatete sound van de Kerstklassiekers uitmonden. Williams is aangetrokken tot mainstream jazz en werkte al samen met Michael Bublé en The Carpenters voor hun Kerstcd’s. Hij wou diezelfde sound voor zijn eigen album, met zelfs nog een rijkere sound. Aldus bracht hij verschillende van zijn favoriete vocalisten aan boord, zoals Ales Stiles, Nate Bryant, Rebecca Lopez, Evon Collett, Connor Ross, Taylor Miranda, Hayley Kirkland, Company B, Dmitry Noskov, Benny Benack III, Chelsea Brooke Olson en Julie Seechuck. Voeg daarbij getalenteerde muzikanten zoals saxofonisten Eric Marienthal, Sal Lozano, Brandon Fields, Dan Kaneyuki en Will Vargas, trompettisten Wayne Bergeron, Rob Schaer, Kye Palmer, Mitchell Cooper en trombonisten Andy Martin, Joey Sellers, Erik Hughes en Robert Todd. Williams zelf speelde piano, en bassist Trey Henry, drummer Bernie Dresel rondden af. Tijdloze kerstliedjes dus in een big bandstijl, aangevuld met enkele orkestrale nummers. Ideaal voor wie houdt van Frank Sinatra, Michael Bublé en The Carpenters. En daar behoor ik ook bij!

Patrick Van de Wiele (4½)

De Amerikaanse zangeres, componiste en producer Roberta Donnay is gedurende meer dan 30 jaar al aanwezig op de jazz en blues scène.  Ze heeft opgetreden en opgenomen met enkele van de grootste namen uit de muziekindustrie en toerde zowel rond in haar thuisland als internationaal, waarbij ze clubs, theaters, concerten en jazzfestivals aandeed. Voor haar song ‘One World’ mocht ze een prestigieuze ASCAP Composers Award ontvangen, en die werd geselecteerd als wereld vredessong voor de 50^ste verjaardag van de UN. Je kan haar muziek dan ook beluisteren in film en op Tv. Haar eerdere albums met haar band The Prohibition Mob Band bevatten swingende, dansbare jazz uit de jaren ’20 en ’30 van de vorige eeuw. Ze groeide op met jazz in de sixties, maar ontdekte Blossom Dearie pas na een optreden. In 2011 nam ze 5 songs op met Bob Dorough, een vriend die met Dearie samenwerkte. Daarna volgden ook nog verschillende duetten, en zo groeide Roberta’s appreciatie voor Dearie. Al dat leidde tot dit tiende album, dat eigenlijk een project van liefde geworden is. Roberta vat Dearie’s minimalistische stem en speelse stijl op deze hommage, maar voegt daar haar eigen bluesy interpretaties aan toe. Ze koos voor 16 tracks, geschreven door verschillende componisten, en huurde pianist Mike Greensill, bassist Ruth Davies, drummer Mark Lee, gitarist José Neto, harmonicaspeler David Sturdevant en percussionist MB Gordy in.

Ze opent met ‘Roberta’s Blues’, haar versie van Dearie’s ‘Blossom’s Blues’, en vervolgt met het flirterige ‘Peel Me a Grape’. Cole Porter’s ‘Just One of Those Things’ begint traag, maar gaat dan over in een snelle swinger. ‘Inside a Silent Tear’ brengt ze als een mooie, licht heupwiegende bossa nova, waarna ‘Plus je t’embrasse’ Dearie’s Franse periode in de verf zet. En het intieme ‘Someone to Watch Over Me’ ken u vast en zeker wel. Humor komt daarna aan bod met ‘Moonlight Savings Time’, gevolgd door het Franstalige, romantische sfeertje van ‘A Paris’. ‘The Party’s Over’ brengt swingende blues, waarna ‘If I Were a Bell’ volgt. Op ‘Spring in Manhattan’ bezingt ze eenzame harten, en ‘Unless It’s You’ klinkt al even introvert. Daarna komt ze weer op de proppen met het heupwiegende ‘You Fascinate Me So’, terwijl het gevoelige ‘I Wish You Love’ mij raakt. ‘It Amazes Me’ is ook intimistisch en afsluiter ‘Put on a Happy Face’ swingt de pan uit. Dit is duidelijk een perfecte manier om Blossom Dearie te herdenken met een lichte aanpak. Een eerbetoon dat Dearie’s essentie in 16 songs vat!

Patrick Van de Wiele (4)

De Amerikaanse fluitiste Sherry Finzer is hier al dikwijls aan de beurt gekomen, zowel als soloartiest als in samenwerking met andere artiesten. Nu is haar vierde release in de ‘Naked Flute’ reeks op 21 oktober digitaal uitgebracht. In haar eigen woorden: “Synesthesia is dedicated to my late mother-in-law Judy and all who have suffered with, as well as those who have been caretakers for family members with dementia, Alzheimer's, and other diseases affecting memory. A message from Judy challenged me to explore the relationship between music and color. Recorded at The Tank in Rangely, CO, I invite you to explore this music with color in mind and I would love to hear about your experience!” Want Sherry gelooft er rotsvast in dat muziek kan helend werken. Via deze meditatieve muziek kom je tot rust, maar het helpt ook tegen stress, depressie, en fysieke kwalen zoals tinnitus, beroerte en zelfs kanker. Begin dus nu aan de zelfhelende ervaring!

Patrick Van de Wiele (4)

In 1972 werd Andrea Bacci geboren in Italië. Hij erfde het vermogen om artistieke werken van kristal te maken van zijn vader, terwijl hij tegelijkertijd zijn eigen intense passie voor muziek cultiveerde. Andrea speelde al op jonge leeftijd in een rockband, maar toen hij ouder werd, breidde zijn muzikale smaak zich uit naar andere genres zoals fusion, jazzrock en later ambient en chill-out. Zijn muzikale stem is heel innerlijk, en Andrea voelt de behoefte om te componeren om datgene naar buiten te brengen wat zijn innerlijke zelf niet met woorden kan uitdrukken. Luisteren naar zijn muziek is als luisteren naar de geheimen van je beste vriend, met alle emotionele betrokkenheid die dit met zich meebrengt. In zekere zin kan het ons helpen een belangrijke stap te zetten naar openheid voor anderen, naar empathie. Het is een pad dat maar weinigen bereid zijn te volgen aangezien het verre van radiovriendelijke muziek is, maar zijn muziek zal je verrijken en je meer afstemmen op de schoonheid van authenticiteit.

Dit nieuwe digitale album kwam op 14 oktober uit, en is de opvolger van ‘Perceptions Vol. 1’. In Andrea’s eigen woorden: "Our eyes eagerly delve into the blue, where, evoked by the music, the night reveals a sky even richer in enchantment. A gentle breeze superimposes images to what we perceive. It is daytime again. A delicate ray of sunshine makes its way through the leaves: it is engaged in lighting up a colorful winged creature that plunges seeking the nectar of the most scented flowers. This is beauty: a gift offered by nature to regenerate our body and soul".

Laat het je wegvoeren naar een heiligdom van vrede en genezing!

Patrick Van de Wiele (4)

Uit de Russische stad Ufa bereikt mij de nieuwe digitale EP van de multi-instrumentalist en producer Artur Bayramgalin. Hij werd geboren in 1974 en werd al vroeg naar muziek toe gedreven. Op zijn 22^ste maakte hij naam op de Russische muziekscène, en recent werkt hij zowel aan soloprojecten als met andere artiesten. Artur focust zich op smooth & acid jazz, New Age & chill-out, elektronica en folk. Zijn debuut verscheen in 2009. Daarnaast is hij tevens lid van de etnische fusion groep Suraman en producer van het nieuwe elektronische project Breezz Studio. Op deze nieuwe EP staan slechts 2 tracks, waarin Artur zijn stemming wou weergeven voor en na 24/2/2022. ‘Open Sky’ is bijvoorbeeld vol met opgewekte herinneringen en een lichte vorm van droefheid die de voorbij gegane dagen reflecteert. De titeltrack daarentegen brengt gevoelens van pijn, angst en bitterheid die sedert die zwarte dag steeds in zijn gedachten zijn.

Patrick Van de Wiele (3½)

Op 30 september jongstleden verscheen digitaal deze compilatie. Lemongrassmusic presenteert daarop een verse collectie van 20 fijne Lounge en Chill-out tracks, die allen opgedragen zijn aan de hoofdstad van Japan, de wereldstad Tokyo. Deze miljoenenstad is een pulserende en overweldigende metropolis in het land van de rijzende zon. Luister dus mee en laat jezelf onderdompelen in een mengeling van moderne en traditionele geluiden uit Azië. Kom tot rust op deze uitstekende Aziatisch klinkende lounge & chill-outcollectie!

Patrick Van de Wiele (4)

Mari Wilson (The Neasden Queen Of Soul) verscheen voor het eerst op het toneel in de vroege jaren ‘80 met haar wolkenkrabber bijenkorf, een bizar gevoel voor mode en volledig gechoreografeerde 12-koppige band The Wilsations. De liveshows van Mari waren een evenement, puur entertainment. In 1982 kwamen de platen van Mari de hitparade binnen en al snel had ze 6 hitsingles, waarvan de grootste 'Just What Iʼve Always Wanted' en 'Cry Me A River' waren, beide afkomstig van haar album 'Showpeople'.

Op 25 november as. verschijnt een 3-delige, fantastische digipack-collectie met Mari Wilson's meest geliefde materiaal uit haar tijd, getekend bij de Compact Organization, verspreid over haar studioalbum en 10 single-releases in de periode 1980-85.

CD 1 is gecentreerd rond het 12-track debuutalbum 'Showpeople', oorspronkelijk uitgebracht in 1983 plus vier bonustracks, de 12-inch mixen van de singles, 'Just What I Always Wanted' haar 1982 top 10-hit, 'Cry Me A River ' een top 30-hit in 1983, 'Baby It's True' en de soulklassieker 'Ain't That Peculiar', beide voor het eerst hier op cd verkrijgbaar.

CD 2 bevat de singleversies van acht A-kantjes, negen B-kantjes en vijf rariteiten, waaronder zeven niet-album-singels, 'Love Man', 'Dance Card', 'Beat The Beat', 'Baby It's True', ' Ain't That Peculiar', Let's Make This Last' en het themalied van de film ‘Dance With A Stranger’ uit 1985 namelijk 'Would You Dance With A Stranger'.

CD 3 bevat acht nieuwe remixes van de originele schrijver/producer Tot Taylor, vakkundig bijgestaan ​​door Joe Dworniak met gebruikmaking van de originele multi-track tapes. De geremixte nummers zijn onder meer de A-kanten 'Beat The Beat' en 'Baby It's True' plus de B-kanten 'Glamourpuss', 'Ecstasy', 'Rave', 'She's Had Enough Of You' en 'You Look So Good'. Voor het eerst op cd verschenen, waaronder de Amerikaanse remix van 'Just What I Always Wanted', 'One Day Is A Lifetime - Alternate Version', een 7” DJ-editie van 'Wonderful' en twee versies van 'Let's Make This Last' .

Tevens bevat deze compilatie een 24-pagina's tellend boekje met aantekeningen geschreven door Mari Wilson en een Britse discografie, samen met niet eerder vertoonde foto's. De nieuw ontworpen voorkant maakt gebruik van een iconische foto gemaakt door Adrian Boot.

Een must voor fans van Northern Soul!

Patrick Van de Wiele (4)

Tegen het einde van de jaren ’70 had de wijdverbreide populariteit van rockliefhebbers in het UK een aanzienlijke invloed gehad op de Jamaicaanse muziek, waarbij veel van de grootste talenten van het eiland de soulvolle stijl omarmden. Hiervan bleken maar weinig vrouwelijke artiesten populairder dan Marcia Aitken en June Lodge, wiens opnames voor de toonaangevende producer uit Kingston, Joe Gibbs, enkele van de meest populaire romantische reggaesingles van die tijd bevatten. Om te profiteren van de populariteit van hun werk, bracht die producer de twee langspelers uit die de focus vormen van deze dubbele cd-collectie.

De eerste schijf bevat het cd-debuut van Marcia's nu enorm verzamelbare album, 'Reggae Impact', met de bestverkochte single 'I'm Still In Love With You', een opname die aanleiding gaf tot een reeks grote Jamaicaanse hits, met name Althea & Donna's UK-hitlijst, 'Uptown Top Ranking'. Ook staan de Leo Sayer cover ‘When I Need Love’, de Roberta Flack & Donny Hathaway cover ‘The Closer I Get To You’ en de Samantha Sang cover ‘Emotion’ ertussen.

Cd 2 toont de output van een andere van Jamaica's toonaangevende vrouwelijke artiesten, de immens populaire en getalenteerde June Lodge, wiens hitversie van Charlie Pride's countryklassieker 'Someone Loves You Honey' de titel leverde voor haar veelgeprezen debuutalbum. Met tevens de covers ‘Baby I’m Yours’, ‘More Than I Can Say’ en ‘Do That To Me One More Time’.

Op deze dubbel-cd zijn de tracklists van beide essentiële elpees versterkt door de rest van de output van deze twee zangeressen uit de late jaren ‘70 en vroege jaren ‘80, met 22 nummers in de collectie die niet beschikbaar zijn in elk formaat sinds hun originele uitgave.

Romantische reggae dus, die zowel geschikt voor de reggaefans als om op te dansen. Deze dubbel-cd is verkrijgbaar vanaf 18 november as.

Patrick Van de Wiele (4)

Van de Frans-Catalaanse artiest Christopher Goze kwamen hier al eerder 2 albums voorbij. Dat waren ‘Soul to Soul’ en ‘Slow World’. Dit nieuwe album, dat begin deze maand al digitaal te verkrijgen was, werd oorspronkelijk geproduceerd voor de afsluitingsceremonie van het UNESCO evenement “World Forum of Intercultural Dialogue”. Er werd aan Christophe gevraagd om een track van 16 minuten te produceren, waarin zoveel mogelijk instrumenten uit zoveel mogelijk verschillende landen aan bod kwamen. Dit met de bedoeling om aan te tonen hoe gemakkelijk muziek culturele verschillen kan overbruggen. Want we leven in een wereld van steeds groeiende en snel veranderende samenlevingen, culturen en markten waarin grenzen vervagen, maar muziek blijft als een constante. ‘T.I.M.E. (Trans Intercultural Music Experience)’ is een wereldfusietrack van 15 minuten met ongeveer 80 instrumenten uit ongeveer 45 verschillende landen. Christophe verdeelde dit project in 4 tracks van elk 4 minuten, die aldus makkelijker toegankelijk zijn voor de radio. Maar u kan het ook in zijn geheel beluisteren als ‘Full Experience’. Een aanrader voor liefhebbers van wereldmuziek dus!

Patrick Van de Wiele (3½)

De Amerikaanse gitarist, producer en mixer Brian Fechino werkt zowel met soloartiesten als met complete bands, en voegt daar zijn eigen gitaar, bas en keyboards aan toe. Brian is studiomanager in The Holler in Nashville en produceerde al tal van songs voor Tv zoals voor CBS’s ‘All Rise’ & ABC’s ‘Stumptown’. Ook werkt hij nauw samen met The Rock Boat Music Cruise en Rock by the Sea Charity Festival. Als voormalig leadgitarist van The Pat McGee Band geeft hij meer prioriteit aan smaak en toon dan aan technische gymnastiek. Zijn kracht ligt in zijn begrip van gitaargeschiedenis, techniek en apparatuur, evenals zijn jarenlange podium- en studio-ervaring. Van moment tot moment, in zijn spel, is hij in staat om uit deze kennis te putten, waardoor hij elk denkbaar (en veel voorheen onvoorstelbaar) geluid uit zijn gitaar kan produceren. Zijn stijl kan zich aanpassen aan veel verschillende genres, terwijl hij toch zijn gevoel voor smaak en toewijding behoudt om het juiste geluid te krijgen en de juiste rol te spelen. Brian is ook het derde lid van de Heart Dance Records Chill/Groove-band Majestica. Dit nieuwe album klinkt opbeurend, groovy en levendig, en is een zonnige eindezomermix van smooth jazz, wereld, elektroakoestische en ambient soundscapes. Deze optimistische EP is een perfecte manier om je dag energie te geven, je humeur te verbeteren en te ontspannen. Opener ‘Water and Sun’ zet meteen de toon, met sax van Michael Ghegan, en trombone van Joel Mikulyak. ‘That’s Right’ gaat iets kalmer verder met Daniel Clarke op piano en orgel. Op ‘Dressed and Ready’ kan je lekker ontspannen, waarna we de hort op gaan met ‘Walk It Off’. ‘Stars Fall Forward’ sluit af met een leuke vibe. Het geheel werd gemastered door Cass Anawaty. Heel leuk!

Patrick Van de Wiele (4)

Achter het chill-outproject Capa gaat de Noorse componist Vidar Nord uit Holmestrand schuil. Dit is een producer met een uitgebreide achtergrond in songwriting voor artiesten en muzikale producties voor reclame, Tv en film. Dit project is vooral gebaseerd op stemmanipulatie, en gaat over het vinden van unieke zinnen of geluiden wanneer het berekende wordt verdraaid en gebogen naar het niet-berekende. Conventionele ideeën rond vorm en structuur veranderen in een synthetische soundscape. In de zomer van 2013 werd het album ‘Capa II’ voor het eerst op het Lemongrassmusic label uitgebracht. Vele andere volgden. Dit nieuwe album markeert een nieuwe koers met een andere manier van muziek maken en klanksignaturen door te componeren zonder een bepaald tempo, vrij van gekwantiseerde midi-programmering en click-recording, waardoor de luisteraar en componist de vrijheid krijgen om verder te experimenteren en te ervaren. het abstracte universum van klank en melodie. Op dit album staan 5 tracks die zijn dynamische en gevarieerde manier van leven reflecteren. Het werd op 14/10 jl. digitaal uitgebracht en situeert zich dus in het ambient en downtempo genre.

Patrick Van de Wiele (3½)

In de nasleep van de punkrock, en geïnspireerd door de glamour van David Bowie, gooiden jonge elites in de grote steden van Engeland de boeien van het grijze, vochtige en sombere Engeland van de jaren ‘80 van zich af, en zochten iets meer verfijnd en gecultiveerd dan het oergehuil van punk. Gewapend met kleerkasten vol kleurrijke en buitensporige tweedehands kleding, goedkope make-up, uitgebreide platencollecties, hun eigen extraverte verbeeldingskracht en een drang om te dansen, zou een verzameling dj's, dansers en junkshop fashionista’s clubs bezoeken zoals The Wag in Londen, Pips in Manchester en The Rum Runner in Birmingham. De resulterende scène zou ontelbare gezichten uit de popscene uit de jaren ‘80 voortbrengen en de New Romantic beweging op gang brengen. Deze driedelige box is samengesteld met hulp van de Londense “boy-over-town” en DJ Chris Sullivan (van Blue Rondo A La Turk), en met een smorgasbord van glamrock, proto-punk, electronica, disco, funk en camp 60s curiosa, vangt deze compilatie iets van de sfeer van een avondje uit op tijdens die opmerkelijke, unieke uitgaansgelegenheid. Van de pre-punk rock van Alice Cooper, Iggy en Lou Reed, via het futuristische geluid van The Normal, John Foxx, New Order en Visage, tot de geïmporteerde New Yorkse coolheid van Tom Tom Club, Coati Mundi en co, dit is een duik diep in de eclectische en excentrieke luistergewoonten van een groep mensen die vastbesloten zijn niet te worden opgeslokt door de sombere reflecties van punk op de Britse samenleving, en een eigen fantastische en onwaarschijnlijke wereld te creëren. Deze box komt pas uit op 11 november as. en bevat o.a. hits uit verschillende genres van Mott The Hoople, The Lounge Lizards, Zager & Evans, Roxy Music, Lou Reed, RAH Band, Donna Summer, Grace Jones, Giorgio Moroder, The Sweet, OMD, Visage, onze eigen Telex, Spandau Ballet, Marianne Faithfull, ABC, Tom Tom Club, Chaz Jankel, Kid Creole & The Coconuts, Sister Sledge en Lipps Inc. Een bont allegaartje dus!

Patrick Van de Wiele (4)

In het verleden heb ik al cd’s van trompettist Tim Gelo gerecenseerd. Onder het pseudoniem Velvet Dreamer brengt hij zijn negende album uit. Tim woont in Berlijn en studeerde daar jazzmuziek aan de Hanns Eisler muziekschool. Hij nam deel aan verschillende shows in de Staatsoper Berlin en met de band Mariachi International El Dorado. Verder speelt hij in het duo Jazzá-vu samen met Paul Wiebe, en runt hij het soloproject Digeltown. Zijn nieuwste album laat je terugdenken aan de voorbije (hete) zomer. Er zitten elementen van chill-out, loungemuziek, wereldmuziek (bossa en Latin), jazz en elektronische muziek in verwerkt. Opener ‘Vanilla Twilight’ brengt een up-tempo avondschemering, waarna de titeltrack volgt. ‘Dripping Moon’, evenals andere tracks zijn deels gezongen door een vrouw. Alle tracks bevatten “catchy” melodieën die dansen op “groovy” beats. Op die manier bekomt Tim van begin tot einde een levendige “flow”. Laat dus die warme herinneringen aan de voorbije zomer terugkeren in deze herfst! Een top cd!

Patrick Van de Wiele (4½)

Het Nederlandse label Silver Angel Records brengt al vele jaren chill-out en lounge cd’s uit, die de sfeer van Ibiza oproepen. Ik heb er trouwens al veel van besproken. Nu heeft dat label een samenwerking opgezet met onze landgenoot Andy Free van Double Beat Productions. Andy Free is het pseudoniem voor Dré Van der Veken uit Ninove, een songwriter. Andy schreef en componeerde alle 7 tracks, en produceerde ze nog ook. De muziek is hoofdzakelijk instrumentale chill-out, met hier en daar een gezongen passage. Soms drijft de song ook op een stevigere beat, maar meestal staat een ontspannen sfeer voorop. Leuk dus om bij te relaxen!

Patrick Van de Wiele (4)

Sopraanzangeres en pianiste Darlene Koldenhoven is afkomstig uit de “South Side” van Chicago, won al een Grammy Award en werd al 3 keer genomineerd voor een Grammy Award. Daarnaast won ze tal van andere Awards. Ze was door 1,5 biljoen mensen op PBS te zien als soliste in ‘Yanni: Live at the Acropolis’. Daarnaast coachte ze musici en zangers in Sierra Leone, stond in voor de vocale coaching van Whoopie Goldberg in ‘Sister Act’ films,  en trad samen met Ricky Kei op in India voor de UNO om bewustzijn te kweken voor de klimaatsverandering. Darlene is dan ook op meer dan duizend opnames te horen, in films, Tv, reclamespots enz. Ze werkte al samen met Barbra Streisand, Whitney Houston, Celine Dion, Rod Stewart, wijlen jazzlegende Ramsey Lewis, Pink Floyd, rockers Neil Young & Kenny Loggins, David Byrne enz. Darlene heeft ondertussen al 13 albums geproduceerd op haar eigen label TimeArt® Recordings. Ze kon op haar derde al in de kerk zingen, en kreeg vanaf haar negende een klassieke opleiding op piano. Door haar strenge Christelijke opvoeding mocht ze enkel naar religieuze muziek luisteren, en het was pas op de universiteit dat ze The Beatles en jazz ontdekte. Daarna verkaste ze naar Los Angeles, waar haar carrière begon. Haar nieuwste, instrumentale New Age album bevat 12 songs, die ze zelf componeerde, voorzag van arrangementen, keyboards op speelde, haar stem aan verleende en produceerde. Ze kreeg hulp van Grammy Award winnaar Charlie Bisharat (viool), Grammy Award winnaar M.B. Gordy (percussie), Ron Korb (shakuhachi, bansari fluit, Ierse en andere fluiten), Harry Kim (beugel), Catherine Del Russo (oboe), Mike Miller (gitaar), Venugopala Raju (tabla’s & Indiase percussie), Gayle Levant (harp), Lyn Bertles (viool), Joanne Lazzaro & Courtney Jacob (diverse fluiten). Die muziek moet de ziel rust brengen, en is ideaal voor relaxatie, massage, yoga, psychische pijn enz. Ze helpt ook om gefocust en in balans te blijven.

​Patrick Van de Wiele (4)

City of Dawn (het pseudoniem van Damien Duque) en Ross Christopher sloegen de handen ineen voor dit nieuwe album. Ze schreven alle muziek zelf, en creëerden zo hun eerste ambient, orkestrale album. De songs werden over de tijdspanne van enkele weken geschreven, en het album roept een emotioneel, inspirerend gevoel van emoties, verwondering en hoop op. Ambiente lagen worden gefuseerd met violen en cello’s. Dit werk werd ingezet tijdens het begin van de Russische invasie in Oekraïne. Daardoor komen gevoelens zoals verdriet en vreugde, verlies en hoop, duisternis en licht aan bod. De minimalistische aanpak van Ross Christopher verweeft strijkers en elektronische ambiance tot cinefiele soundscapes. Voeg daarbij de melodische maar dromerige soundscapes van City of Dawn, die geschikt zijn voor mensen die lijden aan autisme en angstaanvallen, depressie en slapeloosheid. Zelf lijdt Damien aan het syndroom van Asperger. Daardoor bezit deze muziek toch een meditatief karakter, die leidt naar heling. Ideale muziek om bij tot rust te komen dus.

Patrick Van de Wiele (4)

Muziek is steeds in het leven van de gitarist, componist en zanger Rogerio Tavares aanwezig geweest. Er was thuis echter geen platenspeler aanwezig, maar toch hoorde Rogerio muziek d.m.v. mensen die thuis en op straat zongen. Zelf zong hij voor het eerst toen hij 10 jaar oud was, en is hij sindsdien nooit meer gestopt. Zijn muzikale carrière begon rond 1986. Spelen en zingen is voor Rogerio voedsel voor de ziel, zonder zou niets logisch zijn. Hij houdt van de uitspraak van componist Fabrizio de André die zegt: "Ik dacht, het is mooi dat waar mijn vingers eindigen, een gitaar op de een of andere manier moet beginnen". Rogerio leverde al 2 cd’s af, ‘Galop’ (2004) en ‘Rond’ (2008), en nam aan diverse andere projecten als gast of componist deel. Voor deze cd componeerde hij alle tracks zelf, speelt akoestische gitaar en zingt behalve één ook alles zelf. Hij kreeg hulp van diverse andere musici. Zijn sound neigt naar Braziliaanse muziek, en ik denk dat hij uit Portugal komt.

Patrick Van de Wiele (3½)

Nog vanuit Italië bereikt mij het debuutalbum van de band C’ammafunk. Die band uit Salerno bestaat uit: Matteo De Vito (drums & percussie), Alessandro Criscuolo (bas), Roberto Santoro (gitaar), Gianmarco Capece (keyboards, piano) en Michele Vassallo (sax). Matteo is steeds in muziek geïnteresseerd geweest, en vooral het ritme van de drums trok hem aan. Hij is nog maar pas 23, en balanceert tussen originaliteit en innovatie. De titeltrack opent de cd, en brengt een instrumentale mengeling van funk & fusion. ‘Pachyphytum’ is ritmischer en meer uptempo, waarna ‘Dam’ ingeleid wordt door een intro. ‘N.O.E.L. (No One Escapes the Loop)’ haalt het tempo naar beneden, en klinkt funkier met gesproken samples. Op de single ‘Fly High’ hoor je de Canadese rapper L. Teez samen met violiste Arcangelo Michele Caso. Dit is neo-soul verweven met rap tegen een achtergrond van strijkers. Trompettist Gianfranco Campagnoli komt ‘Funkshovit’ versterken, de uptempo funky tweede single, waarna ‘This Is What You Got’ iets trager maar even funky eraan komt. Met ‘Dundalk’ wordt afgesloten. De muziek klinkt meestal uptempo.

Patrick Van de Wiele (4)

Deze splinternieuwe cd bereikt mij vanuit Italië. Spijtig genoeg vind ik nergens enige info over Le Lune. Ik kan enkel opmaken dat Papik de keyboards voor zijn rekening nam, en dat Jura de zang leverde. Daarnaast stonden musici Peter De Girolamo (keyboards, Rhodes, piano, elektrische bas), Francesco Puglist (contrabas, elektrische bas), Luca Trolli (drums), Stefano Marazzi (drums), Simone ‘Federicuccio” Talone (percussie), Alfredo Bochicchio (gitaar), Massimo Satta (gitaar), Attilo Bovi (Gitaar), Marcello Strignano (strijkers), Fabio Tullio (sax), Massimo Guerra (trombone, trompet) en Cori Stefy Gamboni hen bij. Deze cd is opgedragen ter herinnering aan Antonio “Tonino” Ascona en bevat 11 Italiaanse tracks. Het is aangename muziek, in Papik’s bekende stijl, die het midden houdt tussen pop en nu-jazz, gecombineerd met soul en jazz. Op de ballade ‘Soffia il vento’ komt zangeres Ely Bruna Engelstalige zang toevoegen, zodat een duet ontstaat. De single ‘Vado dove’ wordt gezongen door Danny Losito en kan u hieronder bekijken. ‘Trasparenza’ klinkt nogal jazzy, en Letizia Liberati & Frankie Lovecchio zingen samen het duet ‘L’unica cosa’. Iets verderop brengt Alan Scaffardi de mooie ballade ‘Sei quello che sei’. En ‘Non si sa’ is een uptempo track. Toch een leuke cd, zeker wanneer je van Papik’s sound houdt!

Patrick Van de Wiele (4)

Zo’n 30 jaar geleden bracht het Italiaanse label Irma Records de eerste single ‘First Job’ door Kekkotronics & LTJ uit. Dertig jaar later introduceerde ze ons tot één van de voorlopers van de Italiaanse housescene, en dat is Carlo Troja ofwel Don Carlos. In 1991 kwam zijn eerste single ‘Alone’ uit, en die verkreeg een cultstatus bij Britse en Amerikaanse Dj’s. Door de zachte sound kreeg het de naam van “Paradise House”, en die term bleef hangen. En ja in 2018 bracht Irma Records het eerste volume van zo’n compilatie op de markt. Die compilatie kende een enorm succes, en zo besliste men om nu een tweede editie daarvan uit te brengen. Don Carlos selecteerde uiteraard alle tracks, en die compilatie bestaat uit twee cd’s, maar is ook verkrijgbaar op elpee (met slechts 8 van de 20 tracks) en digitaal. Hijzelf opent met ‘Purple Day’ en naast hem zijn tal van andere artiesten vertegenwoordigd. Ik som ze even op: Deep Aural Penetration, Be Noir, Love Nation, More Heavy Soul, Outdance, F.I.T.Z., S.Y.B. crew & Lust Unlimited, Subsonic Posse, T.M.V. feat. Tyra Lee, Rasoir & The Sweatbox Orchestra, Three-Bu, Aritmya, Obsession en Moz-Art & Angelino. Een waar festijn voor fans van housemuziek dus.

Patrick Van de Wiele (4)

Op 14 oktober, dus volgende maand, verschijnt bij het Britse label Cherry Red Records, in samenwerking met SoulMusic Records, deze vierdelige box. Het is een luxe verzameling van “expanded editions” van de 4 bestverkopende albums van soulzanger Howard Hewett. Zoals u misschien weet begon deze zijn spectaculaire zangcarrière toen hij bij Shalamar zong. Daar vormde hij een trio met danser Jeffrey Daniels en danseres Jody Watley, beiden uit het Tv-programma ‘Soul Train’. Op die 4 cd’s staan maar liefst 56 tracks, en de box is vernoemd naar Howard’s grootste hit, ‘I’m for Real’, een top 5 R&B hitsingle uit zijn debuutelpee ‘I Commit to Love’. De box set bevat tevens 9 bonustracks, waaronder enkele rariteiten zoals zijn weinig bekend duet ‘Let Me Be a Light to Shine’ met Roberta Flack; het door George Duke geproduceerde ‘Obsession’ uit de soundtrack van ‘The Heavenly Kid’; en een cover van de doowop klassieker ‘The Ten Commandments of Love’ uit 1958.

Opener ‘Stay’ op de eerste cd is al meteen een top R&B track, gevolgd door de wondermooie ballade ‘I’m For Real’. De titeltrack ‘I Commit to Love’ is ook niet mis hoor, en Howard wierp zich hiermee op tot een “quiet storm” charmezanger. ‘Love Don’t Wanna Wait’ is een uptempo nummer, waarna de verborgen parel ‘I Got 2 Go’ volgt. ‘Let’s Try It All Over Again’ is overigens van hetzelfde gehalte, gevolgd door zijn handelsmerk ‘Say Amen’. Het mooie, maar miskende duet ‘‘Let Me Be a Light to Shine’ met Roberta Flack komt daarna aan de beurt. U krijgt ook nog de “Before Midnight Mix” van ‘Stay’ en het voornoemde ‘Obsession’.

Cd 2 is de uitgebreide uitgave van de elpee ‘Forever and Ever’, en die klinkt wat meer uptempo dan zijn voorganger, zoals bijvoorbeeld ‘You’ll Find Another Man’ en ‘Challenge’. Toch staan er mooie ballades tussen zoals ‘Once, Twice, Three Times’ en ‘Goodbye Good Friend’. Dan volgt het Motown duet ‘Ain’t No Mountain High Enough’ met Stacy Lattisaw, plus nog enkele bonustracks.

Op de derde cd komen het mooie duet ‘When Will it Be’ met Anita Baker, de mid-tempo track ‘Show Me’, de jazzfunk van ‘Shadow’, de swingbeat van ‘I Know You’ll Be Back’, de gospelsong ‘Jesus’, de 12 inchversie van ‘If I Could Only Have That Day Back’ en de Eagles cover ‘I Can’t Tell You Why’.

Cd 4 is de uitgebreide versie van ‘Allegiance’ met daarop o.a. de single ‘Save Your Sex for Me’, de ballades ‘Can We Try Again’, ‘Take it to the Highest’, ‘From this Day on’ en ‘Just Like a Woman’, de mid-tempo track ‘Can’t Get Over Our Love’, en de samenwerking en Marvin Gaye cover ‘Got To Give It Up’ met saxofonist David Sanborn.

Deze box komt met een boekje waarin foto’s uit Howard’s persoonlijke collectie staan. Alles in een productie van Tim Dillinger en SoulMusic.com stichter David Nathan, die de “liner notes” afleverde, samen met “quotes” van Howard zelf.

Deze compilatie is dan ook ten zeerste aangeraden aan soulfans, zoals ik! Ik zou dus zeggen, kopen maar!

Patrick Van de Wiele (5)

​The Soultrend Orchestra is een project van componist, arrangeur en producer Nerio “Papik” Poggi, die hier al eerder aan bod kwam. In 2011 kwam hun debuut ‘Groovy Nights’ uit, met daarop een mengeling van soul, funky, disco en acid jazz. In 2017 besprak ik ’84 King Street’, met disco uit NYC. Nu is er hier een nieuw project aanbeland, dat in teken van de funk staat. En weerom stond Papik in voor de productie en mixage. De band bestaat uit Frankie Lovecchio (zang), Peter De Girolamo (Rhodes & synthesizers en elektrische bas), Papik (synthesizers), Alfredo Bochicchio (gitaar), Fabio Tullio (sax), Massimo Guerra (trompet), Enzo De Rosa (trombone), Luca Trolli (drums), Simone “Federicuccio” Talone (percussie) en Claudia Arvati & Frankie Lovecchio (achtergrondzang). We vliegen er gelijk in met de funky opener ‘Get Down Saturday Night’, een cover van Oliver Cheatham, met zang van Alan Scaffardi, waarna de originele, en nog meer funky titeltrack volgt met rapper Sonny King. Op ‘Your Love Keeps Me Groovin’’ hoor je zanger Kenneth Bailey, gevolgd door Alan Scaffardi die terugkeert als zanger op de ballade ‘About Love’. Het instrumentale ‘Speed Date’ laat je swingen op de dansvloer, waarna Frankie Lovecchio als zanger naar voren komt op ‘It’s Gonna Be Alright’. Op de mid-tempo track ‘Trying’ hoor je zanger Danny Losito als gast, gevolgd door de instrumentale funk van ‘3 of a Kind’. ‘Act Like You Know’ wordt gezongen door Al Castellana, waarna het relaxte ‘Meant to Be’ opgeluisterd wordt door gastvocalist Dario Daneluz. Daarna is het weer tijd voor instrumentale funk met ‘Riding the Wave’ en Randy Roberts zingt ‘Spread Your Love Around’. Frankie Lovecchio komt nogmaals terug met ‘So Satisfied’ en daarna dansen we de ‘Awakening Boogie’. Alan Scaffardi sluit af met het mid-tempo van ‘Outstanding’. Weerom een heel leuk project, waarop geen enkele slechts track staat! Funk rules!

Patrick Van de Wiele (4½)

De band Sugarpie & The Candymen werd opgericht in 2008, toen 5 muzikanten uit Piacenza en Cremona, kleine stadjes in het noorden van Italië, samen kwamen om hun gezamenlijke passie voor swing, manouche jazz, blues, soul ,pop en vocale harmonieën te delen. Er werd dan ook beslist om al deze muziekstijlen te vermengen. Die band bestaat uit: Miss Sugarpie, ofwel Lara Ferrari (zang), Jacopo Delfini (gipsy gitaar), Renato Podestá (elektrische gitaar, banjo), Roberto Lupo (drums) en Alessandro Cassani (dubbele bas). Tussen 2008 en 2016 zong Georgia Ciavatta echter de leadzang. Al gauw toerde de band in tal van jazzclubs in hun thuisland en doorheen Europa. Daarbij kwamen zowel inspiraties uit het werk van Led Zeppelin, Django Reinhardt, The Beatles, Bessie Smith, Van Halen, Benny Goodman, Guns 'n' Roses, Ray Charles, Queen en Peggy Lee. In 2010 begon de band hun eigen songs te componeren, zowel in het Italiaans als in het Engels., en stonden ze overal op festivals in Europa en maakten zelfs een tournee doorheen de USA. Tot nu toe hebben ze 3 albums uitgebracht, en dit is dus hun vierde. Daarop staan 14 tracks, waarvan ze het merendeel zelf schreven. ‘Lo and Behold’ is de opener, waarna de power ballade ‘Changing’ volgt. ‘A Thing Called Me’ was al een single, gevolgd door het luchtige ‘Sweet Boy’. ‘I Don't Know Why’ klinkt als een meezinger, waarna ‘Through The Night’ eraan komt. ‘Where Are You Going Tonight’ vraagt zangeres Lara zich af, gevolgd door het opgewekte ‘If You Wanna Be’. De bluesy ballad ‘I Bleed’ volgt daarna, waarna de Lenny Kravitz’ song ‘Are You Gonna Go My Way’ op blues/jazzwijze gecoverd wordt. Daarna volgt een manouche jazzcover van CCR’s ‘Proud Mary’, en op ‘Otherside’ wordt er lustig op los gerockt. ‘Honky Tonk Women’ van The Rolling Stones krijgt tevens een jazzy benadering, terwijl ‘Hand In My Pocket’ van Alanis Morisette afsluit. Een cd die dus een mix brengt van originele tracks en aangepaste covers. Misschien iets voor u?

Patrick Van de Wiele (3½)

Op 24 september jl. werd de nieuwe EP van Oine uitgebracht. Achter de naam Oine gaat de Spanjaard Adrián Márquez schuil, die hier al eerder aan bod kwam. Deze keer beweert hij dat hij bereikt heeft wat hij wilde. In zijn eigen woorden is dat: “I’m just trying to decode my internal truth and transcode it through the architectonic beauty of sound.” Deze digitale EP bevat ook maar 3 tracks, en vangt aan met het atmosferische ‘Origen’, waarop wijde soundscapes opgeluisterd worden door vocalen en het geluid van belletjes die rinkelen in de wind. ‘Event’ daarentegen klinkt nogal experimenteel, en varieert tussen natuurgeluiden en vogels die zingen met uptempo delen. De titeltrack die afsluit, neemt een jazzy piano en betoverende vocalen op de tonen van het alledaagse leven.

Patrick Van de Wiele (4)

De Duitse Dj Torsten Stenzel is vooral bekend onder zijn pseudoniem York. Onder die naam staat hij synoniem voor zonnige vibes op de kusten van Ibiza. Sinds zijn eerste release ‘The Awakening’ is York een bekende naam op de internationale elektronische muziekscène. Hij is een van de meest gevraagde producers in zijn thuisland, en werkte al samen met Tina Turner, Nelly Furtado, Jennifer Paige, All Saints, Moby, Mike Oldfield, Tarja Turunen, Faithless, Vanessa Mae, Chris Rea, Rick Nowels, Rob Davis en Nadja Benaissa. Ondertussen heeft Torsten er meer dan 20 jaar ervaring opzitten en bezit hij verscheidene gouden & platina Awards, en verkocht hij 3 miljoen albums. Op deze nieuwe EP, waarop maar 3 tracks staan, bevinden we ons op een magische plek in een chill-out sfeer. Deze bestemming wordt ingeleid door de downtempo en chill-out track ‘Traveling Without Moving’. Ofwel reizen in je hoofd op de tonen van de relaxte track. ‘The Harbour’ daarentegen is een uptempo EDM track, die aanzet tot dansen en bewegen. ‘For Me (feat. Anthony)’ houdt het midden tussen die twee voorgaande. Alleszins tracks die een plek verdienen op een Ibiza compilatie.

Patrick Van de Wiele (4)

Vijf jaar geleden alweer recenseerde ik het eerste deel in deze compilatiereeks van het Duitse label Tramp Records, en ik schreef toen dat het interessant was voor verzamelaars van soul en funk. Nu wordt volgende week het tweede deel digitaal en op elpee uitgebracht, en ik kreeg alvast een voorsmaakje. Er staan niet minder dan 19 tracks op deze compilatie, en die vangt aan met zanger & pianist Tenison Stephens uit Hawaï met ‘Don’t Trip Me Off’, gevolgd door Leontine Dupree uit Chicago met  de gospel van ‘Standing on His Word’. Frankie Station uit Nashville volgt met de smeekbede ‘Love One Another’, waarna Joe Washington & Wash aan de beurt komt met de funk van ‘Blueberry Hill’. ‘Soul Bagg’ is een instrumentale track door Reno & The Chosen 3, gevolgd door het Don Patterson Trio met de door Hammond orgel gedomineerde intrumental ‘Paddy Wagon’. Daarna volgt Bill Cole met het swingende ‘Bring it on Back to Me’, en Roy Long gaat verder met een instrumentale versie van ‘Mercy, Mercy’. McKinley Edmonds uit Chicago volgt daarna met ‘Hard Times’, ‘I’m Satisfied’ zingt Marva Josie, waarna Shirley Wahls op de proppen komt met ‘Tell the Truth’. Het kwintet The Echomen beweert ‘Talk Is Cheap’, dat meteen hun enige single ooit was. Uit 1978 dateert ‘Snake in the Grass’ van Rick Bowen, gevolgd door 101 Gold Street Band met het funky ‘You Came a Long Way from St. Louis’. Bobbie Lane brengt ‘Black and White’, waarna Dave Stockwell nog langskomt met ‘I Can’t Get Enough’ en Delores Eiler afsluit met ‘He Won’t Love You’. Tussendoor bemerk ik ook nog twee tracks van onbekende artiesten. Dj Tobias Kirmayer zocht aldus de beste, onbekende  “proto soul” en “deep funk” voor u uit. Opnieuw is dit een aanrader voor verzamelaars en liefhebbers van “old school soul”. En daar hoor ik ook bij!

Patrick Van de Wiele (4)

De onafhankelijke smooth jazz en chill-out artiest Mike Murray volg ik al jaren. Hij ontdekte de piano als jongeman tijdens zomerkampen. Terwijl hij op school zat, maakte Mike als drummer deel uit van een funkband. Hij koos echter om tijdelijk met muziek te stoppen, maar werd beïnvloed door o.a. George Duke, Stanley Clarke, FourPlay, Santana, Hiroshima, Paul Hardcastle, Alex Bugnon, Earth Wind & Fire, Sly Stone, Mandrill. In 2005 besliste Mike om in de voetsporen van zijn vader te volgen als pianist. Twee jaar later verscheen zijn ‘Skyline’ cd. Nu heeft hij zijn nieuwste digitale album uitgebracht, dat ik jullie hierbij voorschotel. Die heeft als thema “bestemmingen”, en opent met onze aankomst in New York Central Station op de tonen van ‘The City That Never Sleeps’. Van daar stappen we over op ‘The Beltline (Atlanta)’ en brengen we een bezoek aan ‘Freeport’. ‘Chi Town Step’ is uiteraard een verwijzing naar Chicago “the windy city”, waarna we ‘The Bay’ aandoen. ‘Yolo in Soho’ doet ons belanden in Londen, gevolgd door de single ‘Barcelona’. Van daar vliegen we terug naar de USA met bestemming Las Vegas op de tonen van ‘Fremont Street (Old Vegas)’. Het noorderlicht pikken we even mee met ‘The Northern Lights’, waarna we afsluiten met een blits bezoek aan Ghana met ‘Ghana Bobobo Whine’. Een leuke manier dus om weer op reis te vertrekken, en dat ga ik zeker doen. In tussentijd kan je genieten van Mike Murray’s leuke muzikale indrukken!

Patrick Van de Wiele (4)

Uit het zonnige Alicante in Spanje komt de nieuwe digitale cd van Mirage of Deep. Deze band is het resultaat van meer dan een decennium muziekproducties. In 1992 vermengde Dj Nacho succesvol techno en techno house onder de naam Nacho Division. Rond 2003 vervoegde hij zijn vriend Dj Juan P Miró, en samen maakte ze producties bestemd voor de dansvloer. Maar twee jaar besliste Nacho om een nieuw project op te starten. Nu lagen andere genres zoals acid jazz, klassiek, funky, deep house, lounge en ambient binnen bereik. Hij maakte een soundtrack voor de documentaire ‘Hispanic American Utopia’. Het debuut van Mirage of Deep was ‘Deep Flow’ uit 2009. In 2010 volgden 2 EP’s, waarna ‘Talking Earth’ en ‘Northern Lights’ het tweede en derde album, respectievelijk uit 2011 en 2014 vormden. ‘Subliminal Perception’ volgde dan in 2017. Nu is hun negende album hier aanbeland. Daarop staan 5 tracks, die zich situeren in het elektronische New Age genre. Dat album vangt zachtjes aan met ‘Space Opera’, waarbij we zowaar door de diepe ruimte zweven, waarna ‘Waves of Mind’ meer uitgesproken vibreert. ‘Soul's Kingdom (Remastered)’ volgt ietwat diezelfde trend, en ‘Lost Island’ is de enige gezongen track, die gebruikt maakt van etnische instrumenten en volkse gezangen. Met het zachte ‘Behind the Door’ wordt afgesloten. Alle songs gebruiken 432 Hz op de toonschaal. Alles samen vormen deze tracks, in een productie van Nacho Ferrer, een emotionele staat van vrijheid waarin je kan relaxen, ontsnappen en zelfs jouw ESP krachten vergroten. Om zowaar een transcendente ervaring op te beleven!

Patrick Van de Wiele (4)

Sedert ik in 2018 zangeres Rita Roelandt aan het werk zag in ‘The Voice Senior’ was ik in de ban van haar zangtalent. Ik ben haar dan ook blijven volgen, interviewde haar, en zag haar al verscheidene malen live aan het werk. Nu is er eindelijk, ja “at last”, een “full album” uitgebracht met daarop 13 covers van klassiekers. Iets waar ik al jaren zat op te wachten…

Rita vangt aan met haar handelsmerk, de titeltrack, een cover van haar idool Etta James. En ze doet dat prachtig, de song herleeft door haar versie. Ooit schreef ik over deze track en over ‘I’d rather Go Blind’ een artikel, of dit nu soul of blues was. Voor mij zijn het onvervalste soulsongs. Daarna volgt ‘I Just Wanna Make Love to You’, ook al van Etta James, een sexy song, waarna de klassieker ‘That Ol’ Devil Called Love’ aan de beurt is. Deze track is van Billie Holiday, maar wij kennen ze vooral door de jazzy versie van Alison Moyet, en Rita gaat ook die verleidelijke toer op. ‘Only You’ van The Platters kent uiteraard iedereen, en Rita doet ook deze klassieker eer aan. The Righteous Brothers werden wereldbekend door ‘Unchained Melody’, en Rita herneemt deze standaard met verve, waarna Patsy Cline’s mooie song ‘Crazy’ volgt, ook al talloze malen gecoverd. Niet zo oud als de overige tracks is Amy Winehouse’s ‘Back to Black’, gevolgd door Solomon Burke’s ‘Cry to Me’. Dan komt het eerder genoemde ‘I’d rather Go Blind’ aan bod, één van mijn lievelingsnummers hier. Rita maakt vervolgens een zijuitstapje naar het Frans met Edith Piaf’s ‘Non, je ne regrette rien’. En via Dinah Washington’s ‘Mad about the Boy’ komt weer een sexy song aan bod, die Rita mooi brengt. Met ‘My Baby Just Cares for Me’ van Nina Simone komt uptempo jazz aan de beurt, waarna de trage versie van Shirley Bassey’s ‘This Is My Life’ afsluit. Ik zeg traag, omdat deze song ook bestaat in een discoversie.

Alles bij mekaar is deze cover-cd van Rita een eerbetoon aan haar inspiratiebronnen, waarbij vooral vrouwelijke zangeressen centraal staan. Een album dat haar na al die jaren weer in de kijker zal brengen, en dat ik warm aanbeveel aan liefhebbers van klassiekers. Kopen dus!

Patrick Van de Wiele (4½)

Eerder besprak ik al cd’s van de Duitse Dj, muzikant en producer Klangstein. Hij woont nabij Frankfurt en produceerde en bracht al enkele dozijnen tracks, re- & Dj-mixen uit, die terug te vinden zijn op verschillende internationale compilaties. Zo leverde hij ook al soundtracks voor bedrijven zoals Jaguar, Audi, en Marlino af. Klangstein is ondertussen al meer dan 20 jaar actief. Drie dagen geleden bracht Sine Music zijn nieuwste EP digitaal uit. Daarop staan 4 tracks, en hij opent met ‘HouseMouse’, een uptempo dansnummer, uiteraard in het house genre. De titeltrack combineert ook weer geluidselementen uit de eighties met eigentijdse arrangementen. ‘Comet’ is de derde track op deze EP, waarna ‘Iceberg’ afsluit in ietwat Scandinavische stijl. Leuk voor wie houdt van atmosferische, elektronische maar dansbare muziek.

Patrick Van de Wiele (4)

Zangeres, trompettiste en componiste Jennifer Hartswick, afkomstig uit Sheffield, Vermont, woont nu Nashville en laat hier haar vierde album op ons los. Ze is een origineel lid van de Trey Anastasio Band, en stond al op podia met o.a. Herbie Hancock, Phish, Christian McBride, Tom Petty, Aaron Neville, Carlos Santana, The Rolling Stones, Big Gigantic, Dave Matthews enz. Dit is echter haar eerste cd voor Christian McBride ’s Brother Mister Productions, een label van Mack Avenue Records. Hiervoor werkte ze samen met een groep musici bestaande uit Nicholas Cassarino (gitaar & zang), Christian McBride (bas), Conor Elmes (drums), Rob Marscher (keyboards), Celisse Henderson (zang), Daniel Sadownick (percussie), Natalie Cressman (trombone), Shira Elias (zang), Maureen Murphy (zang), Roy Acee (trombone) en Chris Chew (zang).

Het album vangt aan met ‘Only Time Will Tell’, een eigentijdse jazztrack, met een funky inbreng, waarop ze tevens gaat scatten. ‘Fairytale’ is een popballade, waarna ‘Two Way Mirror’ opnieuw de funk naar voren brengt. Vervolgens kom ik bij ‘By The River’ dat ons richting New Orleans voert langsheen de Mississippi rivier. En ‘Guilty’ is een cover van Randy Newman, hier als duet met Christian McBride ‘s bas. Verrassend is de R&B track ‘For You’, waarin ze als vrouw zingt dat ze haar onvolwassen geliefde achterlaat. Op ‘Innocence’ keert ze terug naar jazz, gevolgd door de mooie ballade ‘Enamored’. Afsluiter ‘When I’m Weary’ is ook weer een cover, ditmaal van Dave Matthews, dat ze zingt als een hymne.

Jennifer weet dus heen en weer te springen tussen verschillende muziekgenres, en doet dat op een leuke manier. Aldus weet ze haar veelzijdig talent ten gehore te brengen.

Patrick Van de Wiele (4)

Op 23 september as. verschijnt dit debuutalbum van de Afro-Amerikaanse zangeres Nica Carrington. Door de voorbije Corona pandemie begon zij zich te realiseren dat morgen aan niemand beloofd is, en dat het aldus tijd was om haar stem aan de wereld kenbaar te maken. Nica werd geboren in New York, en hoorde als kind thuis volop jazzmuziek. Haar vader werkte als promo-agent, maar bespeelde tevens verschillende instrumenten. Via zijn platencollectie ontdekte ze Chet Baker, Miles Davis en Wes Montgomery. Maar vooral Frank Sinatra trok haar aan. Nica nam zanglessen, maar ontdekte tijdens de lockdown Jazzvoice.com, een forum waarop ze John Proulx leerde kennen. Deze zanger, pianist, componist uit LA wees haar de weg en bracht bassist Chuck Berghofer en drummer Joe LaBarbera aan boord van het project.

Voor dit debuut koos Nica voor songs uit het Great American Songbook, en brengt ze hier op soulvolle wijze. Tot deze verzameling standaards behoren ‘Skylark’, het minder bekende ‘Left Alone’, ‘When Sunny Gets Blue’, ‘Every Time We Say Goodbye’, ‘We'll Be Together Again’, ‘The Summer Knows’, ‘You Don't Know What Love Is’, ‘Angel Eyes’, ‘The Shadow of Your Smile’ en ‘Here's to Life’. Nica weet deze klassiekers mooi te brengen, en je zou niet zeggen dat dit haar debuut is. Het is tegelijk een eerbetoon aan wijlen haar vader. Een persoonlijke verklaring met een eigentijds kantje.

Patrick Van de Wiele (4)

Op dit nieuwe album keert zangeres Tracye Eileen uit Chicago terug naar haar jazz roots. Ze koos voor een album met klassiekers uit het Great American Songbook, maar gebracht met een eigentijds tintje. Dit is haar vierde release, maar derde “full” album. Want het werd opgenomen in 2 sessies: de ene met een trio eb publiek, en de andere met een sextet. Tracye lanceerde haar professionele carrière in 2012 met haar debuutalbum ‘Love’s Journey’, geïnspireerd door haar vader, de jazzpercussionist Ed Smith. Enkele jaren later volgde ‘Why Did I Say Yes?’ waarop ze meer de R&B en soultoer opging. En in 2020 bracht ze ‘It’s Time’ uit, een smooth jazz EP. Tracye treedt al meer dan 6 jaar op in de blues en jazzclub Buddy Guy’s Legends in Chicago, en stond al in het voorprogramma van o.a. Babyface, The Stylistics, Mary Wilson, Chanté Moore, After 7 en Buddy Guy zelf.

Haar nieuwe album is aldus een terugkeer naar traditionele jazz, en opent met het snelle  ‘I Love Being Here with You’, waarna de swingende titeltrack volgt. ‘They Can't Take That Away from Me’ is de volgende track, gebracht in een verleidelijke sfeer, gevolgd door de bossa novaversie van ‘Almost Like Being in Love’. De standaard ‘The Very Thought of You’ krijgt een ingetogen arrangement, waarna ‘Just in Time’ volgt. Maar ‘This Can’t Be Love’ swingt weerom de pan uit, en ‘The End of a Love Affair’ doet denken aan haar grote voorbeelden Sarah Vaughan, Billie Holiday, Ella Fitzgerald en Dinah Washington.

Alhoewel deze cd aldus met twee verschillende bands opgenomen werd, doet hij toch als een coherent geheel aan. Je mag dus gerust stellen dat Tracye “hit the spot”!

Patrick Van de Wiele (4)

Vanuit Los Angeles bereikt mij de nieuwste release van de Amerikaanse jazzgitarist Nils Jiptner. Ik besprak voorheen al verschillende albums van hem voor www.smoothjazz.eu. Dit nieuwe album werd door hem grotendeels in München geschreven, tijdens de zomer en herfst van vorig jaar, toen Nils daar verbleef bij wijlen zijn vader. Deze laatste overleed immers in oktober van dat jaar. Nils speelt niet alleen gitaar hier, maar tevens synthesizer, Rhodes en programmeerde de drumpartijen. Op de leuke opener ‘Nine 2 Five’ speelt Johnny Britt beugel en trompet, waarna ‘Tangie’ erop volgt. Het uptemponummer ‘Step Into the Beat’ werkt aanstekelijk, en zet aan tot dansen. Bij een songtitel zoals ‘Hey Joe’ denk je uiteraard terug aan wijlen Jimi Hendrix, en Nils brengt hier een eerbetoon aan die gitaar god. ‘Wind Surfer’ verwijst uiteraard naar de Californische stranden, denk maar aan de surfmuziek van The Beach Boys. Daarna komt het zachte ‘Sweet Soul’ aan de beurt, gevolgd door een nachtje in Portugal, meer bepaald met de mid-tempo van ‘Night in the Algarve’. Waarschijnlijk verwijst Nils hiermee naar het jaarlijkse Smooth Jazz Festival, wat ik ooit hoop eens mee te maken. De titeltrack is een aangename song, waarna het funky ‘Walkin' the Dog’ mij doet denken aan wijlen soulzanger Rufus Thomas. Met ‘Our Last Goodbye’ neemt hij afscheid van zijn vader, en Johnny Britt zingt hierop. ‘Waiting on Hold’ is een rustig, maar leuk kabbelende track, waarna ‘My Friends’ wordt gezongen door Clydene Jackson. Nils sluit af met ‘The Fade’, waarop hij enkel door Oliver C. Brown wordt bijgestaan op percussie. De rest deed Nils allemaal zelf. Opnieuw dus een leuk album, dat eens te meer zijn vakmanschap bewijst. Om van te genieten in de koele schaduw!

Patrick Van de Wiele (4½)

Uit Californië komt het eerste “full” album van muzikant en producer Kevin Paczesny. Nadat hij in 2017 en 2020 twee EP’s uitgebracht heeft, komt hij nu op de proppen met 10 tracks, die een combinatie van chill-out en ambient vormen. Deze nieuwe digitale release dateert van 2 september, en verscheen bij het Duitse label Lemongrass Music. De muzikale energie is etherisch van Leftfield tot melodieus met percussie elementen. Elk nummer presenteert een uniek element van buitenaardse droomvibes, met een melodieuze piano die het nummer tot een goed einde brengt. Dit album is perfect voor studie, werk of reflectieve meditatie. De inspiratie voor de geluiden is bedoeld om geest en ziel te verheffen. 

Patrick Van de Wiele (4)

Op 21 oktober as. verschijnt bij het Cherry Red Records label deze vijfdelige luxe box. Ik kreeg al een voorsmaakje, want dit belooft echt een knaller te worden!

Op de 5 cd’s in deze box staan maar liefst 71 tracks. Je krijgt aldus uitgebreide versies van de albums ‘The Crunch & Beyond’, ‘Rah Band ‘ en ‘Going Up’, maar tevens 2 cd’s met bijkomende mixen op maxiformaat, mixen op singleformaat en remixen. Daartussen staan maar liefst 31 voorheen nooit op cd uitgebrachte tracks, plus 2 tracks die nooit het daglicht gezien hebben.

‘Messages From The Stars – The Rah Band Story Volume One’ omvat de periode 1977 tot 1984, en is de eerste van twee sets die de ganse muzikale carrière van The RAH Band beslaat. Die band werd in 1977 door Richard Anthony Hewson (RAH) opgericht, en hun debuutsingle ‘The Crunch’  was meteen een vreemde, meeslepende instrumentale track, die een mengeling was van glamstomp, space age-jazz en futuristische pop, die in DIY-stijl in zijn slaapkamer werd opgenomen. De single steeg tot de zesde plek in de UK singles chart, en lanceerde op die manier zijn carrière, die 25 studio- en compilatiealbums omvat, en meer 40 singles. The RAH Band genoot van zowel binnen- als buitenlands succes. Vandaag de dag neemt Richard Hewson nog steeds op, en deze box brengt zijn illustere begin in kaart. Tegelijk laat het ons zijn uniek talent horen, dat in staat is om jazz en jazzfunk doorheen een poppy bril te brengen, en zo creatief en commercieel succes te oogsten.

Er staat inderdaad een pak leuke jazzfunk op, die mij steeds heeft weten te bekoren. Hun twee eerste elpees had ik nog nooit gehoord, dus dat is hierbij goedgemaakt! Ik leerde het Richard Hewson Orchestra wel al kennen via de single ‘Love for Hire’, maar werd verliefd op hun sound door ‘Messages from the Stars’. Ik genoot tevens van ‘Roll Me Down To Rio’, ‘Perfumed Garden (with Scented Strings)’ en ‘Sam The Samba Man’.

Deze box bevat tevens een geïllustreerd boekje met 20 pagina’s, waarop hoezen van albums staan door Record Collector en MOJO’s Lois Wilson, plus citaten uit het interview dat ze met Richard Hewson in april van dit jaar deed.

In een woord dus: een MUST!

Patrick Van de Wiele (5)

Rick Randlett werd geboren in Philadelphia, en raakte rond zijn achtste in muziek geïnteresseerd. Het jaar daarop nam hij klarinetlessen, maar schakelde tijdens de Beatlemania over op gitaar. Gedurende zijn tienerjaren leerde hij piano en synthesizer bespelen, behaalde later een Bachelor in muzikale opvoeding aan het Keene State College in New Hamsphire, en studeerde af met een graduaat in muziektheorie en compositie aan de universiteit van Massachusetts.

Het ontstaan van zijn New Age project Orchestra Indigo, en dit bijbehorend debuutalbum, ligt in de lockdown tijdens de Corona pandemie. Als singer-songwriter, gitarist en keyboardspeler had hij toen net zijn vijfde blues rock album uitgebracht, en wou de hort op. Hij begon echter in een creatieve bui in zijn thuisstudio, om ambient, New Age composities te verkennen. Rick wou echter geen beperkingen, en combineerde pianomelodieën met strijkers op een synthesizer. Hij koos voor de ietwat mysterieuze naam Orchestra Indigo, en nam aldus een mengeling van elektronica met neoklassiek. Rick componeerde alle tracks zelf, en liet zich inspireren door zijn jeugd in New England, maar tevens door zomers die hij als kind doorbracht aan een meer in Ayer, MA. Hij zei: “In all my music, I’m always trying to reach people emotionally. I hope they feel the same feelings I did when I was writing the music.” Dit album is een poging om via muziek op een periode in zijn familiegeschiedenis terug te kijken. Hij gelooft dat het idee van herinneringen aan een tijd en plek die volledig verloren gegaan is, echt universeel is. Symbolisch staat daarvoor de afsluiter ‘One Last Look‘, waarbij hij over een brug stapt en zich realiseert dat hij hier waarschijnlijk nooit zal terugkeren. Zijn muziek klinkt zeer ontspannend, ietwat mysterieus zelfs. Aangeraden aan wie houdt van ambient, New Age klanktapijten. En daar behoor ik ook toe!

Patrick Van de Wiele (4)

Het derde album van de jazzy singer-songwriter Yola Nash komt op 16 september as. uit. Yola schreef alle teksten zelf, behalve één. Daarnaast produceerde ze het album samen met het Grammy Award winnende duo Edsel Gomez en Lonnie Park. Yola liet zich muzikaal gezien, bijstaan door Fella Cederbaum (dichter componist, gesproken woord), Edsel Gomez (muzikaal directeur, pianist, arrangeur keyboardspeler), Alex Meixner (accordeonist, componist), Graham Keir (gitarist, componist), Luisito Quintero (percussionist, drummer), Dave Baron (bassist), Octavio Vazquez, Ryan C. McNally (componisten), Lonnie Park (achtergrondzang), Amadeusz Naklicki, Arian Naklicki, Andrzej Naklicki (gastartiesten). Yola werd geboren in Polen, en haar muziek draagt dikwijls de sporen van haar Oost-Europese erfenis in zich. Toch zit er tevens een Latin kantje aan. De titeltrack opent de schijf, en brengt een sensuele atmosfeer. ‘Lovers in Paris’ brengt de sfeer van een Parijse bistro met zich mee, waarop geliefden een dansje doen. Daarna is het tijd voor Latin met ‘Still Love You’ en ‘World on Fire’, gevolgd door het enthousiaste ‘Pray for Love’. De ballade ‘Angel’s Tears’ is de volgende track, waarna we met ‘So In Love’ terugkeren naar die Parijse sfeer met een vibrante accordeon. Het gedicht ‘Truth Tango’ is van de hand van Fella Cederbaum, en Yola paste het aan op tangomuziek. De uitbundige afsluiter ‘Wonderful Life’ staat bol met levenslust. Hierop hoor je Yola’s neven Amadeus en Arian Naklicki. Yola maakt hiermee een cross-over tussen jazz, pop, Latin en Oost-Europese muziek. Zo komt ze tot een persoonlijk stijl, die waarschijnlijk nieuwe luisteraars zal aantrekken.

Patrick Van de Wiele (4)

Op het Purple Plate label, een onderdeel van Heart Dance Records in de USA, is eind vorige maand deze compilatie verschenen. Daarop staan ontspannende instrumentale covers van klassiekers. Dit is het eerste deel in een eclectische reeks van de beste klassiekers, opnieuw vormgegeven als ontspannende en opbeurende instrumentale werken. Maak dus plaats voor romantiek  in de nacht met een cover door Ivan Teixeira van Norah Jones' ‘Don't Know Why’, of ontspan met een glas wijn en de krant met The Beatles’ ‘Eleanor Rigby’ door Kristen Miller. ‘Every Breath You Take’ van The Police wordt hier uitgevoerd door Don Latarski, en ‘Here, There and Everywhere’ volgt door Gary Schmidt. Leonard Cohen’s ‘Hallelujah’ volgt in de uitvoering van Sherry Finzer & Brian Fechino, waarna ‘Princess Leia’s Theme’ uit ‘Star Wars’ aan de beurt is door Shoshana Michel. Het wereldbekende ‘Summertime’ volgt daarna door Art Patience, terwijl ‘Time in a Bottle’ door Lynn Tredeau de volgende track is. ‘Heroes’ door William Thomson volgt daarop, waarna Cass Anawaty & Sherry Finzer ‘Magnet & Steel’ brengen. Diezelfde Cass Anawaty doet het nog eens over met Dallas David Ochoa op afsluiter ‘When Doves Cry’ van Prince. De postproductie was in handen van Cass Anawaty uit Scottsdale, AZ. Dit digitale album is nu beschikbaar op alle streamingplatforms, inclusief iTunes, Amazon en Bandcamp. Voer voor ontspannende momenten, na uw dagelijkse sleur!

Patrick Van de Wiele (4)

Gitarist Russ Hewitt brengt de Spaanse gitaar opnieuw tot leven met dit nieuwe album. En alhoewel hij niet uit Spanje, maar uit Dallas afkomstig is, weet hij die “Nuevo Flamenco” met hart en ziel te brengen. Veertien jaar geleden bracht hij zijn debuutalbum ‘Bajo El Sol’ uit, en nu beluister ik zijn nieuwste project. Daarop staan 10 tracks, die hij zelf componeerde, en waarop hij wordt bijgetreden door zijn muzikale vrienden. Het melodieuze ‘Allende’ opent de schijf, waarbij je jezelf zo in zuiderse contreien waant. Collega gitarist Nuno Bettencourt is te gast op de titeltrack, waarna Marty Friedman (Megadeth) het vrije leven op ‘Vivir Libre’ komt versterken. Voor ‘Amor Perdido’ kreeg Russ muzikale ondersteuning van het Bucharest All-Star Orchestra, zodat dit een symfonische klank krijgt. En ‘Luminous’ geeft je een zalig ontspannen gevoel. Jorge Strunz is dan weer te horen op het Braziliaans klinkende ‘Sunset Samba’, gevolgd door het zachte ‘Luna’, waarschijnlijk geïnspireerd door onze Aardwachter. ‘Cubalia Café’ brengt uiteraard de Cubaanse sfeer tot leven, met hulp van Ardeshir Farah. En ‘Serein’ baadt in een serene sfeer, waarna de Vietnamese zitarist Tri Nguyen samen met Russ een “east meets west” track brengt met ‘Return to Simitai’. Dit album is zonder twijfel een hoogtepunt in Russ’ muzikale carrière. Een absolute aanrader voor wie houdt van Spaanse gitaar, Nuevo Flamenco, of gewoonweg mooie muziek!

Patrick Van de Wiele (4½)

Op 19 augustus jl. verscheen de digitale EP op het Lemon Jazz Records label van dit duo. De Amerikaanse zangeres Andrea Miller ging samen met de Argentijnse producer en muzikant Alejandro Fernandez Lecce. Wijlen Al Jarreau noemde Andrea Miller nog “a brilliant young singer”. In 2020 en 2021 eindigde Andrea in de top 5 van de Sarah Vaughan International Jazz Voice Competition. Ondertussen heeft ze al 5 albums uitgebracht en internationaal rondgetoerd. Op deze nieuwe EP staan 3 tracks, die haar veelzijdig, cool en elegant werk laten horen. ‘Don’t Go Away’ opent in zeer leuke sfeer, ietwat loungy en jazzy, gevolgd door de ietwat intimistische titeltrack. Een cover van het wereldberoemde ‘Amazing Grace’ rondt af. Deze EP werd overigens in New York City door Fred Kevorkian gemastered. Ik had graag wat meer tracks gehoord, want dit klinkt best leuk!

Patrick Van de Wiele (4)

Het Duitse Lemongrass selecteerde 15 “Deep Ambient” tracks voor deze nieuwe compilatie. Het is een tijdloze selectie geworden van “deep ambient” muziek, die gecreëerd werd voor meditatie en zielsreizen. Zo kom je een grote stap dichter bij de sterren, zodat je hun onuitsprekelijke schoonheid, euforie en tevens diepe dankbaarheid en liefde kan ervaren voor het immense geschenk dat onze moederplaneet is. Maak je dus klaar voor deze 15 warme en licht zwevende tracks, door oneindigheid en zonder zwaartekracht. Dit digitale album werd op 26 augustus jl. uitgebracht door Lemongrassmusic.

Patrick Van de Wiele (4)

Het muzikale collectief Art of Time Ensemble uit Toronto brengt voorname muzikanten uit jazz en klassieke muziek samen. Het werd in 1997 door Andrew Burashko opgericht, en is ondertussen uitgegroeid tot een doel voor de meest getalenteerde artiesten van vandaag die werkzaam zijn in muziek, dans, theater, film en literatuur. De kunstenaars met wie het Ensemble heeft samengewerkt vertegenwoordigen de beste in hun disciplines, waaronder schrijvers Margaret Atwood en Michael Ondaatje; zangers Barbara Hannigan en Madeleine Peyroux; acteurs Brent Carver en Martha Burns; dansers Peggy Baker en Evelyn Hart; en filmmakers Peter Mettler en Bruce MacDonald enz. Voeg daarbij nog 5 vocalisten uit de popscene, zoals Steven Page (Barenaked Ladies), Sarah Harmer, Tom Wilson, Sarah Slean & Gregory Hoskins. De 13 tracks op dit album, dat pas op 29 september uitkomt, zijn live opgenomen in 2018  als onderdeel van een eerbetoon aan Leonard Cohen. Daarbij koos Burashko voor bekende en minder bekende songs, zodat het Cohen’s ganse carrière omvat. Sarah Harmer zingt opener ‘Dance Me To The End Of Love’, waarna Gregory Hoskins overneemt met ‘Treaty’. ‘A Singer Must Die’ wordt gezongen door Steven Page, gevolgd door het klassiek aandoende ‘Anthem’ met Sarah Slean in de hoofdrol. Sarah Harme herneemt met het helende nummer ‘Come Healing’, terwijl Tom Wilson ‘Closing Time’ inzong. Daarna gaan we richting ‘Boogie Street’ in gezelschap van Gregory Hoskins, waarna Sarah Harmer het heeft over ‘The Partisan’, waarin een deel tekst in het Frans voorkomt. ‘Dress Rehearsal Rag’ is dan weer een nummer door Sarah Slean, gevolgd door Steven Page die stelt ‘I’m Your Man’. Tom Wilson keert weer met ‘Who By Fire’, waarna het wereldbekende ‘Hallelujah’ gebracht wordt als duet door Gregory Hoskins & Steven Page. ‘Coda/Reprise: Treaty’ sluit af met Gregory Hoskins als lead.

Alle songs werden gebracht met passie en emotie. Een must dus voor wie fan is van Leonard Cohen.

Patrick Van de Wiele (4)

In het verleden heb ik al cd’s van de gitarist Albare besproken. Albert Dadon, zoals hij werkelijk heet, werd geboren in 1957 in Marokko. Hij groeide op in Israël en Frankrijk, vooraleer hij in 1983 naar Melbourne, Australië emigreerde. Van zijn moeder kreeg hij op zijn achtste een akoestische gitaar, en aldus werd hij één van de eerste studenten in het nieuwe muziekconservatorium in Dimona, Israël. Zijn voorliefde voor dit instrument werd merkbaar toen het gezin op zijn tiende verjaardag verhuisde naar Frankrijk. Toen hij Django Reinhardt, Jimi Hendrix, Wes Montgomery, en later Antonio Carlos Jobim ontdekte, bracht hem dat tot een leven van studeren, componeren en gitaarspelen. De songs op dit nieuwe album zijn allemaal eigen composities, ofwel samenwerkingen met pianist Phil Turcio. Daarnaast wordt Albare bijgetreden door Randy Brecker (beugel & trompet), Ada Rovatti (sax), Phil Rex (bas) en Felix Blossom (drums). Dit album is een eerbetoon aan het symbool dat jazz overal vertegenwoordigt. Albare zegt daarover: “Jazz is the voice of freedom and it shall never be silenced”. De titeltrack opent overigens met een leuke bossa nova, gevolgd door het al even leuke ‘Adeus’. ‘La Fiesta’ klinkt zoals de naam al aanduidt, feestelijker en opgewekt. En ‘Lost Compass’ volgt die uitbundige trend. Randy Brecker treedt meer naar voren op ‘Randy Makes me Smile’, waarna ‘Shimmozle’ eerder meer naar improvisatie neigt. ‘Sketches’ klinkt dan weer meer ingehouden, gevolgd door het trage ‘Love Is Always’. De zonnige Braziliaanse ‘Sunny Samba’ is de volgende track, en ‘New Expectations’ sluit af. Weerom een leuk album van Albare, dat liefhebbers van moderne jazzgitaar zeker zal bevallen.

Patrick Van de Wiele (4)

Drie jaar geleden maakte ik voor het eerst kennis met gitarist & multi-instrumentalist Lowell Hopper. Zijn smooth & contemporary jazz deed me toen denken aan het werk van George Benson. Van de 20 albums die hij vanaf het midden van nineties uitbracht, zou dit wel eens zijn beste werk kunnen zijn! Zijn indie smooth jazz is gebaseerd op een kleurrijke mengeling van scherpe elektrische gitaar, juichende baslijnen, beklijvende melodieën, funky grooves en frisse beats. Lowell groeide op in Virginia en maakte op jonge leeftijd kennis met muziek, omdat hij vaak naar zijn vader luisterde die akoestische gitaar speelde en in hun huis zong. Lowell begon zelf op 6-jarige leeftijd gitaar te spelen en negen jaar later speelde hij gitaar en bas in R&B- en bluesbands in nachtclubs. Na zijn studie ging Lowell bij de U.S. Air Force toen hij werd geïnspireerd om te beginnen met het schrijven en produceren van zijn eigen muziek. Gedurende de twintigjarige carrière van Lowell bij de luchtmacht trad hij met tal van jazzartiesten in Duitsland, het Panamakanaal en Florida op en nam tevens op. Zijn trouwe volgers overspannen generaties en hebben keer op keer genoten van zijn optredens. Nu is zijn nieuwste digitale album hier aangekomen, waarop 7 gloednieuwe tracks staan. Deze soulvolle, instrumentale “feel good” songs passen perfect om op een warme zomeravond bij te chillen en stress af te laten. Lowell componeerde alle tracks zelf, en bespeelt gitaar, gitaarsynthesizer, bas en keyboards. Hij wordt op de afsluiter enkel bijgestaan door J. Cirt Gill op elektrische bas. Opnieuw een leuk album dat fans van jazzy en smooth gitaarmuziek zal aanspreken!

Patrick Van de Wiele (4)

Al op jonge leeftijd zongen de zussen Dominique, Annick en Véronique Clarisse vanop het kleine eiland Mauritius. Nu 30 jaar later doen ze dat nog steeds. Zo stonden ze reeds op het podium of in de studio met o.a. Erasure, Basia, Incognito, Howard Jones, Matt Bianco en Chris de Burgh. In december 1986 werden ze ingehuurd als zangeressen in het hotel Le St. Géran. Daar ontmoetten ze het duo Erasure, wat leidde tot een vlucht naar Londen, om op te treden op Top of the Pops, en mee te zingen op hun album. Ze kwamen er zelfs in contact met Lionel Richie. Verdere optredens en samenwerkingen met o.a. Basia, Incognito volgden, tot de Corona pandemie roet in het eten gooide. Maar dat leidde dan weer tot de opnames van dit album, met daarop 13 tracks. De zachte opener ‘Quietude’ schreven ze samen met saxofonist Paul Booth, waarna het mooie ‘I Wish You Well’ volgt. De bossa titeltrack schreven ze samen met manager & producer Jean-Luc Willequet, en hierop zingt Basia mee, gevolgd door het heupwiegende ‘Hum & Haw’. ‘Impossible Love’ is een akoestisch nummer, terwijl ‘I Carry You’ hun vocale harmonieën in de verf zet. Het uptemponummer ‘Native Strangers’ zet aan tot dansen, waarna ‘Breathe’ eerder funky overkomt. Op ‘I Hear a Melody’ is Bluey van Incognito te gast, gevolgd door ‘Cloud 9’. ‘Butterflies in June’ is een R&B compositie waarna Jean-Paul Maunick, ofwel Bluey meegeschreven heeft, waarna het opgewekte en dansbare ‘Gravity’ volgt. ‘Je ne sais quoi’ rondt af, en alhoewel de titel Franstalig is, is de tekst in het Engels. Indien u houdt van bossa nova, neo-soul, funk enz., dan is dit album iets voor u. Ik heb er alleszins van genoten!

Patrick Van de Wiele (4)

Is er een nieuwe Jean-Michel Jarre opgestaan? Wel, dat lijkt erop. Deze spiksplinternieuwe cd, die pas op 26 augustus verschijnt, lijkt wel tijdreis toen tracks zoals ‘Oxygène’ en ‘Equinoxe’ actueel waren. Ulrich Mühl, de man achter dit project Roger Universe, groeide immers met deze muziek op, en programmeerde tijdens de eighties, zijn eerste elektronische composities op zijn PC. Halverwege de nineties begon hij te werken aan zijn debuutalbum, met compleet nieuw materiaal. Maar Ulrich leefde niet lang genoeg om deze release mee te maken. Hij werkte 5 jaar aan deze cd, maar overleed in januari van dit jaar. Zijn goeie vriend Gerald Arend (Klangwelt) nam het heft in handen, en Spheric Music brengt deze cd nu uit. Er staan 10 tracks op, van de korte intro van ‘Arrival’, tot de langgerekte ‘Epilogue: Far In’. En allemaal vertonen ze die swingende en krachtige, wervelende beats en sequenties, met interessante harmoniewisselingen. Soms krijg je indrukwekkende kosmische klanktapijten die afgewisseld worden met stuwende elektronische grooves. En dat allemaal dankzij de dynamische mix van Klangwelt. ‘Electrogravity’ is een dansbare track, die verdient om een hit te worden. Een mooie cd, die de liefhebbers van synthesizerpop uit de eighties zeker zal aanspreken!

Patrick Van de Wiele (4)

De Amerikaanse jazz-fusion band Yellowjackets bestaat ondertussen al 43 jaar. In die periode hebben ze 25 albums opgenomen, zijn ze 17 maal genomineerd voor een Grammy Award, hebben er 2 binnengerijfd, en zijn ze wereldwijd opgetreden. De groep werd eind de jaren ’70 opgericht als back-up voor gitarist Robben Ford, en brachten hun debuut in 1980 uit. Kort daarna besliste Ford echter om zijn eigen weg te gaan. Zo werd de groep geboren, een trio met Russell Ferrante (keyboards), Jimmy Haslip (bas) en Ricky Lawson (drums). Later kwam daar Bob Mintzer op saxofoon bij, terwijl de band enige veranderingen in de line-up onderging. Momenteel bestaat de groep uit Ferrante, Mintzer, Will Kennedy (drums) en Dane Alderson (bas). Hun nieuwste cd, die volgende week zal uitkomen op Mack Avenue Records, is de 27ste in het rijtje. Die werd tijdens de Corona pandemie in 3 dagen tijd opgenomen na een korte Europese tournee. “We rehearsed the tunes on the album maybe three times,” zei Alderson. “I believe we’re only now on this tour performing these songs live, so what you’re hearing are about as fresh as they can be. Everything really came to life in the studio in those three days.” Mintzer’s ‘Intrigue’ opent de schijf, een track, die steeds verandert, gevolgd door ‘Challenging Times’. De titeltrack klinkt rustiger, waarna ‘Onyx Manor’ aan de beurt is. ‘Samaritan’ was oorspronkelijk een gezongen track, maar Kennedy transformeerde die tot wat ze nu is. ‘Il Mio Amico’ is een ode aan Ferrante nieuwe Fazioli piano, gevolgd door het ietwat funky ‘Resilience’. En op ‘If You Believe’ komt de soulvolle gastvocaliste Jean Baylor langs. ‘Early’ sluit af met een R&B tintje. Deze cd bewijst dat de band na al die jaren er nog steeds staat. En alhoewel hij in onzekere tijden opgenomen werd, kijkt men erop met hoop vooruit. De focus ligt daarbij nog steeds op de band, en de muziek blijft groeien.

Patrick Van de Wiele (4)

“A celebration of Judy Garland’s 100^th birthday”

De 38-jarige Debbie Wileman is een moeder uit een buitenwijk van North Essex, UK. Tijdens de Corona pandemie is ze op sociale media een zangsensatie geworden, omdat ze in de rol kroop van wijlen Judy Garland. Als geboren en getogen Londenaar was ze enig kind. Haar vader was een professionele rockmuzikant en Debbie blonk al als jong meisje muzikaal en artistiek uit. Via haar oma, die zelf pianiste en zangeres was, maakte ze kennis met musicals en haar liefde voor Judy’s muziek. Vanaf haar twaalfde begon Debbie met het uitvoeren van Judy’s songs. Ze trok later naar de universiteit van Salford, Greater Manchester, en behaalde het diploma uitvoerende kunsten. Aanvankelijk trad ze professioneel op, maar van haar muziek kon ze niet leven, en dus was het tijd voor een echte baan. Tijdens de pandemie zag zij dat de wereld op zijn kop stond, en besloot haar zangtalent aan te wenden om familie en vrienden op te vrolijken. Debbie bracht aldus dagelijks songs op sociale media van o.a. Judy Garland, Dusty Springfield, Patsy Cline, Liza Minnelli, Shirley Bassey, Karen Carpenter enz. en geraakte op die manier wereldwijd aan meer dan een miljoen views. Muziekprofessionals loofden haar voor haar opmerkelijke stem en griezelig vermogen om Judy Garland te imiteren. Zo trok ze naar de USA om daar de 100^ste verjaardag van Judy te vieren en op 10 juni bracht ze dit debuutalbum uit. Daarop volgde een tournee langs verschillende steden, o.a. in Fort Lauderdale, FL, Orlando, FL, de iconische Carnegie Hall in New York City, Provincetown, MA en Los Angeles, CA.

Deze nieuwe cd, die ik hier digitaal toegestuurd kreeg, bevat veel klassiekers van Judy, maar tevens hedendaagse hits waarvan Debbie dacht dat Judy ze vandaag de dag zou brengen. Debbie wordt bijgetreden door een compleet orkest, o.l.v. Grammy Award winnaar Steve Orich (album ‘Jersey Boys’), en opent met de titeltrack, waarop ze laat horen welke stem ze in huis heeft. Daarna volgt een zeer mooie versie van de Disney klassieker ‘Beauty and the Beast’, terwijl ze van The Beatles hit ‘Yesterday’ een medley maakt met ‘Got to Get You into My Life’. Patsy Cline’s ‘Crazy’ is de volgende prachtige cover, en iets verderop staat Amy Winehouse’s ‘Back to Black’. Barbra Streisands klassieker ‘Evergreen’ koppelt ze aan ‘Shallow’, gevolgd door het uptempo ‘It’s Today’. ‘Over the Rainbow’ uit de filmklassieker ‘The Wizard of Oz’ mocht uiteraard niet ontbreken, en Debbie roept inderdaad herinneringen aan Judy op. Afsluiten doet ze met een mix van ‘Wish upon a Star’.

Een geweldige ontdekking waarvan ik jullie graag laat meegenieten! Mooi van begin tot einde en een prachtig eerbetoon aan wijlen Judy Garland. Ideaal voor nostalgische zielen!

Patrick Van de Wiele (4½)

Daniel Voss, de Duitse muzikant & producer die achter zijn label Lemongrassmusic zit, is ook bekend als Five Seasons. Deze nieuwe EP, die enkele dagen geleden digitaal uitgebracht werd, staat in het teken van de trage bewegingen van het leven, het diepe en stille genieten van de schoonheid en de pracht van onze wereld en het hele leven. Dit is meteen zijn zevende release al, en er staan 6 tracks op, die je ver weg voeren. Het is dan ook een perfecte soundtrack voor escapisme en innerlijke reizen geworden. Want de muziek erop kan je een neoklassieke aanpak noemen van ambient, waarin soms invloeden uit Nordic jazz te horen zijn. Verwacht u aan filmische koorarrangementen, die vergezeld zijn van subtiele elektronische ambient klanktapijten, met warme arrangementen van cello en viool. En soms worden die overheerst door etherale, zachte melodieën door sax en beugel. Maar zoals steeds is de piano de ruggengraat en het belangrijkste instrument op deze EP. Laat u dus meevoeren naar Scandinavië, waar de Aarde de hemel kust, en de schoonheid van de natuur puur overkomt…

Patrick Van de Wiele (4)

Uit St. Louis, Missouri, USA bereikt mij het nieuwe, digitale album van cineastische, ambient en orkestrale componist Ross Christopher. Christopher’s muziek was voordien al te horen in heel wat Grammy Award winnende songs, films, documentaires en op Tv., zoals in ‘Grey’s Anatomy’, NPR, ‘Reign’, CNN, HUB Network, RAC, ‘Sleeping at Last’, ‘Jars of Clay’ enz. Maar hij wil niet gebonden zijn aan een bepaalde sound, en laat dat blijken op deze nieuwe productie. Ross componeerde alle tracks zelf in een minimalistische stijl, en nam ze zelf op ook. Chris Bethea zorgde voor de mastering in de befaamde Muscle Shoals studio in Alabama. Maar Ross leverde tevens de cover van dit album. Dit is overigens een conceptalbum, dat de verschillende maanfasen oproept. Het is zowel hoopgevend als opzwepend, en kenmerkt Ross Christopher's unieke vermogen om buitenaardse ambient gitaren te mengen met trapsgewijze violen en cello's. Elk nummer is een sonische weergave van zijn specifieke maanfase - van duisternis naar licht en weer vervagend naar duisternis. Dit is dan ook ambient muziek die zal in de smaak vallen van mensen die houden van artiesten zoals Hammock, Sleeping At Last, Explosions in the Sky, Bonobo, Eluvium en Olafur Arnalds. Maar ze kan tevens gebruikt worden op bij te ontspannen.

Patrick Van de Wiele (4)

De Zwitserse muzikant Jonathan E. Blake werd geboren tijdens de jaren ’70. Op zijn vierde speelde hij al accordeon en mondharmonica, maar enkele jaren later wisselde hij die in voor de piano. Na zo’n 20 jaar professionele opleiding, tijdens dewelke hij zich focuste op jazz, blues en klassiek, probeerde hij orgel, gitaar, bas en drums uit. Maar via artiesten zoals Depeche Mode en Jean-Michel Jarre ontdekte hij een verslaving aan elektronische muziek. Rond zijn veertiende begon hij zijn eigen tracks te componeren. Enkele jaren later werkte hij in een semiprofessionele opnamestudio, maar koos toch om zijn academische studies verder te zetten. In 2017 besliste hij om zijn eigen muziek uit te brengen, en releaste 3 albums, ‘The Fellowship of Jupiter, ‘Alaska’ en ‘Cosmic Blue’. Dat leidde hem weer naar zijn elektronische roots, met zachte, romantische en melancholische ambient. Nu is zijn nieuwste digitale album hier met daarop 14 tracks. Jonathan werd geïnspireerd door het jonge genre “lo-fi”, en zegt daarover: “Lo-fi chill captivates with a certain simplicity, acoustic imperfection, minimalism. Because unlike other genres, it's not about captivating the listener with driving beats, deep bass or complex vocals. Lo-fi chill is all about slowing down the listener, getting them to dream, to relax, to switch off.” Zijn muziek is dan ook een kleurrijke mengeling van klassieke lo-fi met geluiden van krakend vinyl, vuile snaren, piano en gitaarklanken of andere akoestische instrumenten. Trage, catchy melodieën nodigen je uit om te chillen bij een koffie, of met een cocktail op het strand.

Patrick Van de Wiele (4)

In 1986 werd door trombonist en bandleider John Fumasoli, de kleine big band The Jones Factor opgericht in New York City. Hij was op zoek naar een band die iets kleiner was dan een big band, maar toch groter dan zijn trombone septet. Eerst speelden ze in clubs onder de naam The Jazz Collective, en ze waren een collectief voor muzikanten uit die streek. Daarna veranderde de naam in The Jones Factor en ze coverden heel wat muzikale genres zoals Bop, Hard Bop, Latin, Blues, Funk en hiphop. Ze hebben ondertussen, deze inbegrepen, 3 cd’s uitgebracht. Momenteel bestaat de tienkoppige band uit: Ken Gioffre (sopraan, alt, tenor sax, fluit), Bill Harris (tenor sax, fluit), Janet Lantz (Franse hoorn), Tony Kadleck (trompet, beugel), Scott Wendholt (trompet, beugel), John Fumasoli (trombone, bandleider), Don Hayward (bas trombone), Rob Aries (piano), Dave Anderson (bas), Joel Rosenblatt (drums). Door de Corona pandemie en de bijbehorende lockdown kwam dit derde album tot stand. Dit nieuwe album met 9 songs centreert zich vooral op de blazers, en brengt een assortiment van jazz, zoals contemporary, fusion, bop en hard bop, samen met hints van blues, funk, Latin en pop. En dat hoor je duidelijk op dit album, met een eigentijdse cover van de klassieker ‘Summertime’. Een leuk alternatief voor een gewone big band!

Patrick Van de Wiele (4)

Het muzikale project Lemongrass werd opgezet door de Duitser Roland Voss. Eerder kwamen hier al zijn albums ‘Flow’ en ‘Trust In Love’ aan bod. Roland is tevens Dj en producer en runt daarnaast samen met zijn broer Daniel het gelijknamige label, dat opgericht werd in 2005. Hij maakt elektronische muziek die EDM, downtempo, drum-n-bass, lounge, jazz, soul, trip-hop, chill-out, wereldmuziek, meditatieve muziek, Deep ambient, New Age enz. vermengt. Nu is hij terug met het achtste deel uit zijn digitale ‘Ambient Land’ reeks. Daarop staan 6 ambient tracks, die zonder beats, een gekoesterde bron van troost, genezing en positief optimisme brengen. Met deze droomlandschappen nodigt hij de luisteraar uit om te ontspannen, te herbronnen en zijn geest te bevrijden. Met warme klanken, hypnotiserende arpeggio's en soms een subtiel Aziatisch gevoel is de muziek een uitnodiging om creatieve werken te maken of je lichaam te ervaren in yoga of massage, of gewoon weg te dromen en te genieten van de schoonheid van de klanken en de kalmerende energie van de muziek.

Patrick Van de Wiele (4)

Op deze fantasierijke samenwerking ‘Moonwheel’ komen rustgevende, meditatieve en ambient landschappen aan bod, die gecreëerd zijn door City of Dawn (Damien Duque uit McAllen, Texas), met behulp van de Muse EEG Headset die Neurofeedback (hersengolven) produceert. Later werden die vergezeld van de vredige melodieën van New Age fluitiste Sherry Finzer, die hier regelmatig aan bod komt. City of Dawn bracht eerder al het album ‘Anoesis’ uit, en Sherry was te gast met ‘Connections’. Deze nieuwe release vormt de perfecte introductie tot de uitgestrekte wereld van City of Dawn, Sherry Finzer en het label Heart Dance Records. City of Dawn creëert dromerige, atmosferische soundscapes, en richt zich ook tot mensen die lijden aan autisme, angstaanvallen, depressie en slapeloosheid. Genezing zit bij hem in zijn meditatieve muziek, die onze rommelige geest moet kalmeren. Sherry voegt daar hij kalmerende fluit aan toe. Deze nieuwe tracks zijn zowel beschikbaar als radiobewerkingen als volledige nummers. En 3 daarvan, ‘Drift’, ‘Solis Occasum’ en de titeltrack duren rond de dertien minuten. Deze ambient muziek is dan ook perfect geschikt om op te ontspannen na een drukke dag, of om op te mediteren.

Patrick Van de Wiele (4)

Het soloproject Glint is eigenlijk de Duitse muzikant en producer Martin Stehl, die zich focust op de creatie van originele tracks in Deep House, chill-out en ambient. Zijn vroege interesse lag meer dan een decennium in het maken en produceren van popsongs. Naar het einde van nineties koos hij voor productie van house muziek. In die tijd was hij ook betrokken bij Frank Farian’s acts zoals La Bouche en No Mercy, plus artiesten zoals Gloria Gaynor, Jocelyn Brown, Niki Haris, Tania Evans, Sabrina Johnson, Spike, Deskee enz. om house remixen te maken. Zijn werk uit het laatste decennium concentreert zich nu op de creatie van fluweelzachte en onberispelijke instrumentale muziek. Zijn debuutalbum ‘Estival Arvo’ werd in 2019 door Sine Music uitgebracht, en werd zelfs genomineerd voor de Duitse “Schallwelle Preis” voor elektronische muziek, waarin hij uiteindelijk tweede werd. Vorig jaar is de opvolger ‘Human’ daarvan verschenen, een mengeling van popmuziek uit de late eighties en de vroege nineties, maar tevens wat wereldmuziek. Vocalisten zoals Jessie Wagner en Fabrizio Levita hielpen hem daarbij. Recent produceerde hij samen met Andreas Bach de ambient track ‘A New Morning’. Nu is zijn nieuwe digitale EP uitgebracht, waarop hij in 5 tracks steeds meer de sonische mogelijkheden van elektronische muziek verkent. ‘Lake Loop’ neemt je mee op een groovy trip, met zomerse, melodieuze vibes uit de eighties. Op ‘Lazy Tuesday’ keert hij terug naar zijn chill-out roots, waarna ‘Philter Phun’ dringende en extravagante filterprogressies bevat, die je op een speelse manier van voor naar achter duwen. ‘U-turn’ was meteen de eerste single hieruit, een uptempo en ietwat dromerige track. De afsluiter ‘Ballad for Lenny’ brengt een jazzy en dromerige sfeer met zich mee. Glint verkent hiermee de sonische mogelijkheden van elektronische muziek, en lukt daar zeer goed in.

Patrick Van de Wiele (4)

Overdag is de Amerikaan Victor Towle werkzaam als sociaal werker. Daarnaast is hij bedrijvig als songwriter en muzikant. Hij heeft al 6 albums uitgebracht, en dit is zijn derde in het New Age genre. Nochtans waren zijn eerste muzikale invloeden The Beatles, Bob Dylan, Cat Stevens, Jeff Beck, en The Grateful Dead. Victor bracht met zijn gitaar en mondharmonica een mengeling van jazz, rock ‘n’ roll, soul, gospel, en R&B. Daarbij werd hij vergeleken met John Hyatt en Jackson Brown. Maar zijn akoestische New Age muziek is gewijd aan yoga, mindfulness en meditatie. Die moet de luisteraar naar een ontspannen staat van welzijn leiden. Op dit nieuwe digitale album staan 12 tracks, waarop Victor dus 6 en 12 snarige akoestische gitaren bespeelt, bariton-, elektrische en basgitaren, evenals gitaarsynthesizers. Op die manier creëert hij een akoestische soundscape, die perfect werkt bij yoga, massage of simpelweg in een luie zetel met goed glas wijn in de hand. Victor componeerde dus alle songs zelf, en produceerde ze nog ook. Het centrale thema van dit album, ‘The Space In Between’, beschrijft zowel de fysieke afstanden tussen dingen als de tijd die verstrijkt tussen activiteiten. De afstand tussen onweerswolken aan de horizon, de tijd die de regen nodig heeft om je te bereiken, en nogmaals de ruimte tussen de regendruppels. Maar nog belangrijker, het is een commentaar op hoe we ervoor kiezen om deze momenten te ervaren. Uiteindelijk is het bewustzijn van de ruimte daartussen mindfulness en de acceptatie van onszelf in het hier en nu.

Patrick Van de Wiele (3½)

Achter het pseudoniem Dream Cycle zit de Amerikaanse multi-instrumentalist, componist, producer en Award winnende audio ingenieur Cass Anawaty, die hier al aan bod kwam. Cass opereert vanuit Scottsdale, Arizona en begon zijn muzikale carrière als drummer. Al vlug adopteerde hij de akoestische gitaar als zijn voornaamste instrument en toen hij school liep, studeerde hij klassieke technieken. Hij was geïntrigeerd door de wereld van staalsnarige alternatieve stemmingen en volgde masterclasses bij Alex DeGrassi. Terwijl Cass in Noord Californië leefde, begon hij flamencogitaar te leren bij Mark Taylor en toen hij verkaste naar Portland, Oregon, ging hij jazztheorie studeren bij de bekende gitaarinstructeur Don Latarski. Maar als kind van de eighties werd hij aangetrokken door avontuurlijke synthesizergeluiden, en begon ermee te experimenteren. Cass treed ook op met de internationaal bekende New Age bands Majestica en 2002. Hij is eigenaar en runt Sonoran Music, waar hij diensten met betrekking tot audio en audioproductie levert. Zijn werk is in kaart gebracht op Billboard en talloze Indie-hitlijsten in verschillende genres. Deze EP is geïnspireerd op veelvoorkomende soorten dromen, die zowel bewust als onbewust voorkomen. De werken zijn bedoeld om een staat van ontspanning teweeg te brengen en een weg te bieden voor de luisteraar om zijn eigen toevluchtsoord te vinden voor actief of passief luisteren. Door akoestische instrumenten te verweven met serene texturen, zweeft het tussen kalmerende melodieën en boeiende resonanties. De muziek is ambient en elektronisch, en klinkt voor het grootste deel meditatief. Die werkt uiteraard helend. Een leuke introductie!

Patrick Van de Wiele (4)

De Italiaan Andrea Bacci werd geboren in 1972. Hij erfde het talent om kristallen werken te maken van zijn vader, maar cultiveerde tegelijk zijn intense passie voor muziek. Op jonge leeftijd speelde hij al in een rockband, maar toen hij opgroeide begon zijn muzikale smaak andere genres, zoals fusion, jazzrock en later ambient en chill-out, te omvatten. Zijn muzikale stem klinkt heel innerlijk, en Andrea voelt de behoefte om via composities dat naar buiten te brengen, wat hij niet in woorden kan vatten. Luisteren naar zijn muziek is als luisteren naar de geheimen van je beste vriend, met alle emotionele betrokkenheid die dit met zich meebrengt. In zekere zin kan het ons helpen een belangrijke stap naar openheid voor anderen te zetten, naar empathie. Het is een pad dat maar weinigen bereid zijn te volgen, want het is verre van radiovriendelijke muziek, maar zijn muziek zal je verrijken en je meer afstemmen op de schoonheid van authenticiteit. Het is dan ook een ambient, elektronische soundscape, waarover hij zegt: "A delicate breath of life pulsing beyond our faces, nourishing our thoughts and our magic spells; a spark of hope connecting people’s souls in an afflatus of ethereal peace which, with eternal magnitude and pureness, perpetually propagate through time, skimming over cliff after cliff, like the sinuous wing flap of a soul exploring oneiric places." Op zijn EP staan 5 tracks, die zachtjes aan starten, maar uitgroeien tot sonische klanktapijten. Een ambient, elektronische geluidservaring!

Patrick Van de Wiele (4)

Vorige week liet ik jullie hier kennismaken met het project Weber & Weber, waar de Nederlandse muzikant & producer Marc Hartman uit Utrecht achter zat. Nu is er een nieuw digitaal album onder zijn eigen naam uitgebracht, en dat is zijn dertiende al! Het album is eveneens op vinyl verkrijgbaar, maar hier staan maar 8 tracks op. Deze digitale release bevat echter 13 tracks, die je kan rangschikken bij Chill House en Deep House. Deze keer dus geen downtempo of chill-outmuziek. Toch is zijn sound herkenbaar via leuke, ontspannende vibes en catchy melodieën. Ga dus mee in Marc Hartman’s universum, waar de muziek leuk klinkt!

Patrick Van de Wiele (4)

Eerder besprak ik hier al de digitale release ‘Eventide’ van de Noorse componist & multi-instrumentalist Frolin. Frolin (echte naam Frode Lindanger) woont in Haugesund, en werd geïnspireerd door artiesten zoals John Coltrane. Zijn muzikale reis begon op jonge leeftijd in de kleutertuin, waar hij op het elektrische orgel van zijn grootmoeder liedjes van de radio naspeelde. Frolin is sterk beïnvloed door waargebeurde ervaringen, haalt zijn inspiratie uit persoonlijke gebeurtenissen, wat sterke emoties in mensen oproept. Met zijn ambiente en elektronische muziek hoopt hij de maatschappij op een positieve manier te beïnvloeden. Op deze nieuwe digitale EP, waarop slechts 4 tracks staan, creëert hij een vederlichte en ambiente soundscape. Op de titeltrack krijgt hij bovendien hulp van klassiek gitarist Torbjørn Økland. Deze track weerspiegelt het gevoel om van uit een plek van lijden gekomen te zijn, en nu met nieuwe kracht vooruit te kijken. Frolin hoopt dat mensen die dit doorstaan hierin troost zullen vinden. Uiterst geschikt om bij tot rust te komen!

Patrick Van de Wiele (4)

Wanneer je vertrouwd bent met smooth jazz, dan zal je de naam van veteraan Paul Brown wel kennen. Deze tweevoudig Grammy Award winnaar, zowel als gitarist als producer, heeft meer dan 60 nummer 1 hits op zijn actief, en werkte al samen met o.a. George Benson, Patti Austin, Boney James, Norman Brown, en Peter White. Op zijn nieuwste, en tegelijk 12de album, overtreft hij zichzelf. Daar staan 10 tracks op, waarvan de uptempo opener ‘Secret Sauce’ tegelijk de eerste single is. Dit wordt gegarandeerd weerom een nummer 1 hit! Daarna volgt het tragere ‘Hey Dude’, waarschijnlijk een verwijzing naar ‘Hey Jude’ van The Beatles. Met ‘Wolfpack’ belanden we bij een mid-tempo track, gevolgd door het lekker relaxte ‘Elegance’. De countryachtige titeltrack komt daarna aan de beurt, en wonder boven wonder, hierop zingt Paul zelf. Vervolgens hoor je saxofonist Marion Meadows aan het werk op het mooie ‘Don’t Stop’, waarna de bossa nova van ‘Yo Tengo’ ons richting Brazilië lokt. Op het “bluesy” ‘7 and 7’ komt Euge Groove een stukje sax blazen, gevolgd door het funky ‘Da Spot’. ‘Round and Round’ sluit af met een opgewekte blues. Paul heeft eens te meer bewezen dat hij weet hoe hij hit materiaal moet afleveren. En dat met zijn typische gitaarsound.

Patrick Van de Wiele (4)

Wanneer oerelementen op elkaar inwerken om die mystieke alchemie te bereiken, die bekend staat als leven, dan wordt een hele nieuwe wereld geboren. In het begin kan dat eenvoudig en verlegen lijken, maar daarna opent het zich in een sierlijke spiraalvormige dans, terwijl alle wezens harmoniseren op een universeel ritme. Een Melkweg van geluid komt tevoorschijn uit de uitgestrektheid van intergalactische stilte, waarin alles mogelijk wordt!

De band Evenfall is het elektronische ambient project van multi-instrumentalist en ingenieur Cass Anawaty en ambient/New Age fluitiste Sherry Finzer, hier aangevuld met gastartiest William Clipman. Deze laatste is bekend voor zijn werk met R Carlos Nakai en Canyon Records. Will werd maar liefst 7 maal genomineerd voor een Grammy Award en is een pan-globale percussionist. Op deze nieuwe digitale EP staan 4 tracks, die je kan categoriseren onder ambient, maar tevens onder chill-out. Cass Anawaty en vooral Sherry Finzer kwamen hier al aan bod. Op een basis van synthesizer komen de zijdeachtige klanken van fluit en percussie tot hun recht. Zo creëert Evenfall een ontsnappende en ontspannende trip.

Patrick Van de Wiele (4)

In 1982 werd de Britse band Matt Bianco opgericht door zanger Mark Reilly, keyboardspeler Danny White en wijlen bassist Kito Poncioni. Dat trio was eerder al lid geweest van de band Blue Rondo A La Turk. Voor hun bandnaam kozen ze voor een fictief personage, een soort geheim agent. Mark Reilly zei daarover: "We loved spy TV themes and film scores from the 50s/60s/70s”. Toen ze bij Warner tekenden huurden ze de toenmalig onbekende Poolse zangeres Basia Trzetrzelewska in en namen hun debuutalbum ‘Whose Side Are You On?’ op. Basia’s stem gaf de band een “jazzy touch” en dat resulteerde in hits zoals ‘Get Out of Your Lazy Bed’ en ‘Half a Minute’. Zo werd Matt Bianco een van de bekendste bands uit de eighties. Maar die bezetting bleef niet duren, Basia en White gingen hun eigen weg, en keyboardspeler Mark Fisher ging met Reilly samenwerken. Producer Emilio Estefan (de echtgenoot van Gloria) werd door het label ingehuurd om hun derde album op te nemen, wat resulteerde in de hits ‘Don’t Blame It On That Girl’ en ‘Good Times’. In 1191 kozen Reilly en Fisher ervoor om op eigen benen verder te gaan, wat hun een loyale fanbase in Japan en Azië opleverde. In 2013 kwamen Basia en White terug om de originele band terug op te richten en dat leidde tot het mooie album ‘Matt’s Mood’, en toen kon ik hen in Brussel zelfs interviewen! Maar dat bleef daarbij en 5 jaar later namen Reilly en Fisher ‘Hifi Bossanova’ op. Twee jaar daarna ging Reilly in zee met de Nederlandse jazzband New Cool Collective en nam het swingende ‘The Things You Love’ op. In 2016 overleed Fisher echter, maar Reilly ging door en nam het album ‘Gravity’ op, terwijl hij in 2020 zich opnieuw aan de zijde van New Cool Collective schaarde. Al die tijd ben ik hem blijven volgen, en zag ik hem tweemaal live aan het werk. Nu, 40 jaar na hun ontstaan heeft Reilly 30 songs uit zijn catalogus gehaald om die te remixen of opnieuw op te nemen. Zo ontstond deze splinternieuwe compilatie op 2 cd’s, waarop tal van klassiekers staan. Er staat nog een uitgebreide internationale tournee op stapel, maar eerst luister ik naar deze dubbel-cd.
De nieuwe versie en tegelijk de nieuwe hitsingle ‘More Than I Can Bear’ opent, en onmiddellijk ben ik “in the mood” voor hun poppy jazzy muziek. De nieuwe versie van de hit ‘Half A Minute’ volgt daarna, terwijl het heerlijke ‘Hifi Bossanova’ de Braziliaanse sfeer oproept. En met ‘Joyride’ gaan we de weg op in onze cabrio. De nieuwe versie van de hit ‘Whose Side Are You On’ is de volgende track, gevolgd door de nieuwe versie van de Braziliaanse klanken op ‘Ordinary Day’. ‘Always On My Mind’ is up-tempo, en ‘Could You Be’ volgt daarna. Met ‘Say It's Not Too Late’ komt een minder bekend nummer aan bod, en eveneens ‘Heart in Chains’ is minder bekend. ‘Give Me Your Love’ is een ballade, gevolgd door de nieuwe versie van ‘Flamenco Nights’. De 2022 versie van het mooie, uptempo ‘Golden Days’ volgt daarop, waarna we met de nieuwe versie van ‘Sneaking Out The Back Door’ vervolgen. En een 2022 versie van de funky cover van ‘What A Fool Believes’ (The Doobie Brothers) sluit de eerste cd af.

Met een nieuwe versie van de hit ‘Get Out Of Your Lazy Bed’ wippen we uit bed, gevolgd door een 2022 versie van de hit ‘Yeh Yeh’. En het houdt niet op! ‘Don't Blame It On That Girl’ swingt de pan uit, waarna de nieuwe versie van ‘Lost In You’ ons terug naar Brazilië voert. ‘Wap Bam Boogie’ kreeg ook een nieuwe versie, en ja, het is dezer dagen hier echt een ‘Sunshine Day’ op een reggaebeat. De Joey Negro remix van ‘Half A Minute’ begint met fluitende vogels en is trager dan het origineel, waarna ‘River Of Dreams’ volgt. ‘The Things You Love’ is uiteraard die swingende jazztrack met New Cool Collective, waarna de nieuwe versie van ‘Natural’ aan de beurt komt. ‘We Should Be Dancing’ is een Latinnummer, waarna de 2022 versie van ‘Our Love’ volgt. ‘Dancing In The Street’ swingt weerom de pan uit, en ‘Good Times’ gaat weerom de Latintoer op. De 2022 versie van het instrumentale spy-thema ‘Matt’s Mood’ sluit af.

Een prachtige compilatie die de fans zal doen likkebaarden! Eentje om te koesteren en de 40^ste verjaardag mee te herdenken! Ik geef ze 5 sterren!

Patrick Van de Wiele (5)

Het Duitse label Lemongrassmusic presenteert ons het negende album van de Nederlandse producer en muzikant Marc Hartman, alias Weber & Weber. En het is een “trip down memorylane” geworden. Er gebeurt tegenwoordig zoveel ins ons leven, waarbij we toegang hebben tot een overvloed aan informatie van overal ter wereld. Maar wat 2 weken geleden gebeurd is, kunnen we ons niet meer herinneren. Het rare is echter, dat details uit onze jeugd wel sterk in ons geheugen aanwezig blijven. M.a.w. het lange en korte termijngeheugen. Dat is het thema van dit nieuwe digitale album, waarop 14 tracks staan. En die variëren van chill-out, via lounge en trip hop tot jazz en fusion. Een waaier aan muzikale stijlen dus.

Patrick Van de Wiele (4)

De Japanse smooth jazz saxofoniste Michiyo Kitagawa heeft een nieuwe EP uitgebracht, met daarop 3 nieuwe tracks. Roberto Vally stond in voor de productie van deze EP. Michiyo wordt op de mooie, “mellow” titeltrack bijgestaan door Mark Etheredge op piano, Rhodes en strijkers; door Roberto Vally op bas, drums, percussie en bijkomende keyboards; en door Morris O’Connor op gitaar. ‘Crusing Ventura’ volgt daarna iets meer uptempo, met keyboards van Leon Bisquera, gitaar van Michael Sims en bas & percussie van Roberto Vally. Deze aangename track nodigt uit om een ritje te maken! Tenslotte sluit ‘West Coast Rendezvous’ af in mid-tempo met keyboards van Tom Schuman, gitaar van Carlyle Bariteau en bas, drums & percussie van Roberto Vally. Een mooie EP, en ik wou dat Michiyo nog meer nieuwe nummers afgeleverd, want dit smaakt naar meer!

Patrick Van de Wiele (4½)

Het Britse label Cherry Red Records brengt op 12 augustus as. nog een interessante box met 3 cd’s op de markt. Deze keer gaat het om de opnamen van de Britse soulband The Foundations voor het Pye label. Daarbij denkt u waarschijnlijk (zoals ik) onmiddellijk aan hun hits ‘Baby Now That I’ve Found You’, ‘Back On My Feet Again’, ‘Any Old Time (You’re Lonely and Sad)’, ‘Build Me Up Buttercup’, ‘In The Bad Bad Old Days (Before You Loved Me)’ en ‘Born To Live, Born To Die’. Voeg daarbij hun complete albums ‘From The Foundations’ (1967), ‘Rocking The Foundations’ (1968) en ‘Digging The Foundations’ (1969), plus tracks uit de Marble Arch label compilatie ‘The Foundations’ uit 1969. Op deze laatste staan mooie versies van Freddie Scott’s ‘Am I Groovin’ You’ en Bob And Earl’s ‘Harlem Shuffle’ plus de A & B kantjes van hun singles voor Pye, en Clem Curtis’ solo opnames en rariteiten.

De band werd in 1965 in Londen opgericht als The Ramong Sound, veranderde daarna in The Ramongs, en de twee zwarte zangers Clem Curtis en Raymond Morrison (Ramong) stonden voorop in een Sam And Dave stijl. Toen Morrison de groep verliet werd hij eventjes vervangen door de toekomstige Arthur Brown (kent u wel van ‘God of Hellfire’), vooraleer de line-up bestond uit: Alan Warner (blanke Britse gitarist), Peter Macbeth (bassist), Tim Harris (drummer), Tony Gomez (keyboardspeler uit Sri Lanka), Eric Allandale (trombonist uit Dominicaanse Republiek), Pat Burke (tenorsaxofonist uit Jamaica) en Mike Elliott en Curtis als leadzangers. Op verzoek van Warner veranderde de naam in januari 1967 in  The Foundations en ze traden op in de Butterfly Club, een kelder in Westbourne Grove, waar Rod Stewart ook aanwezig was. Alles ging goed in de club totdat gangsters met een beschermingsracket Curtis aan een stoel bonden en een mes tegen zijn keel hielden. Een nieuw hoofdkantoor in een mini-cabinekantoor bleek veiliger en de band ondersteunde al snel de Amerikaanse soulacts Edwin Starr en The Toys. Nadat ze bij Pye Records getekend hadden, werden The Foundations de eerste multiraciale groep, die met hun debuutsingle ‘Baby Now That I’ve Found You’ in 1967 de top van de Britse hitparade bereikte. Ze waren tevens de eerste Britse soulact met een hit in de VS. Toen Clem Curtis en Mike Elliott in 1968 uit elkaar gingen, keerde de band terug met ‘Build Me Up Buttercup’, mede geschreven door Manfred Mann-zanger Mike D'Abo, en gezongen door de nieuwe zanger Colin Young. Dat nummer werd aan beide kanten van de Atlantische Oceaan een enorme hit. Het was ook te horen in de film ‘There’s Something about Mary’ uit 1998. Op de B-kant ‘New Direction’ experimenteerde de groep met psychedelica, terwijl de zware R&B-single ‘I'm Gonna Be A Rich Man’ uit 1970 een favoriet van de mods werd. De derde cd is grotendeels een live album.

Dit is voor mij puur jeugdsentiment! Hun singles behoorden tot de eerste 45 toerenplaatjes die ik ooit kocht. Toen zat soul dus al in mijn bloed. Hoe dan ook, dit is een aanrader voor wie houdt van sixties en seventies soul.

Patrick Van de Wiele (4½)

Op 19 augustus e.k. brengt het Britse label Cherry Red Records samen met SoulMusic Records een driedubbele cd-box uit met daarin uitgebreide edities van 3 albums die de Afro-Amerikaanse R&B, soul & gospelzangeres Shirley Murdock uitbracht. Het is de eerste keer dat dit gebeurt, en er staan niet minder dan 40 tracks op deze luxe uitgave, plus 10 bonustracks. Muziekhistoricus en schrijver Tim Dillinger, die samen met David Nathan, de stichter van SoulMusic Records, deze 3 cd box produceerde, deed een diepgaand interview met Shirley. Zij is nog steeds aan de slag als gospelartieste samen met haar echtgenoot, producer en muzikant Dale DeGroat. Shirley is vooral bekend voor haar werk met de funkband Zapp en Roger Troutman. Dat bood haar in 1984 de kans om een solocarrière te beginnen, die twee jaar later van start ging. Deze box bevat dus 3 albums: haar debuut ‘Shirley Murdock!’ (1986) die in de USA goud haalde, en waarop de R&B Top 5 hit en ballade ‘As We Lay’ staat; ‘A Woman’s Point of View’ (1988) met daarop de single ‘Husband’; en ‘Let There Be Love!’ (1991) die net als de vorige twee, eigen composities bevatte, en geproduceerd werd door Roger Troutman. Roger Williams verzorgde het “artwork”, en Donald Cleveland deed de mastering. Daarnaast krijg je niet minder dan 10 bonustracks, met 6 op de eerste cd (een “expanded edition”); 3 edits en mixes op de tweede cd, die voorheen niet op cd bestonden; en Shirley’s versie van de klassieker ‘You Brought the Sunshine’ van The Clark Sisters. Deze track werd eerst in 1990 uitgebracht voor hun 40^ste verjaardag compilatie op Elektra, ‘Rubaiyat’. Weerom een uitstekend tijdsdocument dus, ideaal voor verzamelaars en fans van funk.

Patrick Van de Wiele (4)

Op 12 augustus as. verschijnt deze driedubbele cd-box met een unieke compilatie van het repertoire van de funkband Slave en zijprojecten Aurra en Steve Arrington. Deze box bevat alle R&B hits van Slave die op het Cotillion label uitgebracht werden. Mojo en Record Collector journalist Charles Waring zorgde voor de “sleeve notes”.  

Het Amerikaanse Midwesten heeft ongetwijfeld een grote rol gespeeld in de evolutie van de populaire muziek, via legendarische grote steden als Chicago, waar zowel elektrische blues als housemuziek drie decennia na elkaar werden geboren, en Detroit, waar het wereldbekende Motown-geluid werd geboren. Maar we kunnen de muziek van het Amerikaanse Midwesten niet noemen zonder Dayton erbij te betrekken. Het is waarschijnlijk beroemder in de ogen van fans van R&B muziek vanwege het aantal geweldige bands die daar in de jaren ‘70 en ‘80 ontstonden en de wereld met The Ohio Players, Lakeside en Roger Troutman en Zapp lieten kennismaken, om er maar een paar te noemen, en allemaal beschikbaar op Robinsongs-releases. Slave, wiens muziek de focus is van deze 3CD-compilatie, die belangrijke muzikale momenten uit de backcatalogus van de groep selecteert, evenals cruciale nummers van twee van de uitlopers van de groep: drummer & zanger Steve Arrington en de band, later het duo Aurra.

Cd 1 opent met de bekende hit ‘Slide’, een funky track die begint met een schaterlach en drijft op een funky baslijn van Mark Adams. Die track verbleef 20 in de US R&B charts, en geraakte zelfs in de Billboard Hot 100. Komt verderop in ‘Son of Slide’. Andere bekende tracks hier zijn ‘Stellar Funk’ en ‘Just a Touch of Love’. Op cd 2 staan 2 Top 10 R&B hits zoals ‘Watching You’ en ‘Snap Shot’. Tevens vind je hier de introductie van tracks door Aurra, zoals hun R&B Top 10 hit ‘Make up Your Mind’ en het rockende ‘Are You Single?’. De derde cd bevat Aurra’s Top 20 hit in de Uk, ‘You and Me Tonight’, samen met Steve Arrington’s klassieker ‘Feel So Real’ en de R&B hit ‘Dancin’ in the Key of Life’. Verder ook nog typische Slave tracks zoals ‘Party Lights’ en ‘Checking You Out’.

Een compilatie box die funkateers zich zeker moeten aanschaffen!

Patrick Van de Wiele (4)

Via fluitiste Sherry Finzer weten we al dat muziek kan helend werken. Sherry doorzwom klassiek, jazz, pop, wereldmuziek, flamenco en New Age. Haar meditatieve muziek laat de luisteraars stress, depressie en fysieke klachten verwerken, zoals tinnitus, beroerte en kanker. Daarnaast is ze CEO van het label Heart Dance Records. Sherry is gespecialiseerd in de lage fluiten - alt, bas en contrabas, evenals inheemse fluiten, en kan via diverse kanalen beluisterd worden. Momenteel heeft ze al meer dan 27 New Age en contemporary instrumental cd’s opgenomen, en heel wat singles.

VeeRonna Ragone’s vader was een boogiewoogie en jazzpianist, en inspireerde haar om harp te gaan spelen op een ongewone manier. Alhoewel ze aangetrokken werd door pop en jazzmuziek, kozen haar ouders voor een klassieke opleiding. VeeRonna studeerde aan de Music Academy of the West en later aan de University of Nevada, Reno. Ze trad op met professionele symfonische orkesten, stond op podia in Caesar’s Palace en met het Bolshoi Ballet, en speelde voor theaterproducties zoals ‘The Sound of Music’, ‘Once Upon A Mattress’ en ‘A Child's Christmas in Wales’. Maar VeeRonna bleef zoeken naar leraren en musici die “out of the box” gingen, en belandde zo bij invloeden uit Latin, flamenco, blues en jazz en popmuziek.

Op 1 juli jl. kwam deze nieuwe cd uit, een samenwerking tussen beide dames, waarop ze muziek voor relaxatie en heling brengen. Het duo stond voorheen bekend als Dulce VAS. En was dat voorheen energieke en uptempomuziek voor festivals en feestjes, is dat nu ontspannende New Age geworden. Sherry componeerde alle tracks, waarop je dus zowel fluit als harp kan horen. Ideaal om bij te ontspannen dus, of laten helend inwerken!

Patrick Van de Wiele (4)

Toen de Amerikaan Mike Clay in de vijfde klas zat, begon hij trompet te spelen. Na een korte pauze kocht hij op het einde van de seventies zijn eerste synthesizer, een Octave Cat. Tegelijkertijd werd hij zich bewust van de vroege Europese pioniers in elektronische muziek zoals Tangerine Dream en Klaus Schulze. Later kwamen daar Steve Roach, Robert Rich, Jim Ottaway en Craig Padilla bij. In het begin van de eighties woonde Mike bij Tom Moore, en samen brachten ze onder de naam Crystal, in 1983 het album ‘Rainbow Voyagers’ uit. Midden dat decennium verhuisde Mike naar de baai van San Francisco en bracht onder het pseudoniem Star Zeit, 3 albums op cassette uit. Deze naam refereerde naar de Duitse (Berlijnse) school waar hij zo van hield. Gedurende 30 jaar gaf Mike aan het College of San Mateo nabij San Francisco les in chemie en computerwetenschappen. Tijdens die periode deed hij videoproducties voor “underground” party’s in en rond San Francisco. Ook trad hij soms op in chill rooms. Mike speelde tevens muziek tijdens yogalessen zowel in Phoenix als rond de baai van San Francisco. Momenteel is hij gepensioneerd, en teruggekeerd naar zijn studio op Maui. Daar heeft hij samen met Tom Moore een nieuw album uitgebracht, dat ‘Beyond our Orbit’ heet. Daarnaast kwam ook zijn soloalbum ‘Imaginary Edges’ op de markt. Het merendeel van zijn muziek is meditatief van aard, een soundtrack voor innerlijke reizen. Dit is zijn tweede elektronische soloalbum. Het is een verkenning van denkbeeldige dagdromen en mini soundtracks voor de geest, die de luisteraar uitnodigen om zowel doorheen “inner” als “outer space” te reizen. Het is inderdaad zweverige, dromerige muziek, die je zo meeneemt op een kosmische trip. En dat d.m.v. 12 tracks ambient, elektronische space muziek.

Patrick Van de Wiele (4)

Ik bespreek de compilaties van het Duitse label Tramp Records al jaren. Twee jaar geleden verscheen het 10de en dus jubileumalbum van deze ‘Movements’ reeks, en nu is deel 11 aan de beurt. Dit is een compilatie vol met zeldzame R&B, mod-jazz, soul en funk uit de seventies. Het begint al 3 obscure R&B en jazztracks uit de sixties, en dat zijn Mari Norleen, het Jack Carson Combo en het John Lemons Quartet. Macy and Company vervolgen met een cover van het bekende ‘Sixteen Tons’, bij ons ooit nog gezongen door wijlen Louis Neefs. Dan volgt instrumentale bigbandmuziek van het Jimmy Wilkins Orchestra, terwijl de volgende tracks in het teken staan van mod-jazz. Rosie & Eddie en het Vince Mance Trio nodigen uit ten dans, gevolgd door Junkyard Angels, die dit nummer indertijd spontaan opnamen. ‘Sidewinder’ is een klassieker van Lee Morgan, en wordt hier gebracht door Phil Palumbo & Pals. Dianne Elliott voegt daar een jazzy soulsong aan toe. ‘Viva Tirado’ is zo’n klassieker van El Chicano, hier in de uitvoering van Rudy Gutierrez & His Orchestra, waarna op ‘Blue Jamaica’ de vibrafoon het belangrijkste instrument is. ‘Bawana Jinde’ staat compleet in het teken van percussie, en de funk uit de seventies dient zich aan met Sleepy Carrethers en ‘The Creeper’. Reunion volgt, en de daaropvolgende 3 tracks (Antelon, Harry Hann en Natral Ridum) lijken zo weggelopen uit blaxploitation.

Weerom een leuke compilatie dus voor verzamelaars en fans van deze zeldzame muziek. De cd werd overigens gecompileerd door Tobias Kirmayer, die hiermee het vlaggenschip van dit label aflevert. Een aanrader voor fans van soul, funk, R&B en jazz!

Patrick Van de Wiele (4)

Singer-songwriter, producer en multi-instrumentalist Jason Peterson DeLaire is afkomstig uit Minneapolis. Hij maakt deel uit van de legendarische muzikale familie Peterson en werd onlangs opgenomen in de MN Music Hall of Fame, samen met zijn grootmoeder, jazzmeesteres Jeanne Arland, zijn moeder Linda, zijn omen Billy, Ricky, Paul en zijn tante Patty Peterson. Jason heeft al samengewerkt met bekende namen zoals Prince, Donny Osmond, Michael Bolton, Richard Marx, Jimmy Jam & Terry Lewis, Oleta Adams, Bobby Brown en Alexander O’Neal. Momenteel toert hij internationaal rond met Michael Bolton als saxofonist, keyboardspeler en zanger.

Voor deze debuut EP deed hij beroep op muzikale collega’s zoals The Braxton Brothers, Chris Camozzi, Oleta Adams, Jarrod Lawson en Lenny Castro. Jason brengt daarop recente contemporary & smooth jazz, een combinatie van smooth jazz, soul en R&B. De eerste single daaruit is ‘Nightcap’, het derde nummer op deze EP. Het is een swingende “feel good” song geworden. Maar de opener is ‘Check Please’, een up-tempotrack, die al dateert van vorig jaar, en waarop gitarist Chris Camozzi te horen is. De mooie ballade ‘Love Can Heal the World’ dateert ook al van vorig jaar, en hierop kan je Oleta Adams horen. De titeltrack is een instrumentale track, waarna de ballade ‘True Love’ deze EP afsluit.

Een zeer interessante kennismaking met deze artiest! Ik wel zeker meer van hem horen!

Patrick Van de Wiele (4)

De Amerikaan Chris Nettuno is niet alleen een serie-ondernemer en muziekmecenas, maar als congaspeler maakt hij tevens deel uit van de band Canelita Sabrosa. Toen de Covid pandemie het voortbestaan zijn band bedreigde richtte hij op vrijdagavond wekelijkse portiekconcerten in. En dat werd meteen de levensader van het debuutalbum van deze multiculturele band uit Atlanta. Vijfvoudig Grammy Award winnaar Dru Castro (India.Aire, Usher, Childish Gambino), samen met tweevoudig Grammy-winnende gitarist Julio Miranda en drummer Chunky Sounds produceerden de schijf. Canelita Sabrosa betekent smakelijke kaneel, een naam die verwijst naar de multi- en etnische verscheidenheid binnen de band. Kleurrijke Puerto Ricaanse, Afro-Cubaanse, Braziliaanse en Caribische nuances vermengen zich met geïmproviseerde jazzexploraties en rockgod-gitaarpyrotechniek. Voeg daarbij percussie op ritmes van salsa, samba en boss nova op ritmes en melodieën van Kenny Nettuno. Het merendeel zijn instrumentale tracks, alhoewel sommige daarvan een gezongen versie meekregen. Een groovy cover van Camila Cabello’s ‘Señorita’ opent, en doet me onmiddellijk denken aan de muziek van Carlos Santana. ’Te Espere’ is een originele track met R&B invloeden, waarna het erg dansbare Latin ‘Si Se Puede’ volgt. Gitarist Julio Miranda opent ‘Morning’, waarna we richting Brazilië gaan met ‘Breath of Rio’, en opnieuw zit er wat Santana invloed in. Vervolgens wippen we over naar Havana, waar ik in februari te gast was. Dit is ook een cover van Camila Cabello, waarna ‘Vamos’ ons naar een feestelijke fiesta voert. Bill Withers’ ‘Use Me’ is de volgende cover, waarna ‘Love Song’ van The cure dezelfde behandeling krijgt. En verwacht u dan aan een verrassende nieuwe rockversie van ‘Come Together’ van The Beatles. ‘Clouded Vision’ stuwt opzwepend verder, gevolg door het gezongen ‘Late Winter’. Daarna volgen 4 gezogen versies van instrumentale tracks en dat zijn: ‘Use Me’, ‘Love Song’, ‘Come Together’ en ‘Clouded Vision’.

De band bewijst op dit debuut dat ze alles aankunnen, van Latin over salsa tot pop, rock en R&B. En dat met een vleugje invloeden uit Puerto Ricaanse, Afro Cubaanse, Braziliaanse en Caribische muziek! Kleurrijk en mooi!

Patrick Van de Wiele (4)

Enkele jaren geleden besprak ik het debuutalbum ‘Connected’ van de Amerikaanse smooth jazzpianist Mark Etheredge. Zijn nieuw album is een triomfantelijk verhaal over veerkracht geworden, want sedert zijn debuut raakte Mark verslaafd aan alcohol, ging zelfs bankroet e moest hij zijn huis in West Hollywood opgeven. Hij ging bij een vriend rond de baai van San Francisco wonen, en zag vorig jaar zijn moeder langzaam aan te onder gaan aan Alzheimer. Mark kwalm dat echter allemaal te boven, woont terug in West Hollywood, en is al 14 maanden nuchter. Hij begon terug te componeren en levert ons nu dit mooie album af. Daarvoor werkte hij opnieuw samen met de Grammy Award winnende producer/veteraan Paul Brown. In 2019 kwam al de single 4resonance’ uit, en vorig jaar volgde ‘You&Me&We’. Daarnaast staan er nog 8 nieuwe jazzy tracks, op, waaronder de titeltrack, die nu op single verschijnt. Mark incorporeerde tevens R&B en Latin ritmes. Die titeltrack opent overigens dit album, en gaat over zowel liefde voor je evennaaste, als voor jezelf. Op ‘Untethered’ viert hij zijn overwinning op zijn alcoholverslaving, met hulp van gitarist Steve Oliver, en daarover zei hij : “I literally drank my money away. During the pandemic, I finally accepted that I had a problem with alcohol. I got help. This song expresses my gratitude and joy to be free, one day at a time.” Tenorsaxofonist Greg Vail is te horen op ‘Groove City’, geïnspireerd op de ritmes van het stedelijk leven, waarna Latin hoogtij viert op ‘Saucy’ met opnieuw bijdragen van Greg Vail, trompettist Ron King, maar ook gitaarlicks van Paul Brown. ‘We’ll Make It Through’ gaat over volhouden, iets waarover Mark kan meespreken, terwijl ‘Elated’ ook weer dat opgetogen gevoel weergeeft over zijn wederopstanding. Intermenselijke connecties en afstemming liggen aan de basis van ‘Resonance’, waarover Mark zei: “I think as humans, we all have opportunities to resonate with each other - to be in tune and find peace with each other - if we want it enough.” Geïnspireerd door oorlog in Oekraïne schreef Mark zijn rustig pleidooi ‘Peace’, gevolgd door ‘You&Me&We’, waarop Paul Brown ook weer te horen is. Het is opnieuw een oproep voor een vreedzame samenleving, waarbij we niet enkel aan onszelf, maar ook aan anderen moeten denken. En ‘Golden Hour’ sluit af met een herdenking van wijlen zijn moeder, een voormalige muzieklerares en koordirectrice. Een prachtig album is dit geworden! Ik ben blij dat Mark terug is en zijn problemen overwonnen heeft. Want zo’n prachtige muziek kunnen we best gebruiken!

Patrick Van de Wiele (4½)

Auteur, dichter en fotograaf Paul Adams en singer-songwriter Elizabeth Geyer dachten dat het tijd was om zowel uit hun eigen, en tegelijk onze wereldwijde collectieve behoefte, in deze onzekere tijden te genezen en opnieuw te verankeren in het ware thuis van onze ziel. Daarom kozen ze 9 tracks voor dit nieuw album. Dat volgt op hun vorige succesvolle samenwerkingen op ‘Imaginings’ (winnaar van ZMR's Instrumental Album of the Year) en ‘Deeper Imaginings’ (genomineerd voor zowel Zone & Independent Music Awards). Beiden zijn echter ook soloartiesten, want Paul heeft zo’n 18 miljoen streams op Pandora, en Elizabeth’s albums kregen lof van de critici. Twee jaar geleden, op een winderige ochtend in Illinois, kwam het idee voor dit album. Elizabeth was wegens een migraineaanval aan het mediteren, terwijl Paul beneden op een Indiaanse fluit oefende. De combinatie van de wind en de fluit maakten haar beter. Ze vroeg zich af wat net anders was aan deze geluiden, en zo ontstonden de tracks. Dit is dan ook en meditatieve cd, met Paul’s zwoele, elektrische sitar en Elizabeth’s kenmerkende jazzinvloeden op piano, waarbij ze ook zingt. Want deze muziek werkt helend, en is als balsem in deze moeilijke tijden.

Patrick Van de Wiele (4)

Cass Anawaty begon zijn muzikale carrière als drummer, maar nam al snel de akoestische gitaar ter hand en studeerde tijdens zijn schooltijd klassieke technieken. Hij was geïntrigeerd door de wereld van staalsnarige alternatieve stemmingen en volgde masterclasses bij Alex DeGrassi. Terwijl hij in Noord-Californië woonde, begon hij flamencogitaar te studeren bij Mark Taylor, en eenmaal verhuisd naar Portland, Oregon, studeerde hij jazztheorie bij de beroemde gitaarleraar Don Latarski. Als kind van de jaren ’80 werd hij altijd aangetrokken door de avontuurlijke synthesizergeluiden van zijn jeugd en begon hij te experimenteren met sounddesign in een muzikale context. Daarnaast is Cass tevens basgitarist, en treed op met internationaal bekende New Age iconen Majestica en 2002.

Gitarist, producer en mixer Brian Fechino werkt zowel met soloartiesten als met bands, en verleent dikwijls gitaar, bas en keyboards daaraan. Hij is tevens producer van het jaarlijkse ‘The Sixthman Sessions’ album, evenals van ‘The Write by the Sea’ album, en werkt nauw samen met The Rock Boat Music Cruise en het Rock by the Sea Charity Festival. Als gitarist (voormalig leadgitarist bij The Pat McGee Band) geeft hij meer prioriteit aan smaak en toon dan aan technische gymnastiek. Zijn kracht ligt in zijn begrip van gitaargeschiedenis, techniek en apparatuur, evenals zijn jarenlange podium- en studio-ervaring. Van moment tot moment, in zijn spel, is hij in staat om uit deze kennis te putten, waardoor hij elk denkbaar (en veel voorheen onvoorstelbaar) geluid uit zijn gitaar kan produceren. Zijn stijl kan zich aanpassen aan veel verschillende genres, terwijl hij toch zijn gevoel voor smaak en toewijding behoudt om het juiste geluid te krijgen en de juiste rol te spelen. Brian is ook leadgitarist bij de chill/groove band Majestica.

Samen stellen ze hierbij een EP voor met daarop 4 tracks. Die variëren van peinzende en reflectieve ambient-meditaties tot door inspiratie gedreven pop. Deze EP staat als een eclectisch New Age-werk en heeft een diversiteit aan geluiden die elke potentiële luisteraar iets interessants biedt.

Patrick Van de Wiele (4)

Achter het pseudoniem Tawo gaat de Duitse muzikant en producer Alexander Ranft uit Bad Mergentheim schuil. Samen met zijn vrienden Robin (gitaar), Kai (gitaar) en Anna (keyboards en stem) produceert hij verschillende muziekgenres. Zijn voornaamste invloeden zijn: LoFi, hiphop, jazz, elektronica en indie rock. De symbiose van al die genres maken de typische Tawo sound uit. Alles wordt geproduceerd in zijn thuisstudio, waar hij er op los kan experimenteren. Dit is hun tweede EP, met daarop 5 tracks. Ze bezitten allemaal een “mellow’ sfeertje, in een combinatie van Lofi hiphop, elementen van Synthwave, downtempo en abstracte hiphop. De synthesizers lijken zo weggelopen uit de eighties, en vormen een uitstekende sfeer tijdens slapeloze nachten. Lig dus niet wakker, maar luister naar deze ontspannende klanken, die je meenemen op een reis boven de daken.

Patrick Van de Wiele (4)

Het Ierse Carole Nelson trio, met naast Carole op piano en sopraansax, bestaat verder uit Cormac O’Brien op bas en Dominic Mullan op drums. Het trio werd opgericht in 2015 als onderdeel van een reeks in Dublin, die opgezet was rond pianotrio’s. Hun debuutalbum ‘One Day in Winter’ verscheen in 2017, en het was een lyrische reis doorheen een winterse dag, van zonsopgang tot opkomst van de Maan. Drie jaar later volgde de opvolger, ‘Arboreal’, die je meeneemt op wandel doorheen bosecologie, en terwijl de onderlinge verbondenheid van het leven observerend. Deze maand kwam hun derde album uit, dat echter deze keer veel meer improvisaties bevat, maar hun eigen zeggen “to dig deep into creative freedom and find a new and fearless triadic voice”. De 10 originele tracks componeerden ze zelf, en de inspiratie ervoor kwam door een intrige in het leven van wezens die in het donker leven. De muziek klinkt ietwat mysterieus, en zeker spiritueel. Dit ten gevolge van de pandemie, waardoor Carole de verschillende wezens rond haar, zoals insecten, begon te observeren. De titeltrack klinkt melodieuzer dan de overige tracks. Niet zozeer mijn ding. Eerder voor wie houdt van improvisaties.

Patrick Van de Wiele (3½)

Op 29 juli as. verschijnt deze cd-box van de Britse band Swing Out Sister, met daarin maar liefst 8 cd’s. Het is het eerste deel die hun “Early Years” opnames omvat, en bevat albums uit de periode van 1985 tot 1992. Het is een uitgebreide verzameling van hun eerste releases, en uiteraard staan alle hits uit die tijd erop, zoals ‘Breakout’, ‘Fooled by a Smile’, ‘Surrender’ en ‘Notgonnachange’. Voeg daarbij hun ‘Live at the Jazz Café’ album, met live arrangementen, daterend uit het begin van de nineties. Plus 4 cd’s met daarop dan weer B-kantjes, mixen, remixen en zeldzame versies. Een boekje met alle uitleg en zeldzame memorabilia, met illustraties door Corinne Drewery en “sleeve notes” door SDE Blogger Paul Sinclair. Sinds de release van hun debuutalbum ‘It’s Better to Travel’ in 1987, die op nummer 1 in de UK album charts terecht kwam, zijn Corinne Drewery & Andy Connell, originele leveranciers van jazzy pop, teruggekeerd naar de traditionele manier van songwriting en arrangementen. Tijdens met midden van de eighties stak hun unieke stijl van gesofisticeerde, cineastische jazz fel af tegen de dance, house en acid house uit die tijd. En dat terwijl een nieuwe generatie Blue Note en Verve Pacific Jazz klassiekers herontdekte. Dj’s Gilles Peterson, Paul Murphy & Colin Curtis zorgden daarvoor, terwijl bands zoals A Certain Ratio, Blue Rondo a la Turk, Kalima, Working Week, Incognito, Sade en the Style Council deze jazzinvloeden op de voorgrond brachten. Vroege hiphop en sampling begonnen op te duiken, en samen met drummer Martin Jackson ontdekte dit trio de scores van John Barry, Ennio Morricone & Isaac Hayes, de jazz van Weather Report en Airto Moreira, en Brill Building popklassiekers die geschreven waren door Bacharach & David, Goffin & King, die vocalisten zoals Dionne Warwick en The Walker Brothers brachten. Voeg daarbij nog wat Motown en Northern soul, en je komt in de buut van een Swing Out Sister song. Misschien daardoor dat ik ze begon te appreciëren!

Hun debuut ‘It’s Better to Travel’ was onmiddellijk een schot in de roos, gevolgd door de release van singles zoals ‘Blue Mood’, ‘Surrender’, ‘Twilight World’ en het zeer succesvolle ‘Breakout’. Voor deze laatste kregen ze zelfs 2 Grammy Award nominaties. Met hun tweede album ‘Kaleidsocope’ vestigden ze lounge invloeden door songs zoals ‘You On My Mind’, (met Clare Torry, de stem van Pink Floyd’s ‘Great Gig in the Sky’, op achtergrondzang) ‘Forever Blue’,’ Where In The World’, en ‘Coney Island Man’. De legendarische componist Jimmy Webb vervoegde hen om de songs ‘Forever Blue en ‘Precious Words’ te voorzien van arrangementen. Dit nu bejubelde album bevestigde hun songwriting talent samen met producer Paul Staveley O’Duffy. Op het derde album ‘Get in Touch with Yourself’ gingen ze meer de richting uit van soul, met Blaxploitation soundtracks en een cover van Barbara Acklin’s ‘Am I the Same Girl’, plus een club remix samenwerking met Frankie Knuckles op ‘Notgonnachange’, waarmee ze een dance klassieker scoorden. Het album steeg naar de top van de US contemporary chart.

Tussen hun studioalbums heeft Swing Out Sister internationaal rondgetoerd, waaronder op jazzfestivals in de USA en het Verre Oosten. Daarnaast hebben ze verschillende live albums uitgebracht met hun steeds veranderende repertoire. Nu staat er Big band album op stapel, met leden van het London Jazz Orchestra. Daarnaast is Andy bedrijvig met Manchester City Sports podcasts, en heeft hij verschillende tunes voor Tv en kortfilms gecomponeerd. Ondertussen speelt Corinne soms Dj en is ze mede-gastvrouw voor ‘Vision On’, experimentele happenings waarbij kunst op muziek wordt gemaakt.

Het is nu 35 jaar geleden dat hun debuutalbum verscheen, en recht naar de top steeg, en deze nieuwe box met 8 cd’s brengt hun eerste 3 albums, met ‘Live at The Jazz Cafe’, en 4 albums vol met remixen en B-kantjes.

Een prachtige en complete compilatie, die zeker uw aandacht verdient! Het is net hun mix van traditionele songwriting (als je weet dat mijn favoriete componist Burt Bacharach is), soulinvloeden, jazzy pop en ietwat lounge die mij zo in hen aantrekt. Een absolute aanrader, en ik ben al benieuwd naar “Part 2”.

Patrick Van de Wiele (4½)

Eerder besprak ik hier al het album ‘Hidden in Time’ van Michael L. Rogers, ofwel Eleon. Nu is die Award winnende elektronische componist terug met een sequel tot zijn album ‘Cerulean’. Daarin keert hij weer naar de kleine wezens die wouden en tuinen, tot oceanen toe, bevolken. Voeg daarbij ook die toe die op verre werelden zouden kunnen gevonden worden. Michael verandert hiermee nogmaals het gezicht van New Age muziek met wat kan omschreven worden als “epic chill”. Eleon kwam al in 2018 op de proppen met die muziek via zijn ‘Dreams Beyond Terra’ album. Sindsdien zijn zowel full albums als singles gevolgd. Je kan zijn muziek ook beluisteren op het SXM Spa kanaal en aan boord van verschillende luchtvaartmaatschappijen. En sinds Michael bij het Heart Dance label tekende won hij in 2019 de ZMR Award “Best Electronic Album of the Year” voor zijn tweede album ‘Flight Lounge’. ‘Long Journey’ opent met vogelgeluiden, waarna synthesizers majestueus invallen. Vervolgens zitten we gevangen tussen 2 werelden met ‘Caught Between Two Worlds’ en de kronieken van morgen kan je beluisteren op ‘Chronicles of Tomorrow’. En op de planeet Alastria klinkt de wind zoals op ‘Winds of Alastria’. Er staat ons een vredige reis te wachten met ‘Quiet Journey Ahead’, waarna we de oceaan opzeilen met ‘Sail Boat Surf ‘. Hieronder bevinden zich talloze levende wezens, beluister ze op ‘Oceanic Lifeforms’. Wanneer je aanklopt op de poort van de hemel doe je dat best met ‘Heaven’s Gate’ en ‘Scottie’s Dream’ klinkt wat ritmischer. We keren terug naar de planeet Alastria met de gelijknamige afsluiter. Een prachtig “epic chill” album, dat zowel fans van synthesizermuziek als die van New Age en chill-out zal aanspreken! Ik ben alvast fan!

Patrick Van de Wiele (4½)

De Australische multi-instrumentalist en ambient producer Blake Fernance, ofwel Ferndance heeft onlangs een contract getekend bij het Duitse label Sine Music. Dit is zijn tweede album, dat al op 3 juni digitaal uitgebracht werd. Het is een sombere en experimentele uitstap in het ambient muziekgenre, vanuit een heel ander oogpunt. Je zou ‘Hallucinations’ kunnen omschrijven als een drone ambient, maar ondanks de zwaarmoedigheid verspreiden de geluiden van de lichte en stijgende gitaar hoop en vreugde. Ferndance zei erover: “I have always been in love with drone and ambient music and love incorporating field recordings and natural sounds into my songs. That can be anything from birds to washing machines, plastic bags and rivers to then manipulate the samples to create organic textures.“ Hij studeerde 1 jaar muziekproductie in Byron Bay, en bouwde daarna zijn thuisstudio. Ferndance bespeelt gitaar, viool, cello, bas, piano en synthesizer. Voeg daarbij nog zijn eigen strijkers met opgebouwde lagen van viool en cello, die boven de gitaar uitstijgen. Hij werd beïnvloed door artiesten zoals Alex Somers, Nils Frahm en Jóhann Jóhannsson. Zijn muziek neemt je inderdaad mee naar een andere wereld, waarbij je je rondwentelende caleidoscopen kan voorstellen, die echter kalmerend werken. Voor wie houdt van mooie en beklijvend, geduldige en filmische “dreamscapes”.

Patrick Van de Wiele (4)