AN EVENING WITH PATRICK HAMILTON & FRIENDS
Concertgebouw Brugge, 18 maart 2023.
Voor de zestigste verjaardag van de West-Vlaamse producer, arrangeur, componist, songwriter en muzikant Patrick Hamilton werd een uniek concert opgezet, met 20 topmuzikanten en 18 topartiesten. Patrick werd immers geboren op 16 maart 1963 en wou al van kleins af aan muziek maken. En dat is hem helemaal gelukt, want Patrick is nationaal en internationaal bekend geworden.
Voor een praktisch volle zaal opende de mij onbekende zangeres Nel Swerts met de ballade ‘Hanging Tree’, die zachtjes begon en daarna crescendo doorging. Ze vervolgde met het uptemponummer ‘Do You Think I’m Crazy’, waarna presentatrice Hilde De Baerdemaeker ons de show voorstelde. Daarna was het de beurt aan Petra die samen met Patrick in 2006 de finale van Eurosong haalde. Zij bracht twee nummers, het uptempo ‘Wonderland’ en het jazzy ‘If You Were My Man’. Steffy Vertriest, die we kennen als “health foodie”, is al sinds haar jeugd actief als zangeres. Zij werd de volgende gastartieste die het nummer ‘Silence’ kwam zingen, dat eerst als een ballade begon, maar daarna overschakelde naar een uptempo. Vervolgens introduceerde Hilde ons tot Udo, die met zijn opgewekt blue-eyed soulnummer ‘Stay’ er de beuk inzette. Daarna volgde de cover ‘Isn’t it Time’, oorspronkelijk van The Babys. Hij sloot zijn deel af met het emotionele Will Tura duet ‘Ik mis je zo’, en dat samen met Ella Luna. Dat bracht hij half in het Nederlands, en half in het Frans, dat zowaar ‘Tu me manques à mourir’ bleek te heetten.
Ella Luna ging alleen verder met ‘On va s’aimer’ en huisarts en Tv-presentatrice Jutta Borms waagde zich aan de Bryan Adams cover/powerballade ‘Heaven’. Ze deed dat goed, ik wist niet dat ze tevens zangeres was. Hilde liet ons aansluitend weten dat Evi Hansen, die normaal mee ging presenteren, afwezig was door het overlijden van haar mama. Toen was het tijd voor een reeks videoboodschappen van bevriende artiesten, zoals Bart Herman, Johnny Logan, het duo Carisma, de acteur Ronn Moss, Jessica Lynn, Soulsister, Niels Destadsbader, en de wereldberoemde producer David Foster samen met zanger Fernando Varela. De mij onbekende zanger Mark Masri uit Toronto, Canada bracht aansluitend de internationale doorbraak voor Patrick met de cover ‘I’ll Always Be There’, de ballade ‘The Face’ en de Roxette cover ‘It Must Have Been Love’. Ik geraakte onmiddellijk onder de indruk van die man zijn stemvolume. Onze Willy Sommers mocht uiteraard ook niet ontbreken en begon met ‘Als een leeuw in een kooi’, vervolgde met zijn eerste hit uit 1971 ‘Zeven anjers, zeven rozen’ en de meezinger & polonaise hit ‘Laat de zon in je hart’ uit 2006, waarmee hij uiteraard de ganse zaal op zijn hand kreeg. Iedereen stond rechtop in de handen mee te klappen en met de armen te zwaaien. Willy overhandigde als verrassing aan Patrick daarna een platina plaat als verjaardagscadeau.
En toen was het tijd geworden voor een pauze.
Het tweede deel werd geopend door een opgewekte Raf Van Brussel die zijn bekende hit ‘She Make Me Happy’ zong, en aansluitend ‘Small Talk’ uit 2011 bracht. Een nieuw project van Patrick is dat met Nel Swerts, tijdens hetwelk ze samen als “qautre mains” aan de piano de song ‘The 7th Day’ speelden. Normaal gezien stond toen mijn favoriet Yannick Bovy geprogrammeerd, maar om onbekende reden, daagde die niet op. De internationale ster Katherine Jenkins, met wie Patrick al 4 albums opnam, zong daarna via een video-opname ‘Jealous of the Angels’. En toen kondigde Hilde ons kunstenaar Frank De Decker aan, die op het podium gewandeld kwam met een in stof verpakt kunstwerk. Hij liet Patrick dat onthullen, en het bleek een portret te zijn, dat hij als cadeau ook weer kreeg. Toen veerde de zaal weer recht voor het dansnummer ‘Bailando’ van Marisa (van de groep Paradisio), die daarna ongestoord verder ging met ‘Destino’. Een rustig moment kwam er door de komst van Ingeborg met ‘Als dat gebeurt’. Zij bracht daarna ‘Gratitude’ waarop het publiek uitgenodigd werd om de bijbehorende yogabewegingen mee uit te voeren. Maar het mooiste moest nog komen en dat werd in de verf gezet door Gary Hagger met ‘Het allermooiste’ en daarna uit 2022 ‘Alles wat ik wil’.
En Hilde introduceerde vervolgens Tom Van Landuyt die met een muts op zijn kop zowaar Patrick 60 kussen gaf, en ons meesleurde in de cover van het uptemponummer ‘Jump’ van Van Halen. Tom begon zachtjes, maar zette er daarna vaart achter en kon zo de zaal recht krijgen. John Hiatt’s ‘Have a Little Faith in Me’ was de volgende cover die Tom aanpakte, maar hij bracht die op een akoestische manier. Patrick veerde recht en begon de bandleden voor te stellen, waarna de tenor Fernando Valera in zijn typische klassieke en cross-overstijl het klassieke meesterwerk ‘Nessun Dorma’ de zaal inzong. Uiteraard kreeg hij hiervoor een daverend applaus van het rechtstaande publiek. ‘Verita’ werd de volgende track, en voor het uptemponummer ‘Vivere’ kreeg hij gezelschap van Mark Masri. Aansluitend riep Fernando iedere artiest op het podium om samen muzikaal af te sluiten.
Het was echt een muzikaal hoogtepunt geworden dat Patrick Hamilton alle eer aandeed. De dankbaarheid van die artiesten met wie hij samengewerkt heeft, straalde er van af. Ik heb er alleszins ook van genoten!
Met dank aan:
House of Entertainment
Concertevents
Patrick Van de Wiele
UMBERTO TOZZI
Kursaal Oostende, 18 februari 2023.
De zeventiger Umberto Tozzi behoort tot een van de bekendste Italiaanse zangers in het buitenland, en verkocht ondertussen meer dan 32 miljoen platen. Wij kennen hem vooral van het Eurovisiesongfestival, maar afgelopen zaterdagavond bewees hij dat hij nog meer in zijn mars heeft. Umberto viert immers dit jaar de 45ste verjaardag van zijn muzikale carrière.
Even na achten kwam de band voor een volle zaal op het podium. Ik bekeek alles vanop een zijbalkon, en zag Umberto even daarna zelf met gitaar op de scène verschijnen.
De band bestond uit een gitarist, een keyboardspeler, een vrouwelijke violiste die ook achtergrondzang voor haar rekening nam, een bassist, een drummer en een percussionist, die later ook sax zou spelen.
Umberto zette er meteen de beuk in met twee Italiaanse rocknummers, waarop de zaal prompt meeklapte. Daarna bedankte hij ons in 3 talen (Italiaans, Engels en Frans) om te komen, en vroeg aan het publiek om de lichtjes op hun smartphones aan te zetten. Dat was het startschot voor de klassieker en powerballade ‘Ti amo’, die uiteraard door de zaal meezongen werd. Ik kreeg meteen de indruk dat er heel wat Italianen in het publiek aanwezig waren, want die riepen (voor mij onverstaanbare) Italiaanse woorden naar Umberto. Nog meer Italiaanse rock volgde, waarna tijdens een Italiaans mid-temponummer een sax solo naar voren kwam. Vervolgens kwam een van de eerste platen uit zijn carrière aan bod, ook weer met een sax solo, wat het publiek beantwoordde met handgeklap. Nadat Umberto zich van zijn gitaar ontdaan had, volgde nog een Italiaanse powerballade, waarna hij solo in de spotlight ging zitten op een barkruk, met akoestische gitaar in de handen. En verrassend genoeg volgden de tonen van Simon & Garfunkel’s ‘The Sound of Silence’, waarna nog 3 Italiaanse nummers te horen waren. Tijdens die laatste song kreeg hij versterking van de saxofonist. En toen keerde de band terug voor alweer een Italiaanse ballade, gevolgd door twee stevige Italiaanse rocknummers, met ook sax.
Toen was het tijd geworden voor het Eurovisiesongfestivalnummer, en tevens evergreen ‘Gente di mare’, wat Umberto toentertijd als een duet vertolkte met zanger Raf. Dat gebeurde in 1987 in Brussel, en het publiek zong prompt mee, en ook weer deinden de lichtjes van de smartphones mee. Tijdens een volgend Italiaans rocknummer ging een deel van het publiek vooraan voor het podium dansen, waarna een Italiaans (voor mij onbekend) nummer aan de beurt was. Op de tonen van een Italiaanse rocksong stelde Umberto daarna de bandleden voor. Maar de zaal (en ik ook) hadden al een hele tijd zitten wachten op de wereldhit ‘Gloria’, en die kwam er ook als afsluiter, waarop de zaal compleet uit de bol ging. Umberto en de band brachten een langgerekte versie, die eindigde met stevig gitaarwerk.
Vreemd genoeg was het concert verlopen zonder pauze, en de aanwezige Italiaanse fans in de zaal hadden hun hartje kunnen ophalen. Ik persoonlijk verkies echter zachtere muziek, maar vond het toch een geslaagd optreden.
Met dank aan
Concertevents
Patrick Van de Wiele
CHARLIE AND THE CHOCOLATE FACTORY
Capitole Gent, 12 januari 2023.
In 1964 schreef de Britse auteur Roald Dahl het kinderboek ‘Charlie and the Chocolate Factory’. Dit boek werd al tweemaal verfilmd, de eerste versie dateert uit 1971, en de tweede uit 2005. Deze laatste is een muzikale versie met acteur Johnny Depp. In juni 2013 ging de musical ervan in première in het Londense West End. Vier jaar later was het de beurt aan Broadway met een licht herwerkte versie. Op 10 december van vorig jaar ging de Vlaamse musicalversie in première in de Stadsschouwburg in Antwerpen, en nadien werden opvoeringen ervan gepland in Gent en in Hasselt. Ik kon gisteren, samen met een bijna volle zaal, ervan genieten.
Misschien kent u het verhaal erachter. Voordat het doek openging kwam een man met een borstel de scène schoonvegen. Hij vertelde ons dat hij de snoepjesman was van de snoepjeswinkel, die de producten van de Wonka fabriek verkocht. Op de tonen van ‘The Candy Man’ (bekend geworden door Sammy Davis Jr.) ging het doek open, en dansers en danseressen vulden aan. Ook links en rechts van het podium doken dansers op. Vaste klant was de jongen Charlie Bucket, die dag en nacht droomt van Wonka chocolade en niks liever zou hebben dan er meer over te weten te komen. Hij woont echter armzalig samen met zijn alleenstaande moeder, en een groot bed waar zijn 4 grootouders niet uitkomen. Moeder moet op alle centjes letten, en Charlie krijgt dus maar eenmaal per jaar, met zijn verjaardag, een Wonka reep. Totdat Wonka een wedstrijd uitschrijft om 5 winnaars een rondleiding in zijn mysterieuze fabriek te schenken. Daarvoor moet je een Wonka reep kopen, en als er een gouden ticket inzit, dan ben je bij de gelukkigen. Gezien deze actie wereldwijd loopt zijn er winnaars in Beieren, Rusland, Californië, Antwerpen en uiteraard op het laatste moment, Charlie zelf. Daar treffen ze een wonderbaarlijke wereld aan met een chocoladetuin, een leger van eekhoorns en de eigenaardige Oempa Loempa's. Ze belandden uiteindelijk in de kamer van de “eigen heerlijke verbeelding” op de tonen van het mooie liedje ‘Pure Imagination’.
Maar er schuilt een gevaarlijk kantje aan dit bezoek, maar daarvoor moet u deze “smakuleuze” familiemusical zelf gaan bekijken.
Stany Crets regisseerde hem, Nordin De Moor zong en speelde de mysterieuze Willy Wonka, maar de grootste verdienste gaat naar de jonge knaap die Charlie vertolkt, en dat zijn afwisselend 3 Senn Dauwe (14 jaar), Mauro Degroote (12 jaar) en Viktor Kryeziu (9 jaar).
Ik heb er echt van genoten, de vertolkingen zijn prima, de liedjes mooi, en er zit toch wel een magisch kantje aan dit verhaal, maar dat was standaard bij Roald Dahl.
Een aanrader dus om met het hele gezin te bezoeken!
Met dank aan:
House of Entertainment
Deep Bridge
Patrick Van de Wiele
EIN ABEND IN WIEN – GROOT NIEUWJAARSCONCERT
Kursaal Oostende, 6 januari 2023.
Traditioneel ging in het Kursaal in Oostende het Nieuwjaarsconcert door. Dat werd opgevoerd door het Musical Theatre Prague. Dit orkest, waarvan de muzikale leiding in handen was van Martin Doubravsky, en bestaat uit ongeveer 25 muzikanten (strijkers, blazers, percussie), werd bijgetreden door 6 solisten, met name Magda Vitkova (sopraan), Tereza Horejsova (sopraan), Michaela Katrakova (sopraan), Dusan Ruzicka (tenor), Milan Vicek (tenor) en Oldrich Kriz (bariton). Daarnaast zorgde het Johan Strauss Ballet uit Praag voor een wervelende dansshow.
Iets na achten ging het doek open voor een bijna volle zaal, met overwegend een ouder publiek. Opener werd het wereldberoemde ‘An der schönen blauen Donau’, misschien wel de meest bekende Weense wals van Johan Strauss. Het ballet voerde daarbij de juiste danspassen uit. Vervolgens kregen we hoofdzakelijk gezongen nummers te horen, waarbij ik moet opmerken dat de micro’s van de solisten iets te stil stond, waardoor het moeilijk volgen was. Zo kwamen operettecomponist Franz Lehár en Johan Strauss aan de beurt met ‘Gold und Silber Walzer, op. 79’, ‘Der Zigeunerbaron: Arie ‘Als flotter Geist’, ‘Der Zigeunerbaron: couplet ‘Ja, das schreiben und das lesen’, ‘Zigeunerliebe: Arie Czárdás ‘Hor ich Zimbalklänge’, ‘Ritter Pasman: Czárdás’, ‘Der Zigeunerbaron: Arie ‘So elend und so treu’, ‘Der Zigeunerbaron: Duett ‘Wer uns getraut?’, ‘Unter Donner und Blitz ‘Polka op. 324’, ‘Der Zigeunerbaron: Duett ‘Nach Wien’, ‘Der Zigeunerbaron: Duett ‘In dieser Nacht voll herlicher Pracht’, ‘Der Graf von Luxembourg: (medley) Duett ‘Schauen Sie freundlich mich an’, Duett ‘Sie geht links, er geht rechts’, Duett ‘Wir bummeln durchs Leben’. En regelmatig trad het ballet bij.
En toen was het tijd voor een pauze.
Johan Strauss’ ‘Kaiserwalzer, op. 437’ opende het tweede deel, en nu ook weer werd hij afgewisseld met de muziek van Lehár. Zo volgden ‘Das Land der Lächelns: Arie ‘Dein ist mein ganzes Herz’, ‘Das Land der Lächelns: Duett ‘Meine Liebe, deine Liebe’, de swingende ‘Tritsch-Tratsch Polka, op. 214’, ‘Frasquita: Serenade ‘Schatz, ich bitt ‘Dich, komm heut Nacht’, ‘Der Zarewitsch: Arie ‘Einer wird kommen’, ‘Der Zarewitsch: ‘Heute Abend komme ich zu Dir’, ‘Die lustige Witwe: Duett ‘Lippen schweigen…’, ‘Die lustige Witwe: (medley) Arie ‘Da geh’ ich zu Maxim’, ‘Grisetten-Lied’, en als afsluiter het ensemble met ‘Ja, das Studium der Weiber ist schwer’. Ook de French cancan werd opgevoerd. Aansluitend kregen we nog 2 bonusnummers.
Het was dus een avond waarbij we terugkeerden naar de hoogdagen van Wenen, opgeluisterd door orkest, solisten en ballet. Daarbij moet ik vermelden dat zowel de solisten als de balletdansers en danseressen steeds in een mooi kostuum verschenen. Walsen, polka’s enzovoort waren hierbij de revue gepasseerd. Een bijzondere avond voor de liefhebbers van klassieke muziek!
